ตอนที่ 27 สารภาพรัก

“ฉันถาม…ทำไมไม่ตอบหะ!”ภัสกรณ์เริ่มหมดความ

อดทน

นีรชาแสยะยิ้ม แล้วตอบกลับไปว่า”ประสาท”เธอ อยากจะวางสายเต็มที

“ถ้าเธอกล้าวางสายก็ลองดู”ภัสกรณ์เดาได้ว่านีรชา คิดจะทำอะไร เขาจึงพูดข่มขู่เธอ

เธอพยายามเบิกตาขึ้น การทำงานหนักตลอดทั้ง คืนทำให้เธอเหนื่อยล้าจนไม่อยากจะต่อล้อต่อถียงกับเขา อีก”ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะ?”

ดวงตาคมเข้มยิ่งฉายแววโกรธราวกับจะกินเลือด กินเนื้อ”นีรชา เธออย่าลืมนะว่าเราสัญญาอะไรกันไว้! ถ้า ฉันจับได้ว่าเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นล่ะก็ เธอตายแน่! รู้ไว้ ซะด้วย!

“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ป่วยก็ไปกินยาไปี..”นีรชากด

วางสายอย่างไม่ไยดี “ตุ๊ดๆๆๆ ….”เสียงของโทรศัพท์ที่ถูกตัดขาดการ

เชื่อมต่อ ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัดเช่นนี้ ยิ่งทำให้รู้สึก อ้างว่าง

ภัสกรณ์กำโทรศัพท์มือถือของตัวเองไว้แน่น เหมือนกับกำนีรชา

ผู้หญิงคนนี้ กล้าวางสายโทรศัพท์ใส่เขาจริงๆ! ดวงตาแสนเย็นชายังคงสว่าง ถึงจะดึกมากแล้ว แต่ภัสกรณ์ก็หลับไม่ลง เขาคว้าสูทที่อยู่บนโซฟา หยิบกุญแจ รถขึ้นมา และเดินตรงไปที่ประตู

ภายในร้านขายดอกไม้ นีรชาห่อดอกไม้ช่อ สุดท้ายเสร็จแล้ว จึงเก็บข้าวของของตัวเอง กำลังจะปิด ประตูร้าน พอหันหลัง เธอก็เหลือบไปเห็นเงาของผู้ชาย ร่างสูงคนหนึ่งกำลังเดินข้ามถนนมาฝั่งนี้

“น้ำ เลิกงานแล้วเหรอ?”คนที่เดินมาคือธีรวัชเพื่อน ร่วมชั้นของนีรชานั่นเอง

“อ้าววัช…นี่นาย….มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ?”เธอกุม ขมับอย่างปวดกบาล เพิ่งจะหลุดพ้นจากภัสกรณ์มาหยกๆ ยังต้องมาเจอธีรวัชอีกเหรอเนี่ย….

ความรักของธีรวัชที่มีต่อเธอ แม้ว่าจะไม่เคยพูด ออกมาตรงๆ แต่นี้รชาก็ไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเธอจึงไม่อยาก แสดงออกกับเขามากเกินไป

“น้ำต้องเหนื่อยมากแน่ๆ เลยใช่ไหม ทชาบอกเรา ว่าน้ำทำงานที่นี่วันนี้เราผ่านมาทางนี้พอดี ก็เลยแวะมา หานะ”เขาพูดไปยิ้มไป

“อ๋อ โอเค ชินแล้วล่ะ เอ่อ…คือ เราต้องปิดร้านกลับ แล้วอ่ะ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะวัช”นีรชารีบพูดตัดบท ตอนนี้ เธอเหนื่อยจริงๆ อยากกลับบ้านไปนอนเร็วๆ

“น้ำ..เดี๋ยวเราไปส่งนะ มา เราช่วยถือกระเป๋า”ยัง ไม่ทันปฏิเสธ เขาก็เอากระเป๋าของเธอไปถือไว้ในมือแล้ว

“อืม…งั้นก็ขอบใจนะ”ท้ายที่สุด เขาก็คือเพื่อนร่วม ชั้น ที่ต้องเจอหน้ากันทุกวัน นีรชาไม่ต้องการให้ความ สัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาเกินเลยไปมากกว่านี้
ลัมโบร์กีนีจอดอยู่ที่ใต้ต้นไม้นอกร้าน ภัสกรณ์ที่ นั่งอยู่ในรถมีสีหน้าเคร่งเครียด พ่นลมอย่างมีน้ำโห

ผู้ชายคนนั้น ใช่รุ่นพี่ที่นีรชาเอ่ยถึงหรือเปล่า? เขา กำมือแน่น แทบจะบดขยี้พวงมาลัยได้อยู่แล้ว นัยน์ตาดำ ขลับจ้องมองปฏิสัมพันธ์ “ใกล้ชิด”ระหว่างคนทั้งสองใน ร้านขายดอกไม้ด้วยความโกรธ

ในระหว่างที่ช่วยนีรชาดึงประตูเหล็กลงมา ธีรวัชดูมี ความสุขมาก หลังจากตามจีบเธอมานานวันนี้เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้าใกล้เธอมากขนาดนี้ แม้ว่านีรชาจะมีอัธยาศัยดี แต่ ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาแทบไม่มีโอกาสได้อยู่กับเธอตาม ลำพัง

วันนี้เขาต้องสารภาพรักให้ได้

“น้ำ น้ำรู้ไหม ว่าเราชอบน้ำมาตั้งนานแล้ว!”ธีรวัช มองไปที่เธอด้วยสายตาแสดงออกอย่างชัดเจน

“เอ่อ คือว่า…เรา..” นีรชาพูดได้แค่นี้ เพราะนึกไม่ ออกว่าจะปฏิเสธเขาด้วยวิธีใด

ท่าทางเขินอายของเธอปรากฏต่อสายตาของภัส กรณ์ที่นั่งอยู่ในรถ ทำให้เขาไม่สบายใจ

ความรู้สึกหึงหวงพุ่งปรี๊ดขึ้นสมอง! จนภัสกรณ์ไม่ สามารถทนดูต่อไปได้ เขาก้าวขายาวๆ ออกจากรถ และ กระแทกปิดประตูรถอย่างแรง!