ตอนที่ 41 หมดหนทาง

บนถนนที่มีต้นไม้เรียงรายที่มุ่งไปสู่โรงอาหาร ทันใดนั้นฝูงคนที่เดินจอแจต่างก็กรีดร้อง

รถบูกัตติสีดำวิ่งผ่านท่ามกลางฝูงชนอย่างเย่อหยิ่ง และด้วยความอันธพาล

เอี๊ยด..! เสียงเบรครถอย่างรวดเร็ว หยุด กะทันหันตรงหน้านิรชาและนนทชา นิรชาร่างกายเย็น เจี๊ยบ เกือบจะหยุดหายใจ

ไม่ใช่ภัสกรณ์ ไม่ใช่ภัสกรณ์ นี่ไม่ใช่รถของภัสกรณ์ ภัสกรณ์ขับลัมโบกินี่ เธอภาวนาเงียบๆในใจ

กระจกรถถูกโยกลง สีหน้าที่ไม่พอใจของภัสกรณ์ ก็ชัดเจนขึ้นมาเรื่อยๆ สายตาเยือกเย็นไม่แม้แต่จะมองนิร ชา เสียงนั้นเรียบเฉยแต่ฟังแล้วกลับทำให้คนตัวสั่น “ขึ้น รถ”

สาวน้อยคนนี้ไม่รู้จักให้เกียรติเขาเลย เขายกเลิก การประชุมสำคัญสองประชุม เพื่ออยากจะมาทานข้าว เที่ยงกับเธอ แต่เธอกลับยอมไปทานข้าวที่โรงอาหาร ของโรงเรียนก็ไม่ยอมไปกินข้าวกับเขา เธอเกลียดเห็น หน้าเขาถึงขนาดนี้เลยหรอ

ดวงตาที่โหดร้ายเริ่มกลายเป็นสีแดงฉาน

นนทชาดึงแขนเสื้อของนิรชา “น้ำ นี่ นี่มันคุณ ภัสกรณ์ รุ่นพี่เราไม่ใช่หรอ? ทำไม…พวกเธอ…
ผู้หญิงข้างๆที่ตกใจกับการเบรครถก็เริ่มกระซิบกัน “เห็นแล้วหรือยัง ก็ผู้หญิงคนนั้นแหละ ดูเหมือนเธอจะ เป็นคนรักของท่านประธานภัสกรณ์นะ มีครั้งหนึ่งฉันเคย เห็นเขาสองคนเดินอยู่ที่ร้านขายเซ็กซ์ทอยด้วยกัน”

เสียงไม่ได้ดังมาก แต่มันก็สามารถได้ยินมาถึงหู ของนิรชาและนนทชา ทำให้คนบริเวณรอบๆ หัวเราะเยอะ

นิรชากัดริมฝีปาก ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาสดใส เริ่มมีไอน้ำขึ้นมา

นนทชาตกใจตาโตมองไปยังนิรชา “น้ำ เธอกับพี่ ภัสกรณ์คบกันแล้วหรอ? เธอก็รู้ว่าเขาเป็นเพลย์บอยและ เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น”

“นิรชา ” ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ขึ้นรถ! เสียง ของภัสกรณ์ดังมาด้วยความโมโห นิรชาเข้าใจและรู้ว่าถ้า เธอไม่ขึ้นรถ จะมีสิ่งที่น่าอับอายกว่านี้รอเธออยู่

รีบอธิบายให้นนทชา”นน เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่ เธอคิด ฉัน”พูดยังไม่จบ เธอก็ถูกภัสกรณ์ลากขึ้นรถ

นิรชายังไม่ได้นั่งดีๆเลย ภัสกรณ์ก็เหยียบคันเร่ง อย่างแรง รถวิ่งราวกับลูกศรของธนูที่พุ่งออกไปอย่าง รวดเร็ว

วินาทีสุดท้ายก่อนจากกัน นิรชาหันหลังกลับ ได้ เห็นความตกใจ ความผิดหวัง..และดูถูกในสายตาของน นทชา

ความโกรธ ความโกรธที่ไม่มีเส้นขีด ทำให้นิรชา

ไม่ต้องปลอมตัวเป็นเหมือนกระต่ายน้อยสีขาวแสนอ่อน โยนอีกแล้ว
“ภัสกรณ์ นายจะทำให้ชีวิตฉันพังจนถึงขนาดไหน ถึงจะยอมหยุดมือ” นิรชากัดฟันกรอดๆ ด้วยความโกธร แค้น ยืดหมัดเล็กๆของเธอออกแรงต่อยภัสกรณ์ ระพินทร์ นั่งตรงที่นั่งคนขับ เขาชายตามองนิรชาจากกระจกมอง หลัง แล้วก็รีบหลบสายตาหนีทันที

การเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้ เขาปรารถนาอยาก ให้ตนเองเป็นคนตาบอดและหูหนวก ผู้หญิงคนนี้ต้องบ้าไป แล้วแน่ๆ! กล้าดียังไงมาแตะต้องท่านประธาน (ภัสกรณ์) เธออาจจะได้ตายอย่างน่าเศร้า

หมัดของนิรชาไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเจ็บเลย แต่ก็ถูกยั่วให้ภัสกรณ์โกธรในที่สุด การอยู่กับเขา ทำให้ เธอรู้สึกขายหน้าใช่ไหม? การเป็นผู้หญิงของเขา ทำให้ เธอรู้สึกอับอายใช่ไหม?

ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่แข็งเหมือนเหล็กไม่ต้องใช้ ความพยายามใดๆ ก็สามารถจับคออันบอบบางของเธอบีบ อย่างแรงได้ นิรชาเจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมา

“ภัสกรณ์ นายมันบ้า! ปีศาจ! ฉันเกลียดนาย! ฉัน เกลียดนาย! ไอ้คนเลว” นิรชาใช้มือและเท้าทุ่มสุดกำลัง เตะเข้าไปที่ตัวภัสกรณ์

เธออายุแค่ 19 ปี ยังมีอนาคตอีกยาวไกล แต่ตอนนี้ มีเพียงหนทางเดียว แต่จะกลับไปเป็นหญิงชู้ของคุณภัส กรณ์ มันเป็นตราปาบของความอัปยศอดสู ที่จะอยู่กับเธอ ไปตลอดชีวิต….