ยศพลเดินไปกี่ก้าว แล้วหยุด พลางหันกลับมามองจาร
วีทีหนึ่ง
จารวีมองเธออย่างบุดเปรี้ยวไว้ ใบหน้าหวานนั้นราวว่า เต็มไปด้วยน้ำฝน อีกทั้งทำหน้าหงุดหงิด
ยศพลหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินกลับมาก้าวยาวๆ
มือใหญ่เขายื่นไปปาดน้ำตาให้ “จารวี เธอดูเธอยังไง กำลังจะเป็นแม่แล้ว ยังจะงอแงในที่สาธารณะ ไม่กลัวคน อื่นดูตลกเลยจริงๆ”
“จะเป็นแม่แล้วทําไม?จะเป็นแม่แล้วร้องไห้ไม่ได้ไง?นี่มัน ความคิดแปลกอะไรเนี่ย!
“เอาหล่ะ ฉันไม่ไป ดูกับเธอต่อได้รึยัง? ”
ยศพลอ่อนน้ำเสียงลงเขาใจอ่อนตามใจเธอสักงั้น ยากที่จะเจอเขาเป็นแบบนี้เหมือนกัน
จารวีแพ้ไม้อ่อนเลยทันที เห็นยศพลใส่ใจตัวเองแบบนี้ เธอยิ้มออกได้ทันที
“อุ้ย คุณผู้หญิงคนนี้ช่างโชคดีจัง สามีคุณดีกับคุณจริงๆ เลย!”
ข้างๆมีหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งที่กำลังซื้อของใช้ของทารก เริ่มชมยศพลขึ้นมา เธอคิดว่ายศพลเป็นสามีจาร
จาร แอบหล็กตามองยศพล ยศพลมองเธอด้วยแววตา
ลีก เงียบไม่พูดอะไร
” เรายังไม่แต่งงานเลย! “จารที่มีความเขินอาย
อ้อ ยังไม่ได้จัดเลี้ยงมงคลเงินไม่เป็นไร ตอนนี้เขาฮิตมี
ก่อนแต่ง ฉันกับสามีตัวเองก็พึ่งจดทะเบียนสมรสกัน แต่ เขาไม่ได้เอ็นดูเหมือนสามีคุณนะ ที่มีความอดทนมาช้อของ ลูกด้วยกันกับคุณ”
จารวีหันกลับไปมองยศพล ยศพลทําหน้าได้ใจนัก สายตานั้นเหมือนกำลังบ่งบอกว่า ‘เห็นไหม ฉันยังเป็นสามี แบบอย่างที่ดีเลย!
คุณกี่เดือนแล้วเอ่ย?”หญิงคนนั้นถามตามภาษาคนท้อง ธรรมดา
“ฉัน…สี่เดือนแล้ว!”
จาร มองท้องโตกลมอย่างลูกบอลหญิงสาวนั้นไว้ ใน ใจรู้สึกอิจฉาขึ้นมา” ดี ชั่วแรกอยู่เลย คุณ ผอมแบบนี้ คงจะดูออกอีกทีตอนหกถึงเจ็ดเดือน คุณดูฉันสิ จะแปล เดือนแล้ว อีกเดือนหนึ่งลูกก็ออกมาแล้ว”
หญิงนั้นยิ่งพูดยิ่งยืดท้องโตให้สูง คำพูดที่ภูมิใจของผู้ที่ จะเป็นแม่
“โตขนาดนี้แล้ว ดีจัง เร็วๆนี้คงได้เจอลูกรักแล้วสั
จารยิ้ม จู่ๆพลางถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ฉันขอลองจับ ห้องคุณได้ไหมคะ?”
หญิงคนนั้นดีใจทั้งหน้า ทั้งมือจาร แล้วมาสัมผัสท้อง ตัวเอง “แน่นอน คุณจับตรงนี้ คุณดูเด็กน้อยนี้กับฉันด้วย อุ้ย ลูกน้อย ทักทายป่าหน่อย
ฝามือจารวีวางลงท้องเธอ และแล้วมือ สัมผัสในท้อง สามารถรับรู้ถึงการขยับเบาๆ
ในใจเธอมีความรู้สึกอัศจรรย์ เธอหันหน้าไปมองยศพล “ยศพล เด็กขยับแล้ว นายจะสัมผัสไหม…
ยศพลเหงื่อกาฬทีหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายนะ จะจับหน้าท้อง คนอื่นได้ไง จะว่าไปอีก ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาไม่ดีเลยแต่
“กระแอม ฉันไปดูเพนเพอร์ฝั่งนั้น… “ยศพลเข็นรถรีบหน้ ไปสักงั้น
หญิงคนอื่นเมื่อพูดเรื่องลูกตัวเองจบ จู่ๆก็หลับตาลง แล้วมองหลังยศพลพลางพูดเบาๆกับจาร “ฉันบอกคุณนะ คุณต้องดูสามีตัวเองให้ดีดีนะ!
จารมองเธอไว้งง ทําไมคะ?”
“โอ้ย ผู้ชายสมัย ทนความเหงาไม่ได้ โดยเฉพาะผู้หญิง ตั้งครรภ์อย่างเรา ผู้ชายบางคนทนความเหงาไม่ได้ จะแอบ ออกไปกิน คนอย่างสามีคุณที่หน้าตาดีแบบนั้น ถึงแม้ไม่ ไปยังผู้หญิง ก็ไม่แน่ว่าผู้หญิงไม่มายุ่งกับเขา สามีฉันก็เคย โดนฉันจับได้ ช่างกล้าพายันชะนีกลับบ้าน ถูกฉันจับได้ที่ เตียง…. “ผู้หญิงคนนั้นอย่างนิ่งเฉยๆ เหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ได้ เกิดขึ้นกับเขา
จาร มาดากน้อย
“โอ้ย…พวกคุณยังไม่แต่งงานเลย ฉันรู้สึกนะ คุณบ ไปจดทะเบียนสมรสก่อนเลย ถ้าอนาคตเขาเปลี่ยนใจ น มานะ!”
จากคําเตือนอย่างสนิทแบบหญิงคนนั้น จารวีเม้มปากยิ้ม อย่างมีมารยาท “ฉันไปก่อนแล้ว!”
“เห่อ คุณนะอายุยังน้อย อีกหน่อยต้องถูกเอาเปรียบ
แน่นอน” หญิงคนนั้นยังบ่นอยู่
จารวีใจวุ่นวายเต้นแรง รีบหนีไปไกลๆ
ผู้ชายจะแอบไปกินจริง ?
จารวีพึ่งไปที่ชั้นวางของ เหม่อลอยพบางค่อยๆหายใจ
“เป็นอะไรครับ?”ไม่รู้ว่ายศพลมาถึงตรงหน้าเธอเมื่อไหร่ ในรถเข็นเต็มไปด้วยของ ทั้งจําเป็นและไม่จําเป็น มัดรวม กันหมด แสดงว่ายศพลไปเลือกของแล้วจริงๆ
“ยศพล… จารวี นมือน้อยออก แล้วจ็บคางยศพลไว้ สายตาคู่ใสๆจ้องเขาไว้
นายว่า หากวันหนึ่งฉันไม่สามารถเอาให้นายพอใจได้ นายจะไประบายต่อผู้หญิงคนอื่นไหม”
ยศพลอึ้ง พลางยิ้มเบาๆ สายตาเต็มไปด้วยการเล่น ยื่นมือจับคางจาร ไว้
“ลูกผู้หญิงคนนั้นกลมกลืนมองไปแล้ว ”
จารวีจับมือยศพลไว้ ตอบฉันสิ ฉันจริงจัง
ยศพลก้มหน้าลง แนบไปข้างหูเธอ แล้วพูดอย่าง ครุมเครือ “มิดหน่งเหมาะแต่กระบอกหน่ง… งกระบอกนั้น คือเธอ มีชีวิตชีวา จนทำให้ฉัน…แฮ่ม… เมื่อเข้าไปแล้ว ไม อยาก คคนอื่นอีก”
จาร หน้าแดงทันที
นี่เขากลับใช้การเปรียบเทียบที่เสียวกระดูกแบบนี้ จะ ตายแล้ว!เธอแทบอยากหารแล้วซุบหัวทันที!
“เอ่อ…”ยศพลเงยหน้าจับคางไว้ “เธอกำลังกระตุ้นอารมณ์ ฉันเหรอ?”
จารวีก้มหน้าก้มตา ท่อนล่างของยศพลที่ถูกรถเข็นบาง ไว้นั้นได้ตั้งแน่นมากแล้ว
พอง!”จารวี นมือไปทันที “โรคจิต! ”
“กลับบ้านแล้ว !”ยศพลอุ้มจารวีขึ้นมา จากนั้นเอาเธอวาง ในรถเข็นแล้วเข็มออกมาด้วยกัน
ความหวานสนิทรักแบบนี้ทําเอาคนท้องทั้งร้านอิจฉาตา
ร้อนทีเดียว
วันต่อมา เป็นงานแต่งงานมนต์ตรี
ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มนต์ตรีกลับไม่ได้รับสายการเชิญเธอ เพียงแค่มีคนส่งการ์ดเชิญมาให้
เติม ยศพลไม่อยากไป แต่จารวีแน่วแน่จะไป เขาเลย ไปกับเธอด้วยกัน
จารวียืนตรงหน้ากระจก เธอกำลังเปลี่ยนชุด เดี๋ยวสัก พักก็เอา ดออกใหม่ล่าสุดออกมาลองชุดแล้ว ดอีก
สุดท้ายพลางเลือกชุดลาดกระโปรงดำที่ยาว ฟังสามา ขึ้นมา ยศพลขมวดคิ้วเลยทันที
“ไม่ได้ ชุดนี้เปิดเยอะไป แขนก็เปิดออกมาแล้ว จาร เธอจะไปอ่อยแขกเขารึไง! ”
ยศพลบ่นขึ้นมา
เพียงเปิดแค่แขนออกมานิดๆ ผู้ชายคนนี้จำเป็นต้องขี้จุ แบบนี้ไหม
จาร เปลี่ยนไปหลายชุด ก็มีแต่ชุดนี้เหมาะที่สุด เพราะ เป็นงานแต่งงานคนอื่น เธอไม่อาจใส่ตามใจตัวเองมากเกิน
ถ้าใสสวยไป อาจจะแย่งชิมเจ้าสาวไปเลย
จารวีเอาผ้าพันไหล่สีขาวพันไหล่ขึ้นมา “แบบนี้นายดูโอ เคไหม?”
ยศพลหลีตามอง พลางกระโดดออกมากดจารวีไปแนบ ที่พนัง เขาจูบดูดริมฝีปากเธอขึ้นมา
ผู้หญิงคนนี้ใส่อะไรก็สวยปังทั้งนั้น
สีดำเทียบกับผิวขาวเนียนเธอไว้ ทั้งคนดูเหมือนเป็นเจ้า หญิงหิมะไปต่าง
ชุดรวดที่ดีไชน์อย่างพอดีตัวเธอ ลดหุ่นเธอดูเป็นรูปเป็น ร่างช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
ป้าพันไหล่สีขาวเหมาะกับชุดจนดูสวยหรูไปอีก
ยศพลแค่มองหายใจก็ถูกสลายแล้ว จากนั้นเขาเลยจูบ ไปอย่างอดไม่ได้
” ไม่เอา นายบ้า ฉันพึ่งทาลิปสติก…
ยศพลไม่ได้สนใจการดันต่อต้านของจารวี ยังคงจูบ อย่างดุเดือด มือใหญ่เริ่มล้วงเข้าในกระโปรง ลูบคลำเธอ ไม่หยุด
เสียงหายใจหอบดังกระแทกแก้วหูจารวี ร่างกายเธอ ค่อยๆอ่อนลง เธอเอามือวาง พนัง เหมือนเป็นเรือใบเล็กที่ เจอพายุกลางทะเล ถูกเขาโยกขึ้นมาสูงๆ
“ไม่เอา ยศพล ไม่มีเวลาแล้ว ยังเหลือครึ่ง ชั่วโมง…อุ๊บ…งานแต่งจะเริ่มแล้ว…อ๊าก!!”
จาร ค่อยๆร้องออกจากล่าคอถึงในปาก ยศพลตัวร้อน ไปหมด เขาไม่มีถอดเสื้อผ้าตัวเอง พลางกดตัวจารวีใน พนังไว้แบบนั้น
กระโปรงถูกดึงขึ้นมา จากนั้นใช้แรงกระแทกเข้าไป
จารวีเอามือวาง คําแพงทั้งสองข้าง ทั้งสองมือเขาอบเอวบางเธอไว้ มีจังหวะความเร้าใจ
” รัก เธอเชก เหลือเกิน ฉันทนไม่ไหวแล้ว…
ยศพลเอาคางหุบเข้าไปหลังคอเธอที่ขาวราวหิมะ สูบ ม กลิ่นหอมสดชื่นเธอที่เปล่งออกมา
เขาหายใจแรงมาก ลมหายใจที่ร้อนกระทบเข้าคอเธอ หยุด ความรู้สึกเร้าร้อนพลุ่งพล่านเข้ามาเธอวูบร้อนขึ้น
ผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่ยืนตรงหน้าเขา ไม่ว่าจะมีกริยา อะไรก็สามารถกระตุ้นอารมณ์ความต้องการเขาตลอด
เขาเหมือนเข้าสู่ความเป็นปีศาจ ไม่อาจควบคุมตัวได้ ไม่อาจควบคุมความลุ่มหลงไปกับเธอ
หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง จารวีถึงจะโล่งอกได้
ใบหน้าร้อนจัด มีรอยที่เกิดจากการเซกรัก กระโปรงถูก กดจนหยิบไปเลย
ยศพลเอามือวางทีเตียงอย่างเต็มที่ มองท่าทางตัวเอง อย่างได้ใจ
“นี่ นายทําเอากระโปรงฉันสกปรกแล้ว ทําไงดี?”
จารวีจำเป็นต้องไปอาบน้ำอาบท่าอีกครั้ง แล้วเปลี่ยนชุด เฮ้อ ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาชุด เหมาะได้
“อย่าไปแล้ว ! ยศพลลูบคางไว้ เขาขี้เกียจไปร่วมงานแต่งป่าไรนั่นแล้ว
“ไม่ได้ ถ้าไม่ไปพี่มนต์ต้องเสียใจแน่ๆเลย”
ทําไมเขาถึงสําคาน อ มนต์นมาก เพียงฟังแล้วก็ปวด หัว สีหน้าเขาจึงเยืนเรียบทันที
ได้ เขาท!!!
เพื่อได้เห็นเธอดีใจ เขายอมทนทุกอย่าง!!
จารวีเปลี่ยนเป็นชุดรวดสีฟ้า กระโปรงดูสตีแบบนี้ทำให้ เธอน่ารักมากกว่าเดิม
ไม่เหมือนคนแม่ที่ตั้งครรภ์เลย เพราะเดิมทีเธอก็ไม่ใหญ่ อยู่แล้ว!!
“ฉันใส่ชุดนี้สวยไหม หรือชุดเมื่อกี้สวย? จารหน้าแดง ชมพู เงยหน้าตากระพริบมองยศพล
ยศพลมองเธออย่างตั้งใจ นานสักพักถึงปลิกปาก “ไม่ ใส่สวยกว่า!”
จารวี น้าแดง แดงเหมือนเลือดไก่ในทันที
“มั่ว ไม่คุยกับนายแล้ว ชุดนี้แหละ!
จารวีจี ผมหวีให้เรียบร้อย มองยศพล นอนบนเตียงไม่ ขยับ
“นายไม่ไปเปลี่ยนชุดรี?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ