ท่าทางที่เฉยชาของยศพลทำให้จารวีไม่พอใจเล็กน้อย แต่ว่า เมื่อคิดว่าเขาคงยุ่งจริงๆ เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมาก
วันที่สอง วิชเตอร์เช็คสุขภาพจาร
ที่สําคัญคือตรวจเลือด หลังจากทําการตรวจทั่วไปของ จารวีแล้ว ก็เก็บตัวอย่างเลือด เอาไว้ในกระเป๋า
“คุณจารวีครับ ปกติคุณรู้สึกมีอะไรที่ผิดปกติบ้างไหม?”
จารวีลังเลสักครู่ พูดอย่างตั้งใจ “มีค่ะ บางครั้งรู้สึกเจ็บ แบบผิดปกติ จนทนไม่ไหว…
‘อีกอย่าง คุณมองตาผม เส้นเลือดนี้มันอะไรกัน? อีก อย่างก็คือผมร่วงมาก…..
ผมของจารวี ตอนนี้ร่วงจน ผมไม่หนาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
บางครั้งเธอถึงกับไม่กล้าส่องกระจก กลัวจะเห็นตัวเอง แล้วตกใจ
วิชเดอร์ฟิงอย่างตั้งใจ คอยจดอาการที่เธอเล่าไว้
“คุณหมอวิชเตอร์คะ ฉันเป็นอะไรคะ?”
“เออ!” วิชเตอร์คิดวิเคราะห์ “อาจเป็นอาการพิเศษตอน ท้อง แต่ว่า ตอนนี้อาการพวกนี้ยังไม่ส่งผลต่อลูกในท้อง แต่ รายละเอียดอื่นๆต้องรอผลตรวจเลือดก่อน ผมถึงจะให้คำ ตอบคุณได้ ก่อนที่ผลจะออกมา คุณไม่ต้องติดมาก นอกจากนี้คุณยังต้องบำรุงร่างกายอีก…
“แต่ว่า ฉันไม่อยากทานอะไรเลย!”
“ใช่ครับ คนท้องส่วนใหญ่จะทานไม่ค่อยลง งั้นผม จะเขียนเมนูให้น้าอามไปเตรียม คุณต้องกินน้อยๆแต่กิน บ่อยๆ… “วิซเตอร์เตือนเป็นพิเศษ ถึงแม้จะไม่มีคําตอบที่ ละเอียดมากนัก แต่ก็ทำให้จารวีมีกำลังใจขึ้นมาก
ความหวังของเธอตอนนี้คือขอให้ลูกคลอดมาด้วย
สุขภาพแข็งแรง เรื่องอาการป่วยของเธอ ไม่สำคัญอะไรเลย
เธอไม่กลัวเจ็บ เพื่อลูกแล้ว เธอจะเป็นแม่ที่เข้มแข็ง
ตอนอยู่บ้านพูลสวัสดิ์ นอกจากน้าอามแล้ว ก็ยังมีแม่ครัว
คนอื่นอีก
จาร รู้สึกว่าตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งเลือกทาน เมื่อก่อนตอนที่
ยากจน มีหลายอย่างที่อยากกินแต่ไม่มีเงินซื้อ แต่ว่านอนนี้ ขนาดอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะ กลับไม่
อยากกินอะไรเลย
เหมือนเคยชินกับความหรูหรา กลับไปใช้ชีวิตยากจนไม่
ได้แล้ว
ยศพลตามใจเธอจนเคยตัว
น้าอามยกซุปไก่เข้ามา ยิ้มกล่าว “ก่อนมา คุณหนูกำชับ แล้ว ว่าน้ำมันบนซุปไก่ต้องตักออก ไม่อย่างนั้นคุณจารวิจะ เลียนแล้วจะอ้วก
จารวี ม ย พลใส่ใจขนาดนี้เลยเหรอ?
เมื่อก่อน เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเพียงไฮโซที่ไม่มีความคิด ทั้ง เสเพลและไม่มีคุณธรรม
แต่ว่า ตอนนี้ดูแล้ว พวกนั้นมันแค่ภาพลวงตา
พูดจากใจจริง เขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบมากคน
หนึ่ง
จารยกซุปไก่ขึ้น ค่อยๆ ม
ถ้ายศพลมาหาเธอได้คงจะดี
“คุณจารวีคะ พรุ่งนี้เราต้องไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล
แค่การตรวจครรภ์ทั่วไป ดูพัฒนาการของเด็ก” น้าอามบอก
“ค่ะ ได้ค่ะ!”
เช้าวันที่สอง มีบอดี้การ์ดสองคนขับรถ พาขารวีและน้า อามไปส่งที่โรงพยาบาลของฮ่องกง
หลังเดินเข้าโรงพยาบาล ถึงรู้ว่ามีคนตั้งครรภ์มาหาหมอที่ นี้เยอะมาก จารวีให้น้าอามไปต่อแถว เธอนั่งรออยู่ที่บริเวณ ทางเดินด้านนอก
เมื่อก่อนตอนอยู่กับยศพล ไม่ว่าจะที่ไหน ไม่เคยต้องเข้า แถวเลย
เหมือนว่าโลกนี้สร้างมาเพื่อเขา สิทธิพิเศษของราย ปรากฏบนตัวเขาอย่างชัดเจน”คุณจาร…
จารวีกำลังเหม่อลอย ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ดังมาจาก
ไกลๆ
จารวีหันไป ร่างของดนวัต เข้ามาในสายตาเธอ
เธอยิ้มแล้วยืนขึ้น
“ดนวัต…คิดไม่ถึงเลย ว่าจะเจอคุณที่นี้ คุณมาหาหมอ
เลย?”
ดนวัตยืนอยู่ไกลๆ ไม่ได้เดินเข้ามา ผู้ชายแบบเขา ยืนอยู่ ตรงนี้ ก็ทําให้คนมองไม่น้อย
ดนวัตอมยิ้ม “ไม่ได้มาหาหมอ มีเพื่อนผมคนหนึ่งอยู่โรง
พยาบาลนะ มาเยี่ยมเขา
ดนวัตมองไปที่ท้องเธอ “คุณอยู่ที่นี้คนเดียว?”
จารวียักไหล่ “เขายุ่งมาก ฉันจะมารอคลอดที่ฮ่องกง
ตนวัตตกใจเล็กน้อย เป็นผู้ชายที่ไม่รับผิดชอบจริงๆ ปล่อยให้คุณอยู่ที่นี้คนเดียว”
นวันพูดเสร็จ ส่งสัญญาณมือ ให้บอดี้การ์ดด้านหลัง หลบไปก่อน
เขากวักมือเรียกจารวี “มานี้ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ
จารวีตกใจ เห็นว่าน้าอามยังต่ออยู่ปลายแถว เลยเดินตามดนวัตไป เดินไปทางทางเดินที่กว้างกว่าน้อย
ทางนี้เป็นแผนกห้องผู้ป่วย ไม่ค่อยมีคนไข้ มีแค่พยาบาล วิ่งไปมาเป็นครั้งคราว
ใต้แสงไฟ ใบหน้าของจารวี ขาวจนเกือบเท่าแสง
แต่ว่าในตาก็ยังมีเส้นเลือดอยู่เหมือนเดิม ทำให้เธอ
เหมือนกระต่ายน้อย
“คุณรักผู้ชายคนนั้นมากเหรอ?” ดนวัดหันหลังมามองจาร อย่างจริงจัง
“ฉัน… จารวีตอบอย่างร่าเริง “อือ แน่นอน …..”
“ดนวัตส่ายหัวถอนหายใจ เลิกกับเขาเถอะ มาอยู่กับ
จารวีหัวเราะ “คุณล้อเล่นอะไรเนี่ย ลูกฉันโตขนาดนี้แล้ว ฉันจะไปอยู่กับคุณได้ยังไง เอาเถอะ ดนวัต ขอบคุณที่คุณ ช่วยฉันตอนนั้น แต่ว่าเรื่องล้อเล่นก็ต้องมีขอบเขตนะ ฉันไม่ ชอบที่ใครมาว่าเขาไม่มี
ดนวัต ขมวดคิ้ว “คุณคิดว่าผมล้อเล่นเหรอ?”
จารวีดูจากสีหน้าที่จริงจังของเขา เห็นถึงรวามผิดปกติ บางอย่าง “เออ ฉันต้องไปแล้ว เราค่อยคุยกันวันหลังนะ!”
ดนวัต นมือจับแขนเธอไว้
“คุณโดนเขาหลอกแล้ว คุณรู้หรือเปล่า?”
โดนหลอก? คุณหมายความว่าไง?”
“คุณโดนคนวางยาแล้ว อีกอย่างไวรัสแบบนี้มันแรงมาก เมื่อก่อนผมคิดว่าคุณรู้อยู่แล้ว เลยไม่ได้บอกคุณ แต่เพิ่งมารู้ ว่า คุณไม่รู้อะไรเลย…
“ไวรัสอะไร?” จาร รู้สึกเวียนหัว เธอจะเป็นลม อาการ ต่างๆรวมกัน นี้กำลังเปิดเผยความผิดปกติของเธอ
ดนวัตหายใจเข้าลึกๆทีหนึ่ง ครั้งก่อน ตอนที่คุณมาหา หมอที่นี้ คุณหมอได้ตรวจเลือดคุณแล้ว คุณเป็นไวรัสทาง เคมีชนิดหนึ่ง ไวรัสชนิดนี้ทําให้คนค่อยๆตาย อีกอย่างตอน ตายจะทรมานมาก
จาร หน้าซีด “งั้น งั้น ลูกฉันจะเป็นไรไหม?”
ดนวัตส่ายหัวเบาๆ “ผมไม่แน่ใจ ผมรู้มาไม่เยอะ ถ้าคุณ
อยากรู้รายละเอียด คุณลองถามยศพล
“แต่ว่า บางทีเขาอาจไม่รู้ก็ได้ ฉันไม่เคยบอกเขาเลย ว่า ฉันมีอาการผิดปกติพวกนี้…”
จารวีหัวเราะอย่างน่าสมเพช กุมมือแน่น ในใจมีเสียงที่น่า กลัว กำลังเรียกร้อง “คนบ้านโพธิสูง ไปตายซะให้หมด”
ใส เมื่อเธอรักเขาสุดหัวใจ เธอลืมไปนานแล้ว เมื่อก่อน เขาเป็นคนโหดร้ายที่เคยสาบแบ่งเธอ
คนบ้านพลูสวัสดีเคยทําให้น้องเขาต้องตาย การแก้แค้น ของเขาอาจไม่เคยจบมาก่อน
แต่ว่า เธอไม่กล้าเชื่อ ผู้ชายที่ตัวเองรัก น่าทําร้ายเธอแบบ
คนวัตเห็นปฏิกิริยาของจาร รู้สึกสงสาร
“ผมก็หวังว่าเขาจะไม่รู้เรื่อง แต่ว่า ตอนนี้คุณควรถามเขา ให้แน่ใจก่อน พูดตามจริง เวลาแบบนี้เขาไม่ควรทิ้งให้คุณอยู่ คนเดียว ติดเชื้อไวรัสแบบนี้ อาการกำเริบได้ทุกเมื่อเลย คุณ อาจจะ…..”
ดนวัตไม่อยากพูดต่อไป
จารวีมองหน้ากนวัต นํ้าตาไหลออกมา
ใช้มอเช็ดไปหนึ่งที แล้วก้มหน้าลงแค้นเคือง
“นั้นมันไวรัสอะไรกันแน่ รบกวนคุณช่วยเช็คให้หน่อย นี้ คือเบอร์โทรศัพท์ของฉัน ฉันจะรอคุณโทรมา
จารวีรู้สึกเวียนหัวเหมือนฟ้าถล่มในทันที
เธอหยิบปากกาหนึ่งด้าม จดเบอร์โทรศัพท์ให้ดนวัต
ดนวัตผลักออกเบาๆ
“ไม่ต้องแล้ว ผมมีเบอร์โทรศัพท์ของคุณ แต่แค่ผมไม่ค่อย ชอบคนบ้านโพธิสูง จึงไม่ได้โทรหาคุณ แต่ว่า ตอนนี้ในเมื่อ คุณอยากรู้คําตอบ งั้นปมจะไปเช็คมาให้
ในตาจารวี มีความผิดหวังเล็กๆ
ธนวัดมองเธออย่างตั้งใจ อยู่นาน ผมก่อนนะ คุณดูแล
ตัวเองดีๆ
“ลาก่อน!
จารวีมองตามจนสุดทางเดิน
เป็นแบบนี้จริงๆเหรอ?
“คุณคุณจารวีคะ ถึงคิวคุณแล้ว
น้าอามต่อแถวมาตั้งนาน สุดท้ายหันหลังมา ปรากฏว่า จารวีไม่อยู่ตรงนั้น วนหาในโรงพยาบาลอยู่หลายรอบ ถึงเจอ ว่าเธออยู่นี้
หน้าเล็กๆของเยือกเย็น คนทั้งคนเหมมีความ
โศกเศร้าครอบง่าอยู่
“คุณจารวีคะ คุณเป็นอะไรไปคะ?”
“เปล่า เราไปตรวจกันเถอะ!
จาร พยายามให้ตัวเองมีสติ สงบ
การตรวจครรภ์ครั้งนี้ ทําให้จารวีสบายใจขึ้นเยอะ เด็ก แข็งแรงดี ร่างกายของเธอไม่มีอาการผิดปกติใดๆ ทั้งหมดนี้ แสดงให้เห็นว่า เธอไม่ได้ป่วย สาเหตุเดียวที่ทำให้เจ็บปวด ก็ คือไอ้ไวรัสเคมีอะไรนั้น กำลังค่อยๆกัดกินเลือดของเธอ
หลังจากตรวจเสร็จ จนถึงบ้าน จารวีก็เงียบจนน่ากลัว
เหมือนเธอกำาลังรอคอยบ้างอย่าง แต่ก็เหมือนกำลังกล้า
อะไรบางอย่าง คุณจารวี คุณไม่สบายหรือเปล่า?” น้าอามรู้สึกได้ถึง
ความผิดปกติ
“น้าอา ทําไมทํางานของน้าเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉัน สบาย !!
ที่หน้าบ้าน เจอกับคุณหมอวิชเตอร์ออกมาพอดี
“คุณจารวีครับ ผมกำลังตามหาคุณพอดี นี้เป็นยาที่ผม เปิดให้คุณใหม่ กินวันละสองครั้ง….”
วิชเตอร์ถือเอาขวดยาหลายขวดไว้บนมือ ยิ้มแล้วเดินไป ต้อนรับจาร
จารวีรับยาที่เขายื่นให้มา มองที่ขวดยา บนนั่นมีแต่ภาษา อังกฤษ จารอ่านไม่ออก เลยคืนให้วิชเตอร์
“ยาของเมืองนอก ฉันอ่านไม่ออก ไม่กิน…….
“อ้าว คุณจารวิ ยาพวกนี้จะช่วยให้อาหารของคุณดีขึ้น คุณต้องกินมันนะ!”
วิชเตอร์เดินตามจารวี ตามขึ้นห้อง จารวีหยุดเดิน มองเขา นิ่งๆ
“ฉันแค่ท้อง ฉันไม่ใช่ผู้ป่วย ทําไมฉันต้องกินยา? กินยาส่ง ผลเสียต่อเด็กในท้อง คุณไม่ต้องมาหลอกฉันอีก”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ