บทที่ 156 ถ้ากล้าขยับแม้แต่นิดเดียว ฉันจะฆ่าแก

หลังจากที่ไปจากภูเขาเขียว เฉินจิ้นกลับไม่ได้ไปที่เย่าเก้อ

ทันที

แต่ไปที่บ้านตระกูลหยวนก่อน เอาวิญญาณที่ได้รับความ เสียหายของหยวนห้าว ให้ฟื้นฟูกลับคืนมา และเอายาเม็ด จำนวนมากให้กับหยวนห้าวอีก

หลังจากนั้น เฉินจิ้นกลับมาที่เจียงโจวอีกครั้ง

เฉินจิ้นรู้สึกว่า เผชิญหน้ากับครอบครัวที่ซ่อนอยู่ ยังไม่ สามารถวางใจได้

แม้ว่าเขาจะไม่กลัวก็ตาม แต่ถ้าครอบครัวที่ซ่อนอยู่ ต้องการจัดการกับคนเจียงโจวเหล่านั้นละก็ มีเพียงแค่โม้ เทียนแดนเสินอันดับแข็งแกร่ง ยังไม่พอ

ดังนั้น หลังจากที่กลับมาถึงเจียงโจว เฉินจิ้นจะทำการผนึก การบำเพ็ญซู เย็นครึ่งแดนเสินไว้

หลังจากนั้น ในหมู่บ้านเสิ่น วางค่ายป้องกันขนาดใหญ่ สำหรับค่ายป้องกันนี้ เฉินจิ้นใส่ใจกับมันอย่างมาก

เป็นการร่วมมือกันของแดนเสินอันดับแข็งแกร่งหลายคน ยังสามารถยืนหยัดได้ชั่วขณะ หากมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด สามารถยื้อเวลาทำให้พวกเขามาได้ทัน

จากนั้น เฉินจิ้นจะให้คนที่อยู่ภายใต้เขาเหล่านั้น เรียกให้ มาที่หมู่บ้านเงินทั้งหมด

อยากให้พวกเขา ระวังกันให้มาก ในช่วงเวลาที่เฉินจิ้นไม่

อยู่

เวลานี้ ซึ่งชึ่งเย็นยังคงเก็บตัวฝึกฝน

เฉินจิ้นก็ไม่ได้ไปรบกวนเธอ

หลังจากที่วางค่ายเสร็จแล้ว เฉินจิ้นก็ได้พาซู เย็น ไปจาก

เจียงโจว

ในครั้งนี้หวางเม่ยอยู่ไม่ได้ตามเฉินจิ้นไป แต่กลับไปที่ ครอบครัวที่ซ่อนอยู่ตระกูลหวาง เพื่อจัดการกับการ เปลี่ยนแปลงนี้

เย่าเก๋อ ตั้งอยู่บนภูเขาของมณฑลซานหนาน

ตำแหน่งลับสุดยอด

มีน้อยคนนักที่รู้

แต่ว่า เพราะมีซู เย็นอยู่ เฉินจิ้นยังใช้วิชาหาจิตวิญญาณ กลับหลินปิงซานอีก ที่ตั้งของเย่าเก๋อ เขารู้จักเป็นอย่างดี
ในขณะที่เฉินจิ้นมาถึงมณฑลซานหนาน

ในเย่าเก๋อ กลับว่าเกิดความวุ่นวายอย่างมาก

โดยเฉพาะญาติของท่านอาวุโสสามและท่านอาวุโสสี่ ลูก

ศิษย์เป็นต้น

ต่างออกคำสั่ง จะต้องทำให้เฉินจิ้น ตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

จากนั้น เมื่อเร็วๆนี้ เจ้าสำนักและท่านอาวุโสใหญ่ กลับ เก็บตัวทั้งคู่ หัวหน้าไท่ซ่าง ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก นานแล้ว ไม่ได้ปรากฏต่อหน้าทุกคนมาหลายปีแล้ว

ในเย่าเก่อ มีเพียงท่านอาวุโสรองเป็นประธานเรื่องนี้ จัดการอารมณ์ของทุกคน ทั้งหมดให้สงบไว้

ความโกรธของท่านอาวุโสรอง ไม่ได้น้อยไปกว่าใคร แต่ เขากลับรู้ดีว่า เฉินจิ้นสามารถฆ่าท่านอาวุโสสามและท่าน อาวุโสสี่ได้ ตลอดจนไม่กังวลว่าจะล่วงเกินครอบครัวที่ซ่อน อยู่และเย่าเก๋อแม้แต่น้อย ไม่ใช่รุ่นน้องที่ธรรมดาแน่นอน

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเสินชั้นสุด ท่านอาวุโสรอง ก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถข่มเฉินจิ้นได้

แผนการตอนนี้ มีเพียงอย่างเดียวคือรอให้เจ้าสำนักหรือ ว่าท่านอาวุโสใหญ่ออกมาก่อน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ในขณะที่ผู้อาวุโสรองกำลังปวดหัวอยู่นั้น เสียงหนึ่ง จู่ๆมัน

ก็ตั้งขึ้นในหูของเขา

ท่านอาวุโสรองตกใจ

ใคร?

สามารถปรากฏตัวข้างๆเขาอย่างเงียบๆ ทำให้เขาไม่รู้สึก

ตัวแม้แต่น้อย

แต่ทันใดนั้น ร่างกายที่เกร็งของเขา ก็ได้ผ่อนคลายลง

“เจ้าสำนัก! ”

ท่านอาวุโสรองโค้งคำนับพร้อมกับพูด

เห็นเพียงชายวัยกลางคน ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

“แสดงความยินดีกับเจ้าสำนัก การฝึกฝนก้าวหน้าขึ้นอีก ขั้นหนึ่งแล้ว”

แม้ว่าท่านอาวุโสรองจะไม่รู้สึกถึงออร่าของเจ้าสำนัก แต่ เขาแทบไม่ต้องคิดเลย ก็สามารถรู้ได้

ก่อนที่เจ้าสำนักจะเก็บตัว ดูแล้ว หนุ่มขึ้นกว่าเดิม

ทั้งๆ ที่อายุได้แปดสิบแล้ว ดูแล้ว ไม่ต่างจากอายุสี่สิบถึง ห้าสิบปีมากนัก

อีกทั้ง เมื่อก่อนเผชิญหน้ากับเจ้าสำนัก สิ่งที่เขารู้สึกคือ พลังที่มองไม่เห็น เจ้าสำนักจากภายในสู่ภายนอก เปล่งประกายออร่าที่แข็งแกร่งอย่างเป็นธรรมชาติ

แต่ตอนนี้ พลังนี้ของเจ้าสำนัก จู่ๆก็หายไป แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะการบำเพ็ญของเจ้าสำนักหายไป

แล้ว

นั่นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว การบำเพ็ญของเจ้า สำนัก ได้ก้าวหน้าไปอีกขั้น ได้มาถึงแดนเสินแห่งการกลับ คืนสู่ธรรมชาติ

“การเก็บตัวในครั้งนี้ ในที่สุดการบำเพ็ญก็ผ่านด่านได้ไม่ เพียงแค่นี้ ฉันยังมีแนวคิดใหม่ๆเกี่ยวกับยาฟื้นคืนชีพ สามารถลองใหม่อีกครั้ง! ”

เซี่ยโหวหยุนพูด ในแววตาเปล่งประกายออกมา

จากนั้นก็ได้ถามอีก : “ในสำนักเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ท่าน อาวุโสสามและท่านอาวุโสสี่ล่ะ?”

ใบหน้าของท่านอาวุโสรองแสดงความเศร้าโศกทันที พูด ว่า: “ท่านอาวุโสสามและท่านอาวุโสสี่ ที่เมืองหรุงภูเขา เขียว เสียชีวิตด้วยน้ำมือของคนที่ชื่อเฉินจิ้นแดนเสินอันดับ แข็งแกร่งที่อายุยังน้อย!

ศึกในภูเขาเขียวนั้น นอกจากพวกเฉินจิ้นแล้ว ยังมีพยาน อื่นๆอีก รายละเอียดได้ลือกันไปทั่วแล้ว

ท่านอาวุโสรอง ก็กัดฟันทันที ได้นำเรื่องราวประเด็นต่างๆพูดออกมา

หลังจากที่เชี่ยโหวหยุนได้ยิน ความปีติยินดีบนใบหน้า

ทันใดนั้นก็ได้หายไป

สิ่งที่มาแทนที่คือ เป็นกลิ่นอายสังหารอย่างเข้มข้น

“กล้าฆ่าอาวุโสของเย่าเก๋อถึงสองคน จับศิษย์ของฉันไป เห็นได้ชัดว่ากำลังรนหาที่ตาย! ”

เซี่ยโหวหยุนพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม

ตลอดจนถึงตอนนี้ บนร่างกายของเขา มันคือลมปราณ

แห่งจุดสูงสุดของแคนเส้น

เห็นได้ชัดว่าทำให้ท่านอาวุโสรอง อดไม่ได้ที่จะถอยหลัง สามก้าว นี่ถึงหายใจได้

ในสายตาที่ท่านอาวุโสรองมองไปยังเจ้าสำนัก สยอง อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เจ้าสำนักเก็บตัวครั้งนี้ ไม่เพียงแต่บำเพ็ญเพียรเพิ่มขึ้น ยัง ถึงขั้นน่าเกรงขามขนาดนี้

แต่เหลือจากความน่าเกรงขามแล้ว ท่านอาวุโสรองยังมี ความตื่นเต้น

เจ้าสำนักยิ่งแข็งแกร่ง งั้นอ่ำนาจของเย่าเก่อ ก็ยิ่ง แข็งแกร่ง ยิ่งเหนือชั้นมากขึ้น
ไม่ว่าเฉินจิ้นจะมีพรสวรรค์แดนเสินอะไรก็แล้วแต่ ก็จะต้อง ตายสถานเดียว มาเซ่นไหว้ท่านอาวุโสสามและท่านอาวุโสสี่

ท่านอาวุโสรองคิดพร้อมกับกัดฟัน

ณ มณฑลซานหนาน กลุ่มสันภูเขา

เฉินจิ้นพาซู เย็น เข้าไปในกลุ่มภูเขา

“ฉันรู้มาจากความรู้ในสมองของหลินปิงซาน ในเย่าเก๋อ ของพวกคุณ เมีโสมจากเขาฉางไปซานอายุ 2,000 ปี แต่เขา ไม่รู้ว่าตกลงตอนนี้ยังมีอยู่หรือเปล่า คุณรู้ไหม?”

เฉินจิ้นปิดผนึกความสามารถของซู เย็น พาซู เย็นเดิน ทางมา ในป่าลึกด้วยความเร็วที่ไม่ช้าและไม่เร็วจนเกินไป รีบมุ่งหน้ามายังเย่าเก๋อ

“ไม่มี ใช้ไปแล้ว! ๆ

ชู “เย็นพูดด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี

เฉินจิ้นหาวิญญาณของหลินปิ่งซาน ข้อมูลมากมายของ เย่าเก๋อ เฉินจิ้นรู้จักเป็นอย่างดีแล้ว

เฉินจิ้นกลับยังให้เธออยู่ข้างกาย

บวกกับ เฉินจิ้นไปสัมมนาแห่งภูเขาเขียว ข้างกายยังมีความงามล้ำเลิศอย่างหวางเม่ขอว พักอยู่ในเจียงโจวระยะ สั้น ซู เย็นก็รู้ นอกจากนี้ที่บ้านของเฉินจิ้นยังมีภรรยาที่ สวยงามอีกหนึ่งคน

นี่ท่ำให้ซู เย็น สงสัย เฉินจิ้นจะเก็บเธอไว้ หรือว่าจะคิด อะไรกับเธอ

ดีที่ ในแววตาที่เฉินจิ้นมองเธอนั้น ไม่มีตัณหาแบบนั้น และไม่ได้ทำอะไรเธอ สิ่งนี้ทำให้ซู เย็นโล่งใจเล็กน้อย

“คุณพูดแบบนี้ งั้นก็มีนะสิ!

เฉินจิ้นเผยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยบนมุมปาก ดวงตาสตใสเบ่ง บาน

ไปเย่าเก๋อครั้งนี้ ดูแล้ว ผลตอบแทนอาจมากกว่าที่เขา

คาดไว้

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ เพียงแค่อาศัยเย่าเก๋อ เฉินจิ้นก็มีความ มั่นใจ สามารถพุ่งเข้าสู่จุดสุดยอดของแดนเสินทงของแดน เงินได้

คิดมาถึงตรงนี้ เฉินจิ้นจับซู เย็นไว้ไม่ได้เดินเข้าไปในป่า

อีก

ก้าวขาข้างหนึ่งออกมา พุ่งจากภูเขาใหญ่ขึ้นไปบนฟ้า

จากนั้น เดินทางบนอากาศ
มุ่งหน้าลอยไปยังเย่าเก่อ

ซู เย็นกัดฟันอยู่ ในใจขอพร เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้หวังว่า อาจารย์และท่านอาวุโสใหญ่ จะออกจากการเก็บตัวแล้ว จากนั้นก็เก็บเฉินจิ้น

มิฉะนั้น เย่าเก๋อจะต้องโดนโจมตีแน่ๆ อย่าพูดถึงความ เสียหายของสิ่งของที่ไม่จำเป็นเลย นอกจากนี้ยังเป็น อันตรายต่อศักดิ์ศรีของเย่าเก๋อ

มีเพียงต้องข่มเฉินจิ้น ได้อย่างง่ายตาย ถึงจะกอบกู้ ศักดิ์ศรีกลับมาได้

เฉินจิ้นพาซู เย็น เดินทางบนอากาศช่วงหนึ่ง จากนั้น เมื่อ ผ่านสถานที่ที่หนึ่ง สีหน้าของเฉินจิ้น กลับขยับเล็กน้อย

จากนั้น ร่างกายก็หยุดเคลื่อนไหว

“เป็นอะไร?กลัวเหรอ?ไม่กล้าไปเหรอ?”

ซูเย็นอึ้ง ประชดออกมาทันที

ถ้าหากว่าเฉินจิ้นไม่ไป ตรงกันข้ามกลับหลบแล้วละก็ แตน เส้นอันดับแข็งแกร่งคนหนึ่งถ้าในใจคิดจะหลบแล้วละก็ งั้นก็ ต้องหาตัวยากแน่

ที่สำคัญก็คือ ถ้าหากว่าเฉินจิ้นมีเธออยู่ละก็ คงไม่ได้ หมายความว่า เธอจะถูกเฉินจิ้นจับเป็นตัวประกันต่อไปนะ
เฉินจิ้นได้ยิน กลับยิ้มเยาะขึ้นมา : “ไม่ต้องตื่นเต้น ด้วย ความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ โลกอันกว้างใหญ่ ที่ไหน บ้างที่ฉันจะไปไม่ได้”

พูดจบ เฉินจิ้นกลับจับซู เย็นไว้ ดำดิ่งลงมา ร่างกายจากที่ อยู่เหนือป่า ก็ได้ลงเข้าสู่ในกลางกลุ่มภูเขา หลังจากที่พวกเขาถึงพื้น ฉากตรงหน้าที่ซู เย็นเห็น ถึงได้

เข้าใจ ว่าทำไมเฉินจิ้นถึงได้หยุดการเดินทาง เดิมที่ซู เย็นก็เป็นแค่คนที่เพิ่งเข้าสู่ครึ่งแดนเสินแข็งแกร่ง เท่านั้นเอง บวกกับ ความสามารถของเธอ ที่ถูกเฉินจิ้นผนึก ไว้ไม่รู้สึกถึงฉากนี้ที่อยู่ด้านล่างโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้มองเห็น เธอโกรธขึ้นมาทันที

“สมควรตาย นายทำไมไม่ขัดขวาง?” ซู เย็นกัดฟันทันที มองไปที่เฉินจิ้น

แม้ว่าซู เย็นกับชีวิตของคนแปลกหน้าแล้ว ค่อนข้างไม่ ค่อยสนใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ซู เย็นเห็นผู้หญิงถูก

รังแกแล้ว จะสามารถเมินเฉยได้

ในฐานะที่เป็นผู้หญิง มีไม่กี่คน ที่จะเมินเฉยได้

“ไม่อยากตาย ก็หุบปากซะ! ”

เฉินจิ้นมองซูเย็นแวบหนึ่ง แสงเย็นสาดเข้ามาในดวงตา มันทำให้ซู เย็นตัวสั่นไปทั้งตัว
ถึงทำให้พู เย็นรู้ตัวอีกครั้ง ตอนนี้เธอ ยังคงเป็นนักโทษ ของเฉินจิ้น แต่ไม่ใช่ผู้สืบทอดทายาทเย่าเก๋อที่ทุกคนเคารพ รักคนนั้น

หลังจากพูดจบ เฉินจิ้นก็ได้ก้าวออกไป เคลื่อนรวดเร็วราว กับเทเลพอร์ตยังไงอย่างนั้น ปรากฏตัวด้านหลังชายฉกรรจ์

“แกปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร คุณปู่ ของฉันคือ….”ผู้หญิงร้องให้ไม่หยุด เสียงสั่น สะอื้น

ดิ้นไม่หยุด ต้องการที่จะผลักคนที่อยู่ตรงหน้า จากนั้น พลังของเธอ ก็ยังคงน้อยอยู่ดี

เธอยังพูดไม่จบ ก็ถูกตัดบทแล้ว

“แม่ง ไม่สนว่าแกเป็นใคร ไม่สนว่าปู่แกจะเป็นใครถ้าแก เชื่อฟัง ในป่าลึกแห่งนี้ แม้ฉันจะฆ่าแก ก็ไม่มีใครรู้”

“จะให้ฉันปล่อยแก ก็ได้ เพียงแค่แกไม่ดิ้น ร่วมมือกับฉัน ดีๆ ฉันปล่อยแกแน่นอน วางใจเถอะ ฉันพูดคำไหนคำนั้น หลังจากเสร็จธุระ ฉันรับรองว่า ฉันยังจะพาแกกลับเย่าเก่อ เป็นไง?”

คำพูดที่ผู้ชายพูด ทำทางของมือ กลับว่าไม่มีท่าว่าจะหยุด แม้แต่น้อย
แต่ทว่า ผู้หญิงได้ต่อสู้อย่างสุดกำลัง

ทำให้เขาไม่สามารถสมหวังได้

ในที่สุด ก็ทำให้เขารู้สึกรำคาญแล้ว

“แม่ง ถ้าแกยังขัดขืน ฉันจะฆ่าแกตอนนี้แหละ ไม่เชื่อก็

ลองดู?”

ผู้ชายพูด ยกฝ่ามือขึ้น จะตบลงไปบนใบหน้าของผู้หญิง จากนั้น ฝ่ามือนี้ของเขา เพิ่งจะยกขึ้น ด้านหลังของเขา ก็มี เสียงเย็นชาดังขึ้นมา

“ถ้าแกกล้าขยับแม้แต่นิดเดียว ฉันจะฆ่าแกไม่เชื่อก็ลอง ดู?”

น้ำเสียงดูเย็นชาไปถึงกระดูก

ทำให้เขา สั่นสะท้านไปทั่ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ