ตอนที่ 93 แหวนแต่งงาน

“เฮ้อ…นี่รชากำลังจะลุกตามไป ทันใดนั้นเสียง

โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

มุกมณีโทรมา นีรชารีบรับสาย

ยังไม่ทันพูด “ฮัลโหล” มุกมณีชิงพูดเสียก่อน “นีรชา เธอมัวทำอะไรอยู่ ฉันโทรตั้งหลายครั้งทำไมไม่ รับสาย ฉันถึงแล้วเนี่ย หาเธอไม่เจอเธออยู่ไหน”

“ฉัน…นีรชารีบร้อนชะเง้อมองหาธวัลและ สมภพที่กำลังเดินไกลออกไป เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่ ถอนหายใจ “พี่ ฉันอยู่ห้องตรวจ เมื่อตอนเที่ยงที่พี่โทร มาฉันไม่สะดวกรับสาย โทรกลับไปพี่ก็ไม่รับ พี่มีอะไร หรือเปล่า”

“เธอยังใจเย็นอยู่อีก พ่อเธอใกล้ตายแล้ว” มุกมณี พูดอย่างโกรธๆ

“อะไรนะ พ่อเป็นอะไร เมื่อวานตอนที่ฉันโทรหา พี่ยังบอกว่าพ่อสบายดีอยู่ไม่ใช่หรือ ทำไมกะทันหัน อย่างนี้ล่ะ” นีรชาเสียงสั่นอย่างร้อนรน

“เธอถามพี่ พี่จะไปถามใครล่ะ ยังไงก็แล้วแต่พ่อ เธอตอนนี้ก็ต้องอยู่โรงพยาบาล เธอรีบหาเงินมาเร็วๆ เถอะ” มุกมณีกล่าว

“อ้าว ทำยังไงดีล่ะ ตอนนี้ฉันมีเงินไม่มากซะด้วย พี่ ที่ให้ไปแสนกว่าหมดแล้วหรือ” นีรชาถามด้วยความ ประหลาดใจ
พ่อผ่าตัดไปแล้วนี่ จากนี้ไปก็อยู่ในระยะพักฟื้น และทำกายภาพบำบัด ทำไมต้องใช้เงินเป็นแสนเชียว

“ใช่ ค่ายาตอนนี้แพงมาก ค่าใช้จ่ายไปโรง พยาบาลก็แพง ไหนจะค่าหมออีก เงินแสนกว่าไม่พอ หรอก” มุกมณีสารพัดจะอ้าง

“อ้าว งั้น…งั้นสร้อยเพชรที่เก็บอยู่ในเซฟล่ะ เธอ ก็เอาไปขายที่ตลาดมืดสิแลกเป็นเงินมา” ได้ฟังว่าเงิน แสนกว่าใช้ไปหมดแล้ว นีรชาเริ่มเดือด

“สร้อยเพชร ขายไปตั้งนานแล้ว” เสียงของมุก มณีรู้สึกผิดหน่อยๆ

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ทำไมถึงใช้เงินมาก ขนาดนี้” นีรชากระซิบเบาๆออกมา แต่ว่ามุกมณีกลับ ได้ยินอย่างชัดเจน น้ำเสียงดุดังขึ้นมาทันที “นีรชา เธอ หมายความว่าเงินเหล่านั้นฉันเป็นคนผลาญไปงั้นรี ได้. งั้นฉันไม่ดูแลพ่อของเธอให้แล้ว จะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยว กับฉัน”

“ไม่นะ พี่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉัน ขอโทษ พี่อย่าโกรธฉันเลยนะ” ได้ยินพี่สาวโกรธ นีรชา รีบขอโทษทันที

“ถ้างั้นเธอรีบหาทางเอาเงินมาเร็วๆเลย ไม่งั้นพ่อ เธอคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน” มุกมณีกล่าว

“ฉัน ฉัน….ไม่มีเงินจริงๆ….” นีรชารีบบอก

“ฉันจำได้ว่าเธอมีแหวนที่ล้ำค่าอยู่วงหนึ่ง เรียกว่า หัวใจลัยลัย อะไรเนี่ยะแหละ เธอเอามันให้ฉันสิ ฉันจะเอาไปขายแลกเงินมา” มุกมณีเปลี่ยนเสียงน่าฟังทันที

นีรชาเอามือลูบคลำแหวนแข็งๆวงนั้นในกระเป๋า กางเกง รู้สึกลังเลเล็กน้อย

แหวนวงนี้นับว่าเป็นสมบัติที่มีค่าชิ้นสุดท้ายของ เธอแล้ว เดิมจะเก็บไว้เพื่อคลอดลูก จะได้เอาไปขายแลก เงินมาใช้เลี้ยงดูลูกน้อยและส่งเรียน

แต่ว่าตอนนี้ ถ้าไม่มีเงิน พ่อต้องแย่แน่ๆ

“ลองเปิดดูสิ เธอชอบไหม” เสียงของภัสกรณ์ แว่วมาที่ข้างหู นีรชารู้ทันทีว่าภัสกรณ์แท้จริงแล้วก็ไม่ได้ เลวร้ายเหมือนธวัล อย่างน้อยก็เต็มใจมอบของขวัญที่มี ค่าให้กับหญิงอันเป็นที่รัก จะว่าไปเขาก็เป็นคนใจกว้าง มากคนหนึ่ง ใจกว้าง เต็มใจจ่ายให้ผู้หญิง เป็นมาตรฐาน ที่สำคัญของผู้ชายที่ดี

“ฮัลโหล นีรชา เธอฟังฉันพูดอยู่หรือเปล่า” เสียง คำรามของมุกมณีทำให้นีรชาหยุดคิด

“อ่อ อ่อ ฟังอยู่ อย่าเพิ่งโกรธสิพี่ พี่มาหาฉันตอน เย็นนะ ฉันจะเอาแหวนให้” นีรชารีบบอก กลัวว่ามุกมณี จะโกรธไม่ยอมช่วยดูแลคุณพ่อให้

“ได้งั้นเจอกันตอนเย็น” มุกมณีวางสายอย่าง พอใจ

ในห้องลับที่ชั้น2ของบ่อนการพนัน ระพินทร์ กังวลใจเล็กน้อยมองดูมุกมณี “มณีเธอทำเกินไปหรือ เปล่า พ่อของนีรส่าดายไปตั้งนานแล้ว เธอยังโกหกเขา อยู่อีก ถ้าหากวันหนึ่งเขารู้ขึ้นมาละก็ จะต้องเกลียดเธอ
เห็นมุกมณีเริ่มโกรธ ระพินทร์จึงเสียงอ่อนลง “เอาละ เอาละ ที่รัก อย่าโมโหเลย ภัสกรณ์เป็นคนฆ่า สิทธิ์ชานเอง ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก”

มุกมณีเปลี่ยนจากโกรธเป็นยิ้ม ผลักระพินทร์ที่นึ่ง ” ไป เราไปหาซื้อบ้านกันเถอะ เอาแหวนวงนี้ไปขาย เดี๋ยวจะได้กลับมาถอนทุนคืน”

ระพินทร์ถอนหายใจ อยากจะขอไม่ให้มุกมณีเล่น ต่อ แต่ก็กลัวมุกมณีจะโกรธเอา ได้แต่กลืนคำชักชวนนั้น ลงท้องไป

ภายในอพาร์ทเมนท์ระดับสูงราคาแพงแต่ตกแต่ง ธรรมดา ธวัลเบะปากแบบเด็กเอาแต่ใจ

“สมภพคะ ฉันไม่ชอบเลย…มือนุ่มๆสีขาวชี้ไปที่ กองแคทตาล็อกแหวนแต่งงานที่อยู่บนโต๊ะ “เครื่อง ประดับพวกนี้ ไม่ถูกใจเลยค่ะ”

สมภพรู้สึกเหนื่อยหน่าย “แคทตาล็อกที่นัก ออกแบบของนิทรรศการเครื่องประดับส่งมาให้มากมาย คุณก็เลือกดูหมดแล้ว ก็ไม่ถูกใจ ธวัล คุณช่างเลือกเกิน ไปไหม”

ตำหนิอย่างนุ่มนวล อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ทำให้เธอ รู้สึกไม่สบายใจ

ธวัลเดินเข้าไปกอดสมภพซบลงที่คอของเขา นั่ง ลงที่ตักของเขาอย่างประจบประแจง “นี่เป็นงานแต่งงาน ของเรานะคะ แหวนแต่งงานก็ต้องเลือกมากหน่อย การ แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ คุณคงไม่ขัดใจฉันด้วยเรื่องแค่นี้หรือ เขาก็ต้องเชิญภัสกรณ์มางานแน่ๆ ใช่ไหม แหวนวง นั้นออกจะพิเศษ สะดุดตาขนาดนั้น ภัสกรณ์ดูแว่บเดียวก็ รู้แล้วว่าเป็นแหวนที่เขาเคยให้กับนีรชา ถึงตอนนั้นความ ก็แตกแล้ว เราสองคนมีหวังตายอย่างเดียว”

มุกมณียิ้มอย่างภูมิใจ “จะไปยากอะไร รอขาย แหวนวงนี้ก่อน เราได้เงินแล้ว ใช้หนี้พนันหมด เราก็หนี ไปต่างประเทศ สิ ภัสกรณ์มีจะไปมีปัญญาอะไร ตามจับ เราทั่วโลก”

ระพินทร์ยังคงลังเล ได้เงินแล้ว เธอจะยอมหนี ไปกับฉัน แล้วไม่เล่นการพนันอีกงั้นหรือ”

มุกมณี ย้ำ “แน่นอน เราจะหนีไปใช้ชีวิตอย่างสงบ ที่เมืองนอกกัน” ฉันจะแต่งงานกับเธอ มีลูกสัก 2-3 คน ดี ไหม”

ระพินทร์กังวลเล็กน้อย “มุกมณี เธอคงจะไม่ โกหกฉันนะ ตอนนี้ภัสกรณ์เชื่อใจฉันมาก ถ้าเขารู้ว่าฉัน ทำเรื่องผิดต่อเขาขนาดนี้ ฉันต้องนอนตายข้างถนนแน่”

สมภพไปทำงานแล้ว ธวัลยังคงอยู่ในอพาร์ทเม นท์ ดูโปรแกรมคลอดลูกเพลินๆ พี่สะใภ้จาง(น้าแข) ก็ เดินเข้ามา “คุณคะ ข้างนอกมีคนมาขอพบค่ะ บอกว่า เห็นหนังสือพิมพ์ประกาศหาแหวน พอดีที่บ้านมีแหวน แต่งงานล้ำค่าวงหนึ่ง อยากจะให้คุณดูหน่อยค่ะ”

แหวนแต่งงานล้ำค่า ธวัลดีใจตาลุกวาว “รีบไป เชิญเข้าเข้ามาสิ”

มุกมณีสวมยิ้ม เดินเข้ามาอย่างมั่นใจ กวาดสายตามองไปรอบๆ บรรยากาศการตกแต่งในห้องและ เฟอร์นิเจอร์ทำเอามุกมณี ตื่นตาตื่นใจขึ้นราคาในใจหลัก แสนทันที

“เชิญนั่งค่ะ ได้ยินว่าคุณมีแหวนที่สวยมากอยู่ 1 วง” ธวัลถามอย่างสุภาพ ต่อหน้าคนภายนอก ภาพ ลักษณ์เธอคือผู้หญิงที่มีเกียรติและสง่างามคนหนึ่ง

“อ๋อ ใช่ค่ะ ฉันมีแหวนที่สวยงามมากและพิเศษ มากอยู่วงหนึ่ง คุณเห็นแล้วจะต้องชอบ” มุกมณีถือกล่อง แหวนวงนั้นออกมาอย่างระมัดระวัง วางตรงหน้าธวัล

พอเห็นกล่องแหวนวงนั้น ธวัลแสดงสีหน้าดูถูก เล็กน้อย กล่องใบนี้ไม่ใช่กล่องเดิมที่ภัสกรณ์ให้กับนีรชา เป็นกล่องที่มุกมณีหามาใหม่ ดูธรรมดาๆ คุณภาพถูกๆ ฝีมือหยาบ

ธวัลคิดปฏิเสธในใจเงียบๆ “กล่องสภาพแบบนี้นะ หรือ ข้างในจะมีอะไรดี เสียเวลาฉันจริงๆ”

พอเห็นสีหน้าธวัลดูถูกชั่วพริบตา มุกมณีในใจเริ่ม มีอารมณ์ ถึงว่าคนรวยพวกนี้คงจะมองข้ามอะไรดีๆมา เยอะ กระทั่งแหวนล้ำค่าชั้นเลิศแค่นี้ยังดูไม่ออก

มุกมณีกระวนกระวายใจรีบเปิดกล่องแหวนออก หวังว่าในที่สุดเธอจะตอบตกลง

“คุณธวัลคะ นี่เป็นแหวนที่ดิฉันพูดถึง คุณดูสิคะ เป็นอย่างไร” มุกมณีกังวลเล็กน้อย เอาแหวนออกจาก กล่องส่งให้ธวัลดู