ตอนที่11 มันรังแกฉัน

ดวงตาของซูเลียส่อแววชั่วร้าย เธอเงยหน้า มองนีรชาอย่างทะนงตน”เธอนี่กล้ามากเลยนะ ทำชุดของฉันเปื้อน แม้แต่คำขอโทษสักคำยัง ไม่มี”

นีรชาหน้าแดงก่ำ เธอกำหมัดแน่นไม่ยอม อ่อนข้อให้กับซูเลีย

เดิมทีซูเลียคิดจะกำราบนีรชาต่อหน้าภัส กรณ์ แต่ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าต่อ กลอนกับเธอ แถมยังจ้องเธอตาเขม็ง ทำทีเป็น ไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ซูเลียยิ่งโกรธมากขึ้น อีก เธอทุบลงบนโต๊ะ”ไปเรียกผู้จัดการของ พวกเธอมานี่สิ”

คนอื่นๆ ที่อยู่ในร้านต่างพากันตกใจกับ การกระทำของซูเลีย ดวงตาหลายคู่จ้องมอง

มาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ภัสกรณ์ยังคงกอดอกอย่างสบายใจ เขา ยืนนิ่งอยู่กับที่ เหมือนกับกำลังรอดูการแสดง ฉากเด็ด

ภัสกรณ์เคยเจออารมณ์โมโหแบบนี้ของ นีรชา เธอเป็นเหมือนตัวเม่นที่พร้อมจะสะบัด ขนแหลมๆ เพื่อต่อสู้กับซูเลีย แล้วจากไปอย่าง ไม่ใยดี

แขกของร้านอาหารแห่งนี้มีแต่คนรวยๆ และ ข้อกำหนดสำหรับพนักงานเสิร์ฟก็สูงมากด้วย ถ้าใครถูกร้องเรียนจากแขกจะถูกเลิกจ้างทันที

นีรชากัดฟันทน งานนี้เป็นงานที่ได้เงินเดือน สูงที่สุดในบรรดางานทั้งสามของเธอ ถ้าถูก เลิกจ้าง แล้วจะทำยังไงกับค่ารักษาพยาบาล ของพ่อล่ะ เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซิบ และเปล่งวาจาออกมาอย่างยาก

ลำบาก”ขอโทษค่ะ …. ดิฉันผิดเองที่บริการคุณ ไม่ดีได้โปรดยกโทษให้ดิฉันด้วยนะคะ”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วขึ้น เขาค่อนข้างแปลกใจใน

น้ำเสียงอันแผ่วเบาของเธอ

“ยกโทษเหรอ…ก็ได้…ชุดนี้ราคาสองแสน บาท เธอจ่ายให้ฉันได้ไหมล่ะ”ซูเลียมองภัส กรณ์อย่างภาคภูมิ พนักงานเสิร์ฟกระจอกๆ คนนี้เป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ จะมาเทียบกับเธอได้ ยังไง

ว่าไงนะชดใช้ค่าชุดสองแสนบาท ดวงตา สดใสของนีรชาถึงกับเบิกโพลง ผู้หญิงคนนี้ ใจดำชะมัด โซดาหกใส่ชุดแค่ไม่กี่หยด ถึงกับ จะให้ชดใช้ค่าชุดเลยเหรอ อีกอย่างเธอนั่นแห ล่ะที่เจตนาทำหกเอง

ดวงตาของภัสกรณ์เปล่งประกายด้วยความ สนใจ การแสดงฉากนี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เขา

อยากจะดูว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้จะรับมือกับ ความร้ายกาจของซูเลียยังไง

นีรชาเงยหน้าขึ้นมองแววตาทะเล้นของภัส

กรณ์ที่กำลังเย้าแหย่ ในใจเธอก็ยิ่งโกรธ

เข้าไปใหญ่ คนที่ร่ำรวยและมีอำนาจพวกนี้ มักจะรังแก คนที่ต่ำต้อยกว่าแบบนี้เสมอแหละ ได้ …ถ้า อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน

นีรชากำปั้นตัวเองแน่น ไม่มีสีหน้าที่ดู ต่ำต้อยและรู้สึกผิดนั้นอีกต่อไป น้ำเสียงที่ เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ได้ค่ะ คุณซูเลีย ดิฉันจะหาชุดใหม่ที่เหมือนเดิมเป๊ะ มาใช้คืนให้คุณ”

อะไรนะ…ภัสกรณ์และซูเลียได้ยินถึงกับอึ้ง พวกเขามองดูรองเท้าผ้าใบเก่าๆ ที่ผู้หญิงคน นี้สวมอยู่ ก็รู้แล้วว่ายากจนข้นแค้นแค่ไหน ชุด

ราคาตั้งสองแสนบาท เธอยังกล้าบอกว่าจะ ชดใช้อีกเหรอ

นีรชาเห็นว่าภัสกรณ์และซูเลียยังประหลาด ใจไม่หายน้ำเสียงของเธอจึงเริ่มดังขึ้น ดวงตา คู่สวยของเธอฉายแววความฉลาด”แล้วถ้า ดิฉันหาชุดใหม่มาใช้คืนคุณได้ ถ้าอย่างนั้นชุด สกปรกนั่นก็ต้องกลายเป็นของดิฉันใช่ไหม คะ”

“อือ…แน่นอน….”ซูเลียเริ่มไม่เข้าใจ สถานการณ์นี้แล้ว นังเด็กผู้หญิงคนนี้ คิดจะทำ อะไรกันแน่

ภัสกรณ์เผลอยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มที่แสดง ถึงความพึงพอใจปรากฏขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขามองนีรชาด้วยสายตาชื่นชม คิดไม่ถึงว่า เด็กผู้หญิงคนนี้แม้จะอารมณ์ รุนแรง แต่ก็ยังพอมีปัญญาอยู่บ้าง

“อย่างนั้นก็ดีค่ะ งั้นคุณก็ถอดชุดสกปรกนั่น ออกมาให้ดิฉันเลยสิคะ”นีรชาพูดด้วยน้ำเสียง สะใจ

“อ๊าย ฉัน….แก….”ซูเลียเพิ่งรู้ว่าตัวเอง ตกหลุมพรางของนีรชาเข้าซะแล้ว ซูเลียได้แต่ ชี้นิ้วไปที่นีรชา เพราะตอนนี้เธอโกรธจนพูด อะไรไม่ออก

“แทนคะ คุณดูสิ นังคนนี้มันแกล้งซูเลีย”เธอ บุ๋ยปากอย่างไม่พอใจ แล้วมุดเข้าไปอยู่ใน อ้อมแขนของภัสกรณ์ มือหนึ่งชี้ไปที่นีรชา มือ อีกข้างเขย่าแขนของภัสกรณ์ไม่หยุด”แทนคะ คุณพูดอะไรบ้างสิคะ เห็นไหมว่าซูเลียถูกกลั่น แกล้งอ่ะ”