บทที่ 253 มองทะลุ มองไม่ทะลุ
คนที่บินออกไป ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เขาไม่สามารถก้าวเท้าไป
บนสะพานสายรุ้งได้แม้แต่น้อย
คนนั้นไม่ตายใจ เลยลองใหม่!
แต่ถูกปฏิเสธโดยสะพานสายรุ้ง
นอกจากเขาแล้ว ยังมีอีกหลายคนที่อยากลองเหยียบสะพาน สายรุ้งและเข้าไปในร้านเดี่ยวห
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครที่พยายามแล้ว สามารถก้าวเท้าไปที่ สะพานสายรุ้งได้เลย
“หนานกงเซียนเอ๋อบอกว่าเธอเชิญเราเข้าไปในที่ร้านเดี่ยวห เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเต๋าไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?”
มีบางคนสงสัย!
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ มีคนที่ส่งเสียงหัวเราะและเขาเป็น ชายหนุ่มคนแรกที่เป็นแดนเงินทงขั้นสุดที่ขึ้นเรือเมี้ยวหวีได้
ชายหนุ่มคนนี้เป็นหัวหน้าศิษย์ที่แท้จริงของเขาแสงม่วง ใน ภาคตะวันออก ชื่อของเขาคือ ไม่หลีเต้า
และเขาแสงม่วง เป็นหนึ่งในสุดยอดสำนักของภาคตะวันออก และหัวหน้าสำนักนักเต๋าจื่อเป็นแดนวิญญาณ
ไม่หลีเต้า หัวเราะด้วยความดูถูก จากนั้นร่างของเขา ก็หายไปในพริบตา ก้าวขึ้นไปบนสะพานสายรุ้ง เดินไปตามสะพานสายรุ้ง และก้าวเข้าไปในร้านเดี่ยวห
“เขาเข้าไปได้ยังไง?
“เป็นไปได้ไหมว่า เฉพาะผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่ได้รับอนุญาต
ให้เข้าไป
หลายคน รู้จักโม่หลีเต้า
กับการที่ไม่หลีเต้าส่งเสียงอย่างเย็นชาด้วยการดูถูกเหยียด หยาม โมโหแต่ไม่กล้าที่จะพูดอะไร
อย่างไรก็ตาม อาจารย์ของโม่หลีเต้านั้นแข็งแกร่งและเขาเอง ก็มีพรสวรรค์ ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็เก่งกาจมาก อายุยังน้อยก็เป็นถึง แดนเงินทงขั้นสุด และเขาเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งหนุ่มที่มีชื่อ เสียงในภาคตะวันออก
หากไม่ใช่เพราะหนึ่งเดือนก่อน เมื่อเขาอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ ของการทะลุแดนเงินทงชั้นสุดบทที่เขากำลังเก็บตัวถือศีล เขาจะ ไม่พลาดการประชุมครั้งยิ่งใหญ่ของร้านเดี่ยวในเมืองตงเส็ง แน่นอน
เมื่อบทที่ทุกคนสงสัย
ในเวลานี้ มีอีกคนเดินออกมา
ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งในแดนเส้นทง
เพียงชายหนุ่มที่อยู่ในชั้นสูงสุดของแดนฝึกลม หรือจะเรียกว่าเป็นวัยรุ่นชายก็จะเหมาะสมกว่า
อายุประมาณสิบหกหรือสิบเจ็ดปี
คั่วเข้มดาคม!
โคลงหน้าเด่นชัด!
“นี่คือ … สำนักกระบี่เฟยหวี ศิษย์ปิดของสำนักกระบี่เฟยหวี่ เพิ่ง ชวน?”
“ใช่ ผมเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่ง ที่สามารถเอาชนะเงินทงได้!”
“ในระดับเดียวกัน ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าศิษย์พี่ของเขา!
“สํานักกระบีเฟยหวี่ มีศักยภาพที่ไร้ขีดจํากัด !”
หลังจากที่เมิง ชวนเดินออกมา สีหน้าของเขาก็เย็นชา เขาก็ ไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดอะไรเกี่ยวกับเขา
จ้องมองไปที่สะพานสายรุ้ง หลังจากเฝ้าดูอยู่สองสามวินาที เขาก็ก้าวออกไปและก้าวขึ้นไปบนสะพานสายรุ้งแล้วค่อยๆหาย ไปต่อหน้าทุกคน
“สามารถเข้าสู่แดนเงินทั้งได้ และแดนฝึกลมก็เข้าได้ ดูเหมือน ว่าจะไม่ถูกจํากัด โดยแดน!”
เมื่อมีคนเห็นเพิ่งชวนเดินไป พวกเขาก็ดีใจทันที
เวลานี้ ผู้คนส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในแดนฝึกลม เพราะว่าผู้คน ส่วนใหญ่ในภาคตะวันออกได้เข้าร่วมในงานเลี้ยงครั้งยิ่งใหญ่ ของร้านเดี่ยวในเมืองตงเส็งแล้ว เมืองตงเส็งเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ดั่งพายุกำลังโหมกระหน่ำและกองกำลังจำนวนนับไม่ ถ้วนของภาคตะวันออกรวมตัวกัน เพื่อต่อสู้แย่งชิงกันอย่างเปิด เผยและลับๆ ซึ่งวันนี้เทียบไม่ติดเลย
นอกจากนี้ บางคนยังพบว่า ครั้งนี้ ร้านเดี่ยวหมาที่เมืองหลง หัว กระบวนการนี้แตกต่างกันเมื่อเทียบกับบทที่อยู่ในเมืองดง เส็ง กระบวนการหลายอย่างถูกละเว้นและทำให้ง่ายมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับทุกคน
หลังจากคิดเรื่องนี้ ก็มีอีกคนที่พร้อมจะเดินเท้าไปที่สะพาน สายรุ้งทันที
แต่สุดท้าย ก็ยังถูกต่อต้านโดยสะพานสายรุ้ง
ไม่เพียงแต่แดนฝึกลม แม้แต่ชายหนุ่มคนอื่นๆ ที่อยู่ในแดนเสื นางที่ต้องการขึ้นไปบนสะพานสายรุ้ง ก็ถูกปฏิเสธโดยสะพาน
สายรุ้ง
และถ้าต้องการก้าวขึ้นไปแบบดื้อๆ ก็จะถูกสะพานสายรุ้ง
กัดกร่อน
บางคน ได้ยอมจ่ายราคาแพง!
“ไอ้โง่ คิดเหรอว่าการเต้นของหนานกงเซียนเอ๋อ ให้พวก คุณดูฟรีๆงั้นเหรอ?”
ในเวลานี้ มีอีกคนหนึ่งที่ส่งเสียงอย่างเย็นชา จากนั้น เดินไปที่สะพานสายรุ้ง
ฝูงชนมองไปตามเสียง เป็นชายหนุ่มในแดนเงินทั้งชั้นต้น มันเป็นศิษย์ที่แท้จริงของหุบเขาพระจันทร์ วันชิงหว
“เซียนเอ๋อเต้นเพลงวันนี้ เพื่อคุยเรื่องเท่ากับศิษย์พี่ทุกท่าน!
ทันใดนั้น ทุกคนก็จําได้ว่าก่อนเต้นรำหนานกงเซียนเอ๋อได้พูด ประโยคนี้
ทุกคนคิดว่า ที่หนานกงเขียนเอ๋อพูดนั้นเป็นเพียงการเปิดตัว เพื่อสร้างบรรยากาศให้มีชีวิตชีวาและให้ทุกคนได้เห็นการเต้น เท่านั้น
ตอนนี้เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จริงด้วย สถานะของหนานกง เซียนเอ่อคืออะไร ธิดาเทพแห่งพรรคของร้านเดี่ยวหวี ผู้สืบทอด ที่ทุกคนยอมรับของร้านเดี่ยวหว หัวหน้าของร้านเดี่ยวหวีใน อนาคต ในวันธรรมดา มีใครคู่ควรที่สามารถทำให้เธอยอมเต้น ให้ดู!
แม้ว่าจะเป็นสำนักใหญ่ลำดับแรกของโลกเซียน หัวหน้าผู้สืบ เชื้อสายตรงของสํานักกระบี่เป็นเซียน หากหนานกงเขียนเอ๋อไม่ เต็มใจ ก็ไม่อาจบังคับให้เธอทำเช่นนั้น
แต่ตอนนี้ หนานกงเขียนเอ๋อกลับปรากฏตัวและเต้นรำให้กับ
ทุกคนดู
เป็นเรื่อง ที่ไม่สมเหตุสมผล
หรือว่า ถ้าต้องการไปเหยียบสะพานสายรุ้ง มันมีอะไร เกี่ยวข้องกับการเต้นรำนั้น?
ท่ามกลางความสงสัยของทุกคน วันชิงหา ก้าวขึ้นไปบน สะพานสายรุ้ง ในขั้นตอนเดียวแม้ว่าจะไม่เร็วเท่าไม่หลีเต้าและ เพิ่งยวน แต่เขาก็ข้ามผ่านสะพานสายรุ้งไปได้
” พี่เฉิน คุณคิดว่าคุณจะสามารถไปได้ไหม?
ในเวลานี้ หลงเฉียนก็ถามเฉินจิ้น โดยการส่งเสียง เงินจนไม่ตอบและถามว่า “แล้วคุณล่ะ แน่ใจไหม?
หลงเฉียบพยักหน้าแล้วส่ายหัว!
เขาคิดทบทวนและคิดซ้ำๆถึงการเต้นรำของหนานกงเขียนเอ๋อ แต่ถึงแม้ว่าการเต้นรำจะสามารถอยู่ในใจของเขา แต่ก็สูญเสีย เสน่ห์ของมันไป
ดูเหมือนเขาจะมีความรู้สึกเข้าใจอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่ เข้าใจมันทั้งหมด!
“อาจคิดดูความหมายของไทเก๊ก”
ในขณะที่หลงเฉียนยังคงคิดอยู่ เสียงที่ดูเหมือนจะขาดหายไป ทันใดนั้นก็เข้ามาในหัวของเขา
ไทเก็ก?
หลงเฉียบตกใจ!
ไม่ใช่ ไม่ใช่ไทเก็ก มันหมายถึงความหมายไทเก็ก
หลงเฉียนดูเหมือนจะจับอะไรบางอย่างได้กะทันหัน
สักพักหลังจากนั้น
สองทาง?
ทันใดนั้น หลงเฉียนก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฉินจิ้น ดวงตา ของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ!
จู่ๆเขาก็เข้าใจทันที!
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ หลงเฉียนไม่ใช่มีความสุขกลับตกใจ!
ก่อนหน้านี้ ประโยคกะโหลกศีรษะสีแดงสีชมพู ทำให้เข้าใจ เกี่ยวกับวิธีโลกโลกีย์ ได้รับความกระจ่างมากขึ้นในทันที เขา สามารถทะลุเข้าสู่แดนเงินทงได้ทุกเมื่อ
และตอนนี้ มันเป็นประโยคที่ไม่ได้ตั้งใจพูดอะไร ทำให้เขา เข้าใจความหมายของการเต้นของหนานกงเซียนเอ๋อ
เฉินจิ้น สุดยอดมาก!
เฉินจิ้นยิ้มเล็กน้อยและสายหัวเบาๆ หลงเฉียนเข้าใจทันที!
งั้นพี่เฉิน ผมจะไปก่อนนะ!” หลงเฉียนส่งเสียงอีกครั้ง
หลังจากพูดจบ ร่างกายของหลงเฉียนก็เคลื่อนไหวอย่าง
กะทันหัน
หายไปจากที่เดิม
ในเวลาต่อมา เขาก็ปรากฏตัวบนสะพานสายรุ้ง
บนสะพานสายรุ้ง มันกลายเป็นร่างที่มองเห็นได้ไม่ขัดสีขาว ร่างหนึ่ง ความเร็วนั้นเร็วมาก ในพริบตาเขาก็ข้ามสะพานสายรุ้ง และเข้าไปในร้านเดี่ยวห
“คือ ไคร?”
ในขณะนี้ ด้านนอก ทุกคนที่ยังศึกษาวิธีการเดินขึ้นไปบน สะพานสายรุ้ง ต่างตกตะลึง
เมื่อพวกเขารู้สึกว่ามีร่างมนุษย์ หลังจากก้าวเข้าไปในสะพาน สายรุ้ง ทุกคนก็พากันจ้องมองไปที่สะพานสายรุ้ง อย่างไรก็ตาม ทุกคนเห็นเพียงภาพจางๆ และไม่เห็นว่าเป็นใคร
ในขณะนี้ ทุกคนตกตะลึงกันอย่างมาก ร่างสีขาวนี้ เร็วกว่าทุกคนก่อนหน้านี้
สามคนแรกก่อนหน้านี้ คนที่ข้ามผ่านสะพานสายรุ้งด้วย ความเร็วที่เร็วที่สุดคือโม่หลีเต้าที่เป็นแดนเส้นทงชั้นสุด
เกือบจะเท่าการวิ่ง!
เพิ่งชวนจากสำนักกระบี่เฟยหวี ได้เดินผ่านไปตามปกติ
อย่างไรก็ตาม วันชิงหวจากหุบเขาพระจันทร์นั้น ความเร็วช้า กว่าและผ่านไปอย่างช้าๆ
แม้ว่าผู้ที่ไม่ได้เดินบนสะพานสายรุ้งจะไม่รู้ว่าทำไมความเร็ว ถึงมีเร็วหรือช้า แต่ทุกคนก็เดาได้ว่าต้องมีการเชื่อมต่อกันบางอย่าง
มันไม่จำเป็นต้องเป็นเพราะความแข็งแกร่ง หรืออาจจะเป็น ความเข้าใจด้านใดด้านหนึ่ง หรือความเข้าใจในการเต้นรำของ หนานกงเขียนเอ๋อ!
และร่างขาวนั้น เร็วกว่าสามคนก่อนหน้านี้เ
เร็วจนทุกคนเห็นเพียงแค่ร่างที่เป็นเพียงเงา
ไม่เพียงแต่ผู้คนที่อยู่ข้างนอกริมทะเลสาบเท่านั้นที่ตกใจ
แม้แต่ดวงตาที่สวยงามของหนานกงเขียนเอ๋อที่อยู่ในร้าน เดี๋ยวหนี้ ก็มีความแปลกในดวงตาของเธอ
และภายในเรือเมี้ยวหวี ในสายตาของทุกคนในแห่งหนึ่ง มัน เป็นศาลาที่ลวงตา หญิงสาวสวยวัยกลางคนสองคนกำลังดื่ม ด้วยกัน ในเวลานี้ พวกเธอก็กำลังมองไปที่หลงเจียนที่เพิ่งเข้ามา ในร้านเดี่ยวหวี่
“เป็นไปได้ไหมที่เซียนเอ๋อมีความรู้สึกพิเศษ มาเมืองหลงหัว โดยเฉพาะเพื่อตามหาคนคนนั้น คนคนนั้นจะเป็นเขา? ”
* การฝึกฝนของบุคคลนี้ค่อนข้างพิเศษ อย่างไรก็ตาม มันอาจ ไม่ใช่เขาก็ได้ เมื่อมองไปที่สี่ภูมิภาคเหนือ ใต้ออกตก รวมถึงจง โจว การรับรู้ของเขา ไม่ได้ลึกที่สุด แน่นอนว่า เขา ก็ยังสามารถ ติดอันดับหนึ่งในสิบอันดับแรกได้เช่นกัน และเป็นคนที่เก่งกาจ หากไม่มีอะไรผิดพลาด ก็จะสามารถก้าวเข้าสู่แดนวิญญาณในอนาคตได้อย่างแน่นอน
ถ้าไม่ใช่คนที่เขียนเอ๋อกำลังมองหา ก็สามารถลองดูได้ว่า ลูก ศิษย์ของเดี่ยวหวี่เรา มีคนไหนที่มีวาสนากับเขา! ”
“รอดูมันอย่างเงียบๆก็พอ!”
หญิงสาวสวยงามวัยกลางคนทั้งสอง กล่าวเบาๆ
หลังจากพูดจบแล้ว ทั้งสองก็หันมามองไปที่เดียวกันในเวลา
เดียวกัน
“ คุณก็พบแล้วใช่ไหม?”
“ดูไม่ออก!”
“กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ สามารถมองทะลุได้อย่างรวดเร็ว แต่มัก จะรู้สึกว่าสิ่งที่เห็นนั้นไม่เป็นความจริง แต่มันทำให้ฉันรู้สึกว่า ยังไงก็ดูไม่ออก! “
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ