บทที่ 255 พูดคุยเกี่ยวกับเต่า
หนานกงเขียนเอ่อ ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย ดวงตาของเธอม คลื่นและร่างของเฉินจิ้นก็สะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ
อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน หนานกงเซียนเอ๋อก็ถอน สายตาออก
เมื่อเฉินจิ้นก้าวเข้าไปในร้านเดี่ยวหวี หนานกงเขียนเอ๋อไม่ได้ แสดงอะไรเป็นพิเศษ มองไปที่เฉินจิ้นด้วยใบหน้าที่ไร้ที่ติ พร้อม รอยยิ้มที่น่าหลงใหล พูดเบาๆว่า “เชิญศิษย์พี่โปรดเข้าไปนั่ง
เฉินจิ้นพยักหน้าและนั่งลงบนเบาะข้างๆหลงเฉียน
“หลัวเอ่อ เสิร์ฟชา!”
หลังจากที่เฉินจิ้นได้ที่นั่ง หนานกงเซียนเอ๋อก็พูดเบาๆอีกครั้ง
จากนั้น หญิงสาวที่หุ่นดี ทั้งตัวมีกลิ่นอายของเซียนถือถ้วยชา เดินไปตรงหน้าเฉินจิ้นและวางน้ำชาลงบนโต๊ะต่อหน้าเฉินขึ้นอ ย่างเคารพ “ศิษย์พี โปรดดื่มชา!”
“ขอบคุณ!”
เฉินจิ้มตอบด้วยรอยยิ้ม
ในช่วงเวลาที่เห็นชา เฉินจิ้นก็ตกใจเล็กน้อย
ชานี้ไม่ใช่ชาธรรมดา
แต่เป็นชาวิญญาณ ใช้น้ำทิพย์ในการชงชา เพียงแค่ดื่มชาก็จะ ทำให้นักฝึกสามารถเพิ่มการฝึกฝนได้โดยไม่มีผลข้างเคียง
ใดๆ !
มันมีค่ามาก!
ร้านเดี่ยวหว ยอมทุ่มจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ในชีวิตก่อนหน้านี้ เฉินขึ้นในฐานะเจ้าแห่งโลก ปีศาจ แม้แต่ชาตรัสรู้ก็ดื่มเป็นประจำ นับประสาอะไรกับชา วิญญาณ
เฉินจิ้นไม่ได้เกรงใจ หยิบชาวิญญาณขึ้นมาดมแล้วดื่มมัน
เมื่อโม่หลีเต้า วันชิงหวี่ทั้งสามคน เห็นเฉินขึ้นมา ไม่พูดอะไรก็
ดื่มวิญญาณก่อนและการถูกก็เกิดขึ้นในใจของพวกเขา แม้ว่าชาวิญญาณจะหายาก แต่ไม่หลีเต้าและคนอื่นๆ ตาม สถานะของพวกเขาก็เคยดื่มมัน ในเวลานี้ การได้เห็นเฉินจิ้นรา
วกับว่าเขาไม่เคยเห็นมาก่อน โลก ในสิ่งเล็กน้อย พวกเขาส่ายหัว
และดวงตาที่มองไปที่เฉินจิ้น เห็นได้ชัดว่ามีการดูถูกมากขึ้น
หลังจากจิบชาวิญญาณแล้ว เฉินจิ้นก็หยุดพักชั่วคราวแล้วมอง ไปที่หนานกงเซียนเอ๋อ “แม้ว่าชาจะดี แต่ก็ยังแย่ไปเล็กน้อย!”
ตามธรรมชาติแล้ว ไฟนี้ ไม่ได้หมายถึงเปลวไฟธรรมดา แต่ เป็นเพลิงพลังจิต
ในการควบคุมพลังจิต
ทันทีที่เฉินจิ้นพูดสิ่งนี้ ก็มีแววแห่งความขี้เล่นในสายตาของไม่ หลีเต้าและคนอื่นๆ
คนนี้สมองมีปัญหาใช่ไหม?
มาที่ร้านเดี่ยวหวี่ ดื่มชาวิญญาณที่ล้ำค่าของคนอื่น แต่ก็ยัง บอกว่าชาวิญญาณของคนอื่นแย่เล็กน้อย นี่ไม่ใช่ฉีกหน้าร้าน เมียวหวีไม่ใช่เหรอ!
ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้าหลี่เต้าได้ลิ้มรสชาวิญญาณจากร้าน เดี๋ยวหวี่ ซึ่งเขารู้สึกว่ามันพอดี
ไม่รู้สึกว่าจะมีปัญหาอะไรเลย ทันใดนั้น ไม่หลีเต้าก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา “คุณ เข้าใจชาจริงๆ
หรือ?”
เฉินจิ้นมองไปที่หนานกงเซียนเอ๋อ จากนั้นมองไปที่โม่หลีเต้า รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาและรอยยิ้มของเขาก็มี นัยยะเยาะเย้ย!
หนานกงเซียนเอ๋อ สายตาที่มองไปที่เฉินจิ้น ก็มีแววแปลกๆอีก “หลัวเจ๋อต้มชา ระดับสูงบ้างต่ำบ้างในบางครั้ง ศิษย์พี่ทุกคนมี ความรู้สึกของตัวเองแตกต่างกัน เซียเมื่อประมาทเอง!”
* เซียนเอ๋อจะต้มชาให้พวกพี่ใหม่ หวังว่าพี่ๆ จะไม่ว่ากัน!
หลังจากพูดจบ ตรงหน้าหนานกงเขียนเอ๋อ ชุดน้ำชาก็ปรากฏ
ขึ้น
นิ้วหยกของเธอ สะบัดเบาๆ ทันใดนั้น เพลิงพลังจิตก็พุ่งออก มาจากปลายนิ้วของเธอ
ในไม่ช้า ทั้งห้องก้อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของชา
เฉินจิ้นมองไปที่หนานกงเขียนเอ๋อ อย่างเงียบๆ พร้อมกับรอย ยิ้มที่มุมปากก็เพิ่มขึ้น
การควบคุมของหนานกงเซียนเอื้อต่อพลังจิต อาจกล่าวได้ว่า
มีความละเอียดอ่อนมาก แม้แต่เฉินจิ้น ก็ไม่คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะเธอได้มากแค่
และไม่หลีเต้า หลงฉียนและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงกับการ คําเนินการที่เหมือนฝันของหนานกงเซียนเอ๋อ
ไม่มีใครคิดว่าการควบคุมพลังจิตของหนานกงเขียนเมื่อจะมา
ถึงจุดนี้
ยิ่งไปกว่านั้น ทุกการเคลื่อนไหวของหนานกงเขียนเอ๋อ เปรียบ เสมือนความสําเร็จตามธรรมชาติและสวยงามมาก
สักพัก!
“ศิษย์พี่ทุกท่าน โปรดดื่มชา! ”
หนานกงเซียนเอ๋อ มือหยกสีขาวราวกับหิมะ สะบัดบนถ้วยน้ำ ชาและส่งเสียงที่น่าฟังจากนั้นถ้วยน้ำชาก็มาถึงตรงหน้าเฉินจิ้น และคนอื่นๆ น้ำชาในถ้วยชาก็ไม่ได้มีคลื่นแต่อย่างใด
ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า การควบคุมพลังของหนาน กงเซียนเอ๋อนั้น ละเอียดเพียงใด
เฉินจิ้นติ่มซาอีกครั้ง
คราวนี้ รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเขา
ในอีกด้านหนึ่ง สีหน้าของโม่หลีเต้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดมาก่อน
แต่ในเวลานี้ หลังจากชิมชา ชงโดยหนานกงเขียนเอ๋อ เขา รู้สึกว่าชาถ้วยก่อนหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
สิ่งนี้ทำให้โม่หลีเต้า ซึ่งคำพูดที่เขาเตรียมจะชื่นชมติดอยู่ใน
สําคอของเขาทันที
ถ้าเขาพูดออกมาจริงๆ ก็เหมือนว่าเป็นการตบหน้าตัวเอง
ทันใดนั้น ใบหน้าของโม่หลีเต้าก็น่าเกลียดยิ่งขึ้น สายตาที่มองไปที่เฉินจิ้น ก็ดูไร้ความปรานี้เช่นกัน
เพิ่งชวนและวั่นซิงหวี่เห็น พวกเขาก็ส่ายหัวเล็กน้อยและดื่ม ชาต่อไป หลงเฉียนมีความสุขมาก
เมืองหลงหัวเป็นเพียงเมืองขนาดกลาง พ่อของเขาเป็นเพียง ยอดแดนเงินทั้งเท่านั้น แม้ว่าเขาจะมีภูมิหลัง แต่ก็หาที่เปรียบไม่ ได้เมื่อเทียบกับโม่หลีเต้าและคนอื่นๆ
เขาไม่เคยมีโอกาสดื่มชาวิญญาณ
ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า การควบคุมพลังของหนาน กงเซียนเอ๋อนั้น ละเอียดเพียงใด
เฉินจิ้นติ่มซาอีกครั้ง
คราวนี้ รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเขา
ในอีกด้านหนึ่ง สีหน้าของโม่หลีเต้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดมาก่อน
แต่ในเวลานี้ หลังจากชิมชา ชงโดยหนานกงเขียนเอ๋อ เขา รู้สึกว่าชาถ้วยก่อนหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
สิ่งนี้ทำให้โม่หลีเต้า ซึ่งคำพูดที่เขาเตรียมจะชื่นชมติดอยู่ใน
สําคอของเขาทันที
ถ้าเขาพูดออกมาจริงๆ ก็เหมือนว่าเป็นการตบหน้าตัวเอง
ทันใดนั้น ใบหน้าของโม่หลีเต้าก็น่าเกลียดยิ่งขึ้น สายตาที่มองไปที่เฉินจิ้น ก็ดูไร้ความปรานี้เช่นกัน
เพิ่งชวนและวั่นซิงหวี่เห็น พวกเขาก็ส่ายหัวเล็กน้อยและดื่ม ชาต่อไป หลงเฉียนมีความสุขมาก
เมืองหลงหัวเป็นเพียงเมืองขนาดกลาง พ่อของเขาเป็นเพียง ยอดแดนเงินทั้งเท่านั้น แม้ว่าเขาจะมีภูมิหลัง แต่ก็หาที่เปรียบไม่ ได้เมื่อเทียบกับโม่หลีเต้าและคนอื่นๆ
เขาไม่เคยมีโอกาสดื่มชาวิญญาณได้ยินเกี่ยวกับการวิจัยที่ประสบความสำเร็จใดๆ
มีเพียงข่าวลือเดียวที่ว่า เป็นสำนักแรกของโลกเขียน สำนัก กระบี่เงินเซียนมีความคืบหน้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริง หรือเท็จ
” การเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายมนุษย์และรากปราน เป็นการกระทําที่ยากเย็น …
เพิ่งชวนแสดงความคิดเห็นของตัวเองเล็กน้อย ทุกคนก็ได้แสดงความคิดเห็นในขณะนี้
นอกจากนี้ ในโลกเรียนของเรา มีรากปรานคู่ รากปรานสาม รากและแม้แต่รากปรานที่มากกว่านั้น ศิษย์พี่ทุกคนคิดว่าเป็นไป ได้ไหมที่จะมีสภาพร่างกายสองอย่างหรือแม้แต่หลายอย่างนั้น รวมกันอยู่ในร่างของคนคนเดียว?
หนานกงเซียนเอ๋อเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอเบาๆอีกครั้งและ
กาม
ทันทีที่หนานกงเซียนเอ๋อพูดสิ่งนี้ หลายคนก็เงียบ
ปัญหานี้ ไม่มีใครเคยคิดเรื่องนี้
“คนคนหนึ่งสามารถมีรากปรานได้หลายอัน แต่มีเพียง ร่างกายเดียว ความเป็นไปได้นี้แทบไม่มีอยู่จริง!”
* แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ผมเคยเห็นมัน ในหนังสือ โบราณ ว่านอกจากเผ่าพันธุ์มนุษย์แล้วยังมีเผ่าพันธุ์อื่นๆ ที่มีร่างกายเป็นคู่ ารงอยู่อีกด้วย”
“คุณกำลังพูดถึงหยินหยางรวมร่างเดียวไข่ไหม ร่างไก่อินโท หยาง ซึ่งมีอยู่ในร่างกายพร้อมกัน แต่….”
เมื่อวันชิงหวี่พูดถึงสิ่งนี้ เขาก็หยุดพูดทันทีและไม่พูดอะไรอีก แต่ทุกคนเข้าใจว่า แม้ว่าจะมีร่างไม่อื่นไม่หยางในเวลาเดียวกัน เขาก็เป็นชายหญิงในร่างเดียว
แม้ว่าจะมีโอกาสเช่นนี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีวันยอมรับมัน
แน่นอนว่า ไม่มีโอกาสเช่นนี้ บันทึกในหนังสือโบราณระบุว่า บุคคลนั้นไม่ใช่มนุษย์และโครงสร้างของร่างกายที่แตกต่างกัน
รวมทั้งหลงเฉียนก็ให้ความคิดเห็นของตัวเองเช่นกัน
บอกว่าเป็นการพูดคุยเรื่องเต่า แต่นอกเหนือจากการสนทนา เรื่องเล่าแล้ว นี่ยังเป็นหนึ่งในการสืบสวนของร้านเดี่ยวห
มีเพียงเฉินจิ้นเท่านั้นที่ไม่ได้พูด ตั้งแต่เข้ามาในสถานที่แห่งนี้
และฟังอย่างเงียบๆ
หนานกงเซียนเอ๋อ หลังจากพูดคุยกับโม่หลีเต้าและคนอื่นๆ ยังคงมีรอยยิ้มที่น่าประทับใจบนใบหน้าของเธอ แต่เธอก็อดไม่ ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ในใจ
ไม่มีใครให้คำตอบที่เธอต้องการ แม้กระทั่ง ไม่ได้รับอะไรมาก เท่ากับบทที่เธอได้พูดคุยเกี่ยวกับเต่ากับผู้เก่งกาจในเมืองตงเส็ง
อย่างไรก็ตาม ความผิดหวัง เป็นเพียงความรู้สึกชั่วขณะ
ในเมืองหลงหัว เธอตัดสินมาอย่างกะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ แข็งแกร่งส่วนใหญ่ของภาคตะวันออกเคยไปที่เมืองตงเส็งแล้ว ส่วนใหญ่ผู้ที่มาที่เมืองหลงหัว เป็นผู้ที่พลาดโอกาสมาก่อน
ตัวอย่างเช่น โม่หลีเต้า เป็นเพราะอยู่ในระยะสำคัญของการ เก็บตัวถือศีล
จากนั้น หนานกงเขียนเอ๋อก็หันไปสนใจเฉินจิ้นที่กำลังชิมชา และไม่พูดอะไร
“ศิษย์พี่เฉินคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่จะมีสองร่างในร่างกาย
มนุษย์?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ