บทที่ 169 คุณชายเฉิน ฉันจะตอบแทนคุณอย่างดี

เขียวเสวี่ยนได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้างมองไปทางเฉินจิ้นอ

ย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ขอบคุณ”

เชียวเสวี่ยนรับลูกยาหวนหยางน้อยมาจากมือเฉินจิ้น น้ำตารื้น สายตาที่มองไปทางนั้นเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ รวมไปถึงสีหน้าที่อธิบายไม่ถูก

“บุญคุณที่ยิ่งใหญ่ ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันไม่รู้จะ ตอบแทนอย่างไร…”

เชียวเสวี่ยนสะอึกเล็กน้อย

แต่เธอยังไม่ทันพูดจบ เฉินจิ้นก็โบกมือขัดจังหวะ

“ไม่ต้องเกรงใจ การได้พบกันเป็นโชคชะตา เธอรีบเอามัน ไปช่วยคนเถอะ” เฉินจิ้นกล่าว

สำหรับคนที่เฉินจิ้นไม่ชอบ ไม่ว่าจะขอร้องอย่างไร เฉิน

นก็ไม่มีทางให้เด็ดขาด

แต่สำหรับคนที่เขารู้สึกดีด้วย แม้ลูกยาหวนหยางน้อย สามเม็ดนี้จะเป็นของล้ำค่า แต่เฉินจิ้นก็ไม่ลังเลใจที่จะให้

เชียวเสวี่ยนได้ยินดังนั้นก็รีบพยักหน้าแรงๆ
ที่เฉินจิ้นพูดก็ไม่ผิด ปู่ยังรอเธออยู่ ยิ่งเธอกลับไปเร็วได้ เท่าไหร่ ก็ยิ่งกลับมาเป็นปกติได้เร็วเท่านั้น หากดึงเวลา ออกไปและกลับไปซ้า เซียวเสวียนก็ไม่กล้าคิดถึงผลลัพธ์

พอคิดได้ดังนั้นเชียวเสวี่ยนก็พูดว่า “คุณชายเฉิน ฉัน…ฉัน ขอร้องคุณอีกเรื่องได้ไหม…”

เมื่อเห็นแววตาของเฉินจิ้น เชียวเสวี่ยนก็ไม่ลังเลที่จะพูด ออกไป เธอกัดปากเบาๆพร้อมกับพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ถ้า คุณชายเฉินสะดวกล่ะก็ เชียวเสวี่ยนขอร้องให้คุณ…พาเชียว เสวี่ยนออกจากภูเขาใหญ่อีกครั้ง แบบนี้จะช่วยประหยัดเวลา ได้มาก..ปู่จะได้ลดความเสี่ยงไปด้วยส่วนหนึ่ง…”

ก่อนหน้านี้เฉินจิ้นพาเธอมาโดยใช้เคล็ดตัวเบา เธอจำ ตำแหน่งและเส้นทางได้แล้ว เพียงแต่ว่าการที่เธอไปจากเย่า เก่อเดินออกจากชุมเขายังต้องใช้เวลาอีกหลายวัน

ราวกับกลัวว่าเฉินจิ้นจะปฏิเสธ เชียวเสวี่ยนจึงรีบพูดว่า “ฉันจะตอบแทนคุณอย่างดี”

“ตอบแทน” เชียวเสวี่ยนพูดเน้นสองคำนี้ด้วยสายตาที่เป็น ประกายยึดมั่น

เมื่อเฉินจิ้นได้ยินดังนั้น ก็อตยกมุมปากไม่ได้

“ได้ ฉันจะพาเธอออกไป”

เฉินจิ้นพยักหน้า
แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดว่าเชียวเสรี่ยนจะตอบแทนอย่างไร แต่เนื่องจากเป็นทางผ่านและสะดวกที่จะทำอยู่พอดี

เมื่อเห็นเฉินจิ้นตอบตกลง เขียวเสวี่ยนก็มองเฉินจิ้นด้วย

แววตาสดใส

หลังจากออกจากเย่าเกือเรียบร้อยแล้ว เฉินจิ้นก็หันมาทาง ซู เย็นแล้วพูดว่า “เห็นแก่เย่าเก๋อของพวกเธอทำตามข้อ ตกลงแล้วในท้ายที่สุดและมีความตรงไปตรงมา การมอบลูก ยาหวนหยางน้อยให้พวกเธอหนึ่งส่วนก็ไม่เป็นไร หากพวก เธอยังต้องการยาอื่นๆ ต่อไปก็เอาของที่ฉันต้องการไปแลก ใต้ ไม่มีปัญหา!”

เติมทีซู เย็นไม่ได้โอบกอดความหวังใดๆ คิดเพียงแต่ว่า มาส่งเฉินจิ้นจากไป หลังจากเย่าเก๋อแสดงความตั้งใจว่าจะ ไม่เป็นศัตรูกับเขา ทั้งสองก็เปลี่ยนจากสงครามมาเป็น สันติภาพ

ถึงอย่างไร เย่าเก่อก็ยังต้องยอมก้มหัวให้กับพลังที่ แข็งแกร่งของเฉินจิ้น

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ซู เย็นไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ก่อนที่เฉินจิ้นจะจากไป เฉินจิ้นจะยอมให้ลูกยาหวนหยาง น้อยแก่พวกเขา
ถึงขนาดที่ต่อไปนี้ยังสามารถเอาของไปแลกมาจากมือ

เฉินจิ้นได้?

ชู เย็นเบิกตากว้างในทันทีพลางมองไปทางเฉินจิ้น เพราะ

กลัวว่าตัวเองจะฟังผิดไป

เฉินจิ้นส่ายหน้าและชี้นิ้ว

กดไปที่คิ้วของซู เย็นโดยตรง

รู้สึกได้ถึงนิ้วหยกอุ่นๆของเฉินจิ้น ซู เย็นนึ่งไปชั่วขณะ พฤติกรรมดังกล่าวแนบกับผิว มันเป็นพฤติกรรมที่ใกล้ชิด มากสำหรับซู เย็น เธอจึงเลี่ยงโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เธอหยิบยกความคิดนี้ขึ้นมา เธอ ก็ล้มเลิกทันที

เพราะในขณะนี้เธอรู้สึกได้โดยตรงว่ามีตัวอักษรมากมาย ปรากฏขึ้นในหัวของเธอ

ซู เย็นมองอย่างละเอียดก็พบว่าเป็นลูกยาหวนหยางน้อย และวิธีการปรุงยา

ทันใดนั้นจิตใจทั้งหมดของซู เย็นก็ถูกดึงดูดโดยเม็ดลูก ยาหวนหยางน้อย

แม้ดำรับลูกยาหวนหยางน้อยจะมีเพียงไม่กี่ร้อยคำ

แต่ซู เย็นยิ่งมองก็ยิ่งผวา
ยิ่งมองก็ยิ่งตกใจ

ในบรรดาวัตถุดิบยาไม่ที่ชนิดนี้สามารถจับคู่กันแบบนี้ได้? และยังทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้

วิธีการปรุงยาที่เขียนโดยเฉินจิ้นนั้น เธอไม่เคยพบไม่เคย เห็นมาก่อน

เฉินจิ้นถึงกับตั้งข้อสังเกตว่าหากไม่มีวัตถุดิบยาบางอย่าง ก็สามารถใช้ด้วยวัตถุดิบยาอื่นๆแทนกันได้

เช่นเดียวกับโสมพันปีที่เฉินจิ้นใช้ในการปรุงลูกยาหวน หยางน้อย หากเป็นการปรุงลูกยาหวนหยางของจริงจะใช้ โสมพันปีไม่ได้เพราะจะเป็นการขัดต่อสวรรค์ ท่ามกลาง จักรวาล ล้วนเป็นของยาขัดต่อสวรรค์ ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนที่ คนเราเหลือเพียงลมหายใจ วิญญาณที่แท้จริงจะมลายหาย ไป ตราบใดที่วิญญาณไม่ได้ไปๆมาๆหรือถูกทำลาย ลูกยา หวนหยางก็สามารถช่วยชีวิตคนให้กลับมาได้

ยาหวนหยาง ยาหวนหยาง คำว่าหวนหยางเพียงสองคำนี้ เป็นขัดต่อสวรรค์

แต่ลูกยาหวนหยางน้อยที่เป็นแบบธรรมดาที่ปรุงโดยเฉิน จิ้นไม่ได้มีฤทธิ์เท่าหวนหยางของจริง ทว่าตราบใดที่ไม่ได้ ถึงแก่ความตาย ขอเพียงมีลมหายใจ ลูกยาหวนหยางน้อยก็ สามารถช่วยคนให้ฟื้นกลับมาได้
ผลของยาดังกล่าวถือได้ว่าเป็นยาครอบจักรวาลในโลก แห่งการฝึกฝน ซึ่งห่างไกลจากยาขัดต่อสวรรค์

ดังนั้นภายใต้การปรุงแต่งของเฉินจิ้น ขอแค่มีวัตถุดิบยา บางชนิดออกฤทธิ์ยาบรรลุผลและมีผลลัพธ์เช่นเดียวกันก็พอ

หลังจากเห็นตำรับยาทั้งหมด ซู เย็นก็ตกตะลึงอย่าง สมบูรณ์

ยายาฟื้นคืนชีพของเย่าเก๋อถึงจะได้ชื่อว่าเป็นยายาฟื้น คืนชีพ แต่ถ้าคนตายไปแล้วจริงๆ ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถช่วย ให้กลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง ผลลัพธ์อื่นอย่างมากที่สุดก็เป็น อย่างที่เฉินจิ้นได้พูดเอาไว้ ตราบใดที่คนยังมีลมหายใจก็จะ สามารถช่วยให้ฟื้นมาได้

แต่ข้อกำหนดสำหรับวัตถุดิบยาของยายาฟื้นคืนชีพก็โหด เหี้ยมมากถึงขั้นบิตเบือน

อย่างไรก็ตามแม้วัตถุดิบยาของลูกยาหวนหยางน้อยจะ เป็นของหายาก แต่ก็ไม่ได้หายากไปกว่าวัตถุดิบยายาฟื้น คืนชีพ

ซูเย็นตกใจมากกับวิธีการปรุงยาที่เฉินจิ้นมอบให้ ราวกับว่าได้เห็นหนทางใหม่

ขณะนี้ชู เย็นผู้ที่มีพรสวรรค์ในการปรุงยาโดยไม่ได้อยู่ ภายใต้เจ้าสำนักอย่างเซี่ยโหวหยุนดูเหมือนจะได้รับการรู้แจ้งในทันใดและมีความคิดหลายอย่างปรากฏขึ้นในใจ

ตอนนี้ซู เย็นมีวิธีการใหม่ๆเพื่อแก้ปัญหาที่ยังแก้ไม่ตก สำหรับยาใหม่ๆ ที่กำลังอยู่ระหว่างการค้นคว้าในขั้นต้น

ซู เย็นนิ่งอยู่กับที่แสดงใบหน้าที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อ เนื่องไม่ว่าจะเป็น ตกใจ ประหลาดใจ สงสัย เข้าใจอย่างทะลุ ปรุโปร่ง

โม่เฉินซึ่งอยู่ไม่ไกลดูสับสน

เป็นเวลานานกว่าซู เย็นจะรู้สึกตัว

เธอรีบเอ่ย “ขอบคุณ…”

คำว่า คุณเฉิน ยังคงจุกในลำคอ

ซู เย็นเพิ่งพบว่าเฉินจิ้นที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่อยู่แล้ว

เหลือแต่ความว่างเปล่ามานานแล้ว

ไม่เพียงแค่เฉินจิ้น แม้แต่เชียวเสวี่ยนก็หายไปแล้ว

“ศิษย์พี่ พวกเขาไปแล้ว!”

ขณะนั้นโม่เฉินรีบเดินเข้ามาหา

แม้ศิษย์พี่จะดูประสาทไปบ้าง แต่ก็ไม่สามารถส่งผลกระ ทบต่อภาพลักษณ์เทพธิดาในใจของเขาได้

โดยปกติเขามีโอกาสไม่มากที่จะเข้าหาซู เย็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการพูดคุย ตอนนี้เขารีบทำเวลาเพราะอยากจะคุย กับชู เย็นสักประโยคสองประโยค เข้าใกล้ไปๆ

หลังจากหู เย็นได้ยินก็พยักหน้า

แม้จะยิ้มให้เขา แต่รอยยิ้มนั้นกลับให้ความรู้สึกห่างเหิน จากนั้นซู เย็นก็มองไปรอบๆอีกครั้ง มองไปทางที่พวกเขา มาโดยเฉพาะ ทว่าตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นพื้นดินหรืออากาศ ล้วน ปราศจากเงาของเฉินจิ้น

ในเวลานี้ซู เย็นเกิดความรู้สึกหดหอยู่ภายในใจ

หลังจากสังเกตได้ถึงความรู้สึกหดหูนี้ ซู เย็นก็เกิดความ

สงสัย

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมเธอถึงรู้สึกหดหู?

ทันใดนั้นซู เย็นก็โยนความรู้สึกนี้ออกจากหัว

แทนที่ด้วยความดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง ทันใดนั้นซู เย็นก็หันกลับไป ก้าวขายาวเดินเข้าสู้เย่าเก๋อ

หลังจากเดินไปเพียงสองก้าวอย่างรวดเร็วก็ดูเหมือนจะ รังเกียจที่วิธีนี้ข้าเกินไป

ซู เย็นก้าวออกไปลอยตัวขึ้นในอากาศ
ครึ่งก้าวแดนเงินสามารถเดินทางไปในอากาศได้ในระยะ ทางสั้นๆ

ซู เย็นรีบไปหาอาจารย์และท่านอาวุโสใหญ่ด้วยใจที่ตื่น

เต้น

เพื่อต้องการมอบลูกยาหวนหยางน้อยให้ทั้งสอง จากนั้นก็ทำการศึกษายาไหม่ในมุมมองใหม่ๆ

ในขณะนี้ความคิดทั้งหมดในใจของซู เย็นที่มีต่อเฉินจิ้ นก่อนหน้านี้ที่เขาบังคับให้เธอลงนามสัญญาวิญญาณ และ บังคับให้เย่าเก๋อมอบเทียนชายที่เป่านั้นได้หายไปแล้ว

คราวนี้แม้ว่าเย่าเก่อจะจ่ายในราคามหาศาล แต่ในมุม มองของชู เย็น บางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากจะยอมรับได้

เฉินจิ้นที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ตอนนี้เขาพาเชียวเสวี่ยนกลาย เป็นสายรุ้งทอดยาวตัดผ่านท้องฟ้าและวิ่งออกไปจากภูเขา เฉินจิ้นจะต้องไปรวบรวมบัญชี สถานีต่อไปเขาเลือกตระกูลซึ่งเป็นครอบครัวที่ซ่อนอยู่ ลู่เฟยหยางกับลู่หยุนไห่ ทั้งสองคนเป็นหนี้เขาตามลำดับ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้มุมปากของเฉินจิ้นก็แสดงความเย่อหยิ่ง
ไม่หาเรื่องก็ไม่ตาย

ถ้าไม่ใช่เพราะพี่น้องสองคนนี้ริเริ่มมาหาเรื่องเฉินจิ้นถึง หน้าประตูก่อน ก็คงไม่น่าอนาถเช่นนี้

ตระกูลลู่เป็นตระกูลที่ติดค้างเทียนซ้ายเป่าเฉินจิ้นมาก ที่สุดตระกูลหนึ่งรองจากเย่าเก๋อ

อย่างไรก็ตามเมื่อเฉินจินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ทันใดนั้นเฉินจิ้นก็รู้สึกได้ถึงลมปราณอันทรงพลังในระยะ

พุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ