เพลฉีกกระโปรงเธอขาดวิ่นจนไม่เหลือ นต้ กระชากสองขา แยกออกจากกัน แล้วแทงเข้าไปอย่างแรง

จารวีเจ็บจนแผดเสียงดังออกมา น้ำตาคลออยู่เต็มสองดวงตา

“ปล่อยฉัน ไอ้บ้า!!

สองมือของเธอพยายามผลักยศพลออกไป

ยศพลก้มหน้าลงมาจูบไปที่เธออย่างรุนแรง และใช้แรงกัดลง ไป ไม่นานก็ได้กลิ่นคาวเลือดจากในปาก

จาร เจ็บจนชักกระตุกขึ้นมา ทั้งตัวสั่นไม่หยุด

ความเจ็บปวดจากจุดที่ไวต่อความรู้สึกกำลังยั่วยวนกับประสาท สัมผัสของเธอ ไม่นานร่างกายของจารวี ตอบรับการกระทําของยศ พลได้อย่างรวดเร็

เขาใช้แรงกระหน่ำลงไปไม่หยุด เหมือนกับมีดที่กำลังแทง

เข้าหาจารวีให้แตกละเอียด

เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลลงมาจากต้นขา เนื้อตัวที่แดงแนบราย ไปกับพื้นที่เย็นเฉียบ

ยศพลจับหัวของจารวีขึ้นมา บังคับให้เธอมองไปรอบๆ

เห็นหรือยัง ทีนี่คือสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นมันทำไว้ให้เธอ ฉันจะให้คน มาทําลายที ทิ้งละ

ความรู้สึกอัปยศถูกแผ่มาถึงจาร ความเจ็บปวดในใจทําให้เธอ ทรมานมากกว่าความเจ็บปวดจากร่างกายสะอีก

ศพล คุณมันบ้ารู้บ้างไหม ในหัวของคุณมันมีแต่ความคิดชั่วๆ

ดนวัต ง าได้ไม่เท่าคุณ….
ของไป จากอีกเธอ รู้สึกเจ็บแสบไปหมด อาบแก้มไปหมด

จารวี เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดกับฉันแบบนี้

บนโต๊ะทํางาน และใช้แรงกระหน่ำไปหยุด เธอเอาไว้ให้ดีล่ะ นี่ก็คือที่ๆเธอต้องการ

ศพลก้มตัวลงไปกัดที่หัวไหลขาวของเธอ ฟันที่แหลมคมด เข้าไปในจนเลือดไหลออกมา

จาร เจ็บจนไม่มีเสียง เธอร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง

ร่างกายเหมือนกับตุ๊กตา ขาด ถูกเขาเสียบแทงเข้ามาจน

มือ ง างของจาร หากัน เล็บมือถูกไปในเนื้อ

ก็ดึงตัวเองออกจากร่างกายของจารวี และรูดซิปเข้าเดิม พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาเกลียดชัง

จารวี เธอต้องชดใช้กับเรื่องที่ตัวเองทํา จําเอาไว้เลยนะ นี่มัน แค่เริ่มต้น คนที่กล้าหักหลังฉัน ไม่มีวันจะได้มีชีวิตๆอีกต่อไป ฉันจะ ทรมานเธอไปจนกว่าเธอจะตาย จะไม่มีวันทําดีกับเธอต่อไปอีก!!

แววตาที่จ้องเขม็งของยศพล เธอเหมือนกับ

จาร ร้องไห้ออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง

ปัง! ประตูถูกปิดลงอย่างแรง จารกอดร่างกาย หดตัวอยู่ที่ ซอกมุมหนึ่ง ร้องไห้โดยไร้เสียงใดๆออกมา

นี่มันเรื่องอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? มีใครบอกเธอได้บ้าง ว่าควรยังไงดี?

คํามืดมิด ค่อยๆครอบคลุมที่

ขาด
จากวันอนอยู่บนพื้นเป็นเฉียม ง า นไม่หยุด

อาจจะเป็นเพราะว่าร้องไห้นานเกินไป เธอปวดหัวจนแทบ ระเบิด ขาทั้งสองข้างเจ็บจนหุบไม่ได้ผล คุณมันเป็นปีศาจ

คุณมันเป็นปีศาจ า ไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์อยู่อีกแล้ว

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร จนกระทั่งตอนที่จารวีหนาวจน ทนไม่ไหว ประตูก็ค่อยๆถูกเปิดออก มีร่างของคนๆหนึ่งเดินเข้ามา

“คุณจารวิ คุณจารตะ

น้าฮามเดินมาพร้อมกับไฟฉายที่ถูกสาดส่องเข้ามา “ตายและ คุณจารวี ! ทําไมคุณถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะคะ คุณชายไม่ยั้งมือ ทรมาน คุณขนาดนี้เลยอย่างนั้นหรอ”

น้าอามสวมใส่ชุดนอนของจาร ลงบนร่างของเธอ ฟันเย็น ขนาดนี้ อย่านอนตรงนี้เลยคะ มานี่เถอะ นอนบนโซฟาเถอะค่ะ”

น้าอามพาจาร มานอนบนโซฟา และทายาแก้อักเสบให้กับเธอ

“เฮ้อ พวกคุณนี่ ดีๆกันอยู่แท้ๆ ทำไมจะต้องทำกันรุนแรงจนถึง ขนาด ด้วย

จารวีร้องไห้จนตาบวมเป่ง ชาไปทั่วร่าง ไม่เหลือเรี่ยวแรงใดๆ น้าอามจึงคลุมผ้าให้เธอ

คนหนึ่ง เป็นแบบนี้ อีกคนก็เป็นแบบนั้น แล้วแบบนี้ทำยังไงถึง

น้าอามถอนหายใจออกมา

พร้อมกับหยิบผ้าห่มขนสัตว์คลุมให้จารวีอีกชั้นหนึ่ง “คุณจาร วีคะ น้าแอบออกมา คงอยู่นานมากไม่ได้ น้าคงต้องกลับก่อนแล้ว คุณขายส่งให้คนเฝ้าอยู่ด้านนอก น้าไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะมาหาคุณอีก ได้ไหม”
จากไม่ได้ตอบอะไรกลับไป มองไป เพดานวนหน้า :

น้าอามถอนหายใจออกมา และเดินจากไป

ไม่นาน ที่นี่ กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

วันต่อมา จารวีลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเรือนลง แสงแดดเจดจํา สองทะลุผ่านหน้าต่างเข้ามา ห้องโถง ว่างเปล่า เต็มไปด้วยความ วังเวง

เติมที ทีนี่มีทวทัศน์ที่สวยงามเป็นอย่างดี

แต่บศพลทําให้ทีนี่กลายเป็นจากปรกหักพัง

จารวิพยายามที่จะลุก น ง ปวดหัวมาก สายตา พร่าเลือน ทุกอย่างเหมือนกับฝันร้าย

เสียงโซ่เหล็กดังข้ามมา พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้น ประตูถูก เปิดออก ร่างของนิรันยืนปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตู

เขาเอาข้าววางไว้บนโต๊ะ และมองมาทีจาร แวบหนึ่ง หลังจาก นั้นก็เดินออกไปโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ

ยศพลตั้งใจจะข็งเธอไว้ที่นีตลอดชีวิตเลยอย่างงั้นหรอ?

มนต์ ขอโทษ ที่นี่คือความฝันที่สร้างมันขึ้นมาเพื่อทุก อย่างถูกยศพลทําลายจนหมด

เมื่อจารวีลดมาถึงตรงนี้ หยดน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมา

นํ้าตาที่หยดลงมากระทบลงตรงแผลที่บวมเป่งบนหน้า ทําให้ โลกเจ็บแสบขึ้นมาทันที

ท้องร้องโครกคราก จนทําให้จารวีคิดได้ว่า เธอไม่ได้กินอะไร มาตั้งแต่เมื่อคืน เธอแกะกล่องข่าวเปิดออก ในนั้นมีข้าว แข็งกรุงโปะด้วยผักกวางตุ้งอีกไมก็ไป

ๆไปแล้ว เพลง จะไม่ได้สนใจเธอแล้ว เขาคงจะไม่ดูแล ปกป้องทะนุถนอมเธอเหมือนแต่ก่อน แล้ว

นั่นน่ะสิ เธอมันก็แค่สัตว์เลี้ยงของเขา ตอนนี้เขาเล่นจนเบื่อ

แล้ว ก็ถึงเวลาที่จะทอดทิ้งเธอแล้ว

กทํางาน ใหญ่โต กลายเป็นคุก ซังจาราไปตลอดชีวิตโดย

สามวันติดกันมานี้ นอกจากนิรันที่ส่งข้าวให้เธอวันละสองมา แล้ว ก็ไม่มีใครมาดูเธออีกเลย

ก็ดี แค่ไม่ต้องเจอเขา เธอก็ขอบคุณสวรรค์มากแล้ว เธอยอมหั จะถูกจับขังอยู่แบบนี้ ดีกว่าต้องถูกเขาทารุณ

ตอนบ่ายของวันที่สาม จารวียดตัวอยู่บนโซฟา ห่มผ้าเตรียมตัว นอน

แต่จู่ๆประตูกถูก บออก กลิ่นเหล้าเหม็นหึง พร้อมกับร่างอืม ครีมพุ่งเข้ามาหาเธอ

จารวีเหม่ออยู่ครู่เดียว ก็ถูกยศพลบหิ้วขึ้นมา

“จารวี ไมโกเลยนะว่าเธอจะใข้ วิตได้สบายใจขนาดนี้”

มือหนาของเขาบมา ข้อมือเล็กของเธอจน กระดูกแทบจะ แตกละเอียด จารเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา

“คุณจะทําอะไร ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า!!!”

ดูก็รู้ว่ายศพลตมเหล้ามา ทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า ดวงตา โกรธจนลุกเป็นไฟ

เขาใช้แรงผลักจารวีเข้าไปในรถ หลังจากนั้นก็ออกแรงขับกระชากรกพุ่งออกไปจนทําให้จางวาระแทกเข้ากับเบาะ งานหลัง อย่างจัง เจ็บจนแทบหมด งด่ว

ถึงตอนนี้ ยศพล กลายเป็นปีศาจเต็มตัวแล้ว ทั้งชีวิตของเขา เหลือเพียงแค่การแก้แค้นและการลงโทษ

ดวงตาของจาร ร้องไห้มากไป จนทําให้ดวงตาแสบไปหมด แสงแดด สว่างจ้าด้านนอกแยงตาเข้ามาจนทําให้เธอลืมตาไม่ขึ้น ถูก เพลลากขึ้นรถโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ตอนที่เธอลืมตาขึ้นมา ก็เห็นตัวเองขึ้นอยู่หน้าประตูมหาลัย เพื่อนร่วมชั่นในอดีตล้วนยืนล้อมรอบเธอ

รวมถึงอังคณาด้วย เมื่อเห็นร่างที่ผอมจนเหลือแต่กระดูกของ จารวิ ตกใจ

“วิชัย แกเป็นอะไร

ยศพลผลักจารวีไปยืนอยู่ด้านหน้าของเพื่อนๆ และพูดถากถาง เธอ “เห็นแล้วใช่ไหม ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนร่วมห้องของพวกเธอใช่ หรือเปล่า ระวังอย่าถูกความมีเมตตาของเธอหลอกเอาล่ะ จริงๆแล้ว เธอเป็นพวกหลอกลวง ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เธอยอมขายตัวเอง เพื่อแลกกับเงิน

จาราตินตระหนก เธอไม่คิดว่า ยศพลจะทําลาย ก ศอย่าง สุดท้ายของเธอต่อหน้าเพื่อนๆ

“คงจะไม่ใช่หรอกมั้ง แต่ก่อนจารวีไร้เดียงสาจะตายไป

“ก็นั่นน่ะสิ ดูคน ดูแต่ภายนอกไม่ได้จริงๆ ที่แท้ก็ใฝ่ต่ำแบบนี้ นี่เอง มิน่าล่ะถึงถูกมหาลัยไล่ออก”

“จริงด้วย มหาลัย S ของพวกเรามีคนแบบนี้อยู่ได้ยังไงกัน หน้า ไม่อายจริงๆ

ดูสภาพเธอ น่าสะอิดสะเอียนจริงๆ
งาณ เดินออกมาจากแพ้ น น น พร้อมกับตะโกนขึ้นมา เสียงดัง ไ คน ว มาทำให้เธอชายหน้าแบบนี้ได้ยังไงกัน แถบอเนินมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ว่าแกคบกับไอคน วๆแบบนี้ไปได้ยังไง

หัวใจของการแหลกสลายไปใน าหรับดา โลกของเธอฟัง หลายหมดแล้ว

จู่ๆจาร ส่งเสียงออกมา พร้อมกับเหวี่ยงมือต่อยไปที่หน้าของ

แต่น่าเสียดาย เธอใช้คู่ต่อสู้ของยศพลที่ไหนกันล่ะ เขาคมอ เธอเอาไว้ได้ทัน พร้อมกับยื่นมือผลักอังคณาออกไป

และควาดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด ไปให้พ้น ไปให้พ้น

ทั้งหมด !!!

ยศพล ฉันจะสู้กับคุณ ไอปีศาจ คุณมันเป็นคนชั่วที่ไม่มีความ เป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่

จาร ตะโกนร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง

หน้า เย็นยะเยือกของยศพล บเธอโยนเข้าไปในรถ

หลังจากนั้นก็ขับออกรถไปด้วยความรวดเร็ว

จนไปหยุดอยู่ที่ประตู ฤหาสน์ เขาดึงกระชากทั้งสองมือเธอ ออกมาจนถึงโถงของคฤหาสน์

คนรับใช้ทั้งหมด พอเห็นท่าทีแบบนี้เข้า ก็ตื่นตระหนก หยุดยืน กันอยู่ตรงห้องรับแขก ไม่กล้าขยับตัว

“ไสหัวไปให้หมด”

เสียงทรงอ่านาจของยศพล ทําให้ทุกคนหายออกไปทันทีจากเหมือนกับพัทยา ๆ หนึ่ง เขาโยน ห้อง

รับแขก

ท่านประธานคะ ไม่ทราบว่าโทรมา มีเรื่องเร่งด่วนอะไรให้ฉันทำ

หรือเปล่าคะ

เสียงออดอ้อนดังมาจากนอกประตู

ร่างสุดเช็ก ของนาก็เดินมาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตู และ มองจารวี กองอยู่บนพื้น ในตาฉายแววสะใจออกมา

“อุ้ย คุณจารวีไม่ใช่หรอ อากาศหนาวแบบนี้ นั่งทําอะไรอยู่บน

และคะ

จาร ยกมือปิดหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยืน

บศพลนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าถมึงทึง มองไปที่มีนาอย่าง เย็นชา ยังไมบริบมาอีก!”

มาตอบกลับด้วยเสียงออดอ้อน “อุ้ย โอเคคะ ไปแล้วๆ” กัม งามงอนสุดยั่วยวนเดินไปยืนอยู่ข้างกายของยศพล

“ท่านประธานชา ฉันคิดถึงคุณมากเลย” มีนาพารางอันอวบอิ่ม ของตัวเองนั่งลงไปบนตัวของยศพล

ที่ทั้งสองคนทํายังคงอยู่ในสายตาของจาร เหมือนกับว่า ตั้งใจจะทําให้เธอเห็นอย่างไรอย่างนั้น

ยศพลเอี้ยวตัวพร้อมกับยื่นมือไปจับคางของมีนา และจูบลงที่ ปากอวบอิ่มของเธอ

มีนาส่งเสียงพอใจออกมา พร้อมกับตอบรับจูบของเขา

ไม่นานทั้งสองคนก็เกี่ยวพันเข้าด้วยกัน มือหนาของยศพล ก ชุดเดรสกระโปรงบนตัวของมีมาออก เผยให้เห็นเนื้อผิวขาวของ
เธอเสแสร้งแกล้งเป็นดาบ พร้อมกับพูดควยเสียงออดอ้อน ปาก ท่านประธาน เราไปหากันที่ท่องเถอะค่ะ

พลนวดคลึงไปหีเ ออวบอิ่มอย่าพึ่งพอใจ พร้อมตอบกลับ ายเสียงเ ก โอเค

ทั้งสองจูงมือกันเดินขึ้นไปด้านบน

มีนาตั้งใจเดินตามหลัง เพื่อที่จะฉวยโอกาสมองเยาะเย้ยจาร ทั้งยังจงใจเชิดคางขึ้นเพื่อเย้ยหยัน

“อ๊ะ ฮาส์~ ท่านประธาน แรงมากเลยค่ะ ฉัน…ฉันจะไม่ไหวแล้ว”

เสียงเผ็ดร้อนของมีนา ที่ดิงออกมาจากในห้องนอนที่ตั้งใจเป ประตูเอาไว้

“อ่าส์~ ท่านประธาน ทั้งใหญ่… ทั้งแรง… ฉันต้องการอีกค่ะ”

เสียงร้อนแรง เหมือนกับยาพิษดังเข้ามาในหูของจารวี เธอเจ็บ ปวดจนต้องยกมือขึ้นมาอุดหู

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ