ตอนที่ 83 เบื่อมีชีวิตอยู่ต่อ

นีรชาก้าวเท้าหยุดอยู่ที่ประตู บรรยากาศค่อนข้าง ดูดันและค่อยข้างน่ากลัวแล้ว เธออยากหันหลังและวิ่ง หนีออกไปมาก

แต่ดูเหมือนว่าจะมีตัวเนี่ยวนำใจ ภัสกรณ์รีบเงย หน้าขึ้นมองไปที่ประตู พบว่าน้ำยืนอยู่ที่ประตู ภายในตา เหยียวสีเลือดเกลือนกลาดไปด้วยอารมณ์ชั่วร้ายเต็มไป หมด

แววตานั้น ดุดันเหมือนคมมีด มีหน้าตาท่าทาง ดุร้ายอย่างมาก

นีรชาเดิมทีก็เป็นคนใจฝ่ออยู่แล้ว โดนภัสกรณ์ จ้องแบบนี้ เธอตกใจจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ภัสกรณ์ไม่ได้ลุกขึ้น ก็นั่งบนโซฟาอย่างเย็นชา ตานกอินทรีคู่นั้นล็อคนีรชาไว้สังเกตตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างละเอียด นีรชาถูกดวงตาของภัสกรณ์ทำให้ตกใจ สะท้าน เธอกอดเจ้าหิมะอย่างแน่นในอ้อมแขนด้วย สัญชาตญาณ

เจ้าหิมะถูกรัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก ได้เห่า ออกมา

“ไปไหนมา?” น้ำเสียงของภัสกรณ์เรียบง่าย แต่ นีรชากลับฟังออกเป็นภายใต้ความเรียบง่ายซ่อนไว้ซึ่ง ความโหดร้ายและโหดเหี้ยม กัดริมฝีปากแน่น นีรชาสูญ เสียความกล้าหาญที่จะพูดโกหกแล้ว
ผู้ชายคนนี้พลังค่อนข้างมาก ค่อนข่างนากลว ถ้า พูดโกหกแล้วเขาจับได้ขึ้นมา มีหวังได้ตายอย่างอนาถ!

“น้ำ พูด!” ภัสกรณ์กล่าวทีละคำ ทั้งตัวปกคลุมไป ด้วยบรรยากาศดุร้ายสีดำ

ดูท่าแล้วถ้าไม่ตอบก็ไม่ดี ภัสกรณ์กำลังอยู่จุดที่ จะระเบิดแล้ว

นีรชาหายใจเข้าลึกๆ กำหมัดแน่น เดินเข้าไปที่ ข้างตัวเขาอย่างกล้าหาญ แค่อยากจะบอกว่าเธอแอบ กลับมาก่อนที่คนร้ายจะรู้ตัว จู่กลับมองเห็นกองรูปถ่าย บนโต๊ะน้ำชาด้านหน้าของภัสกรณ์!

ภาพที่ใหญที่สุดและชัดเจนที่สุดคือภาพที่เธอ และพี่สมภพเดินเล่นกันบนชายหาด ไม่รู้ว่าใครเป็นคน ถ่าย เลือกมุมถ่ายได้เจ้าเล่ห์มาก นีรชาที่ในใจมีเรื่องซับ ซ้อนมากมายก็ถูกถ่ายได้อย่างสวยงาม แม้กระทั่งรอย ยิ้มเบาๆบนใบหน้าของเธอ

ใจของนีรชาจมลงไป ภัสกรณ์แม้ว่ารูปภาพพวก เขาจะอยู่หาดส่วนตัวก็สามารถถ่ายเอามาได้ งั้นรูปที่พี่ สมภพและเธอในเมืองก็ต้องมีด้วย

ตอนนี้ถ้าบอกว่าแอบหนีโจรกลับมา มันก็จะตล กมากๆเลย เหมือนจะดูถูกเหยียดหยามในสติปัญญา ของภัสกรณ์

ทำไงดี?ควรจะตอบว่าอย่างไรดี!สมองของนีรชา ยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รู้ว่าจะอ้างอย่างไรถึงจะสามารถทำ

ให้ภัสกรณ์เชื่อตัวเองได้
“น้ำ ผมจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอไปที่ใหน มา” ภัสกรณ์เงยหน้าไปมองนีรชาอย่างเย็นชา ใบหน้าที่ มืดครื้มเหมือนน้ำจะหยดออกมา ดวงตาสีแดงเลือด

ไม่สนใจละ!ให้ตายก็ต้องทำ! นีรชาหายใจเข้า ลึกๆ รีบตอบอย่างตรงไปตรงมา”ฉันถูกโจรลักพาตัวไป และคุณสมภพก็ช่วยกลับมาได้ เพราะว่าตื่นตกใจทำให้ รู้สึกไม่สบาย คุณสมภพจึงให้ฉันพักที่นั่นก่อนหนึ่งคืน ค่ะ”

เสียงของนีรชาฟังไปแน่วแน เรียบๆมาก ความ เป็นจริงคือในใจของเธอเครียดจนจะบ้าตาย เหมือนมีมี กวางน้อยสองสามตัวทุ่มเทกระแทกอย่างสุดชีวิต

“หลังจากนั้นล่ะ” ภัสกรณ์ยื่นมือไปหยิบรูปภาพ บนโต๊ะชา พลิกดูอย่างเย็นชา

“หลังจากนั้นที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองโอเคขึ้นแล้ว เขา ก็พาฉันกลับมาส่ง” นีรชาพูดๆไปจนตัวเองเกือบจะเชื่อ ในสิ่งที่ตัวเองพูดไป

“น้ำเธอคิดว่าผมเป็นแค่ไอ้โง่เหรอ?!ทำไมผู้ชาย คนนี้เมื่อครั้งที่แล้วถึงช่วยเธอซื้อชุดแต่งงาน? และครั้งนี้ ทำไมมันถึงบังเอิญที่ดันมาช่วยคุณอีก?แถมเธอยังไปอยู่ ด้วยกันกับเขสตามลำพังที่คฤหัสถ์นั่นอีก?!” ภัสกรณ์ ลุกขึ้นมาอย่างยโสทันที ดวงตาสีแดงเลือดจ้องที่เธอ อย่างโหดเหี้ยม เอารูปภาในมือทุบไปอย่างแรงบนหัว ของนีรชา!

“โอ๊ย..” นีรชาไม่ทันเตรียมพร้อมรับมือ ถูกดีเข้าเต็มเป้า ความเจ็บปวดสะท้านไปทั้งร่ายกายอย่างรวดเร็ว

“น้ำ!ความกล้าของเธอนับวันยิ่งเพิ่มมากขึ้น!” ภัส กรณ์ยกเท้าขึ้นไปบนโต๊ะน้ำชาด้านหน้าถีบมันออกไป! เสียงโต๊ะน้ำชาที่ปะทุแตกทำให้น่าตกใจตำรวจและ หน่วยคุ้มกันทั้งหลายที่ด้านข้างคุณมองมาที่ฉัน ฉันมอง ไปที่คุณ ไม่มีใครกล้าพูด

หน้าของนีรชาสีเลือดสักนิดก็ไม่มี ดวงตาสีดำ ใหญ่มองอย่างกลัวๆที่ภัสกรณ์ ผู้ชายคนนี้เป็นคนจุดไฟ เธอรู้สึกกลัวจริงๆ

“น้ำเธอจะอธิบายยังไง! ทำไมถึงไม่อ้างมาละ เธอปากเก่าไม่ใช่เหรอ! เธอทำไมไม่พูด!” ภัสกรณ์ คำรามจนแสบแก้วหู เดินไปด้านข้างนีรชา ฝ่ามือที่แข็ง เหมือนเหล็กยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของความรักเลย บีบที่ขา กรรไหรล่างของเธออย่างโหดเหี้ยม นีรชาร้องเสียง แหลม มันเจ็บปวดมาก!เธอรู้สึกว่าคางของเธอกำลังจะ แตก!

“ฉัน…เขา….เขาเป็นเพื่อนบ้านของฉันเมื่อ ก่อน…เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด…นี่รชาอธิบาย อย่างไม่มีเหตุผล ร่างกายถอยกลับไปอย่างกลัว

“เพื่อนบ้านเหรอ งั้นทำไมถึงโทรหาเธอไม่ได้! เมื่อคืนเธอกับเขาทำอะไรกัน!” หน้าของภัสกรณ์ห่าง จากหน้าของนีรชาไม่กี่มิล ปลายจมูกเกือบจะชนไปที่ จมูกของเธอแล้ว

ภายในลูกตาดำสีแดงเลือดของเขา นีรชามองแล้วหน้าซีดไม่มีสี ยังไม่ทันได้พูด “เปียะ!” ตบเสียงดัง ไปที่ใบหน้าของเธออย่างแรง!

นีรชาถูกตบล้มไปบนโซฟา หูมีอาการอื้อ ใน จมูกคันยิบๆ มีอะไรสักอย่างไหลออกมา เธอเอามือลูบ ทั้งร้อนทั้งเหนียว มันคือเลือด!

แต่ภัสกรณ์ยังไม่พอใจ ยังใช้มือนิ้วนีรชาขึ้นจาก โซฟา บีบแน่นที่ค้างของเธออีกมือดึงที่ผมของเธอ ใช้ กำลังบีบบังคับเธอเงยหน้ามองเขา

“น้ำ เธออยากตายหรอ!” ภัสกรณ์กล่าวอย่าง กัดฟันด้วยความโกรธ ดวงตาที่แดงฉานดุร้ายอย่างมาก

เขาใช้เครือข่ายทั้ง ตำรวจวิถีโจร ทุกอย่างที่จะ ใช้ได้ ผลแค่หาเจอกิ๊บติดผมไอันของเธอที่ทำตกไว้ที่ หลังเขาและบนพื้นยังมีคราบเลือดบนดิน

คิดว่าเธอถูกฆาตกรรมแล้ว ทำให้เขานอนไม่หลับ

ทั้งคืน และพาคนของตัวเองตามหาเธอทั่วทุกแห่ง ผล คือเธอกลับไม่มีเรื่องอะไรกลับมาแล้ว

ภายในปากของเขาต่างพองขึ้นมาแล้วสองสามที่ ตอนที่เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ เธอกลับเดินเล่นกับชาย อื่นที่ชายหาดอย่างสบายใจ!

แม้ว่าโทรศัพท์จะไม่มีแบต ยืมโทรศัพท์ให้มาบ อกเขามันยากนักเหรอ เธอเห็นเขาเป็นอะไร ภายในใจ เธอ เขาภัสกรณ์ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง เธอไม่เคยเอา เขาเข้าไปในใจเลย!

เธอกับสมภพ ไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆใช่ไหมดวงตาแดงเลือดของภัสกรณ์จู่ๆก็หรีตาลง

“ออกไป!” เขาโบกมือไปทางกลุ่มตำรวจและบอดี้ การ์ด

คนเหล่านี้ต่างแอบโล่งใจ ถือว่าความโกรธร้าย ของภัสกรณ์ยังไม่ลามมาถึงตนเอง รีบวิ่งออกไป เกรงว่า ถ้ายังช้าจะทำให้เกิดอันตรายขึ้นนะ

คนที่รอในห้องรับแขกต่างออกไปหมดแล้ว ภัส กรณ์ขู่เข็ญนี้รชา จู่ก็ฉีกเสื้อของเธอจนยุย!

“อะ!คุณจะทำอะไร!” นี้รชาตกใจมาก! คนบ้า ปีศาจคนนี้กำลังคิดจะทำอะไร? ไม่ใช่ว่าจะใช้กำลังบีบ บังคับเธอในห้องรับแขกนะ?

ภัสกรณ์ไม่สนใจการต่อต้านของเธอเลยสักนิด มือใช้แรงอย่างไร้ความปราณีฉีกเสื้อผ้าของนีรชาอย่าง หลุดลุย! บนหน้านีรชาอายจนหน้าแดง สองมือปกปิดตัว เองอย่างสุดชีวิต

ภัสกรณ์ดึงมือของเธอมาอย่างเกี่ยวกาจ เอาไปไว้ ด้านหลัง ด้วยความเจ็บปวดที่รันแรง น้ำตาของนีรชาก็ ไหลออกมา

ดวงตาที่ไร้ความปราณีของภัสกรณ์มองไปที่ ร่างกายของเธอ ทำเหมือนเขาเป็นแค่สิ่งของ เป็นแค่ สินค้า ไม่มีชีวิต ไม่มีจิตใจ นีรชากัดที่ริมฝีปากแน่น ปิด ตาสองข้างอย่างอัปยศอดสู

ดูสิ!รีบมาดู! ถึงยังไงเธอก็เป็นแค่เมียเก็บที่แสน ต้อยต่ำ! ถ้าเจ้านายต้องการ เธอก็แค่บริการ เธอต่อต้านไม่ได้ และไม่สามารถที่จะแสดงอารมณ์ที่ไมพอใจด้วย

หลังจากที่ได้มองอย่างละเอียด ภัสกรณ์ค่อยๆ เลิกขมวดคิ้วลง กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ยังโชคดีที่ผมยัง ไม่รู้เรื่องที่ไม่ควรรู้ ไม่งั้นละก น้ำ เธอได้ตายอย่างอนาถ แน่!”

นีรชารู้แล้วว่า ที่แท้ภัสกรณ์กำลังหารอยจูบบนตัว

ของเธอ เขาสงสัยว่าเธอและพี่สมภพจะมีความสัมพันธ์

กัน ดังนั้นจึงตรวจหาร่องรอยบนร่างกายของเธอว่ามี ไหม! ยิ้มอย่างเศร้าสลด นีรชามองภัสกรณ์อย่างเย็นชา พูดอย่างดูถูกว่า “คุณแทน คุณมันต่ำช้า คิดว่าคนอื่นเขา

จะต้องเหมือนคุณเหรอ!”

ได้ยินคำพูดของนีรชา ภัสกรณ์ฉุดผมของเธอ เพื่อให้หน้าของเธอเข้ามาใกล้ตัวเอง ลมหายใจที่ร้อน พ่นไปบนหน้าของเธอ ดวงตาที่มืดครั้มแดงจ้องที่เธอ อย่างไม่ละสายตา

ในใจของภัสกรณ์เองก็รู้สึกแปลกๆ ถ้าเป็นผู้หญิง คนอื่น ไม่ช้าก็จะถูกนำไปเมี่ยมตีแล้ว แต่พออยู่ต่อหน้า นีรชา เขากลับไม่รู้จะจัดการยังไงกับมันดี!

บนร่างกายของเธอไม่ได้มีร่องรอยอะไรที่ผิดปกติ เธอกับผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่มีอะไรจริงๆ…ภัสกรณ์พูด ปลอบใจตัวไม่หยุดในใจตัวเอง

และนีรชาก็ได้ปิดตาอย่างแน่น พร้อมที่จะให้ตบ อีก ตบสิ ตีให้ฉันตายไปเลย! ฉันอยุ่มานานเกินพอแล้ว!
ใครจะรู้สึกพักกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นรช่าเบงตา

อย่างแปลกใจ