บทที่ 178 คนที่สาม ตาแกแล้ว

“ตนที่ตายเป็นแก!”

ครั้งนี้ ไม่ใช่โอ้ลาฟูส่งเสียงอีก

แต่เป็นมือผีที่มีดวงตาทั้งสองข้างที่แดงก่ำ แล้วพูดด้วย

เสียงเข้ม

เรือนร่างของเขาเคล้าด้วยความอาฆาตอย่างสุดขีด

เรือนร่างสั่นเทาทันที แล้วสาวเท้าออกมาหนึ่งก้าว พร้อม กับก้าวผ่านระยะทางสิบกว่าเมตร พลางปรากฏอยู่ตรงหน้า เฉินจิ้น

“มือผี!”

มือผีตะโกนด้วยเสียงเข้ม จากนั้นก็พุ่งไปยังเฉินจิ้น แล้ว ตบออกมาหนึ่งฝ่ามือ

เขามีฉายามือผี เทียนฝู เดินทาง ก็คือมือผี

หนึ่งฝ่ามือที่เขวี่ยงออกมา ฟ้าดินเหมือนเปลี่ยนสีไปทันที

ทั้งอากาศเคล้าด้วยความอิ่มขรึม

ยอดศีรษะของเฉินจิ้น ทันใดนั้นก็ปรากฏฝ่ามือที่กลายเป็น ซี่ดำ ด้านบนเหมือนมีผีนับหมื่นกำลังทะเยอทะยาน เพื่อที่จะ กลืนกินสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง
มันนำพาความน่าเกรงขามของนรก แล้วกำลังเขวี่ยงมา ตรงเฉินจิ้น

เฉินจิ้นเงยหน้าขึ้นมอง นัยน์ตากลับเคล้าด้วยความคาด คิดไม่ถึง

นี่เป็นแตนเสินระดับกลาง กลับมีความสามารถเล็กน้อย

มือผีนี้ คล้ายความรู้สึกเหมือนกรงเล็บมังกรของเขา

ทว่าเฉินจิ้นสามารถสัมผัสได้สัมผัสได้ว่ามือผีนี้ มีเพียง พลังแห่งการจู่โจมเท่านั้น กลับไม่เหมือนกรงเล็บมังกรของ เฉินจิ้น ที่มีไหวพริบและปรับเปลี่ยนได้หลายรูปแบบสามารถ จู่โจม และสามารถป้องกัน ยิ่งสามารถทำให้คนลำบาก สามารถเปลี่ยนความคิดและตามความต้องการของเฉินจิ้น

“กรงเล็บมังกร!”

เฉินจิ้นกระตุกยิ้มอย่างเย็นชาขึ้น

จากนั้น การเผชิญกับมือผีนี้ ต้องใช้แรงจับ

ทันใดนั้น กลางอากาศก็ปรากฏฝ่ามือมหึมา แล้วกำลังจะ จับกรงเล็บบผีมาอย่างแรง

“เป็นไปได้ยังไง?”

เวลานี้ มือผีตื่นตกใจอย่างมาก

เทียน เส้นทงของเขา “มือผี” กลับถูกกรงเล็บมังกรของเฉินจิ้นจับไว้

“ทำลาย!”

จากนั้นก็มีเสียงพึมพำด้วยเสียงเย็นชาของเฉินจิ้นดังอีก

ครั้ง

มือผีที่เคล้าด้วยชี้ปีศาจอันน่ากลัว จู่ๆก็จางหายไปทันที

พอถูกกรงเล็บมังกรของเฉินจิ้น แล้วถูกจับไว้ตัวเป็นๆ จน กลับเป็นพลังจิตที่นับไม่ถ้วน จากนั้นก็กระจายไปทั่วอากาศ

ทันใดที่มือผีถูกล้างผลาญ คนที่เป็นมือผีที่มีแดนเสินระดับ กลาง สีหน้าซีดเซียวทันที

จากนั้น เรือนร่างสั่นเทา แล้วเลือดสดจึงพุ่งออกมาจาก

ปากของเขา

“คนที่สอง ตาย!”

เฉินจิ้นพิมพาด้วยเสียงเย็นชาอีกครั้ง

แล้วสาวเท้าหนึ่งก้าวไปยังมือผี และขณะเดียวกัน มือซ้าย

ของเขาก็ปรากฏรอยฝ่ามือ พลางพุ่งทะยานไปยังหน้าอกของ

มือผี

เฉินจิ้นตบออกไปด้วยหนึ่งฝ่ามือ พลังหวนต้วนที่ทรงพลา นุภาพ อยู่บนฝ่ามือนี้ และกำลังวนเวียนไม่หยุด

มือผีแม้จะถูกกลืนกิน และได้รับบาดเจ็บที่แสนสาหัส

ทว่ากลับไม่ได้มีพลังแห่งการต่อสู้กันแม้แต่เพียงน้อย

เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าเกรงขามของเฉินจิ้นอย่าง

ชัดเจน

เขาไม่ได้สงสัยเลยสักนิด หากเฉินจิ้นตบฝ่ามือนี้ออกมา จุดจบของเขามีเพียงอย่างเดียว

นั่นก็คือลงขุมนรกไปพร้อมกับจาตู้

“โอ้ลาฟู ช่วยฉัน!”

มือผีจึงตะโกนร้องทุกข์ออกมา พลังจิตภายในร่างกายแผ่ ซ่านออกมาอย่างรุนแรง แทบจะระบายออกมาใส่เฉินจิ้นอ ย่างไม่คิดชีวิต

และในขณะเดียวกัน ทักษะทางร่างกายอของเขามี ความเร็วที่ลดลงมาก แล้วจะอยู่ห่างจากเฉินจิ้นไว้

ตอนที่มือผีลงมือกับเฉินจิ้น โอ้ลาฟูก็ได้เตรียมไว้แต่เนิ่นๆ

แล้ว

ในอีกด้าน ก็จะลงไม้ลงมือกับเฉินจิ้น

ตอนนี้เห็นสถานการณ์ที่อันตรายของมือผี โอลาฟจึงมีใจ ที่อยากจะช่วยเหลือ

ทว่า ตอนนี้ทั้งสองว่องไวเกินไป ถ้าไปช่วยมือผีโดยตรง สู้ งู่โจมเฉินจิ้นจะดีกว่า บีบบังคับให้เฉินจิ้นเลิกจู่โจมมือผีคงจะได้ผลมากกว่า

โอ้ลาฟูกำลังคิดคำนวณในใจ แล้วพีมพาด้วยเสียงอัน บ้าระห่ำ “หนุ่มน้อย รับท่วงท่าของฉันไว้”

พูดจบ โอ้ลาฟูพุ่งไปยังเฉินจิ้น แล้วเขวี่ยงหมัดออกหนึ่ง

หมัด

หมัดๆนี้เขวี่ยงออกไป กำปั่นพุ่งสูงขึ้น เพียงชั่วพริบตา ก็ กลายเป็นรอยหมัดที่ยาวหลายฟุต

โอลาฟออกหมัดนี้ เคล้าด้วยความน่ากลัวอันน่าเกรงขาม เพียงแค่ลมที่เกิดโดยหมัด ทำให้ต้นไม้รอบๆต่างก็แตก

กระจาย

บนกำปั้นเป็นจุดรวบรวมพลังอันแข็งแกร่งของเขา

แล้วก็ชกไปยังเฉินจิ้นอย่างแรง

มือผีรู้สึกได้ถึงหมัดๆนี้ของโอลาฟ ภายในใจจึงถอน หายใจสักที

หมัดนี้ต่อให้เป็นเขา ก็ยังรู้สึกตื่นตกใจ

โอ้ลาฟู สมกับเป็นยอดฝีมือแดนเส้นชั้นสามดั่งที่คาดไว้ จริงๆ ต่อให้เขาเป็นแดนเส้นชั้นกลาง ต่อให้สามารถเป็น เขตแดนหนึ่งในแดนเงิน บางครั้ง นั่นก็ยากที่จะก้าวผ่านช่อง ว่าง
หากเป็นปกติ โอ้ลาฟูแกร่งเกินไป มือผีแต่จะรู้สึกหวาด ผวาเขามากขึ้นในที่ลับ

ทว่าตอนนี้เวลานี้ โอ้สาฟูยิ่งแข็งแกร่ง โอกาสที่เขาจะมี

ชีวิตรอดก็ยิ่งใหญ่

พวกเขาไม่มีใครคาดคิดถึง เฉินจิ้นกลับแข็งแกร่งเกินที่ คาดคิดไว้

โดยเฉพาะกรงเล็บมังกรอะไรนั่นของเฉินจิ้น กลับทำให้ “มือผี” เทียนฝู เดินทางของเขา ยังถูกบีบจนเละ

จากนั้น ในตอนที่มือผีและโอ้ลาฟูต่างก็นึกว่า หากเผชิญ กับหมัดอันแข็งแกร่งนี้ของโอ้ลาฟูแล้ว เฉินจิ้นต้องปล่อย มือผีไปแล้วเลือกที่จะต่อต้านหมัดนี้ของโอ้ลาฟู

เฉินจิ้นกลับกระตุกยิ้มเย็นชาขึ้น

“บอกแล้วว่าจะให้แกตายตอนนี้ ก็จะไม่ให้แกรอแม้แต่ วินาทีเดียว!”

เฉินจิ้นมองมือผี มุมปากเคล้าด้วยรอยยิ้ม

จากนั้น มือซ้ายที่เคล้าด้วยพลังหวนด้วน ก็ได้ประทับลง บนหน้าอกของมือผีที่รู้สึกสบายใจไปแล้ว

ทันใดนั้น หน้าอกของมือผี จึงปรากฏรอยฝ่ามือหนึ่งที่เห็น

ได้อย่างชัดเจน
พลังหวนด้วนบนฝ่ามือของเฉินจิ้น และก็ได้หายไปทันที จากนั้นก็เข้าไปในร่างกายของมือผี

“พู่ว!”

จังหวะที่พลังหวนตัวนเข้าสู่ร่างกาย มือผีจึงอาเจียนเลือด สดออกมาปากอีกครั้ง ในร่างกายของเขาเกิดเสียงอึมชรีม ขึ้น

หัวใจทั้งดวงของเขาระเบิดออกอย่างรุนแรงเนื่องด้วยฤทธิ์

พลังหวนตัวน

ทำไม?

ตอนนี้มือผีซึ่งตามอง พลางทำสีหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ

ทำไม?

นี่เขาไม่เอาชีวิตแล้วหรอ?

หรือว่าจะตายไปพร้อมกับตน?

จากนั้นไม่นาน มือผีก็เข้าใจทันที

ขณะที่เฉินจิ้นตบฝ่ามือหนึ่งลงมาตรงอกของเขา หมัด ครองโลกของโอลาฟก็ได้พุ่งทะยานไปยังแผ่นหลังของเฉิน ขึ้น

จากนั้น ตอนที่กำปั้นกำลังจะไปถึงตัวของเฉินจิ้น แผ่นหลังของเฉินจิ้น จู่ๆก็มีพลังคุ้มกายสีเทา
กำปั้นยาวนับหลายฟุตนั้นกระทบลงบนพลังคุ้มกายสีเทา เหมือนดั่งวัวโคลนลุยทะเล ไม่มีแม้กระทั่งคลื่นโหมกระหน่ำ

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!

สายตาของมือผีจึงขาดความมีชีวิตชีวาในตอนสุดท้าย จู่ๆ เขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที

อะไรคือเฉินจิ้นยังคงเลือกที่จะฆ่าเขา

ในสายตาของเขา หมัดที่แข็งแกร่งของโอ้ลาฟูนั้น ในมุม มองของเฉินจิ้น กลับไม่ถือว่าเป็นอะไรเลย แม้กระทั่งพลัง ป้องกันตัวของเขา ยังไม่สามารถทำลายได้

อีกฝั่ง ทีแรกโอ้ลาฟูที่เต็มไปด้วยความเชื่อ พอเห็นเฉินจี นกลับไม่สามารถเลือกที่จะหลบเลี่ยงหมัดๆนี้ของเขา กลับ เลือกที่จะฆ่ามือผีต่อ

โอ้ลาฟูแอบก่นด่าคำว่าไอ้โง่ ต่อให้เฉินจิ้นสามารถฆ่า มือผี หมัดนี้ของเขา ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส งั้นก็ไม่ใช่ ว่าจะปล่อยให้เขาสังหารตามใจชอบ

ทำไมถึงมีไอ้โง่แบบนี้ด้วย!

ดังนั้น วินาทีต่อไป เขากลับเห็นว่า หมัดหนึ่งที่เขามั่นใจ ในตัวเอง กลับแม้กระทั่งพลังป้องกันตัวของเขา ยังไม่ สามารถทำลายใต้
อีกทั้ง ชีวิตและลมหายใจของมือผี ก็หายไปทันที

“เป็นแบบนี้ได้ยังไง?”

เวลานี้ โอ้ลาฟูจึงพูดอย่างตื่นตกใจ

หมัดๆนั้นของเขา ถึงแม้จะออกอย่างเร่งรีบ

ทว่าเพื่อที่จะช่วยคน เขากลับใช้พลังหกเจ็ดส่วนที่เขามี

ต่อให้กลายเป็นมือผีที่เป็นแดนเสินชั้นกลางคนนี้ ต่อให้ ใช้แรงทั้งหมดรับท่วงท่านี้ของเขาไว้ ต่อให้สามารถรับไว้ได้ ก็ต้องเอาอะไรไปชตใช้

ดังนั้น ต่อให้เป็นหมัดแบบนี้ กลับแม้กระทั่งพลังป้องกัน ตัวของเขา ยังไม่สามารถทำลายได้

นี่มันเป็นไปไม่ได้

เฉินจิ้น มีพลังอะไรกันแน่?

“แก แกมาจากเขตแดนไหนกันแน่?”

โอ้ลาฟูสัมผัสไม่ได้ถึงเขตแดนคร่าวๆของเฉินจิ้น จึงออก

เสียงเอ่ยถามทันที

ขณะเดียวกัน ภายในใจก็ระมัดระวังอย่างมาก

เฉินจิ้น มันเหนือสิ่งที่เขาคาดหมายจริงๆ

“เขตแดนที่สามารถฆ่าแก!”
“สองคนข้างหน้าตายแล้ว คนที่สาม ตาแกแล้ว!”

เฉินจิ้นหันไปมองโอัลาฟู สายตาเคล้าด้วยความอาฆาต

ต่อให้ไม่ได้ทำเพื่อเป้าหมายของเฉินจิ้น แค่โอ้ัลาฟูที่ พูดจาไม่ดีและดูหมิ่นเชียวเสวี่ยน ตอนที่ฆ่าเขา เฉินจิ้นไม่ทน แม้แต่น้อย

พูดตรงๆก็คือ เฉินจิ้นกำลังขยับร่างอีกครั้ง

“ตาย!”

เฉินจิ้นยกมือ พลังที่นับไม่ถ้วนเริ่มรวบรวมบนฝ่ามือของ

เฉินจิ้น

จากนั้น เฉินจิ้นก็พุ่งทะยานไปยังโอ้ลาฟู

ไม่เหมือนหมัดนั้นของ โอ้ลาฟู กำปั้นยาวนับหลายฟุต

หมัดนี้ของเฉินจิ้น มีเพียงการพุ่งทะยาน จากนั้นรอยหมัดก็ เคล้าด้วยพลังหวนด้วน

จากนั้น รอยหมัดนี้ของเฉินจิ้น ดูเหมือนไม่ค่อยมีพลังน่า เกรงขามที่ใหญ่หลวง จริงๆแล้ว แค่เพียงเล็กน้อย ก็สามารถ สะทกสะท้านฟ้าดินได้

โอ้ลาฟูเห็นรอยหมัดที่พุ่งมาทางตน

เขาแค่รู้สึกถึงลมหายใจของความตาย กำลังปกคลุม ตนเองอยู่
เวลานี้ โอ้ลาฟูแต่รู้สึก หากตนถูกหมัดนี้พุ่งใส่ ต้องเดิน ตามรอยของมือผีแน่นอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ