ตอนที่ 43 ทำเป็นน่าสงสาร

นีรชากัมหน้าลง น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งของถิรา ทำให้ นีรชารู้สึกเจ็บปวดมาก

สามปีก่อนหน้านี้ เธอยังเป็นคุณหนูของครอบครัวที่ ร่ำรวยมีฐานะ แม้ว่าเธอจะเทียบไม่ได้เลยกับถิรา แต่ก็ต้อง อยู่ในการดูแลเอาใจใส่ของพ่อ แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีอายุเท่ากันสามารถทำร้ายเธอด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่ง เช่นนี้

“เงยหน้าขึ้นมาให้ฉันดูหน่อยซิ” ถิราใช้เท้าสะกิด นีรชาที่นั่งอยู่บนพื้น”

นีรชากัดริมฝีปากแน่น หน้าซีดเหมือนไม่มีเลือดไป หล่อเลี้ยง เธอยังคงก้มหน้าและปล่อยให้ผมยาวปกคลุม ใบหน้าของเธอ

“พี่ค่ะ ของเล่นชิ้นใหม่ของพี่ค่อนข้างอึดอัดใจ ไม่รู้ เอาใจคนเลยสักนิด” ถิราส่ายหัว แล้วหันไปพูดกับภัสกรณ์ ดวงตามีความรังเกียจแวบไป นั่งผู้หญิงคนนี้ แกคิดว่า แกเป็นใครถึงกล้าที่จะไม่สนใจในคำพูดของฉัน

“พูดสิ เธอหูหนวกหรือเป็นใบ้กัน” ถิราทั้งเตะทั้ง ถีบไปที่ขาของนีรชา และเตะซ้ำไปที่เดิมพอดี ทำให้นีรช าเจ็บจนคตตัว ในใจก็ทำได้เพียงแค่รู้สึกโกธร

การมีเงินมันใช่แบบนี้เหรอ สามารถเหยียบย่ำ ศักดิ์ศรีของคนอื่นได้แบบนี้เลยเหรอ เธอไม่ใช่สุนัขจรจัด ถึงเตะเธอไปเตะเธอมาแบบนี้

เธอเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นชาและดื้อรั้นของนีรชาก็เผชิญหน้ากับรังสีความโกธรของถิรา

ถิราตกใจมาก ดวงตาของผู้หญิงคนนี้มันช่าง สวยงามเหลือเกิน ยิ่งไปกว่านั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใน นั้น ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน

“แกชื่ออะไร แล้วรู้จักกับพี่ชายฉันได้อย่างไง” ถิรา กลบเกลื่อนความประหลาดใจของตัวเอง

“ถิรา อย่าสร้างปัญหาเลยหน่า” ภัสกรณ์เดินมาแล้ว ตบไหล่ของถิรา “นั่งเครื่องบินมาเหนื่อยแล้ว กลับขึ้นห้อง ไปพักผ่อนให้ดีๆ”

“พี่ค่ะ พี่เข้าข้างมันใช่ไหม ฉันกำลังถามเธออยู่นะ” นี้คือความคับข้องใจของถิรา เกิดอะไรขึ้นกับพี่ ก่อนหน้านี้ พี่เคยรักเธอมากที่สุด ไม่ว่าคนรักของพี่จะขายหน้า อย่างไร พี่ก็ไม่เคยจะหยุดจะห้าม แต่วันนี้เพื่อผู้หญิงตัว เล็กๆคนนี้ ทำไมพี่ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เธอคือถิรา น้อง สาวแท้ๆของพี่นะ

ภัสกรณ์ไม่ได้ตอบอะไรถิรา แต่หันไปมองนีรชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฉันบอกให้คุณขึ้นไปบน ห้อง ไม่ได้ยินหรือไง” เขาพูดด้วยเสียงที่เข้มและเย็นชา อย่างที่เคยเป็นมา

นีรชาค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆด้วยความเจ็บ ปวด แต่ความเจ็บปวดที่นิ้วเท้ามากกว่า รู้สึกจุกเสียดตรง ท้องน้อยเหมือนโดนมีดกรีด เธอเดินโซซัดโซเซ คว้าจับ ขอบโต๊ะ

“รีบขึ้นไป ไม่ต้องทำตัวน่าสงสาร” ภัสกรณ์ตะคอก เสียงดัง
นีรชาพยายามพยุงร่างกายของเธอรู้สึกเจ็บตรง ท้องน้อย เจ็บมาก ดูเหมือนโดนมีดกรีดจนเจ็บปวด ทันใด นั้นก็มีน้ำเหลวๆ ไหลลงมาที่ต้นขา

เมื่อก้มลงไปดู นีรชาก็ป้อนปากตัวเองด้วยความ ตกใจ เลือด คือเลือด นี้คือเลือดสีแดงสดๆ ไหลลงมาที่ขา ของเธอ

“เลือด พี่ค่ะ เธอตกเลือด” ถิราก็ร้องกรี๊ดออกมา ด้วยความตกใจ

ใบหน้าของภัสกรณ์ขาวซีดด้วยความตกใจ รีบอุ้ม นีรชาไปวางไว้บนโซฟาอย่างระมัดระวัง ไม่สนใจโซฟาสี ขาวราคาแพงที่จะเปื้อนเลือด คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นีรชา เธอเป็นอย่างไงบ้าง ไม่ สบายตรงไหน”

นีรชารู้สึกอ่อนเพลีย ค่อยๆหมดสติไป เธอเจ็บ ปวดเหลือเกิน ไม่มีแม้แต่แรงที่จะตอบภัสกรณ์

ภัสกรณ์ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด “น้าปิ่น เรียกรถพยาบาลเร็ว”