ตอนที่ 58 ผลร้ายแรง

ดวงตาของภัสกรณ์เบิกโพลงขึ้นมาในทันที บน ปรอทวัดไข้แสดงผล 39องศา!

เขาหันกลับไปมองดูนีรชาที่มีที่ท่าเบลอๆ ไข้ขึ้นจน แก้มทั้งสองข้างแดงเป็นลูกวงกลม ภัสกรณ์นำเอาคำต่อว่า กลืนกลับเข้าไปในท้อง แล้วถอนหายใจออกมาพลางห่ม ผ้าให้กับเธอ จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลข โทรศัพท์แล้วโทรออกทันที “ระพินทร์ ช่วยฉันเรียกรถ ฉุกเฉินมาคันนึง! ต้องเร็วที่สุด!”

ภัสกรณ์เดินมายังห้องเก็บของแล้วหยิบกล่องยา ออกมา ใช้สำลีก้อนชุบแอลกอฮอล์ ทำการลดอุณหภูมิ ทางกายภาพให้กับนีรชา ก่อนอื่นต้องถอดชุดที่เปียก หมาดๆของเธอออก จากนั้นก็คือชุดชั้นในสไตล์สาวน้อยสี ขาวของเธอ เรือนร่างขาวเนียนนุ่มที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้านั้น ทำให้ลำคอของภัสกรณ์ร้อนผ่าวขึ้นตามสัญชาติญาณ เดิม คิดว่าถอนเสื้อผ้าจะต้องพบกับการขันขึ้นที่รุนแรงของนีรช า พอภัสกรณ์เตรียมใจเอาไว้ต้อนรับคำด่าและการต่อต้าน ขัดขืนได้แล้ว ถึงได้พบว่านีรชาได้ผล็อยหลับไปแล้ว

หยาดน้ำตาหยดหนึ่งถูกแขวนไว้อยู่บนขนตาที่งอน ยาวราวกับหยดน้ำค้างที่ใสพรั่งพราวอยู่บนกลีบดอกไม้ แก้มที่แดงสวยผอมลงไปหน่อย แต่กลับยิ่งแสดงให้เห็น ถึงโครงหน้าที่สวยสดงดงาม ริมฝีปากที่ขาวซีดเม้มเข้าหา กันแน่น ดูเหมือนในฝันจะมีเรื่องที่ทำให้เธอไม่มีความสุข

ภัสกรณ์มองใบหน้าที่กำลังหลับใหลของนีรชาอย่างตะลึงงัน ยื่นนิ้วซื้ออกไปราวกับคนสมองผิดปกติก็ไม่ ปานไล่ไปตามใบหน้าของเธอ วาดความสวยสดงดงาม ของเธออย่างละเอียด

ขนคิ้วที่หนาทึบ สันจมูกที่สูงโด่งแต่ไม่ได้สูญเสีย ความประณีต คางเล็กๆที่แหลม.. นิ้วมือของภัสกรณ์ ลูบไล้ไปบนใบหน้าของนีรชาอย่างเบาๆ อารมณ์ความรู้สึก ในใจที่บอกออกมาไม่ถูกกำลังพัวพันกันอยู่ ดูเหมือนคือ ความเจ็บปวด ทั้งยังดูเหมือนหอมหวาน

นีรชา ยัยคนโง่! ภัสกรณ์พูดพึมพำ นิ้วมือกลับยังคง อยู่บนใบหน้าของเธออย่างอาลัยอาวรณ์

ในช่วงเวลานี้ ภัสกรณ์ถึงขนาดรู้สึกว่า หากนีรชา สามารถนอนหลับแบบนี้ไปตลอดก็คงจะดี นีรชาที่นอน หลับไปแล้ว ดูน่ารัก น่าเอ็นดู ว่านอนสอนง่าย ไม่มีท่าทีไม่ พอใจต่อการสัมผัสของเขา เต็มใจที่จะเปิดใจทุกสิ่งทุก อย่างของตนเองกับเขา

ภัสกรณ์ชอบนีรชาที่เป็นแบบนี้

มือถือส่งเสียงเรียกเข้าที่ไพเราะน่าฟังออกมา ภัส กรณ์หยิบมือถือขึ้น เสียงที่รีบร้อนของระพินทร์ดังสะท้อน เข้ามา “ท่านประธาน ตอนนี้รถฉุกเฉินยังมาไม่ได้นะครับ! ด้านนอกฝนตกหนักมาก มีถนนเส้นนึงน้ำท่วม รถฉุกเฉิน ติดอยู่ระหว่างทางครับ!”

“ฝนตกหนักมาก?” ภัสกรณ์เดินไปที่ริมหน้าต่าง รูด ผ้าม่านออก ถึงได้พบว่าด้านนอกหน้าต่างฝนกำลังตก กระหน่ำอย่างกับน้ำรั่วจริงๆ ประสิทธิผลที่กันเสียงของ ห้องช่างดีจริงๆ สถานการณ์ฝนด้านนอกที่รุนแรงขนาดนั้น ด้านในกลับไม่ได้ยินแม้แต่นิดเดียว
คิ้วหนาของภัสกรณ์มัดรวมกันแน่น ตอนนี้มีเพียง การลดอุณหภูมิทางกายภาพต่อไปเท่านั้น ไม่มีวิธีการอื่น แล้วจริงๆ นีรชากำลังตั้งท้อง ไม่สามารถกินยาลดไข้ได้ จริงๆ

ดวงตาของภัสกรณ์มองผ่านไปยังท้องน้อยของ นีรชา ความเจ็บปวดที่รุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาที่หน้าผาก ทุก ครั้งที่เห็นนีรชา คิดถึงมารหัวขนที่อยู่ในท้องของเธอแล้ว เขาก็โกรธมาก แต่ก็ไม่อยากปล่อยนีรชาไป ต้องการที่จะ เห็นเธอทุกวัน

ภัสกรณ์ไม่หยุดที่จะใช้แอลกอฮอล์เช็ดร่างกาย ของนีรชา แต่อุณหภูมิของร่างกายดูเหมือนยังคงไม่มีร่อง รอยการลดลงไปเลย โทรศัพท์ไปเร่งรถฉุกเฉินหลายต่อ หลายครั้ง ก็ยังติดอยู่ระหว่างทาง สถานการณ์ฝนก็ไม่ได้ เบาลงเลยแม้แต่น้อย เทวดาดูเหมือนต่างก็กำลังเป็น ปฏิปักษ์กับเขา

ภัสกรณ์ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่เอาระพินทร์ มาระบายอารมณ์ ขู่บังคับด้วยเสียงคำรามให้เขาคิดหาวิธี ไม่อย่างนั้นก็อย่าได้คิดใช้ชีวิตอยู่ใต้เงื้อมือของเขาเลย!

ภัสกรณ์ไม่เคยกระวนกระวายใจเช่นนี้มาก่อน เขา ประคองนีรชาพิงลงบนร่างกายของตนเอง โอบกอดเธอไว้ แน่นโดยมีผ้าห่มบางคั่นอยู่ ในใจเกิดช่องว่างขึ้นมา ใหญ่ ขึ้นเรื่อยๆ ด้านในล้วนเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและ ความหวาดกลัว

เขารู้ว่าไข้ขึ้นสูงเป็นเวลานานจะทำลายสมอง คน ท้องเป็นไข้มีผลกระทบถึงแก่ชีวิตต่อเด็กที่อยู่ในท้อง

เรื่องมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกที่เขามีต่อเด็กในท้องของนีรชากลับไม่ได้รังเกียจชิงชังมากมายขนาดนั้นแล้ว ไม่ว่าอย่างไรนั่นก็คือลูกของนีรชา ไม่ว่าพ่อจะเป็นใคร ใน ตัวเขาก็ยังมีเลือดของนีรชาไหลเวียนอยู่อีกครึ่งหนึ่ง