ตอนที่64 กอดแน่น

นีรชาได้ฝัน ในความฝัน ดูเหมือนว่าเธอได้กลับ ไปเป็นเด็กผู้หญิงที่ไร้กังวลอีกครั้ง บริษัทของพ่อเธอก็ ยังอยู่ดี แม่ก็ยังไม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต เขายังคงสวย ยังคงเป็นเหมือนเจ้าหญิงน้อยที่ถูก คุ้มครองอยู่ พี่สมภพยืนอยู่ใต้ต้นเชอรี่พร้อมรอยยิ้มให้ เธอ รอยยิ้มนี้ช่างอบอุ่นยิ่งกว่าสายลมในฤดูใบไม้ผลิสะ อีก

นีรชาพรวดพราดตกใจตื่น ก็ได้ยินเสียงภัสกรณ์ กำลังพูดอะไรสักอย่าง คิดว่าเขาน่าจะตื่นแล้ว นีรชา พลิกตัวไปดูภัสกรณ์ กำลังจะถามว่าเขาพูดอะไร กลับ มองเห็นว่าตาของเขายังปิดสนิทอยู่ ถึงได้รู้ว่าเขาละเมอ นั่นเอง

ดวงตาของภัสกรณ์ปิดสนิท ขนตาที่หนาของเขา กำลังสั่นไหว ในปากของเขาก็ได้ตะโกนอะไรสักอย่าง ออกมา อารมณ์ความรู้สึกที่ปรากฏบนใบหน้าเต็มไปด้วย ความกลัวและสิ้นหวัง

นีรชาตกใจมาก เธอไม่เคยเห็นภัสกรณ์เป็นแบบนี้ มาก่อนเลย ดูหมดหนทาง เจ็บปวดมาก เขาต้องฝันร้าย อยู่แน่ๆ

กำลังจะตีเบาๆเรียกเขาให้ตื่น จู่ๆเธอก็ได้ยินเสียง พิมพำจากปากของเขา “แม่ครับ ไม่ ไม่นะ แม่ ผมจะ เป็นเด็กดี ผมจะเชื่อฟัง อย่าอย่า…
ตามด้วยเสียงตะโกนเบาๆ ตาของเขาก็เบิกกว้าง ทันที เขาตกใจตื่นจากฝันร้ายเข้าแล้ว

มองเห็นนีรชากำลังมองตัวเองด้วยความ ประหลาดใจสักพักคิ้วของเขาก็ขมวดแน่น

ฝ่ามือก็จับที่ค้างของน้ำทันที “เมื่อกี้เธอได้ยิน อะไร”

นีรชาตกใจกับกิริยาท่าทางที่ตะลึงงันของภัส

กรณ์ ตอบเสียงดังว่า “ได้ยินเหมือนคุณฝันร้าย” ได้ยินฉันตะโกนอะไรไหม” สีหน้าของภัสกรณ์ ดุดันขึ้น นัยน์ตาดำสาดประกายเย็นยะเยือก

“อ๋อ ฉัน ฉันฟังไม่ชัด ฉันก็เพิ่งจะตื่น!” นีรชาไม่ได้ โง่อีกต่อไปแล้ว ดูก็รู้ว่าภัสกรณ์ไม่อยากให้ใครได้ยินคำ พูดตอนเข้าละเมอ เขาไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่จะพูดความ จริงออกไป

ภัสกรณ์บีบคางของนีรชาอย่างแน่น เขาใช่ สายตาที่เฉียบคมสังเกตอาการที่แสดงของนีรชา ครึ่ง นาทีต่อมา ดูแล้วน่าจะเป็นคำพูดที่น่าเชื่อถือของนีรชา แล้ว เขาถึงปล่อย

ภัสกรณ์พลิกตัวลงจากเตียง จุดบุหรี่ นั่งบนโซฟา ค่อยๆดูดมัน

ภัสกรณ์สูบบุหรี่น้อยมาก เห็นเขาทำหน้าทิ้งตึง แบบนั้น นีรชารู้ว่าตอนนี้เขาต้องอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีมาก แน่นอน
ทันใดนั้น ในหัวของเธอก็นึกถึงคำพูดที่แทน ละเมอออกมาเมื่อสักครู่ “แม่ครับ อย่า.. ผมจะเป็นเด็ก ดี ผมจะเชื่อฟัง” เขาตะโกนออกมาได้อย่างน่าสงสาร น่า เสียใจ และน่าสิ้นหวังมาก แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยพูด ถึงคนในครอบครัวเขาเลย มีข่าวลือมากมายบนหน้า หนังสือพิมพ์เกี่ยวกับตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพล แต่ กลับไม่เคยมีของตระกูลหมื่นสาเลย

วงศ์ตระกูลหมื่นสาลีลึกลับจริงๆ ไม่รู้ว่าภัสกรณ์ถูก แม่ของตัวทอดทิ้งหรือไม่ ไม่งั้นจะตะโกนแบบนั้นทำไม

นีรชามีคำมากมายในหัวของเธอ แต่ก็ลังเลที่จะ

หาคำตอบแล้ว เพราะว่าเวลานี้ สีหน้าของภัสกรณ์ทำให้

เธอร์่สึกเจ็บปวดมาก

บ้าทะนงตัวแบบเขา ตลอดเวลาเหมือนเป็นคน ไม่มีความรู้สึกและโหดเหี้ยม ภาพลักษณ์ที่ใจร้ายใจดำที่ แสดงออกในสาธารณะ นีรชาเองก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะมี มุมที่สิ้นหวังหมดหนทางด้วย

ความโหดเหี้ยมอำมหิตและสายตาที่เฉียบใน ดวงตาของเขา ตอนนี้กลายเป็นความสับสนและสิ้นหวัง อย่างชัดเจน ท่าทางของภัสกรณ์สูบบุหรี่อย่างสง่างาม แต่นีรชากลับดูออกว่าเขาต้องการที่จะซ่อนความกลัว ของเขาด้วยการสูบบุหรี่

เกิดอะไรขึ้น อะไรที่จะทำให้ภัสกรณ์เป็นได้ขนาด นี้นะ อะไรที่ทำให้เขาเป็นเขาที่เลือดเย็นไม่มีความรู้สึก ที่แม้แต่ในฝันก็ยังร้องขอความช่วยเหลือ
นีรชาเองก็มีความรู้สึกเจ็บปวดไปด้วย แม่ของเธอ เองก็ได้ตายไปแล้ว เธอเข้าใจความเจ็บปวดของคนที่ สูญเสียแม่

เธอค่อยๆเดินไปด้านหน้าของภัสกรณ์ นี่เป็นครั้ง แรกที่นีรชาไปกอดภัสกรณ์ด้วยตัวเธอเอง และภัสกรณ์ก็ ไม่มีอารมณ์ร้ายที่จะผลักเธอออกไป แค่โอบกอดนีรชา ด้วยแขนอย่างเงียบๆ กอดเธอไว้แน่น เหมือนว่ามันเป็น สิ่งเดียวที่เขาสามารถจับไว้ได้