ตอนที่ 59 ฉีกหน้าเขา

ขอบคุณเทวดา ในที่สุดรถฉุกเฉินก็มาถึง!

ระพินทร์เปียกโชกไปทั้งตัวพาหมอฉุกเฉินตามเข้า มาอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยเห็นภัสกรณ์กระวนกระวายเช่น นี้มาก่อน ขู่เขาด้วยการข่มขู่บวกกับการขู่ขวัญ หารถ ตำรวจให้ขับเปิดทางให้ ในที่สุดก็ถึงจะอ้อมผ่านสายถนน ที่ติดขัดมาได้

เห็นสีหน้าที่มืดมนของภัสกรณ์ ระพินทร์ก็ตกใจ กลัวจนไม่กล้าหายใจแรงออกมา รีบโบกมือให้หมอนำตัว นีรชาขึ้นรถฉุกเฉินไปในทันที

หมอสองคนเดินมายังข้างเตียง ล้วงเอาเครื่อง ฟังออกมาฟังเสียงการเต้นของหัวใจของนีรชา ทั้งยังใช้ มือพลิกเปลือกตาของเธอตรวจดู พูดกับภัสกรณ์อย่างไม่ เห็นว่ามีเรื่องร้ายแรงอะไร “ก็แค่เป็นไข้ธรรมดาทั่วไป ไป ให้น้ำเกลือหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว”

จริงๆนะ ก็แค่ไข้หวัดธรรมดาทั่วไป ยังทำ สถานการณ์ให้ใหญ่โตถึงเพียงนี้ ทำให้พวกเขาต้องรีบ ฝ่าฝนที่ตกหนักมากลางดึก เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ หมอ แอบกล่าวโทษอยู่ในใจ เตรียมยืนมือออกไปยกตัวนี้รชา ขึ้น

“หยุด!” ภัสกรณ์ก้าวเดียวก็เดินมาถึงด้านหน้าเดียง ใช้ร่างกายขวางแขนทั้งสองข้างที่ยื่นออกมาของหมอเอา ไว้” อย่าแตะต้องตัวเธอ ฉันทำเอง” ภัสกรณ์เอ่ยปากขึ้น อย่างเย็นชา
“ไม่เป็นไร ก็แค่ไข้หวัดธรรมดา ไม่ต้องตกใจกลัว ถึงขนาดนี้” หมอเข้าใจความหมายของภัสกรณ์ผิดไป พูด ขึ้นอย่างไม่เห็นด้วยนัก

คิ้วทรงกระบี่ของภัสกรณ์ขมวดเข้าหากันแน่น บิด ปกคอเสื้อของหมอขึ้นมา เสียงที่ทุ่มต่ำแฝงไปด้วยความ โมโหที่ทำให้คนใจสั่ง “ไม่เป็นไร? ไข้ขึ้นสูงถึง 39 องศา ยังไม่เป็นไร? ! หากเธอความผิดพลาดอะไรขึ้นกับเธอ ผม จะทำให้คุณตายอย่างน่าเกลียดเลยคอยดู!”

หมอก็เคยได้ยินอำนาจของบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ได้ยินคำพูดของภัสกรณ์แล้ว เหงื่อเย็นๆก็ ผุดออกมาทั้งทั้งร่ายกายในทันที รีบพยักหน้าอย่างรับคำ “ครับ ครับ พวกเราจะตั้งใจรักษาคุณหนูท่านนี้อย่าง แน่นอน ท่านประธานโปรดวางใจ”

พลางตอบ พลางมองไปยังนีรชาหลายรอบอย่าง อดไม่ได้ ก็แค่เด็กผู้หญิงที่ธรรมดาๆคนหนึ่ง มากที่สุดก็ คือหน้าตาสวยงามแลดูอ่อนโยนก็เท่านั้นเอง ทำไมถึง ทำให้ท่านประธานหมื่นสาที่มีชื่อเสียงโด่งดังหลงใหลได้ ถึงขนาดนี้? รสนิยมของคนรวย ช่างน่าแปลกจริงๆ

คงจะเป็นเพราะการโต้เถียงกันของทั้งสองคนเสียง ดังจนทำให้นีรชาตื่นขึ้น เธอลืมตาที่พร่ามัว มองไปยังคน มากมายที่ล้อมรอบอยู่หน้าเตียงอย่างมึนงง เสื้อกาวน์ เธอ แยกแยะเสื้อกาวน์ออก หมอ! ทำไมถึงได้มีหมอมาที่บ้าน ล่ะ? เป็นเพราะภัสกรณ์จะแอบเอาลูกในท้องของเธอออก ใช่หรือไม่?

นีรชาไข้ขึ้นจนในสมองเริ่มเลอะเลือน ได้ลืมเรื่องที่ ตัวเองเป็นไข้ไปเป็นที่แล้วร้อยแล้ว คิดเพียงแค่จะต้องปกป้องลูกที่อยู่ในท้อง

ภัสกรณ์ยื่นแขนออกไปอุ้มเธอขึ้นมาจากเตียง “น้ำ พวกเราไปโรงพยาบาลกัน เธออดทนอีกนิดนะ”

“ไม่ ไม่ ฉันไม่ไปโรงพยาบาล ฉันไม่ไปโรง พยาบาล! นี่คือลูกของฉัน ใครก็อย่าได้มาแตะต้อง!” นีรชา ไข้ขึ้นจนสติสัมปชัญญะเริ่มขาดหาย พละกำลังในเวลานี้ กลับเยอะผิดปกติ ดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิตในอ้อมแขนข องภัสกรณ์

ภัสกรณ์ไม่กล้าใช้แรง กลัวจะทำให้เธอบาดเจ็บ ทำได้เพียงพยายามปลอบเธออย่างเต็มที่ “เธอไม่สบาย ไปโรงพยายาลให้หมอตรวจดูสักหน่อย หายดีแล้วฉันจะ พาเธอไปเที่ยวต่างประเทศ ดีไหม? เป็นเด็กดีนะ เชื่อฟัง ฉัน”

นีรชากลับฟังคำพูดของภัสกรณ์ไม่ชัดเจนเลย แม้แต่น้อย สนใจเพียงแค่ดิ้นรนขัดขืน สัญชาติญาณความ เป็นแม่ที่ทะลักออกมา ทำให้เธอดูเหมือนสุนัขป่าที่กำลัง บ้าคลั่ง ภัสกรณ์ยังรู้สึกว่าจะรับมือไม่ไหวแล้ว ได้แต่รีบเร่ง

วิ่งไปทางที่รถฉุกเฉินจอดอยู่

นีรชาเห็นรถฉุกเฉินที่อยู่ในสวน ก็ยิ่งแน่ใจว่าภัส

กรณ์จะลากเธอไปโรงพยาบาลเพื่อเอาเด็กออก จึง พยายามใช้แรงที่มีทั้งหมดในร่างกาย ยื่นเล็บมือออกมา ข่วนเข้าไปบนหน้าเขาอย่างแรง! “แควก..ดูเหมือนจะได้ยินเสียงเล็บมือที่แหลม

คบกรีดเข้าไปในเนื้อจนแตก บนใบหน้าของภัสกรณ์ มี

รอยเลือดลึกแถวหนึ่งขึ้นมาในทันที!
ระพินทร์ที่ตามมาอยู่ด้านข้างตกใจจนหน้าขาว ของใช้ช่วงเข้าพักในโรงพยาบาลที่ถืออยู่ในมือก็ร่วงหล่น ลงกับพื้นในทันที! ดวงตาทั้งสองข้างของเข้าเบิกโพลงจน ใหญ่กว่ากระดิ่งสำริดเสียอีก เขามองดูภัสกรณ์กับนีรชา อย่างไม่ขยับ

คราวนี้นีรชาตายแน่จริงๆ! ภัสกรณ์เป็นใคร เธอ คัดค้านเขาก็ช่าง แต่นึกไม่ถึงว่าจะกล้าข่วนหน้าของเขา! ภัสกรณ์เป็นคนรักหน้าตามาตลอด นี่ต่อไปจะให้เขาออก จากบ้านได้อย่างไร? นีรชา เธอตายแน่! หนึ่งศพสองชีวิต! ขนาดระพินทร์ก็ไม่กล้าดู