แสงในห้องใต้ดินนั้นหมาก บนมกำแพงมีเพียงหลอด ไฟ ส่องแสงสีเหลืองออกมา

ในห้องใต้ดินนั้นเป็นโครงสร้างของอิฐ ถึงมันจะแห้ง ๆ แต่ก็

ยังคงรู้สีกหนาวเหน็บ

จาร หดตัวอยู่ในอ้อมกอดของยศพล ความร้อนจาก ร่างกายเขาแผ่ส่งต่อเข้าไปในเสื้อหนาของเธออย่างไม่ขาด สาย

จารวีหลับไปในความเลือนลาง

ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่เธอถูกเสียงอะไรปลุกให้ตื่น

เธอลืมตาขึ้น ก็เห็นร่างของนิรันจากข้างนอกเดินเข้ามา

ยศพลค่อยๆ วางจาร ลงอย่างเบาๆ

“คุณชาย!”

“เป็นไง เอาของมาแล้วใช่มั้ย

นิรันส่ายหัว “ตอนที่เข้ามา ถูกเขายึดเอาไว้ครับ ดูเหมือน ว่าครั้งนี้นายท่านจะโกรธมาก ไม่มีวิธีเลยครับคุณชาย

ยศพลชกไปที่ราวลูกกรุงอย่างแรง

“แต่ว่า อีกสามวัน จะเป็นโอกาสที่ดีนะครับ
“ติป่าอะไรล่ะ อีกสามวัน ฉันก็ต้องแต่งงานกับโซฟีแล้ว”

“เฮะๆ นั่นแหละคร ความหมายของผม เมื่อถึงตอนนั้น ทุก

อย่างสามารถเกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นเนี่ย คุณชายจะต้องรอ

ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ อย่าเพิ่งรีบร้อนทําอะไร

คําพูดของนิรันทําให้ยศพลรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย

“นายออกไปเถอะ เตรียมเรื่องที่ควรเตรียมพร้อมให้ เรียบร้อย จําไว้ล่ะ อย่าให้รั่วไหลเป็นอันขาด”

“ครับ ให้ผมจัดการเถอะครับ…. คุณชายวางใจได้เลยครับ”

“ไปเถอะ!”

ร่างของนิรันหายออกไปจากประตูใหญ่อย่างรวดเร็ว จารวี เหม่อลอยเล็กน้อย

หลับต่ออีกนิดเถอะ!”

เสียงยศพลแหบแห้งเล็กน้อยและตาแดง ดูเหมือนว่าเค้า นอนไม่หลับทั้งคืน

“ถ้าหากว่าฉันไม่ปรากฏตัวขึ้นมา นายก็จะแต่งงานกับโซฟี

เด็กผู้หญิงคนนั้นที่สวยและดูอ่อนวัย เต็มไปด้วยกลิ่นของ อายวัยรุ่น ผู้หญิงแบบนั้น เด็กผู้ชายที่ไหนมอง ก็จะลืมไม่ลง เลย

ยิ่งกว่านั้นก็คือขอมาเป็นภรรยาของตัวเอง
เพลท วอย่างอันตรายและพูดกับจากอย่างไม่เกรงใจ ว่า เธออยากให้ท่าที่นี่ใช่มั้ย”

สีหน้าของจาร เนชัดขึ้นมาเล็กน้อย “เหอะ ๆ พวกเรายัง ไม่เคยลองในห้องใต้ดินเลยเนอะ”

แววตาของ ศพ ส่อถึงกามารมณ์ขึ้นมา หรือว่า มา ลองในนี้ส้กรอบมั้ย

จาร ใช้มือผลักออกไป นี่นาย ในสมองนายคิดแต่เรื่อง แบบ รีไง คิดแต่จะทําอยู่นั่น รีบคิดหาวิธีออกไปเถอะ”

อีตาบ้านี่ ถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินทั้งคู่อยู่นะ นึกไม่ถึง เลยว่าจะมีกระจิตกระใจคิดแต่เรื่องพรรค์นี้ โดยไม่ได้ กระวนกระวายหาวิธีหนีออกไปจากที่นี่เลยสักนิด

“นิรันบอกแล้วหนี ว่าสามวัน!” เช้าวันต่อมา ถิรพลพาวิตต์มาหาสองสามีภรรยาคู่หนึ่งที่

กําลังตกทุกข์ได้ยากอยู่ในห้องใต้ดิน

“ฮั่นแน่ ยศพล นายมาอยู่ในนี้โรแมนติกดีมั้ยล่ะ เมื่อคืนพวก เธอนั้นกันรึเปล่า”

ถิรพลพูดออกมาอย่างมีเลศนัย

ยศพลโบกมือไล่ไปทีหนึ่ง “ออกไปซะ กูให้มึงมา เพื่อให้มึง มาพูดจา ขั้วแบบนี้ไง”

ถิรพลวิ่งหลบหาฝั่งจารวีอย่างปราดเปรียว ยิ้มแล้วพูดว่า “น้องสะใภ้ เธอรีบๆ ดูแลผู้ชายของเธอให้ดีเถอะ ช่างเป็นพวกปานาจจริงๆ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนน่าจะไม่สุด ก็เลยหัว ร้อนง่ายแบบ

“อะแฮ่ม..” จารกระแอมเบาๆ “คุณลุงคะ ตรงนี้มีเด็กอยู่ นะคะ กรุณาอย่าพูดโจ่งแจ้งขนาดนั้นจะได้มั้ยคะ”

“เอ้อ จริงส์ วิตต์ ฉันเกือบลืมไปเลย แต่ว่าเด็กเจ็ดขวบคงจะ ฟังไม่รู้เรื่องหรอก”

วิต ไม่ได้สนใจเขา จากนั้นเดินไปอยู่ตรงหน้าของจาร ซึ่ง มีราวลูกกรงกั้นอยู่ เขามองหม่ามของตัวเองอย่างกังวลเป็น ห่วงเป็นใย

“หม่ามี้ หม่ามีทรมานมั้ยคับ”

จารวี นมือผ่านราวลูกกรงที่กั้นอยู่เพื่อลูบหน้าผากของ ៣៖

“ลูกรัก หม่ามีไม่ได้เจ็บปวดทรมานอะไร แค่ได้เห็นหน้าวิต

ไม่ว่าจะต้องทําอะไรหม่ามีก็ยอม” จารวีจะไม่สับสนลนลานเหมือนเมื่อก่อนแล้ว มีลูกชายอยู่

ข้างกาย เธอจะไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

“หม่ามี วิตต์จะช่วยหมา ออกมาให้ได้นะคับ หม่ามีไม่ต้อง กลัวนะคับ”

“อั้ม หม่ามีไม่กลัวะ!”

จารยื่นมือออกมาลูบหัวของวิตต์อย่างอ่อนโยน เด็กคนนี้ โตมาจะต้องหล่อแน่ ๆ เลย”ไทย แม่ลูกคู่นี้ เลิกพูดจาน่าสะอิดสะเอียนกันสักทีเถอะ

กรพลพูดจาต่อต้านขึ้นมา

วิตต่อ้อมค้อมมาก “ลุงอะ ผม มไม่ได้เจอแม่มาหลายปี นา อีกอย่างเป็นหน้าที่สวยขนาดนี้ ก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนแม่นาน ๆ หน่อยคับ

‘เหอะ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะลุงอย่างฉัน จนถึงตอนนี้หลาน อย่างแกก็ยังไม่รู้หรอกว่ายังมีหม่ามีอีกคน

“พอแล้ว พวกนายสองคนเลิกเถียงกันได้แล้ว อยู่ที่นี่นาน เดี๋ยวพ่อก็รู้หรอก”

ยศพลพูดตัดบทขึ้นมา เวลานี้ ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่อง ไม่มีเหตุอันควรแบบนี้

“โอเค น้องยศ นายต้องดูแลน้องสะใภ้ฉันให้ดีละอย่า ปล่อยให้เธอเหงา… ถิรพลยักคิ้วให้อย่างจริงจัง

ยศพล บราวลูกกรงไปทีหนึ่ง ถิรพลตกใจจนรีบวิ่งออกไป

จริง ๆ แล้วยศพล บไม่ได้ถึงตัวเขา เขาก็แคทเว่อร์ไป ทําให้จารวีกับวิต หัวเราะออกมาอย่างตลกขบขัน

ถิรพลโอบไหล่วิตต้ ลุงกับหลานรีบออกไปจากห้องใต้ดิน อย่างรวดเร็ว

“นายเป็นคนจัดการให้วัตต์มาหาฉันเหรอ”

จารวียิ้มแล้วถาม ยศพลใช้มือทั้งสองโอบกอดจารวีไว้ ทั้งสองคนหมุนกลับแหน่งกัน เขาเอาหลังฟังราวลูกกรง แล้ว ให้จารวี งตัวเขาอีกทีหนึ่ง

เขาส่อแววตาทีเฉียบ แล้วมองไปยังเธออย่างอบอุ่น “อืม ฉันคิดมาตลอดว่า ตอนแรกฉันหลอกเธอ โดยบอกเธอ ว่าลูกตายแล้ว เธอจะได้ลืมเขา แต่คิดไม่ถึงว่า ในโน้ตบุ๊กของ เธอยังเก็บสิ่งเหล่านั้นไว้อยู่ เพราะฉะนั้น ฉันก็เลยให้ รพลอ อกไปตามหาเธอ..”

จาร ตกใจ ” นายแอบดูโน้ตบุ๊กของฉันเหรอ”

“ไม่ได้ตั้งใจแอบดูหรอก อีกอย่าง สิ่งที่เธออัดไว้ก็ไม่ได้เพื่อ ให้เราได้ดูกันเหรอ อ้อ แล้วเธอจะให้วิตต์ดูตอนไหน ทำให้ เขาได้รู้ว่า เขามีหม่ามีที่น่ารักขนาดนี้

จารวี ตามรอบขอบตา “ยศพล นายมันบ้าจริง ๆ นายรู้ รึเปล่า วิตคือของขวัญที่ดีที่สุด นายมอบให้ฉัน!”

ในแววตายศพลมีอารมณ์ขันแอบแฝง เขาก้มหน้า แล้วพูด

ข้างหูจาราเบา ๆ อย่างกํากวม “อยากได้ของขวัญอีกสักชิ้น

มั้ยละ

จารวีมองเขาอย่างงุนงง มีของขวัญอีกชิ้นงั้นเหรอ หรือว่า จะมีวิต คนที่สอง

จากสายตาของยศพล ทำให้เธอเข้าใจทันทีว่า คำว่า “ของ ขวัญ” ของเธอกับของเขามีความหมายที่ไม่เหมือนกัน

“ตาบ้า นี่สมองนายคิดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย”

“นี่เธออยากรู้จริงเหรอ” มือใหญ่ของยศพลเปิดเสื้อผ้าออกใช้มือลูบด แผ่นหลังของจาร การกระทำช้า ๆ นั้นทำให้ จาร รู้สึกขนลุกเกินจะทน เหมือนมีหนอนตัวเล็กๆ จํานวนนับ ไม่ถ้วนไดอยู่บนหลังเธอ

“นายเข้าใจผิดแล้ว ความหมายฉันไม่ได้แบบนี้ อูว…”

จารวียังพูดไม่ทันจบ ยศพล ประกบจูบที่เร่าร้อนไปที่ริม ฝีปากของเธอ ทำให้เสียงของเธอกอยู่ที่ลำคอ

เขาจูบเธออย่างร้อนแรง จากนั้นค่อยๆ เฉียดผ่านตรง หน้าอกไป แล้วดูดส่วนที่หอมหวานทุกส่วนของเธอ

ในห้องใต้ดินที่มืดสลัว เต็มไปด้วยเสียงหายใจหอบของทั้ง สองคน

“ไปเอา ที่นี่ไม่ได้นะ….”

พื้นที่ในห้องใต้ดินนั้นค่อนข้างกะทัดรัด พื้นเป็นอิฐแห้งๆ ข้างในมีแค่โต๊ะและเก้าอี้อย่างละหนึ่งตัว

นอกจากนี้ ก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว

จาร ไม่อยากจะร่วมรักที่นี่ ที่นี่ไม่เหมาะกับการมีเพศ สัมพันธ์

“เธอไม่ได้อยากได้ของขวัญหรอกเหรอ จะเอาของขวัญ ต้องเลือกสถานที่ด้วยเหรอ” ยศพลพูดด้วยน้ำเสียง อันธพาล สายตาส่อแววกามารมณ์อย่างลึกซึ้ง เขาหายใจ แรงแล้วจูบที่ติ่งหูเธออย่างช้า ๆ

อู๋…”เธอรู้สึกอ่อนแรง ราวกับมีฟ่าแผมแปลับ ๆ อยู่ในสมองของ เธอ ทําให้เธอหายใจหอบขึ้น

ทันใดนั้นยศพลก็อุ้มเธอไปนั่งบนโต๊ะ จากนั้นก็ยกขาขวา ของของเธอขึ้น

“ที่รัก ฉันรักเธอนะ … แบบนี้สบายมั้ย” ยศพลจูบร้อนแรงขึ้น เรื่อยๆ หน้าของเขาก็ร้อนผ่าว เขาสัมผัสทุกอน นุ่มนวลของ เธอ และต้องการที่จะทำให้เธอรู้สึกดียิ่งขึ้นไปอีก

จาร เงยคอขึ้น ยืดหน้าอกตึง ปล่อยให้เขาจูบเธอไปตาม เรือนร่างอย่างอิสระ

หลังจากที่พบกันได้ไม่นาน กลิ่นอายความรักระหว่างสอง

คนส่งต่อถึงกันอย่างไม่มีจุดจบ

“ที่รัก เธอทําให้ฉันลุ่มหลงมากเกินไปแล้วจริง ๆ”

ยศพลพูดขมออกไปอย่างไม่หวงคํา ทําให้จารหน้าแดงไป

ทั้งหน้า

ริมฝีปากเธอเหมือนกลีบดอกกุหลาบ มีเสียง ครางออกมา อย่างมีความสุข พร้อมกับการกระทําของยศพล ทําให้เสียง ครางออกมาจากปากเธออย่างไม่หยุดยั้ง

“อ๊ะ…อี…”

ภายในระยะเวลาอันสั้นนั้น ภายในห้องใต้ดินมีเพียงเสียง ครางและเสียงหอบ คลุกเคล้ากับเสียงกระแทกเข้ามาของ เขาครึ่งชั่วโมงต่อมา พายุลมฝนที่กรรโชกแรงครั้งนี้ก็ได้หยุด

ชุดสูทบนร่างกายของยศพลยังอยู่เรียบร้อยดี แต่ชาย กระโปรงของจารวิชาดออกเล็กน้อย ตามบนผิวที่ขาวผ่อง เรียบเนียนของเธอนั้น เต็มไปด้วยร้อยจูบ เหมือนสตรอ เบอร์รี่

ยศพลช่วยจัดกระโปรงเธออย่างจริงจัง จากนั้นก็เอาสูง ห่อตัวเธอไว้

“ที่รัก เธอยังสวยเตะตาและเซ็กซี่เหมือนเมื่อก่อน เนื้อแน่น จริง ๆ

จารวีหน้าแดงไปหมด เธอพิงอกของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง

ใบหน้าของเธอแนบชิดกับแผ่นอกของเขา เธอฟังเสียง หัวใจของเข้าเต้นเงียบๆ

ณ วินาทีนี้ เธอช่างรู้สึกสงบอบอุ่นและหวานชื่นใจ แม้ว่า พรุ่งนี้จะมีปัญหากาโถมเข้ามามากเพียงใด เธอก็มีแรงที่จะ รับมือกับมัน

“ฉันเห็นนายอยู่กับโซฟีมา… นายเคยชอบเธอมั้ย”

ยศพลเห็นแววตาส่อความหึงหวงของจารวี เขาก็ยิ้มอย่าง ได้ใจ ทําไมความรู้สึกแบบนี้มันช่างรู้สึกดีเหลือเกิน

“เฮอ ๆ แล้วเธออยู่กับตนวัดมาหลายปีแล้ว เธอชอบเขาบ้างศพลเอ่ยปากถามกลับ จาร รู้สึกตกใจ เดิมทีเธอไม่ได้คิด อะไรแบบนี้มาก่อนเลย

ฉันกับพวกนายไม่เหมือนกัน ฉันกับคนวัตเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบคนรัก แต่นายกับโซฟีไม่เหมือนกัน เธอเป็นคู่หมั้นของนาย พ่อของนายยอมรับเธอ ตอนที่นาย อยู่กับเธอสองคนในที่ไม่มีใคร ฉันไม่เชื่อหรอก ว่านายจะไม่ เกิดความรู้สึกอะไรต่อเธอเลย” จารวีพยายามโต้แย้ง

“เธออยากจะให้ฉันยอมรับว่าฉันกับเขามีอะไร เธอถึงจะ ดีใจใช่มั้ย” ยศพลเอามือเท้าคางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ และมองจาร อย่างจริงจัง

“งั้นก็มีละสิ” จารวีเริ่มโกรธ

ยศพลจ้องเธออย่างจริงจัง เขาเงียบไว้ ไม่ได้เถียงอะไร ออกมา

การแสดงออกแบบนี้ทำให้จารวีรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เธอ หันตัวออกไปไม่มองเขา

ตาบ้า อีตาบ้า! นายต้องมีอะไรกับเขาแล้วแน่ๆ !!

ยศพลกอดเธอจากด้านหลังไว้แน่น “เธอไม่ไว้ใจฉันขนาด นี้เลยเหรอ หรือว่าเธอไม่ไว้ใจตัวเอง”

จารวีโกรธแล้วหันหน้าไปทางด้านในโดยไม่พูดอะไร

มือใหญ่ของยศพลลูบไปที่แก้มของเธอ

“ยัยโง่ เธอนี่เป็นผู้หญิงที่โง่ในโง่จริง ๆ ผู้หญิงข้างกายฉันน่ะcontent/uploads/2021/06/194111438_2636208903345699_52918232705789860_n.jpg” rel=”attachment wp-att-28600″>

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ