ตอนที่ 4 เจ็บถึงที่สุด

ที.เอส คลับ

นีรชารีบวิ่งเข้ามาในคลับ เธอสวมกระโปรงสีฟ้า ที่ซักบ่อยจนสีซีด ผมตรงสีดำขลับยาวประบ่า ดวงตาสดใส ใบหน้าขาวนวลเต็มไปด้วยความวิตก กังวล

พนักงานที่เฝ้าหน้าประตูมองดูเธอแล้วพยักหน้า เล็กน้อย ใช่แล้ว ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้แน่ๆ สุทินทร์สั่ง ไว้ว่า คืนนี้จะมีผู้หญิงสวยแต่แต่งตัวซอมซ่อมานอน ค้างกับท่านประธาน

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าห้อง 1806 ไปทางไหน คะ” นีรชาถามอย่างใจจดใจจ่อ

“ขอโทษนะครับ ใช่คุณนีรซาหรือเปล่าครับ” พนักงานเฝ้าประตูถามขึ้นมา เขาคิดในใจว่า หญิง สาวบริสุทธิ์ผ่องแผ่วคนนี้จะต้องทำให้คุณภัสกรณ์ สุขสมมากแน่ๆ เป็นคนรวยมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง

“ใช่ค่ะ ดิฉันนีรชา โทษนะคะ ห้อง 1806 ไปทางไหนเหรอคะ”

“ขึ้นลิฟต์ทางด้านซ้ายของล็อบบี้ไปที่ชั้น 18 เดินเข้าไปสุดซอยจะเจอห้องสวีทที่ใหญ่และหรูหรา ที่สุดครับ”

เธอกล่าวขอบคุณพนักงานเฝ้าประตู และรีบวิ่ง ไปที่ลิฟต์ ทำไมถึงมีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้โทรหา และพี่ มุกมาอยู่ที่คลับของคนชั้นสูงนี้ได้ยังไงกัน เธอชักจะ สงสัย ในที่สุดนีรชาก็ขึ้นมาถึงชั้น 18

ทางเดินที่เงียบสงัด บนพื้นถูกปูด้วยพรมขนสัตว์ หนาสีขาว ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงฝีเท้าของนีรชา ความเงียบผิดปกติแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจ

ภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลกแขวนอยู่เต็มฝา ผนัง ราคาแพงและเป็นของจริงทั้งหมด ถ้าเป็นเมื่อ ก่อนคงจะกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตาตื่นใจ แต่ เวลานี้ เธอไม่มีอารมณ์ชื่นชมอะไรทั้งนั้น

ท่ามกลางบรรยากาศที่กดดัน นีรชาเดินไปทีละ

ก้าวๆ จนสุดทาง หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง 1806 ตัวเลขทั้งสี่ปรากฏอยู่ต่อหน้า พี่สาวของ เธอต้องอยู่ข้างในนี้แน่ ๆ

นีรชายื่นมือเรียวบางของเธอออกไปเคาะประตูแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ กลับมา เธอหวั่นวิตกมาก จึงทุบประตูแรงขึ้นอีก

“แอ๊ด… ” เสียงแง้มของประตูไม้โอ๊คหนาทึบที่ ถูกเธอทุบจนเปิดออกดังขึ้น ประตูไม่ได้ล็อคหนิ ภายในห้องทั้งมีดทั้งเงียบ

“พี่มุก….อู่ที่นี่หรือเปล่าค่ะ” จู่ๆ นีรชารู้สึกว่า แผ่นหลังเย็นยะเยือกขึ้นมาจนเธอกลัว

ไม่มีเสียงตอบกลับจากมุกมณีเลย ได้ยินเพียง เสียงลมหายใจแผ่วเบาที่ดูเหมือนว่ากำลังทนต่อ ความเจ็บปวดจากอะไรบางอย่างอยู่

“โธ่….พี่มุก” นีรชาพูดพร้อมกับเดินไปตาม เสียงนั้น พี่สาวของเธอต้องเมาหนักมากแน่ๆ จะต้อง รีบพากลับบ้านโดยเร็ว และทำซุปให้กิน จะได้สร่าง เมา

เสียงหอบหายใจใกล้เธอเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ทันใดนั้นเอง นีรชารู้สึกขนลุก เหมือนมีอะไรสัมผัส ด้านหลัง

ยังไม่ทันได้หันกลับไปมอง เสี่ยววินาทีต่อจาก นั้น เธอก็ถูกมือหนากอดรัดเอาไว้ ซึ่งไม่ใช่พี่สาวของ เธอ แต่เป็นมือของผู้ชายที่ร้อนดั่งไฟ และพร้อมจะทำลายทุกอย่าง

“อ๊าย… นี่นายเป็นใคร” นีรชากรีดร้อง เธอ ดิ้นรนสุดฤทธิ์ พยายามบิดกายให้หลุดจาก พันธนาการของชายคนนี้

ผู้ชายที่อยู่ในเงามืดไม่ตอบ เขาใช้ร่างกายอัน แข็งแกร่งรั้งเธอไว้ มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปที่ต้นขา และมืออีกข้างหนึ่งลูบไล้บนเรือนกายของเธอ

นีรชาดิ้นรนจนสุดความสามารถ “ไม่… ปล่อย ฉัน” เธอตะโกนออกมาจนแทบไม่เป็นภาษา ร่างกาย สั่นเครือด้วยความกลัว

เขาไม่คิดที่จะหยุด และริมฝีปากอันเร้าร้อนของ เขาก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากของเธออย่างแรง นีรชา ตกใจมาก กัดเข้าไปที่ปากเขาจนเลือดสาด

เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รู้สึกโมโหมาก

“อาย….” นีรชากรีดร้องเสียงดังด้วยความกลัว อันแรงกล้า เอานิ้วข่วนไปที่ตัวของเขา และถึงแม้ว่า เล็บจะจิกลงลึกแค่ไหน ฟันของเธอจะกัดแน่น เพียงใด เสียงร้องดัง มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะเขายัง คงบดเบียดเข้าไปในกายของเธออย่างไม่ปราณี

“อย่า” ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เธอแทบจะเป็นลม ความรู้สึกฉีกขาดนั้นทำหัวใจแทบหยุด เต้น สิ่งเดียวที่บอกได้ตอนนี้คือ “เธอเสียตัวแล้ว โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร แม้กระทั้ง หน้าตาเขาเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย

น้ำตาแห่งความขมขื่นไหลนองลงมาไม่หยุด หย่อน

คืนมืดมนที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ไม่รู้เวลา ผ่านไปนานเท่าไหร่ เพราะเธอเจ็บจนชาไปหมด รู้แค่ว่า ดวงตาของเธอถูกกลืนลงไปในความมืด พร้อมกับหัวใจที่แตกสลาย…