ตอนที่62 คิดถึงมาก

ฉากนี้ได้ถูกนาแขผู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างโต๊ะเห็น อย่างชัดเจน เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่า ความ สัมพันธ์ของคุณสมภพกับนีรชาไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ ธรรมดาแน่นอน แล้วทำไมเขาถึงได้ตั้งท้องให้กับนาย น้อยล่ะ หรือว่า…

น้าแขตัวสั่นด้วยความกลัว

ประตูถูกเปิดออกอย่างเบา ภัสกรณ์หิ้วของเดิน

เข้ามา

“คุณชาย คุณมาแล้ว” เสียงของน้าแขทำให้น้ำ หลุดออกจากความรู้สึกนึกคิด เธอเงยหน้าขึ้นมอง ภัส กรณ์กลับมาแล้ว เธอรีบยกแขนขึ้นและเช็ดน้ำตา

แต่มันก็ช้าไปสะแล้ว ภัสกรณ์ได้มองเห็นน้ำตา ของเธอเข้าแล้ว เขาวางของที่เอามาเยี่ยมน้ำลง ขมวด คิ้วอย่างไม่พอใจ ภัสกรณ์เดินมาข้างตัวนีรชา ยื่นมือจับที่ คางเธอ “ร้องไห้ทำไม เธอเจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า?”

นีรชาส่ายหัว กัดริมฝีปากและปฏิเสธที่จะพูด

ภัสกรณ์ได้เห็นนิสัยตรงไปตรงมาของนีรชา มันก็ ไม่แปลกไปแล้ว ยื่นมือที่หยาบกระด้างช่วยเช็ดน้ำตาให้ เธอ “ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ไม่ต้องร้องแล้วนะ ผม ซื้อพุดดิ้งที่เธอชอบกินมาด้วยนะ เธอกินสักหน่อย เดี๋ยว ผมพาเธอไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้”
พูดจบ เขาก็นั่งลงข้างๆเธอ เปิดขนมพูดดิ้ง ป้อน ให้เธอทานเหมือนนีรชาเป็นเด็กน้อย

นีรชามองไปที่น้าแขที่ยืนอยู่ด้านข้าง เกิดรู้สึก อายเลยพลักมือของแทนออก “ไม่ต้องป้อนฉันแล้ว ฉัน ทานเองได้”

ภัสกรณ์กลับไม่สนใจการทักท้วงของน้ำ รัดเธอ ไว้ที่แขนของเขา ประทับจูบบนริมฝีปากของเธออย่าง โหดเหี้ยม “ฟัง! และอย่าขัดขืน”

ท่าทางที่แนบชิด ทำให้หน้าของนีรชาเป็นสีแดง อมชมพู น้าแขเห็นดังนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย ทันที

พอน้าแขเดินออกไป ท่าทางของภัสกรณ์ก็ยิ่ง รุนแรงขึ้น ไม่ป้อนพุดดิ้งแล้ว ค่อยๆจับหน้าของนีรชาขึ้น มา

“โอ้ หวานจัง…” ภัสกรณ์ประทับจูบนีรชาไปมา เสียงที่ฟาดฟันกันเต็มไปด้วยเสน่ห์ของลูกผู้ชาย

วันนี้ไปจัดการธุระที่บริษัทนิดหน่อย ในที่ประชุม สำคัญกลับจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในสมอง กลับคิดถึงแต่สาวน้อยคนนี้

ไม่ได้เจอกันแค่ครึ่งวัน เหมือนผ่านไปแล้วครึ่งปี ประชุมเสร็จ เขายกเลิกนัดการสังสรรค์ และรีบไป ซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อของที่เธอชอบกิน ฝ่าฟันกับรถ เพื่อกลับมาหาเธอ
เป็นอย่างที่คิดไว้ กลิ่นอายของเธอยังคงหวาน กับเขาที่เพ้อฝันอยู่ในที่ประชุม เหมือนกันไม่มีผิด

ท่ามกลางการวิ่งเวียนที่เป็นสีชมพู นีรชามองหน้า ของภัสกรณ์ที่อบอุ่น หล่อเหลา ชอบเอาใจ เขากล่าว พร้อมรอยยิ้มว่า “น้ำ รอเธออายุ18 ฉันจะพาเธอไปทะเล นะ

นีรชาเหมือนกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาในคลื่นน้ำ สีชมพู เสียงกรีดร้อง เธอไม่เคยเจ็บขนาดนี้มาก่อนเลย และก็ไม่เคยบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อนด้วย

พี่สมภพเพี่สมภพ!พี่สมภพ! เธอพยายามที่จะกัก เก็บคำพูดเสียงกรีดร้องที่จะหลุดออกมา ทั้งสองมือกอด อย่างแน่นที่เอ็วของภัสกรณ์ น้ำตาทยอยไหลหลั่งออก มาบนใบหน้าของเธอ