ยั่วสวาทนายปีศาจจอมหิ่น

ตอนที่ 159 ไม่เอาเด็กคนนี้



“จาก” คุณมองผิดหรือเปล่า ยามย้อนถามขึ้นมา

จาร สายหัว “ฉันเห็นเต็มสองตา จะผิดได้ยังไง เอา หล่ะน้าอาม ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้สำหรับคนเลวอย่างคุณขาย สามพวกเธอแล้วเป็นแค่เรื่องธรรมดานัก แต่ฉันรับไม่ได้”

เดิม ความรักกคือการเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว จะแบ่งปันให้ คนอื่นได้ยังไง เธอท่าไม่ได้หรอก

“นี่…เพราะเมื่อก่อนยศพลเป็นชายเหลวไหลจริงๆ น้ อามเลยตอบจารวีไม่ขึ้น “คุณจารวี อาจเป็นเพราะคุณ ผิดหรือเปล่า?ถ้าเป็นคนอื่นก็พูดยาก แต่คุณขายเราดีต่อ คุณจารวีจริงๆ ตั้งแต่คบกับคุณจารวี คุณชายไม่ได้ยุ่งกับผู หญิงแล้ว”

“นั่นเป็นแค่สิ่งที่เธอมองเห็น เธอไม่ได้ตามเขาไปทุกที่ จะรู้ว่าเขาทําอะไร?

“เอาหล่ะ ฉันเหนื่อยมาก ฉันกลับไปแล้ว!”

จารวีไม่อยากพูดเรื่องนี้กับน้าอามต่อไป

เมื่อก่อนเธอรู้สึกพักที่นี่แล้วสบายใจ แต่ตอนนี้ บ้านที่ ใหญ่โตนั่นสำหรับจารวีแล้วข้างเหมือนเป็นลึกเลยไม่ต่าง

เธอกลับไปที่ห้อง เหม่อลอยอยู่ที่ห้องนอนใหญ่คนเดียว
ในสมองอดไม่ได้ที่คิดว่า ยศพลในตอนนี้กำลังอยู่ใน

อ้อมกอดผู้หญิงคนไหนอีก?

มือถือ น ง น จาราตกใจ

เธอยื่นมือไปรับขึ้นมา

เสียงหัวเราะนิชาภา งขึ้นมา “หท จารวี ทะเลาะกับ ยศพล ใช่ไหมเอ่ย?”

จาร ตอบกลับเธอเย็นๆ “ไม่ได้ตามที่เธอต้องการ หรอก!”

“จารวีเธอจําเป็นต้องแน่วแน่ขนาดนี้ทําไม?ยศพลเขา เป็นผู้ชาย เขาก็มีความต้องการทางเพศ ตอนนี้เธอท้องไม่ สามารถเติมเต็มเขาได้ เธอจะใจกว้างหน่อยไม่ได้ไง?”

“นิชาภา เธอหมายความว่าไงแน่?

“ออ ฉันเหรอ ฉันแค่อยากบอกเธอว่า ผู้ชนะในที่สุด ต้องเป็นฉันแน่นอน ตอนนี้ฉวยโอกาสที่ท้องยังไม่โต รีบ เอาทั้งสัก!เผื่อเสียใจทีหลัง เธอก็ไม่ใช่ไม่เคยเห็นในทีวี ชายหนุ่มไฮโซคนไหนที่ลับหลังไม่มีกั๊ก สามารถนั่งตำแหน่ง ภรรยา ได้ ต้องเป็นผู้หญิงใจกว้างจริงๆ และเธอไม่ เหมาะ…”นิชากาพูดไป และหัวร้องเยาะเย้ยบ้าง

จารวี มเย็นขึ้นมา “นิชาภา เธอคิดว่าวิธีตาต้อยแบบ

นี้ของเธอฉันจะดูไม่ออก ไง? ายศพลขอบเธอจริง เธอ จําเป็นต้องมาลงแผนแบบนี้กับฉันไหม?เธอในตอนนี้ เพียง บอกได้แค่เรื่องเดียวว่ายศพลกับเธอไม่ได้มีอะไร!”
เห็นแหลมนี้ เขาแอบหัวร้อนในใจแทบ

เป็น

เดิมทีเธอคิดว่าสามารถแต่อ่อนและไม้แข็งเลย

ช่างรักจารวีควรไปตายนี้แทบตาย จารวีคนนี้มีอะไรดีคนหนึ่งที่ไม่มีฐานะไม่มีเบื้องหลัง ไม่อำนาจ ไม่มีที่ไป

ผู้ชายบนโลกนี้ตาบอดกันรึไง?

ทําไมเธอนิชากาไม่ว่าจะทําอะไรพยายามแค่ไหนก็ไม่

ได้?

เธอไม่พอใจเธอไม่พอใจ!!

“จารวี เธอปากแข็งไปเถอะ!มาโทษว่าฉันไม่ เธอพลจะออกจากเธอเร็วๆนี้อยู่แล้ว ”

จารวีก็ต่อต้านกลับอย่างแข็งแกร่ง “ใช่เหรอ?งั้นก็รอดูละ กัน ว่าใครจะหัวเราะได้ในที่สุด”

จารวีวางสายไปแรงๆ เธอโกรธมาก นิชาภาช่างทําเกิน

ไปแล้วนะ

แมลงไม่ตอมไข่ที่ไร้รอบต่อ ยศพลไข่เน่า ช่างเลวเกิน เหตุไปแล้ว

หนึ่งวันที่ตรึงเครียดได้ผ่านไป จารวีรู้สึกหงุดหงิดที่สุด
สายตาจ้างภาพในโทรศัพท์แน่น แต่กลับตอะไรไม่เข้า

สมองเลย

อยากโทรหายศพล แต่กลับไม่มีความกล้า

จนกว่ารอถึงเวลากินข้าวเย็น นิรันกลับมาแล้วแต่ พล

ยังไม่กลับ

จาร ทนไม่ไหวแล้ว จึงถามนิรันตรงๆ

“ยศพลหล่ะ?”

“อ้อ คุณขายออกทะเลแล้ว ต้องออกเพื่องานครับ วัน นี้คงจะไม่กลับมา”

นิรันตอบตามความจริงทุกอย่าง

จาร เริ่มเศร้าใจขึ้นมาอีก ออกทะเล ทําไมตอนนี้ต้อง ออกทะเล?บริษัทเขาไม่ได้ตั้งอยู่ในทะเลสักหน่อย เขาออก ทะเลอะไรกัน?

เอาเหอะ ไปดื่มเพื่องานอีกแล้ว จารวีกุมหัวไปที่โต๊ะ อย่างน่าเบื่อ

ทุกอย่างช่างไร้รสนัก

รอจนถึงประมาณ10โมงกว่า จารวี งใจสาบาก เธออด จะโทรหายศพลไม่ได้แล้ว

“ยศพล นายอยู่ไหน?”
ฝั่งนั้นมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาอย่างรอบเบา ซึม คุณหา

ในนั้นนอกจากเสียงผู้หญิงแล้วยังมีเสียงดนตรีที่แสน กระตุ้นดังกระหน่ำ

ได้ยินเสียงผู้หญิงแล้ว จารวีเหมือนต้องจับแมวให้ได้

“เธอคือใคร? ศพลอยู่ไหน?”

“ยศเหรอ อ้ากกก…น่าเกลียดจัง คุณทำให้เค้าเจ็บ แล้ว… ผู้หญิงเปล่งเสียงที่เพลินสนุกอย่างแปลก จู่ๆเธอก็ ตะโกนขึ้นมา

“ยศ สายคุณ…”

จารวีรีบวางสายไป ให้ตายสิแม่ง เลว เลว…

จารวี งวางสาย ยศพลก็โทรกลับมาเลย

มือถือจารวีดังไม่หยุด เธอไม่ยอมรับสาย จ้องมือถือไว้ ในใจวุ่นวายยากจะสงบ

ยศพลโทรเรื่อยๆ จารเอามือปิดหู ไม่ยอมรับสักที

สักพัก เขาไม่โทรแล้ว จารหลี่ตามองหน้าจอ สายที่ ไม่ได้รับเป็น10กว่าสาย

“คุณจารวี คุณนอนรึยังค้า?”

เสียงน้าอามดังจากประตูข้างนอก ในมือเธอจับมือถือไว้รีบวิ่งเข้ามา

คุณจาร สายคุณชาย คุณบหน่อยนะ”

“ฉันไม่รับ บอกเขาว่าฉันหลับแล้ว!”

จารม้วนตัวไปที่เตียง ดึงผ้าห่มมาปิดหัว

น้าอามจนปัญญาแล้ว เลยพูดสายขึ้นมา “คุณชายคะ คุณจารวีหลับแล้ว ไม่เลยไม่รับสาย

จาร มองน้าอามวางสายไป เธอถึงยื่นหน้าออกจาก

ผ้าห่ม

“คุณตจารวี นี่คุณ….

ใบหน้าจารวีเต็มไปด้วยรอยนํ้าตา เธอกัดริมฝีปากล่าง ไว้แน่น “น้าอาม ฉันง่วงมากแล้ว เธอออกไปเถอะ!”

น้าอามถอนหายใจพลางส่ายหัว สองคนนี้กำลังดื้อกัน เล่นเหมือนเด็กไปได้

เดี๋ยวก็หวานรักจนไม่ไหว เดี๋ยวก็ทะเลาะกันจนเป็นแบบ

ได้ยินเสียงน้าอามปิดประตู จารวีถึงหลับตานอนอยู่ที่

เตียง

ไฟห้องไม่ได้เปิดไว้ ความมืดกลืนห้องไปแบบนั้น ในใจเร้าโศกนัก จารยิงย้อนคิดถึงความทรงจํา ทั้งสองคน

เมื่อก่อนเธอเพียงคิดว่าเขาโอ้อวดซาตาน ตอนนี้ ตๆ แล้วไม่เพียงแค่นั้น

น้ำตาเย็นๆไหลตามโครงหน้า จารวีไม่สามารถควบคุม อารมณ์ตัวเองได้ ยิ่งคิดยิ่งเสียใจ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ที่จู่ๆประตูถูกเปิดออก

ยศพลกลับมาแล้ว!

ถึงแม้เสียงคนนั้นจะเบามาก แต่จารยังสามารถรับรู้ได้

ชัดเจน

เพราะเธอไม่ได้หลับอยู่แล้ว ถึงแม้จะเป็นเสียงของเข็ม

หล่นพื้นเธอยังสามารถรับรู้ได้

แสงไฟที่ระเบียงสองให้เห็นร่างใหญ่เขา ประตูห้องปิด

ลงเบาๆ

เหลือเพียงของหนึ่งของผ้าม่าน ทีมีแสงส่องเข้ามาจาก

ด้านนอก

ในห้องสีลมหายเพิ่มมาอีกคน จาร ไม่ขยับ เธอหลับตา

แกล้งหลับ

ความโกรธในใจยัยไม่หาย เธอเลยไม่อยากคุยกับเขา

ถึงแม้จะหลับตาไว้ แต่เธอยังคงรู้สึกถึงเขาค่อยๆเดินมาตรงหน้าเธอ

ท่ามกลางความมืดนั้น เสียงหายใจเขาหากกว่าปกต

จากการเข้าใกล้ของเขา เธอสามารถได้กลิ่นน้ำหอ มอ่อนๆในตัวเขา และกลิ่นแอลกอฮอล์

การหายใจหนักนั้นดังอยู่ข้างหูเธอ

เขานั่งลงข้างเตียง ยื่นมือไปสัมผัสหน้าเธอ

แสงดวงจันทร์เบาๆที่ส่องเข้ามาห้องผ่านผ้าม่าน

ร่างเล็กบางเธอหดอยู่ในเตียง ดูตัวเล็กผอมมาก ใบหน้ายังมีรอยน้ำตา…

ขนตาหนาๆปิดตาโตไว้ จมูกโด่งยังดูแน่น แสดงว่าเธอ

ต้องหลับโดยการเสียใจและโกรธมากแน่นอน

สายตามืดมนยศพลจ้องใบหน้าจาร ไม่ห่าง หลัวจะ

พลาดอะไรไป

นานไปพัก ริมฝีปากร้อนๆเขาพลางประทับลงหางตา

เธอ…

ลมหายใจเขาพุ่งไปทั้งหน้าเธอ เธออยากลืมตาแล้วจับ คอเสื้อเขาถามให้เข้าใจ

ยศพล นายมันเลว ทําไมนายต้องทำแบบนี้กับฉัน?”

เพียงแต่ว่าเธอคิดแบบนั้น เธอไม่ได้ลืมตาขึ้น
เธอไม่อยากเจรจากับเขา ไม่อยากไปของรัก

เขาให้เธอ

เอาเหอะ ถ้าเขาไม่รักแล้วจริงๆ เธอก็ไม่ต้อง บังคับร้องขออะไรเขา

นานพอสมควร เธอรู้สึกร่างกายเขาค่อยๆห่างไปไกล สุดท้ายก็เดินออกไปเลย

เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง จารลืมตาขึ้น ในห้องไม่มี เงาใครสักคน เหมือนว่าทุกอย่างในเมื่อกี้นั้นเป็นการเพ้อคิด ของเธอ

เช้าวันที่สอง จารวีดินเข้า

คุณจารวี คุณตื่นแล้ว เมื่อคืนหลับดีไหมคะ?”

น้าอามผ้าม่านออก ให้อากาศบริสุทธิ์ถมเข้ามา

ๆ จริงๆเมื่อคืนเธอหลับไม่ดี มักจะนอนไม่ กลับ เพียงแค่เริ่มจะหลับ พลางถูกฝันร้ายตื่น ทั้งคืน ข้าขากไปมา จะหลับดีได้ไง

เขา?”

ใบหน้ารอยยิ้มน้าอามนิ่งไป อ้อ คุณบอกคุณชายสาม นาเหรอ!เมื่อคืนเขากลับมาตอนดึกๆ คงเป็นเพราะกลัวกวน คุณ เลยลงมานอนที่โซฟาห้องรับแขกไปคืนหนึ่ง”

ลุกขึ้นมา ในตัวยังสวมชุดนอนไว้ เธอเดินไปทาง หน้าต่างอย่าง เกียจ
เช้าตรูแสงอาทิตย์สองให้เห็นดอกไม้ทั่วของสวนหน้าบ้าน พลนกลางแสง ในมือ ขวดไวน์แดง แล้วเอาเข้าปาก ไปเรื่อยๆ

จาร มีความไม่เข้าใจ เธอคิดว่าเขายังนอนอยู่

นานไปพอสมควร ยศพลหันกลับมาแล้วเดินเข้ามาทาง

บ้าน

เพียงแต่ตอนนี้จารวีเห็นหน้าเขาพอดี

สีหน้าดูแย่ สายตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก้า เนคไท เอียงไปหลวมๆ เสื้อเชิ้ตยับละยิบ

นี่ก็คือผลข้างเคียงที่เขาออกไปสนุกเมื่อคืนนี้ ?

จาร รู้สึกตกใจทันที ได้ยินเสียงคุยกันของยศพลและ

น้าอามดังเข้ามาจากประตู

“คุณจารวีตีนแล้วค่ะคุณชาย!

“อืม ลงไปเลยครับ!”

ตอนยศพลเดินเข้าห้องในมือไม่ได้ถือขวดไวน์แล้ว

ทั้งสองคนจ้องตากัน จารวีตาแดงก่า เธอหันหน้าไป อย่างแน่วแน่ ไม่มองเขา

ยศพลเดินไปหาเขาสองก้าว ไม่นานเขาก็หยุดลง แล้ว

ห็นเดินไปห้องน้ำ
“ฉันไปอาบนํ้า! ”

เขาโยนค่าเป็นให้เธอ แล้วเดินไปห้องอาบน้ำ เสียง ไหลลงมาไม่หยุด

จารมองเสื้อสูตรและเสื้อเชิ้ตที่เขาโยนไปโซฟา

คอเสื้อเสื้อเชิ้ตมีลอยจูบแดงอ่อนๆประทับอยู่…

เช้าตรูก็อาบน้ำแบบนี้อยากปิดบังอะไรรึเปล่า

จารวี โตาคลออีก นานไปพอสมควร ยศพลเดินออก มาจากห้องน้ำ ใบเอวพันผ้าขนหนูไว้

เขาเดินไปที่มุมตู้เสื้อผ้า จารนั่งอยู่บนโซฟา จ้องเหม่อ ลอยกับการที่เขาถอดออก


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ