ตอนที่ 76อยากฉีกหน้าเขา

นีรชาหมั่นไส้กัดริมฝีปากร่าง จริงๆแล้วเธออยาก พูดว่า : ” คุณธวัล คุณกังวลตัวคุณเองเถอะ ” แต่ยังคง กัดฟันไม่พูดออกไป

ช่างเถอะ ธวัลเองก็เป็นคู่หมั้นของพี่สมภพ เห็น แก่หน้าพี่สมภพ ครั้งนี้ปล่อยเธอไปเถอะ

กัดปากแน่น หันหลังออกไป ไม่สนใจธวัลที่ใช้ สายตาเยือกเย็นจ้องเธอเลยแม้แต่น้อย

บนดาดฟ้า โมรีใช้มารยาทั้งหมดที่มีดึงดูดความ สนใจของภัสกรณ์ไว้ ยิ้มหวานและพูดจายกยอไม่หยุด แต่ดูเหมือนว่าภัสกรณ์ไม่ได้ใส่ใจ ชุดราตรีก็เป็นชุก แหวกลึก เธอยังใช้ช่วงที่ภัสกรณ์เผลอไม่สนใจแอบโกย หน้าอกออกมา ตอนนี้ ครึ่งตัวบนของเธอโล่งเหมือนไม่ ใส่อะไร

ปีนั้น เธอก็พึ่งหน้าอกของเธอทั้งสองข้าง ค่อยไต่ เต้าขึ้นมา จากสาวนั่งดริ้งในบาร์กลายมาเป็นดาราแถว หน้า วันนี้ใช้วิธีนี้ เธอจะต้องพิชิตใจภัสกรณ์ได้แน่ๆ

ภัสกรณ์ กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ ? ” โมรี่จะซบใน อ้อมออกของภัสกรณ์

สายตาของภัสกรณ์จ้องมองชายคนหนึ่งที่เดินมา บนสนามหญ้า

ผู้ชายคนหนึ่งที่สูงเพียวเด่นเป็นสง่า ขาวและดูดี ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่อยู่ในร้านชุดราตรีเซ็นต์เช็คเพื่อจ่ายค่าชุดนั่นเหรอ? คู่หมั้นของธวัลคุณหนูมหา เศรษฐีบ้านจิระเดช คนที่นีรชาบอกว่าเป็นเพื่อนบ้านเธอ

หลังจากนั้นเขาก็ไปสืบมา ผู้ชายคนนี้เป็นคน เมืองหลักจริงๆ ก่อนหน้านี้ไม่นานย้ายมาอยู่เมืองรอง นีรชาน่าจะไม่ได้หลอกเขา แต่ว่าไม่รู้ทำไม ภัสกรณ์เห็น ผู้ชายคนนี้ แล้วไม่ค่อยสบายใจ

นีรชา ถ้าคุณกล้าหลอกผม คุณตายแน่ๆ นึกถึง นีรชา ภัสกรณ์มองไปยังห้องโถงใหญ่ ห้องโถงใหญ่นั้น ไม่เห็นเงาของเธอเลย ช่วงเวลาแป๊บเดียว สาวน้อยนั่น ไม่รู้หายไปอยู่ไหนแล้ว

ผู้ชายของตัวเองจัดดือยู่กับผู้หญิงคนอื่นบน ดาดฟ้า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะไม่สอดส่อง แอบดูบ้างเลย ? ผู้หญิงคนนี้ไม่มีจิตใจจริงๆ

นีรชา ในใจเธอมีผมคนที่เลี้ยงดูเธอคนนี้ไหม ? ภัสกรณ์แทบจะคลุ้มคลั่งแล้ว ดวงตาที่มืดมนค่อยๆหรี่ตา ลง ดูท่าคงจะต้องอบรมสาวน้อยไม่เชื่อฟังคนนี้ให้ดีๆซะ แล้ว

ความคิดนี้ ทำให้ตัวของภัสกรณ์ร้อนระอุขึ้น

โมรีสังเกตสีหน้าของภัสกรณ์มาตลอด ดูเหมือ นว่าภัสกรณ์จะมีใจให้ และยังคิดว่าเป็นเพราะตัวเอง

ก็เลยขยับตัวเข้าใกล้ภัสกรณ์ไปอีก ตั้งใจลดเสียง ต่ำพูดเบาๆข้างหูเขา : ” ภัสกรณ์ ฉันเหนื่อยแล้ว พวกเรา ไปห้องส่วนตัวข้างบนดื่มอะไรเล็กๆน้อยๆกันเถอะ ”

พูดจบ ยังจงใจเป่าข้างหูของภัสกรณ์
เป็นเพราะว่านีรชาตั้งครรภ์แล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่ ได้แตะต้องเธอ ถึงแม้ว่าแตะต้องแล้ว แต่ก็ไม่กล้าใช้แรง เยอะ ยังรู้สึกไม่เต็มที่

ตอนนี้ถูกโมรีใช้เสน่ห์ยั่วยวนแบบนี้ ภัสกรณ์ รู้สึกว่าจะควบคุมไม่ไหวแล้ว

ทุกอย่างเสร็จสิ้น โมรีตัดสินใจจะไปห้องน้ำ จัดการตัวเองสักหน่อย

ผมยาวเป็นลอนปล่อยไสว โมรีมีความสุขมาก ฮัม เพลงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำด้วย ดูเหมือนว่าเห็นอนาคต ดีๆกำลังอยู่ในน้ำมือเธอ

หน้าอ่างล้างมือในห้องน้ำมีผู้หญิงใส่ชุดสีขาวยืน อยู่ กำลังล้างมือ โมรีเหลือบตามอง กำลังเตรียมจะเอา แป้งในกระเป๋าถือมาเติมหน้า รู้สึกว่าไม่ใช่ ก็หันกลับไป มองผู้หญิงคนนั้นอีกที

อุ้ย นี่ไม่ใช่ผู้หญิงของภัสกรณ์เหรอ ? เมื่อสักครู่ ภัสกรณ์อยู่ข้างๆ เธอยังไม่ทันได้สั่งสอนนี้รชา ไม่คิดเลย ว่าจะมาเจอเธอที่นี่

โมรีพรรณนาจนดวงตาที่ละเอียดลอแผ่รังสีความ ภาคภูมิใจ ตั้งใจหันหลับหลังเดินไปข้างๆนีรชา

นีรชาถอยหลบไปทางด้านข้าง ตั้งใจล้างมือตัว เอง ไม่สนใจโมรีแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าจะมองไม่เห็นว่า มีคนอยู่ข้างๆ

ในใจโมรียิ่งโกรธแค้น อย่างน้อยๆเธอก็เป็นดารา ดัง เดินไปตรงไหนก็มีผู้คนรายล้อม แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง คิดว่าตัวเองสวยขนาดไหน ถึงไม่เห็นโมรีเธอ อยู่ในสายตา

โมรีเดินไปล้างมือตรงอ่างล้างมือข้างๆ สมองก็ กลับนึกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว จะต้องสั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้ จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ซะแล้ว เหลือบตามองชุดราตรีมูลค่า มหาศาลที่นีรชาสวมใส่ มือของโมรีสั่นๆ ตั้งใจกดไปที่รู ของก๊อกน้ำ ให้น้ำพุ่งกระเด็นไปทางนี้รชาฝั่งนั้น

เสียงน้ำพุ่ง สายน้ำเรียวยาวได้รับแรงกด น้ำพุ่ง ไปทางนีรชาอย่างเฉียบพลัน ทันใดนั้นชุดราตรีตรงช่วง หน้าอกของนีรชาเปียกไปแถบหนึ่ง

ในดวงตาโตและมีสเน่ห์ของโมรีมองนีรชาด้วย ท่าทางภาคภูมิใจ วันนี้เธอมาหาเรื่องทำให้เสื่อมเสียชื่อ แล้วยังไง ดูว่าสาน้อยคนนี้จะทำอะไรเธอได้

นีรชาตกใจที่ถูกน้ำพุ่งเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำตาโตมองหน้าโมรี เห็นแต่โมรีจ้องตาเยอะเย้ยตัวเอง ไม่มีท่าทีจะขอโทษแม้แต่น้อย

ตั้งใจหาเรื่อง ในใจนีรชารู้สึกว่าน่าขำ โมรีคุณหนู โมรีก็อายุนี่สิบกว่าๆแล้ว คิดจะแก้แค้นคนทำไมถึงใช้วิธี การปัญญาอ่อนแบบนี้ ?

ส่ายหัว นีรชาหยิบกระดาษทิชชูบนอ่างล้างมือ ค่อยๆซับไปที่ชุดราตรี หวังว่าจะซับน้ำออกได้บ้าง

โมรีรออยู่นานสองนาน เห็นนีรชาไม่เป็นเดือด เป็นร้อน และไม่แม้แต่จะมองเธอเลย ในใจยิ่งแค้นหนัก เหมือนไฟที่ลุกโชน อย่างนี้เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจเธอเลยไม่สนใจน่ารังเกียจกว่าการตอบโต้ เพราะว่าสิ่งนี้แสดง ให้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจเธอเลย

โมรีพูดน้ำเสียงเยือกเย็น : “คุณไม่ใช่ผู้หญิงของ ภัสกรณ์เหรอ ? ทำไม ขึ้นบนเตียงเขา กลายเป็นเมีย น้อยแล้ว ?”

ได้ยินคำที่โมรีพูดเหน็บแนม นีรชาก็ขี้เกียจจะคุย กับเธอแล้ว น้ำที่เปียกบนเสื้อผ้าก็เกือบจะแห้งแล้ว นีรชา เอากระดาษทิชชูโยนทิ้งลงถังขยะด้านข้าง เตรียมตัว เดินออกไป

โมรีใช้กี่วิธีก็ทำให้นีรชาโกรธไม่สำเร็จ ความรู้สึก พ่ายแพ้ภายในใจยิ่งลึก ดวงตาเบิกกว้าง พูดโอ้อวดออก มา : ” คุณทายสิว่าเมื่อสักครู่ในห้องรับแขกวีไอพี ใครอยู่ กับฉัน ?”

นีรชาก้าวท้าวไป เมื่อสักครู่เธอดูภาพวาดที่แขวน ในโถงงานเลี้ยงเสร็จ ตอนที่กำลังจะไปตามหาภัสกรณ์ นั้น ถึงรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ และคนที่หายไปด้วยนั้น คือ โมรี

กัดริมฝีปากแดงๆเด้งๆ นีรชาไม่ได้พูดอะไร หลัง จากที่หยุดไปสักครู่กำลังจะเดินออกไปข้างนอก

ที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะคุยกับโมรีอีก ผู้หญิง แบบนี้ ยิ่งคุณให้ความสนใจเธอ เธอยิ่งได้ใจ

โมรีเห็นนีรชาหยุดชะงักสักครู่ รู้ว่าคำพูดของตัว เองใช้ได้ผล ตัดสินใจใส่ไฟกระตุ้นนี้รชาเข้าไปอีก ” คุณ ทายหน่อยสิว่าพวกเราทำอะไรกันอยู่ในห้อง ?”
หันหลังให้โมรี นีรชาตกใจทำตาโต ผู้หญิงคนนี้ ช่างไร้ยางเลยเลยจริงๆ ยังจะกลัวว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องรักๆ ใคร่ๆของเธอจะต้องเล่าให้เธอฟังให้ได้ ?

โลกนี้บ้าไปแล้ว นีรชาส่ายหัว ขี้เกียจจะสนใจโมรี เลยจริงๆ มุ่งตรงไปยังประตูทางออก

หยุดนะ ฉันจะบอกเธอให้ ภัสกรณ์ไม่ใช่จะยอม ทนผู้หญิงอย่างเธอได้ ทางที่ดีออกห่างเขาซะ ไม่อย่าง นั้นคอยดูแล้วกัน ความภูมิใจของโมรี่อดไว้ไม่อยู่แล้ว เห็นท่าทางนี้รชานิ่งไม่ตอบโต้ เธอก็อยากจะฉีกหน้าใบ หน้าขาวๆเด้งๆของนีรชานั้น