ตอนที่ 75 ไม่เคยเหิงหวง
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง มองไม่เห็นว่าภัสกรณ์ทำ อะไรอยู่ในสวนดอกไม้นั่น เห็นแค่เขาก้มลง ดูเหมือนว่า จะเด็ดดอกไม้
ทำอะไรหน่ะ นีรชาเอ่ยปาก คงไม่ใช่จะเด็ดดอก กุหลาบหรือว่าดอกอะไรให้ฉันนะ? ไร้เดียงสา หัวโบ ราณจริงๆ นีรชาซุบซิบ สักพักเขากลับมาจะต้องล้อเลียน เขาซะหน่อย
ภัสกรณ์เดินเข้ามา มือขวาซ่อนไว้ข้างหลัง
“นี่ฉันไม่ชอบดอกกุหลาบนะ” นีรชาเงยหน้าขึ้น ด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง ตัดสินใจเข้าจู่โจมภัสกรณ์
“จริงเหรอ ? แล้วดอกนี้ล่ะ?” ภัสกรณ์ยื่น มือขวาออกมาจากข้างหลัง ท่าทางดูสง่างามมาก
ดอกไอริสบานดอกหนึ่งวางอยู่บนมือเขา รูปทรง ผีเสื้อที่งดงาม สีฟ้าเข้มๆ เข้ากับอัญมณีสีฟ้าบนตัวเธอ มาก
” อือ ?” นีรชาค่อนข้างแปลกใจ ให้ดอกไอริสด อกเดียวได้ด้วยเหรอ ?
ภัสกรณ์ดึงนีรชา ตัวเข้าใกล้แทบจะติดตัวเธอ คางของนีรชาจะแนบกับหน้าอกของเขาแล้ว
” นี่ นี่ ทำอะไรน่ะ นี่เป็นสถานที่สาธารณะ อย่าทำ อะไรเกินเลยนะ” นีรชาตกใจ นึกว่าภัสกรณ์จะบุ่มบ่ามทำอะไรเกินเลย รีบเอามือยันหน้าอกของภัสกรณ์ไว้
คุณผู้หญิง คุณคิดทะลึ่งมากเกินไปหรือเปล่า ? คุณคิดไปไกลแล้ว ?” ภัสกรณ์หยุดนี้รชาที่กำลังจับไป ทั่ว กัมหัวลง เอาดอกไอริสเสียบไปที่ผมยาวๆที่ถูกรวบ เก็บไว้ของนีรชาอย่างระมัดระวัง
น่าประหลาดใจที่ถูกภัสกรณ์คนบ้ากามแบบนี้ เหน็บแนมว่าเราว่าทะลึ่ง นีรชาอยากจะบ้าตาย ยุคนี้ถึง คราวที่คนเลวมาดูถูกคนดีแล้วเหรอ ?
กำลังจะเอ่ยปากโต้เถียงกลับไป มองขึ้นมาเห็น คางแหลมๆของภัสกรณ์ คางโกนออกเกลี้ยง แต่ยังเห็น ตอเคราสีเขียวๆใต้ชั้นผิวหนัง กลิ่นความเย็นอ่อนๆของ โคโลญ สายตาที่มุ่งมั่นตั้งใจยังมีมือที่เรียวๆยาวๆแน่นๆ นิ่มคู่นั้น นีรชาก็พบว่า ภัสกรณ์ก็เป็นผู้ชายที่เซ็กซี่คน หนึ่ง
หน้าเริ่มรู้สึกร้อน นีรชาผลักภัสกรณ์ออกไป
สายตาภัสกรณ์สำรวจไปทั้งตัวเธอ ยิ้มร้ายๆออก มา : “ ดูๆไปแล้ว คุณก็ไม่ได้น่าเกลียด”
“อะไรไม่น่าเกลียด ? ก็เห็นชัดอยู่ว่าสวยเหมือน นางฟ้า โดยเฉพาะเวลายืนอยู่ข้างๆเงามืดอย่างคุณ ทำให้ฉันยิ่งสวยมากขึ้นไปอีก สวนเกินคนธรรมดา ” นีรช โต้กลับอย่างไม่เกรงใจเลย ตาโตจ้องภัสกรณ์ด้วย ความเกลียดชัง
ดวงตาทั้งคู่สะท้อนแสงไฟ ดวงตาสดใสอ่อนนุ่ม ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะลุ่มหลงอยู่ข้างใน กลุ่มเมฆดำมืดอยู่ใกล้ดอกไม้ที่เบ่งบานสวยงาม ทำให้สีผิวยิ่งดูขาวดุจ หิมะ ภัสกรณ์อดไม่ได้ที่จะครอบครองเธอ
โผเข้าไปจูบนีรชาที่ริมฝีปาก ประทับตราของตัว เองให้กับเธอ น้ำเสียงดูขู่เข็ญ : “รู้ว่าตัวเองสวยขนาด ไหนก็ดีแล้ว อีกสักพักเข้าไปในงานเลี้ยงอย่าไปหว่าน เสน่ห์ให้ใครเขาจำไว้ ไม่ได้รับอนุมัติจากผม ไม่ อนุญาตให้ไปคุยกับผู้ชายคนอื่น”
” คุณนี่ช่างน่ารำคาญจริงๆ เฮ้อ ” นีรชายังพูด ไม่จบ ก็ถูกภัสกรณ์ลากเข้าไปในห้องโถงใหญ่แล้ว
ในห้องงานมีคนมากมาย เมื่อภัสกรณ์ปรากฏตัว ขึ้น ก็มีคนมาทักทายเขาอย่างไม่ขาดสาย
” ประธานภัสกรณ์ วันนี้คุณก็มาด้วยเหรอ ? เป็น เกียรติมากๆเลย ”
” ประธานภัสกรณ์ ได้ยินมาว่าบริษัทพวกคุณได้ ซื้อบริษัทแห่งหนึ่ง ? ยินดีด้วยยินดีด้วย”
ประจบสอพลอหลากหลายรูปแบบ ถึงอย่างนั้น ภัสกรณ์ก็ไม่ได้สนใจอย่าพูดถึงพยักหน้าตอบกลับเลย แม้แต่ยังหายังไม่ชำเลืองมองคนพวกนี้เลย แต่ว่าคน พวกนี้ก็ไม่ได้เคอะเขินอะไร ความเยือกเย็นแข็งกร้าว ของภัสกรณ์ ทุกคนบนโลกก็รู้
” ภัสกรณ์ ” เสียงไพเราะน่าฟังของผู้ชายดังขึ้น ภัสกรณ์ได้ยินเสียงแล้วก็หยุดนิ่ง นีรชามองไป ที่แท้ก็นรุตม์เอง
หน้าตาของนรุตม์ยังคงเหมือนเดิม มีรอยยิ้มที่ สดใส ยื่นมือขวาออกไปทางนีรชา เตรียมจะจับมืออย่าง เกรงใจ : “คุณนีรชาวันนี้สวยมากๆครับ
ภาสกรปัดมือนรุตม์ออกไป : ” มืออย่าจับไปทั่ว ” แล้วดึงนี้รชาเข้าใกล้อ้อมแขนของตัวเอง
นีรชาก้ม หัว ไม่สนใจคำพูดของภัสกรณ์และการ ทักทายของนรุตม์
นรุตม์แปลกใจและมองนีรชา นีรชาในความ ประทับใจของเขาคือเป็นคนที่มีมารยาท เป็นผู้หญิงถูก ปลูกฝังคุณธรรมมาเป็นอย่างดี ทำไมวันนี้ถึงเสีย มารยาท ?
ภัสกรณ์เลิกคิ้วขึ้น สับสนเล็กน้อยจับคางของนีรช าเงยขึ้น : ” ทำไมไม่พูด ?ไม่สบายหรือเปล่า ? ”
นีรชาจ้องภัสกรณ์ : “สบายดีมาก”
ภัสกรณ์ขมวดคิ้วหนาๆของเขา ดวงตาลึกลับ ค่อยๆเพ่งมอง : ” แล้วทำไมถึงไม่พูด ? ”
นีรชายักไหล่ พูดตรงๆอย่างมั่นใจ : ” ไม่ได้รับ อนุมัติจากคุณ ฉันไม่กล้าพูดกับผู้ชายอื่น ”
ฟังที่นีรชาพูดเสร็จ สีหน้าของภัสกรณ์ ยอมจำนน ดูไม่จืด เลยทีเดียวเชียวแหละ
ฮ่าๆๆ นรุตม์ที่ประหลาดใจอยู่ตั้งนาน หัวเราะดัง ลั่นออกมา ผู้หญิงของภัสกรณ์คนนี้ น่าสนใจจริงๆ ระบาย
ความแค้นให้ผมได้ ในที่สุดก็มีคนควบคุมภัสกรณ์ได้แล้ว
ยัยตัวแสบ ตอนเย็นกลับไปค่อยคิดบัญชีกับเธอ ” ภัสกรณ์คว้านตามองนีรชา กดเสียงต่ำขู่เข็ญเธอ
นีรชารู้สึกเจ็บปวด ไม่พอใจจ้องมองภัสกรณ์ : ” คุณนี่เอาใจยากจริงๆ”
” เอ๊ะ ใครกันนะ ช่างกล้าพูดว่าประธานภัสกรณ์ ของพวกเราเอาใจยาก เอาความกล้าหาญมาจาก ไหน ? ” กลิ่นฉุนของน้ำหอมก็โชยมา หญิงสาวเซ็กซี่ สวยหยาดเยิ้มก็ปรากฏตัวขึ้น
นีรชาจำเธอได้ การแต่งหน้าที่ละเอียดลออ ผู้ หญิงที่สวมชุดราตรีแหวกกว้างจนจะถึงสะดือ เป็นโมรีที่ คลอเคลียกับภัสกรณ์คืนนั้นแบบไม่สนใจใคร
เมื่อเร็วๆนี้ก็ถ่ายหนังเรื่องใหม่ กระแสกำลังแรง มี โฆษณาของเธอเต็มไปหมด
นีรชาหันหน้าหนี ไม่อยากจะสนใจ คำพูด เหน็บแนมของโมรี ใครเขาก็ฟังออก ถ้าเธอยังพูดต่อไป ก็เหมือนกับว่าตบหน้าตัวเองแท้ๆ
เห็นนีรชาไม่สนใจเธอเลย หน้างามๆของโมรีแดง ด้วยความโกรธ สถานที่ที่โมรีเธอปรากฏตัว เป็นจุดสนใจ ของทุกคน ยิ่งตอนนี้ยืนอยู่กับประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดและนรุตม์หัวเรือใหญ่วงการ บันเทิง สายตาของคนทั้งห้องโถงก็จ้องมองมาทางนี้ นีรชาไม่ตอบเธอ ไม่ใช่ไม่ให้เกียรติเธอต่อหน้า สาธารณะเหรอ ?
กลบเกลื่อนสายตาที่แผ่รังสีความเกลียดชัง โมรี สบัดเอวเบาๆ เดินไปทางภัสกรณ์ วงแขนที่ขาวเนียน โอบไปที่เอวของภัสกรณ์ : ” ภัสกรณ์ ไม่เจอกันนานเลย คุณลืมฉันแล้วหรือยัง ? ”
ภัสกรณ์ใช้หางตาแกล้งทำเป็นมองทิวทัศน์มอง ไปที่นีรชา แล้วค่อยดูโมรีที่จู่โจมเข้ามาหา ปล่อยมือนีรช า แล้วโอบเอวของโมรี : ” ทำไม คิดถึงผมเหรอคะ? ”
นีรชาสั่นไหล่ด้วยความขยะแขยง ไม่คิดว่าภัส
กรณ์จะมีช่วงเวลาที่อ่อนโยนแบบนี้ ร้ายกาจมาก เหมือนว่าภัสกรณ์กับโมรีจะมีความในใจที่อยาก เล่ามากขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นนีรชาออกไปปล่อยให้เขา คุยกันสองคนเถอะ
กำลังจะก้าวขาเดินไปด้านหลัง ภัสกรณ์ก็ขยับตัว อย่างเงียบๆ ขวางทางนีรชาไว้ เรื่องสนุกกำลังเพิ่งจะเริ่ม ขึ้น เขาจะปล่อยนางเอกออกจากฉากได้ยังไง ?
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชอบหยอกล้อนี้รชา ชอบเห็น เธอหึงเมื่อเห็นฉันกับผู้หญิงคนอื่น แต่ว่า นีรชาเหมือนจะ ไม่เคยหึงเขาเลย คิดเรื่องนี้ที่ไร ภัสกรณ์ก็ทำหน้าบูด หน้าบึงไม่ค่อยพอใจ
นรุตม์ที่ยืนอยู่ข้างๆยิ้มกริ่มเห็นสถานการณ์ ทั้งหมด เห็นภัสกรณ์ขวางทางเดินของนีรชา นรุตม์เดิน เข้ามาใกล้ๆ กระซิบข้างหูภัสกรณ์ : “อย่าเล่นแรงเกินไป นะ”
พูดจบ ถือแก้วไวน์แล้วรีบเดินออกไป กลัวว่าถ้าขึ้นช้ากว่านี้ จะถูกสายตาที่แหลมคมของภัสกรณ์เฉือน เป็นชิ้นๆ
โมรีเห็นภัสกรณ์ท่าทางไม่ปกติ และจำได้ว่านีรชา เป็นคนที่ดูเธอแสดงในคืนนั้น ทันทีนั้นในใจก็รู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจขึ้นมา คนรักของภัสกรณ์มากมาย แต่เห็นได้ ชัดเลยว่าในใจของเขายัยคนนี้สถานะไม่เหมือนคนอื่น
โมรีใช้สายตาจับผิดสำรวจนีรชา ใบหน้าดูใช้ได้ แต่รูปร่างก็ไม่อยากจะชม คนผอมขนาดนั้น แต่มีหน้า ท้อง รูปร่างอย่างนี้ยังมีหน้ามาเข้าใกล้ภัสกรณ์ พูดตรงๆ คือไร้ยางอาย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
รู้สึกว่าตัวเองชนะเห็นๆ เสียงของโมรีก็ยิ่งหวาน ขึ้นราวกับน้ำผึ้ง : ” ประธานภัสกรณ์ คุณพาฉันไปชม พระจันทร์บนดาดฟ้าได้ไหมคะ? วันนี้แสงจันทร์สวย มากเลย”
ภัสกรณ์หันไปเห็นนีรชากำลังดูภาพวาดที่แขวน อยู่บนผนังด้านข้าง ไม่ได้สนใจฟังคำพูดที่โมรีคุยกับเขา ตั้งแต่ที่แรก
สายตาเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ภัส
กรณ์ตั้งใจพูดเสียงดัง : ” โมรี ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณ
ไปชมพระจันทร์ตรงนั้น”
หางตาชำเลืองมองปฏิกิริยาของสาวน้อย นีรชา ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ ตาโตๆทั้งคู่ยังคงจ้องมองภาพ วาดน้ำมันที่แขวนอยู่บนผนัง ดูเหมือนว่าดูอย่างตั้งใจ
ในสายตาของภัสกรณ์โกรธมาก โอบกอดโมรี
กลบเกลื่อนสายตาที่แผ่รังสีความเกลียดชัง โมรี สบัดเอวเบาๆ เดินไปทางภัสกรณ์ วงแขนที่ขาวเนียน โอบไปที่เอวของภัสกรณ์ : ” ภัสกรณ์ ไม่เจอกันนานเลย คุณลืมฉันแล้วหรือยัง ? ”
ภัสกรณ์ใช้หางตาแกล้งทำเป็นมองทิวทัศน์มอง ไปที่นีรชา แล้วค่อยดูโมรีที่จู่โจมเข้ามาหา ปล่อยมือนีรช า แล้วโอบเอวของโมรี : ” ทำไม คิดถึงผมเหรอคะ?”
นีรชาสั่นไหล่ด้วยความขยะแขยง ไม่คิดว่าภัส
กรณ์จะมีช่วงเวลาที่อ่อนโยนแบบนี้ ร้ายกาจมาก เหมือนว่าภัสกรณ์กับโมรีจะมีความในใจที่อยาก เล่ามากขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นนีรชาออกไปปล่อยให้เขา คุยกันสองคนเถอะ
กำลังจะก้าวขาเดินไปด้านหลัง ภัสกรณ์ก็ขยับตัว อย่างเงียบๆ ขวางทางนีรชาไว้ เรื่องสนุกกำลังเพิ่งจะเริ่ม ขึ้น เขาจะปล่อยนางเอกออกจากฉากได้ยังไง ?
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชอบหยอกล้อนี้รชา ชอบเห็น เธอหึงเมื่อเห็นฉันกับผู้หญิงคนอื่น แต่ว่า นีรชาเหมือนจะ ไม่เคยหึงเขาเลย คิดเรื่องนี้ที่ไร ภัสกรณ์ก็ทำหน้าบูด หน้าบึงไม่ค่อยพอใจ
นรุตม์ที่ยืนอยู่ข้างๆยิ้มกริ่ม เห็นสถานการณ์ ทั้งหมด เห็นภัสกรณ์ขวางทางเดินของนีรชา นรุตม์เดิน เข้ามาใกล้ๆ กระซิบข้างหูภัสกรณ์ : “อย่าเล่นแรงเกินไป นะ”
พูดจบ ถือแก้วไวน์แล้วรีบเดินออกไป กลัวว่าถ้าขึ้นช้ากว่านี้ จะถูกสายตาที่แหลมคมของภัสกรณ์เฉือน เป็นชิ้นๆ
โมรีเห็นภัสกรณ์ท่าทางไม่ปกติ และจำได้ว่านีรชา เป็นคนที่ดูเธอแสดงในคืนนั้น ทันทีนั้นในใจก็รู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจขึ้นมา คนรักของภัสกรณ์มากมาย แต่เห็นได้ ชัดเลยว่าในใจของเขายัยคนนี้สถานะไม่เหมือนคนอื่น
โมรีใช้สายตาจับผิดสำรวจนีรชา ใบหน้าดูใช้ได้ แต่รูปร่างก็ไม่อยากจะชม คนผอมขนาดนั้น แต่มีหน้า ท้อง รูปร่างอย่างนี้ยังมีหน้ามาเข้าใกล้ภัสกรณ์ พูดตรงๆ คือไร้ยางอาย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
รู้สึกว่าตัวเองชนะเห็นๆ เสียงของโมรีก็ยิ่งหวาน ขึ้นราวกับน้ำผึ้ง : ” ประธานภัสกรณ์ คุณพาฉันไปชม พระจันทร์บนดาดฟ้าได้ไหมคะ?วันนี้แสงจันทร์สวย มากเลย”
ภัสกรณ์หันไป เห็นนีรชากำลังดูภาพวาดที่แขวน อยู่บนผนังด้านข้าง ไม่ได้สนใจฟังคำพูดที่โมรีคุยกับเขา ตั้งแต่ที่แรก
สายตาเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ภัส กรณ์ตั้งใจพูดเสียงดัง : ” โมรี ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณ ไปชมพระจันทร์ตรงนั้น ”
หางตาชำเลืองมองปฏิกิริยาของสาวน้อย นีรชา ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ ตาโตๆทั้งคู่ยังคงจ้องมองภาพ วาดน้ำมันที่แขวนอยู่บนผนัง ดูเหมือนว่าดูอย่างตั้งใจ
ในสายตาของภัสกรณ์โกรธมาก โอบกอดโมรี่ตั้งใจเดินผ่านหน้านีรชาไป ในดวงตาโกรธแค้น ใบหน้า ยังคงอมยิ้งกัมมองโมรี เหมือนว่าเขาดีใจมากที่ได้เจอ โมรี
บนผนังแขวนภาพเหมือนของเปียโตรแอนจีนิกิจา กอิตาลี่ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตรกรรมสีน้ำมันที่วาดให้เจ้า หญิงมาร์กาเรต ภาพวาดนี้ เธอเคยเห็นในงานชื่นชม ศิลปะโลก นั่งอยู่ใต้ต้นซากุระในมหาวิทยาลัยกับสมภพ ไหล่ชนไหล่ ชมภาพด้วยกัน
เมื่อสามปีก่อน ลมเบาๆพัดมา กลีบดอกซากุระ ตกลงมาบทหนังสือ ตกลงบนพื้น บนศรีษะเธอ
สมภพช่วยเอากลีบซากุระออกจากผมเธอย่างนุ่ม นวล ส่งยิ้มให้เธอ ดวงตาของเขา สว่างไสวกว่าดวงดาว ซะอีก
ทันใดนั้นนีรชารู้สึกว่าแสบตามาก บวมมาก
คุณนีรชาทำไมอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะคะ ? ” อ้อ ใช่สิ เมื่อสักครู่ฉันเห็นภัสกรณ์แฟนของคุณอยู่กับโมรีบน ดาดฟ้านั่น เสียงนุ่มนวลแต่เต็มไปถ้อยคำกัดแซะทำให้ นีรชาได้สติขึ้นมา
เป็นธวัล นีรชารู้สึกตกใจ ตั้งใจมองไปข้างๆเธอ ข้างเธอไม่มีใคร สมภพไม่ได้ปรากฏตัว
ใจลอยๆก็ถูกดึงกลับมาในทันใด นีรชายิ้มและ พยักหน้าให้ธวัล เตรียมที่จะเดินทางไปทางอื่น
” คุณนีรชา ได้ยินมาว่าคุณเป็นรุ่นน้องของ สมภพ ? ” ธวัลยังคงไม่ถอดใจ ใช้ช่วงเวลาที่สมภพไปหยิบของบนรถให้เธอ เธอจะต้องถามให้รู้เรื่อง
” ใช่” นีรชาตอบสั้นๆ เธอไม่อยากเจอหน้าสมภพ ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่อยากให้สมภพรู้ว่าที่จริงแล้ว เธอไม่ใช่แฟนของภัสกรณ์ เป็นแค่ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดู เท่านั้น
” คุณนีรชา คิดว่าคุณน่าจะรู้ว่าฉันกับสมภพหมั้น กันแล้ว ถ้าคุณคิดอะไรเกินเลยกับสมภพ ฉันขอให้คุณ รีบตัดใจซะ แม้ว่าประธานภัสกรณ์ไม่ได้จริงจังกับคุณ คุณก็ไม่ควรคิดถึงคู่หมั้นคนอื่น”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ