ตอนที่20 อยู่ๆก็ใจดี

ยศพล ยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้ายนิดๆ ไกปืนอย่างไม่ลังเล

แม้แต่น้อย

ปัง! เสียงปืนดังขึ้น ขาอ่อนของชายผู้นั้นโดนยิง แล้วล้มลงไปบน ฟื้นหญ้า เขาร้องไห้เสียงดังเหมือนหมูถูกฆ่า ส่วนชายอีกคนตกใจจน ปล่อยตัวจารวี แล้วล้มคุกเข่าลงบนพื้นหญ้า

“คุณชายไว้ชีวิตผมเถอะ คุณชายไว้ชีวิตผมเถอะครับ ผมจะไม่ กล้าทำเช่นนี้อีกต่อไปแล้ว พวกเราแค่อยากจะชวนน้องเค้าคุยเฉยๆก็ เท่านั้น พวกเราไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ”

มีเสียงปืนดังขึ้นจากมือยศพลอีกครั้ง”!”ชายผู้นี้ก็ล้มทรุดตัว

ลงไปอยู่ในกองเลือด

จารวีตกใจมาก เธอคิดไม่ถึงว่า ยศพลจะกล้าฆ่าคนจริง ๆ จารวี ขาแม้ก้าวเดียวก็ขยับไม่ได้ บางที ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอต้อง ทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้ใหม่แล้ว

ยศพลโค้งตัวลง กอดจารวีขึ้นมา เมื่อเขาเห็นอารมณ์และสีหน้า ของจารวีท่าทางเฉื่อยชา ไร้จิตวิญญาณ เขาก็หัวเราะเยาะออกมาจาก มุมปากอันโค้งอย่างลำพองใจ

“เธอชอบที่จะโดนพวกมันนอนจริงเหรอ”จารวีสติกลับมา พร้อม กับสายหัวอย่างสุดกำลัง “อย่านะ อย่าทิ้งฉันนะ!”ยศพลก้มตัวลงมาจูบ จารวี แล้วพูดด้วยเสียงต่ำแผ่วเบา”คืนนี้อยากอยู่กับฉันมั้ย”

“ฉันจะกลับบ้าน!

ผู้หญิงที่เกือบตายคนนี้เพิ่งถูกช่วยชีวิตเอาไว้ ไม่ถึงเลยว่า แม้แต่ความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณแม้แต่นิดเดียวก็ยังไม่มี จะเอาแต่ กลับบ้านกลับบ้านอย่างเดียว แต่ตอนนี้ยศพลยังไม่อยากปล่อยให้ จารวีกลับบ้านไป แต่ยังไงก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะให้เธออยู่ต่อ ยศพลก็ เลยยอมปล่อยจารวีกลับบ้าน

จริง ๆ แล้วคำพูดของยศพลก็น่าเชื่อถือได้อยู่ อีกไม่นานบริษัท ยาหวนจำกัดก็จะกลับมาเป็นของคุณลุงเฉลิมชัยอีกครั้ง แต่ว่าอาการ ป่วยของยุพินก็รอให้อาการดีขึ้นต่อไป ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเพราะจารวี ยอมเสียสละอันทรงเกียรติของตัวเองแลกมาทั้งหมด

ตอนที่ยุพินออกจากโรงพยาบาลนั้น มีโน๊ตบุ๊คเครื่องเล็กสีเงิน เครื่องหนึ่งมาส่งให้จาวรี ซึ่งเป็นยี่ห้อแอปเปิ้ล จารวีตกใจ เพราะโน๊ตบุ๊ค เครื่องนี้ราคาห้าหมื่นกว่าบาท เมื่อก่อนยังนึกว่าพี่ยุพินจะซื้อโน๊ตบุ๊คแบบ ธรรมดาๆให้ คาดไม่ถึงเลยว่าราคาจะแพงขนาดนี้ สองสามปีมานี้พี่ยุพิน จ่ายเงิน ค่ารักษาพยาบาลไปแล้วไม่น้อย สำหรับพี่ยุพินแล้ว ค่าใช้จ่าย ในครั้งนี้ถือว่าเยอะอยู่

“พี่พิน พี่น่ะ ทำไมถึงใช้จ่ายแบบนี้ละ ฉัน…

“จารวี นี่คือน้ำจิตน้ำใจของพี่ เธออย่าปฏิเสธเลยนา อ้อ เดี๋ยวไม่กี่ วันฉันกับพี่ยศพลจะไปเที่ยวมัลดีฟส์กันหนึ่งสัปดาห์นะ” br/ ยุพินข ยับมาตรงขอบเตียง แล้วจับมือจารวี พูดอย่างสนิทสนมกัน

“จารวี เธอก็รู้อยู่ว่าที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ต้องการมีคนมา เคียงข้างคอยดูแล เธอสามารถมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ได้มั้ย”

สีหน้าของจารวีขาวซีดไปชั่วขณะ และปฏิเสธอย่างรีบร้อน” พี่ พิน ในโลกของพวกพี่ที่มีพวกพี่สองคน ฉันจะสามารถเข้าไปทำลาย บรรยากาศให้เสียได้อย่างไร อย่าเลย อย่าเลย ฉันไม่อยากไป”

ยุพินหัวเราะอย่างนุ่มนวล”วี อาการป่วยของพี่ ไม่ใช่ว่าเธอจะ ไม่รู้ ฉันเกรงว่าถ้าหากอาการป่วยกำเริบ แม้แต่ญาติสนิทสักคนก็ไม่มี อยู่ข้างกาย… สำหรับพี่แล้วทริปไปเที่ยวครั้งนี้มันมีความหมายอย่างยิ่ง คิดซะว่าในฐานะที่พี่ดีกับวีมาตลอด พี่ขอรบกวนวีแค่หนึ่งสัปดาห์ พี่รับ ประกันว่าแค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น ยุพินเป็นโรคหัวใจ ต้องพกยาติดตัวไว้ตลอดเวลา แต่ว่า…. จารวี รู้สึกตกใจแล้วมองไปที่พี่สาว ไม่รู้จะตอบอะไรดีไปชั่วขณะ ในใจของ ยุฟินต่อสู้ดิ้นรนอย่างไม่หยุด แต่ที่จริงแล้ว ถึงพี่ยุฟินไม่ได้ซื้อโน้ตบุค ให้ เธอก็สามารถยอมไปให้ได้ แต่เพื่อชีวิตของพี่สาว เธอไม่สามารถ หลีกเลี่ยงที่จะต้องเจอยศพล

3 นี่ยังมีเงินสดอยู่บ้าง เธอเอาไปซื้อของที่ต้องการนะ พรุ่งนี้พวก

เราออกเดินทาง..”

ไม่มีที่หลงเหลือไว้สำหรับให้จารวีปฏิเสธได้เลย อาการป่วยของ พี่ยุพินเพิ่งจะดีขึ้น ต้องออกไป ผ่อนคลายจิตใจซะหน่อย แต่แค่ไม่ เข้าใจว่า ทำไมยศพลถึงมีจิตใจดีขนาดนี้ แท้ที่จริงแล้วคือเพื่อพี่ยุพิน หรือว่าเพื่อฉัน หรือว่าเพื่อเอาแต่ใจตัวเอง ขับรถ br/ สปอร์ตเฟอรารี่สี แดงคันนั้น พร้อมกับเปิดหลังคา มาจอดหน้าประตูใหญ่บ้านพูลสวัสดิ์