บทที่ 257 ข้อสงสัย

ดวงตาของหนานกงเขียนเอ๋อขยับเล็กน้อย จากนั้นเธอก็หัวเราะอีก

ครั้ง

มีความหมายที่แตกต่างกันในรอยยิ้ม

ดูเธอบริสุทธิ์ไร้มลทิน แม้ว่าจะบริสุทธิ์ไร้มลทิน แต่เธอก็มีเสน่ห์ที่

ดึงดูดใจคน

ในขณะนี้ หนานกงเซียนเอ๋อขยับนิ้วหยกเล็กน้อย

ทันใดนั้น น้ำซาวิญญาณในกาน้ำชาก็กลายเป็นหยดไหลผ่าน

อากาศและไหลลงสู่ถ้วยชาตรงหน้าเฉินจิ้นและคนอื่นๆ ทันใดนั้น ทั้งห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นชา

– เซียนเอ๋อใช้ชาแทนไวน์ คารวะศิษย์พี่ทุกคน!”

หลังจากนั้น หนานกงเซียนเอ๋อก็หยิบถ้วยชาขึ้นมาและพูดเบาๆ

ออร่าที่ตึงเครียดระหว่างโม่หลีเต้าและเฉินั้น จึงค่อยๆคลี่คลาย

ลง

เพราะว่า นี่คือในร้านเดี่ยวหนี้ แม้ว่าจะเป็นโม่หลีเต้า ก็ไม่กล้าที่ จะไม่ให้หน้าหนานกงเซียนเอ๋อ เขาหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาและดื่มมัน ทันที!

ในตอนนี้ เฉินจิ้นกลับเฉยเมยมาก เขายกแก้วขึ้นและแสดง ท่าทางไปยังหนานกงเขียนเอ๋อก่อนที่จะจับ ฐานพลังวิชาที่แท้จริงของเขา มาถึงขั้นต้นแดนเงินไห่หากไม่ใช่ ชาวิญญาณหลายร้อยปี มันจะไม่มีผลกับเขามากนัก การดื่มมาก หรือน้อย ไม่ได้ต่างกันมาก

คารวะเขียนเอ๋อ!”

คนอื่นๆก็ยกแก้วขึ้นทีละแก้ว

หลังจากดื่มชาวิญญาณ หนานกงเซียนเอ๋อก็ยื่นมือหยกของเธอ ออกมา ทันใดนั้นก็มีเศษทองสัมฤทธิ์ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ

ชิ้นส่วนทองสัมฤทธิ์ ถูกปกคลุมไปด้วยคราบสนิม ซึ่งดูเก่าแก่

มาก!

” วันนี้ที่เซียนเอ๋อเชิญศิษย์พี่ทุกคนมาในวันนี้ นอกจากจะคุย เรื่องเต่าแล้ว ฉันยังอยากให้ทุกคนดูสิ่งนี้และดูว่าจะได้อะไรบ้าง!

หนานกงเซียนเอ๋อเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอเบาๆ

หลังจากที่เฉินจิ้นเห็นสิ่งนี้ รูม่านตาของเขาก็หดลงเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะเขาพบเศษทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้ เป็นเครื่องรางอะไร

แต่จริงๆแล้ว เขาสัมผัสได้ถึงร่องรอยของหวนต้วนจากชิ้นส่วน สําริดชิ้นนี้!

นี่หมายความว่า สามารถรับชี้หวนต้วนได้มากมายในโลกเฉิน หนึ่งเดียวได้?

หากเป็นเช่นนั้น เฉินจิ้นมั่นใจว่า เขาสามารถเข้าสู่แดนวิญญาณ ได้ในเวลาอันสั้น! เพราะว่า สำหรับเฉินจิ้น การเข้าใจในเรื่องเต๋า แดนหยุดชะงัก ประสบการณ์การต่างๆนั้นไม่มีสิ่งเหล่านี้

หนานกงเซียนเอ๋อ ตั้งแต่หยิบชิ้นส่วนทองสัมฤทธิ์ออกมา จุด

สนใจหลักก็ถูกวางไว้ที่ตัวของเฉินจิ้น แม้ว่าเฉินจิ้นดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกใดๆ

แต่ในร้านเดี่ยวหวี่ เป็นสถานที่ของหนานกงเซียนเอ๋อและการรับ รู้ของเธอ ก็แม่นยำยิ่งขึ้น เมื่อกี้ เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเล็ก น้อยในลมหายใจของเฉินจิ้น

หนานกงเซียนเอื้อมีความสุขในใจ

“เชิญศิษย์พี่ทุกคนดู! ”

หนานกงเซียนเอ๋อยกมือหยกขึ้น ชิ้นส่วนของเศษทองสัมฤทธิ์ที่ ปกคลุมไปด้วยคราบสีเขียวในฝ่ามือหยกของเธอ ปรากฏขึ้นอย่าง มั่นคงต่อหน้าไม่หลีเต้า

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ไม่หลีเต้าก็เผยให้เห็นความสุขบนใบหน้าของเขา

เขาเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์และเก่งกาจ เมื่อมองไปที่ภาคตะวันออก ทั้งหมด เขาก็เป็นหนึ่งในอัจฉริยะที่ดีที่สุดและเป็นคนที่แข็งแกร่ง ที่สุดในสถานที่แห่งนี้ แน่นอนว่า คนที่เซียนเอ๋อเห็นความสำคัญ ที่สุดคือเขา

แม้ว่าไม่หลีเต้าจะหยิบชิ้นส่วนทองสัมฤทธิ์ไว้ในมือของเขาและ สัมผัสมันสักครู่ เขาก็ไม่ได้ผลลัพธ์แม้แต่น้อย

ไม่มีความผันผวนของพลังงาน ไม่มีอะไรพิเศษ!

โม่หลีเต้ารู้สึกกังวลมาก หากจู่ๆเขาก็จับมัน จะบดทองสัมฤทธิ์ ชิ้นนี้ให้กลายเป็นผงหรือไม่!

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากหนานกงเซียนเอ๋อหยิบสิ่งนี้ออกมาและ มันก็ถูกนำออกมาตอนจบมันจะต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน

ในตอนนั้น สีหน้าของโม่หลีเต้าก็ดีน่าเกลียดเล็กน้อย

เขาไม่พบอะไรพิเศษ

จากนั้น ไม่หลีเต้าก็มอบเศษทองสัมฤทธิ์ให้กับเมิงซวนด้วย

สีหน้าเย็นชา

หลังจากที่เพิ่งชวนถือมันไว้ในมือ ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็ เปลี่ยนไปเล็กน้อย “กล้าถามเซียนเอ๋อ สิ่งที่เกี่ยวข้องกับบุคคลเมื่อ ห้าร้อยปีก่อนหรือไม่?”

เพิ่งชวนพยักหน้าพร้อมหัวเราะเบาๆ

ในตอนนี้ ยกเว้นเฉินจิ้น สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

“ห้าร้อยปีที่ผ่านมา หวนต้วนปรากฏขึ้นในโลก ในโลกเซียน ของเรา มีพายุนองเลือด ในที่สุด เป็นเจ้าสำนักของสำนักกระบี่เงิน เซียน ร่วมมือกับห้าเมืองของผู้แข็งแกร่งแดนวิญญาณล้อมและ ปราบปรามมัน แต่หลังจากสงครามครั้งนั้น ผู้แข็งแกร่งเกือบ ทั้งหมดได้หายไป ลือกันว่าร่างกายหวนต้วนได้หายไปนอกดินแดน ทั้งหมด ทำให้ผู้แข็งแกร่งของโลกเซียนของเรา มีช่วงเวลาว่าง เปล่าชั่วระยะหนึ่ง เป็นเวลาเกือบหนึ่งร้อยปีต่อมา มันก็ค่อยกลับสู่ ความเจริญรุ่งเรือง!

ถ้าผมเดาไม่ผิด ชิ้นส่วนของทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้ น่าจะเป็นของเทพ กระบี่ของผู้อาวุโสฉินเจี้ยนที่เป็นเจ้าสำนักของสำนักกระบี่เป็นเซียน ในเวลานั้นหรือไม่? ”

เพิ่งชวนกล่าวช้าๆอีกครั้ง

เขาไม่ใช่ศิษย์หลักของสำนักกระบี่เฟยหวี นิสัยของเขาก็ค่อน ข้างเฉยเมยต่อชื่อเสียงเงินทอง นอกจากการฝึกฝนแล้ว เขายังได้ ศึกษาวิชาคลาสสิกอื่นๆอีกมากมาย!

ทันทีที่เพิ่งชวนพูดสิ่งนี้ สีหน้าของโม่หลีเต้าก็ดูแย่มากขึ้น

เขาไม่พบอะไรเลย เขาไม่เห็นอะไรเลย แต่เพิ่งชวน หลังจากได้ ชิ้นส่วนทองสัมฤทธิ์นี้ก็จำมันได้ทันที ดูเหมือนว่าเขาไม่มีความรู้

เลย?

หนานกงเขียนเอ๋อ สายตาที่มองไปที่เพิ่งซวน เห็นได้ชัดว่ามี การเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น

ในขณะนี้ สายตาของโม่หลีเต้า มองไปที่เพิ่งชวนด้วยความ

มืดมนเล็กน้อย

“สิ่งนี้ เป็นชิ้นส่วนของดาบของผู้อาวุโสเทพกระบี่ แต่ตอนนี้ มัน ได้สูญเสียความเป็นเทพไปแล้ว!” หนานกงเซียนเอ๋อพยักหน้า

ขอถามศิษย์ทั้งหลาย นอกจากสามารถมองเห็นอะไร นอกจากที่มาของมันได้ ยังสามารถดูอะไรออกอีก?” หนานกงเซียน เอ๋อ ยังคงถามต่อไป เพิ่งชวนรู้สึกตัวอีกครั้ง แต่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ชื่นชม

เขาคิดว่าหนานกงเซียนเอ๋อ ต้องการรับรู้ทางหรือการฝึกหัด ของเทพกระบี่จากทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้ แต่ทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้สูญเสียจิต วิญญาณทั้งหมดของมันไปแล้ว ไม่สามารถแม้แต่จะเทียบได้กับ

เศษทองสัมฤทธิ์ธรรมดา

เพิ่งลี่ชวนส่งเศษทองสัมฤทธิ์ให้วั่นชิงหวี่อีกครั้ง

ในท้ายที่สุด วันชิงหวี่ก็ไม่พบอะไร

หลงเฉียนก็เหมือนกัน ไม่ได้รู้สึกมีอะไรพิเศษ

ในที่สุดหลงเฉียนก็มอบเศษทองสัมฤทธิ์ให้เฉินจิ้นอย่างหมด

หนทาง

มีความคาดหวังในดวงตาของเขา

บางที เฉินจิ้นอาจรู้สึกถึงอะไรบางอย่างจากมัน

เฉินจิ้นยิ้มและหยิบชิ้นส่วนทองสัมฤทธิ์มาถือไว้ในมือ แน่นอนว่า เขาไม่ได้รู้สึกผิดบนชิ้นส่วนบรอนซ์นี้ มีร่องรอยของหวนต้วน ซึ่ง อ่อนมากจนแทบจะตรวจจับไม่ได้!

หากผ่านไปอีกไม่กี่ปี เฉินจิ้นรู้สึกได้ว่าร่องรอยแห่งหวนตัวน สุดท้ายนี้จะหายไปอย่างสมบูรณ์

ห้าร้อยปีก่อน ร่างหวนต้วน?

เฉินจิ้นใช้สองนิ้วลูบเศษทองสัมฤทธิ์และในหัวของเขา อดไม่ ได้ที่จะปรากฏตัวในครั้งแรก เมื่อเขาเข้ามาในตระกูลหวางเป็นครั้ง แรก ช่วยหวางเม่ยอวู ได้พบกับค่ายป้องกันชนเผ่าของตระกูลหวาง

ค่ายหงส์แดง!

หงส์แดงในนั้น ควบแน่นไปด้วยพลังหวนต้วน

ในเวลานั้น เฉินจิ้นได้ดูดซับหงส์แดงที่เปลี่ยนแปลงมาจากพลัง หวนต้วน ทำให้เขาได้รับการเลื่อนขั้นทันที

ต่อมา เขาได้เรียนรู้ว่า เมื่อห้าร้อยปีก่อน การก่อตัวของค่ายหวน ต้วนหงส์แดง ถูกจัดขึ้นโดยเพื่อนของบรรพบุรุษของตระกูลหว่าง

เมื่อห้าร้อยปีก่อน หรือว่า เป็นคนเดียวกัน?

เพื่อนของบรรพบุรุษของตระกูลหวาง ได้มาที่โลกเป็นหนึ่งเดียว?

หรือเป็นร่างหวนตัวน

ความคิดมากมายเข้ามาในหัวของเฉินจิ้น

เขามาโลกเป็นหนึ่งเดียว โดยมีจุดประสงค์หลักสามประการที่ สำคัญที่สุดคือการหาทางพัฒนาพลังวิชาของเขา

ประการที่สองคือการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างโลกเป็นหนึ่ง เดียวกับโลกเขียนเสินโจว หาทางเข้าสู่โลกเซียนเสินโจว!

ยังมีอีกสิ่งหนึ่งอย่าง นั่นคือการค้นหาสาเหตุที่เรกของโลกบาง

เต่าถูกปิดกั้น ปรากฏช่วงจุดจบของโลกขึ้นและจะแก้มัน

เพราะว่า คนเหล่านั้นในหลิงซูจง ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม เมื่อเดินขึ้นมาถึงโลกเป็นหนึ่งเดียว เขาพบว่าผู้ ฝึกฝนส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีโลกอยู่

ตัวอย่างเช่นหลงเฉียน เขาไม่รู้

ในขณะนี้ ความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวของเฉินจิ้น

เป็นไปได้ไหมว่า กฎจุดจบของโลกเกี่ยวข้องกับร่างหวนต้วนเมื่อ ห้าร้อยปีก่อน?

เพราะว่าเมื่อห้าร้อยปีที่แล้ว ก็เป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างพิเศษเช่น กัน เทพหิมะก็เป็นบุคคลเมื่อห้าร้อยปีก่อน ตามบันทึกของโลก คน สุดท้ายบนโลกที่ได้เข้าสู่ดินแดนมหัศจรรย์ คือแดนเงินให

แต่เทพหิมะ ทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้และสงสัยว่าตอนนี้เขายังมีชีวิต

อยู่!

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนที่ผ่านหลิงซูจง เข้ามาในโลกและมองหาร่าง ของเทพหิมะ มั่นใจได้ว่า เทพหิมะต้องเคยไปยังโลกเพิ่งหนึ่งเดียว

แน่นอน

ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกันหรือไม่?

และจุดประสงค์ของการหยิบทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้ออกมาของหนาน

กงเซียนเอ่อคืออะไร?

เฉินจิ้นไม่พูดอะไร แต่มองไปที่หนานกงเซียนเอ๋อ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ