ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

“แต่ว่า ฉันคิดว่าพี่สาวจะไม่มีความสุข.” จารวีพูดเสียงต่ำ เฉลิม ชัยมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจในคำพูดของเธอ

“เธอยังเด็กอยู่ อะไรก็ไม่รู้สักอย่าง เอาล่ะ อย่าพูดอะไรที่ให้

พี่สาวเธอไม่สบายใจ ถ้าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็กลับโรงเรียนไปซะ

เลยสิ!”

“ทราบแล้วค่ะ คุณลุง…” คุณลุงเป็นนักธุรกิจที่ชอบประจบ สอพลอคนที่ฐานะสูงกว่าและยโสโอหังกับคนที่ฐานะด้อยกว่าตน แม้ว่า เธอจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นญาติของเธอ เธอ ไม่กล้าจะโต้กลับมากนัก มีคำพูดที่อยากจะพูดออกมากมาย แต่สุดท้าย ก็ต้องเก็บเอาไว้

วันรุ่งขึ้น ที่ประตูทางเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง ในเมืองเอส

รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงกลางของหน้าประตู โรงเรียนอย่างไม่แคร์ใคร รถคันนี้เป็น br/ รถแบบเปิดประทุน เห็นได้ ชัดว่าเป็นคนรวยที่มีอำนาจและป่าเถือน ยศพลใส่เสื้อหนังฟิตพอดีตัวสี ดำสนิท เลยทำให้ดูเป็นแบดบอย แว่นกันแดดสีดำทำให้มองไม่เห็นแวว ตาของเขา เขายืนกอดอกเอนพิงประตูรถ สายตาชำเลืองมองไปที่กลุ่ม เด็กนักศึกษาสวยสะอาดบริสุทธิ์ที่เดินออกมาจากประตูโรงเรียน

“ว้าว พี่สุดหล่อคนนี้เท่จัง ไม่รู้จะมาหาใคร” กลุ่มนักเรียนหญิงวัย รุ่นหยุดเดินแล้วเดินเป็นวงรอบๆ รถ คุยกันด้วยเสียงเล็กแหลมราวกับ นก โลกสวยงามราวกับมีฟองสบู่สีชมพูลอยอยู่เต็มฟ้า

จารวิกอดหนังเดินเบียดออกมาจากในเหล่าเพื่อนนักเรียนอย่าง ใจลอย ขณะที่มองไปรอบๆอยู่นั้น ยศพลเดินตรงมายังเธออย่างดุดัน

เขาดึงมือเธอขึ้นรถโดยที่เธอไม่สามารถมีข้อแก้ตัวใด ๆ ได้ “จารวี ขึ้นรถมากับฉัน” พอจารวีรู้ว่าคือยศพล ก็ตกใจหน้าซีด หดมือเข้ามาแล้วเดิน

ถอยหลังกลับ

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป…” ยศพลหัวเราะเสียงต่ำอย่างชั่วร้าย “หรือว่าเธอไม่อยากได้วิดีโอนั่นคืนแล้ว?”

ราวกับจารวีถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอจ้องมองเขม็ง ยศพลกด เสียงต่ำลง “99 ถนนพหลโยธิน ที่ Versail วิลล่า…ถ้าเออยากได้คืน งั้น คืนนี้มาหาฉันล่ะ…” พอพูดจบยศพลก็ยึดตัวตรง จานั้นก็เอานิ้วไปเคาะ ที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของจารวี การกระทำนั้นพาลและสถุนมาก ๆ เสีย กรี๊ดกร้าดของกลุ่มเด็กสาวยังคงดังอยู่ แม้รถสปอร์ตหรูของยศพลจะ ขับหายลับสายตาไปแล้ว

“นั้นหมายความ ฉันต้องได้เธอแน่ๆ!” อังคณาที่อยู่ข้างๆ จารวีมา ตลอดพูดด้วยความตกใจ เอขยับแว่นเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้ามาชนกัน “จารวี พวกเธอสองคนมีประเวณีกันเหรอ?”

ประเวณี คำนี้เสียดแทงจิตใจของจารวีลีกมาก เธอหันไปจ้อง เขมถึงอังคณา “โรคจิต แถมยังปัญญาอ่อนอีก”พอพูดจบจารวีก็เดินจาก ไปอย่างไว จารวีค่อยๆ ขี่จักรยานของเธอเข้าไปใน br/ ถนนพหลโยธิน ละแวกนี้เป็นย่านคนรวย ไกลจากตลาดที่วุ่นวายมาก ทิวทัศน์สวยงาม บ้านพักตากอากาศแต่ละหลังมีรั้วที่อยู่ห่างกันมาก อยู่ติดกับมหาสมุทร ระหว่างทางมีทุ่งหญ้า br/ เขียวขจีและทิวลิปที่สวยงาม

ในที่ที่ไกลโพ้น เธอเห็นบ้านพักตากอากาศสีขาว ด้านบนมีป้าย ติดว่า Versailวิลล่า เมื่อมองจากด้านนอกเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีลักษณะ ป้อมปราการแบบฝรั่งเศส แต่ละหลังมีความหรูหรา br/ มีสง่าราศีพอๆ กันหมด จารวีนำจักรยานไปล้อกไว้บนสนามหญ้า สะพายกระเป๋า หนังสือ เดินตรงผ่านเข้าไปในรั้วเหล็กสีดำ

“เอี้ยดดด…” จู่ๆก็มีเสียงเบรกกะทันหันของรถดังขึ้นอยู่ที่ด้านหลัง ของจารวี เธอหันหลังมา ยศพลถอดแว่นกันแดดสีดำออก แล้วเดิน เข้าไปสำรวจเรือนร่างของเธอด้วยสายตาอันชั่วร้าย “ขึ้นรถ” ยศพลพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส

จารวีเดินไปที่ด้านหน้าของรถอย่างกับเต่า เธอลังเลสักพัก แล้ว ตัดสินใจเข้าไปนั่งข้างหลัง

“ลงมา!” ยศพลรู้สึกขัดใจอย่างมาก ! “มานั่งข้างฉันนี่! ถ้าอยาก ได้วิดีโอ ก็เข้ามานั่งซะสิ” จารวีลงจากรถด้วยความจำเป็น แล้วนั่งที่นั่งข้างคนขับ เพื่อ

วิดีโอ ฉันต้องอดทนอดทน ฉันต้องอดทน…จารวีกำลังสะกดจิตตัวเอง