มนตรีตเอ่ยออกมานับครั้งไม่ถ้วน หลังจากที่เขาพาจาร กลับบ้าน ก็นัดให้อังคณามา เขารู้ดีว่าถ้าหากเขาและเธอ อยู่กันตามลำพัง จะทำให้จารวีรู้สึกไม่สบายใจ
ณ ห้องรับแขกของบ้านมนต์ตรี อังคณาดย บจารวีอยู่ บนโซฟา
แต่มนต์ตรีกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร” วันนี้พี่จะ ลงมือทําอาหารทีวีชอบเอง มีกระดูกหมูผัดเปรี้ยวหวาน กับ ปลาราดพริก”วันนี้ที่ร้านอาหารฝรั่ง จารวีแทบไม่ได้จับซ้อน ส้อม ในใจของมนต์ตรีค่อนข้างเป็นห่วงเธอ
“ว้าว ดีจังเลย คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้ชิมอาหารที่คุณชาย มนต์ตรีเป็นคนลงมือทําด้วยตัวเอง”
จารวีเพียงแค่ยิ้ม เธอไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
ในห้องรับแขกที่กว้างขวาง เหลือเพียงแค่อังคณาและจาร
อังคณาร้องตะโกนออกมา ว้าว ห้องรับแขกของบ้านพี่ มนต์ตรีใหญ่กว่าห้องทุกห้องของบ้านฉันรวมกันเสียอีก ก็ คนรวยนี่เนอะ แต่ยังไงฉันก็รู้สึกว่ามันสุรุ่ยสุร่ายเกินไป แถมเขายังอยู่คนเดียวอีกต่างหาก”
ถ้าหากว่าอังคณาได้ไปบ้านยศพลสักครั้ง เธอคงจะตื่น เต้นกว่านี้มากนัก”เอ้อ! ยวีนี่แกทะเลาะกับยศพลอีกแล้ว หรอ?”
ถ้าหากว่าจะราวไม่ได้ทะเลาะกับเขา เธอไม่มีทางมาที บ้าน มนต์ตรีเป็นแน
ตอนทีมนต์ตรีโทรศัพท์หาอังคณา น้ำเสียงของเขาค่อน ข้างเกรงใจ ราวกับกล้าว่าอังคณาจะไม่ยอมมาที
จาร ขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวด ย ง ฉันคงต้องเลิกกับ ศพ แล้วล่ะ”
“นี่อย่าบอกนะว่าไอ้เลวนั่นมันรังแกเธออีกแล้ว ครั้งหน้าถ้า ฉันเจอเขานะ ฉันจะคิดบัญชีให้เข็ดเลยคอยดู ไอ้คนสาระ เลวทำไมถึงชอบรังแกย้ยวีของฉันอยู่เรื่อยเลยนะ ไม่รู้ จ๊กความตายซะแล้ว ย้ยวีของฉันออกจะเหมือนดอกไม้ที่ บริสุทธิ์งดงามขนาดนี้ ทําไมไม่รู้จักทะนุถนอมเอาซะเลย!!”‘
“พอแล้วๆ หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” ท่าทางที่โอเว่อร์ของ อังคณา ทําให้จะราวีหัวเราะจนท้องแข็ง
“ไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก ถึงแม้ว่ายศพลจะอารมณ์ค่อน ข้างร้อน แต่ว่าตอนนี้เขาไม่ได้ลงไม้ลงมือกับฉันหรอก เพราะว่าฉันกําลังท้องด้วย”
“ถ้างั้นท่าไมพวกเธอถึงเลิกกันล่ะ?”อังคณานึกฉงน จึงเอ่ย ถามอย่างตรงไปตรงมา
เอ่อ… เพราะความแค้นระหว่างบ้านบ้านโพธิสูงกับพูล สวัสดุของฉันน่ะ”
” ความแค้นงั้นหรอ? นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ใครเค้าคิดถึง เรื่องแบบนี้กัน! แล้วอีกอย่างนะ พ่อของเธอก็ยังมีชีวิตอยู่ ก็ ให้เขารับผลกรรมพวกนี้ไปสิ มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอเลยสักนิตเคียว! อังคณาพูดพลางลูบค่าศีรษะไปมา เอ้ ใช้ ใน ราชสํานัก ก น สมัยโบราณของจีน เคยมีค่ากล่าวแบบนี้ ไม่ใช่หรอ? สองประเทศที่เป็นศัตรูต่อกัน เพื่อบรรเทาความ สัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ ก็เลยส่งราชธิดาหรือราชบุตร ไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นทั้งสองประเทศก็ เลยเลิกเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ใช่ไหมล่ะ? เธอ แต่งงานกับยศ พลแล้วก็มีลูกชายให้เขา แค่ สองตระกูลของพวกเธอก็คืนดี กัน ความเคียดแค้น มลายหายไป อย่างนี้ดีออก”
คําแนะนําของอังคณาทําให้จารวีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“ที่แกพูดก็มีเหตุผล ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้น แต่ว่าคุณ พ่อของยศพลเขาไมชอบฉันเลยด้วย ”
แกจะไปแคร์ทําไมว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ แกแต่งงาน กับยศพล ไม่ได้แต่งงานกับพ่อของเขาซะหน่อย”
แต่ว่าเขาให้คนมาตามฆ่าฉันน่ะสิ”จารวีเอ่ยอย่างกลัดกลุ้ม ใจ”ฉันกลัวว่าต่อไปหลายเดือนเข้า ลูกของฉันจะเป็น อันตราย เรื่องนี้เป็นอะไรที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้น
อังคณาตะลึงงัน เธอพูดอะไรไม่ออก เนิ่นนาน จึงสบถ ออกมา สารเลว…”
” ลูกเป็นยังไงพ่อก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ หลานแท้ๆตัวเองก็ยังทำได้ลง ช่างเลวทรามต่ำช้าที่หนึ่งเลย จริงๆ “อังคณาพ่นคําด่าออกมาอย่างคับแค้นใจ
ใบหน้าของจารวีขมขื่น เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเจ็บ ปวด เมื่อถูกอังคณาพูดจี้จุดเช่นนี้ เธอรู้สึกเหมือนว่ามัน เป็นละครน้ำเน่า จารวียิ้มบางๆออกมา
ทําขั้นตอนนี้ พลไม่ต้องการเธอแล้วหรอ?
*ไม่รู้ แต่ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะต้องการไม่ต้องการฉัน
ฉันแค่ต้องการปกป้องลูก” “ถ้างั้น แกไปอยู่บ้านฉันก่อนสิ บ้านฉันค่อนข้างปลอดภัย ที่
แกพูดว่าเขาตามไล่ฆ่าแกอ่ะ หมายความว่าไงหรอ?”
*การไตรสวนผลลัพธ์ของเมื่อหลายวันก่อนออกมาแล้ว ผลคือมือปืนพวกนั้นเป็นสายลับของบ้านโพธิ์สูง
อังคณากัดฟันกรอดอย่างโกรธแค้น “ไอ้เลวเอ้ย!! จ้าง มือปืนมาเลยเนียนะ นี่มันชักจะมากเกินไปแล้ว!!”
อังคณาหันไปโอบกอดจารวี ร ย ยัยเด็กน้อย น่า สงสารของฉัน แกจะต่อสู้กับสายลับมือปืนพวกนี้ได้ยังไง ล่ะ! ฉันว่าแกถือโอกาสที่ยังมีสติอยู่ ไปหลบซ่อนตัวเถอะนะ!”
ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น พลันก็มีร่างของ ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาทางประตู
“ฉันไม่ได้มารบกวนพวกเธอใช่ไหม?”
จาร หันหน้ากลับไปมอง ก็พบสุริยวัลล์ที่กำลังเดิน นวยนาดเข้ามา เธอสวมใส่ชุดดั้งเดิมสีชมพูเงิน เพชรบน แผงคอทอประกายระยิบระยับ ท่อนล่างคือกระโปรงที่ถูก เย็บปักด้วยลวดลายดอกไม้ รองเท้าส้นสูงสีเงินขับให้เธอดู มีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
เธอสะพายกระเป๋าแอร์เมสนิวคอลเลคชั่นสีชมพู ผมดัด ลอนที่เพิ่งม้วนเสร็จใหม่ๆ ถูกปล่อยสบาย ไว้กลางหลัง ดูเซ็กซี่ และมีกลิ่นอายของเพศหญิง
ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มอย่างละเอียดงดงาม เธอเดิน เข้ามาช้าๆ พร้อมกับกลิ่นน้ำหอมชาแนลที่ลอยเข้ามา
อังคณาขมวดคิ้ว ใบหน้าบึ้งตึงไม่พูดจา เธอไม่ชอบลูก คนรวยที่ชอบวางท่าใหญ่โตแบบสุริย์วัลย์
“ขอโทษนะ จารวี เมื่อก่อนมันเป็นเพราะฉันไม่ดี ฉันไม่ควร จะทํากับเธอแบบนั้นเลย
แน่นอนว่าสุรีย์วัลย์รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานของ มนต์ตรีกับจาร
การพบกันอีกครั้งในตอนนี้ ในสายตาของสุรีวัลย์ไม่ได้ มีความหึงหวงเกลียดชังหลงเหลืออยู่แล้ว มีเพียง ความเห็น อกเห็นใจเท่านั้น
จารวีไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอเพียงแค่ยิ้มบางๆ ฉัน หวังว่าคุณกับ มนต์จะกลับมาคืนดีกันในเร็ววันนะ คะ ประโยคนี้ จารวีพูดได้ตรงกับส่วนลึกในหัวใจของสุรีย์
สุริย์วรรณนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับจารวี”ฉันมาเก็บข้าว ของของเมื่อก่อนน่ะ”
ประโยคนี้ทำให้อังคณารู้สึกว่า สุรีย์วัลยอยากจะแสดง ว่าตัวเองเคยสนิทกับมนต์ตรีเพียงใด
“อ่อ งั้นก็อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิคะ พี่มนต์กำลังง่วน อยู่ในครัว คุณไปดูสิคะ”
จาร เปิดโอกาสให้พวกเขา
“โอเค”สุริยวัลย์เห็นว่านี่คือโอกาสดี เธอวางกระเป๋าลง พลางเดินไปที่ห้องครัว
อังคณามองตามหลังของเธอไป พลางวิพากษ์วิจารณ์ยับ
วี กับคนแบบนี้แกจะไปตีด้วยทําไมอะ
จารวีไหวไหล่เดิมทีเธอก็ต้องเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้อยู่ แล้ว เพราะการปรากฏตัวของฉัน เลยทําให้เธอสูญเสียสิ่งที ควรจะเป็นของเธอ มันก็ถูกแล้วหนิที่เธอเกลียดฉัน”
“จะคิดงั้นได้ไงยัย ยัยนั่นทําร้ายแกนะ”
‘ช่างมันเถอะ มนต์ต้องการผู้หญิงแบบเธอคอยช่วยเหลือ เขา แต่ฉันน่ะ ช่วยอะไรเขาไม่ได้สักอย่าง แม้แต่เรื่องพื้นฐาน อย่างความรัก ฉันยังให้เขาไม่ได้เลย จารวีเอยอย่างเหม่อ ลอย
ความรักที่มนต์ตรีมีต่อจารวีค่อนข้างหนักแน่นมั่นคง แต่ เธอกลับรับรักเขาไม่ได้ เพราะฉะนั้น จารวีไม่มีคุณสมบัติ พอที่จะไปพรากผู้หญิงข้างกายเขา ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็คือ การ มองเห็นเขาหาความสุขของตัวเองเจอ
“บับวี แกนี่มันจิตใจดีจริงๆเลยนะยะ!!”
อังคณาเอยอย่างค่อนแคะ ในขณะนั้น ก็มีเสียงดังออกมา จากห้องครัว เป็นเสียงหั่นอะไรสักอย่าง ฟังไม่ค่อยชัด
ไม่นานนัก สรี วัลนวิ่งออกมาอย่างรีบร้อน
ทั้งสองมือ และตามล่าตัวของเธอส่วนเปรอะเบียนไปด้วย เครื่องปรุงรส น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม เธอทั้งวิ่งทั้งตะโกน ออกมา
“พริกอันนี้มันทำให้ฉันแสบตาอะ!!”
พูดจบก็พรวดพราดเข้าห้องน้ำ
มนต์ตรีเดินออกมาในชุดผ้ากันเปื้อน เขายิ้มพลางเอ่ย อย่างนุ่มนวล วี พี่ขอโทษนะ พี่ไม่คิดว่าสุริย์วัลย์จะมา ไม่งั้น พี่ริบบอกให้เธอกลับไปดีไหม?”
จารวีโบกมือไปมาอย่างรีบร้อน เอ่อ ไม่ได้นะคะ มนต์ จะทำตัวไร้ความรู้สึกแบบนี้ได้ยังไงคะ ยังไงเธอก็เคยเป็นคู่ หมั้นของพี่นะ ให้เธออยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนเถอะค่ะ”
ใบหน้าของมนต์ตรีอ่อนโยนและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โอเค ตามใจ แล้วกัน”
ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารเย็นที่ค่อนข้างหลากหลาย มีผัด เปรี้ยวหวานกระดูกหมู ปลาต้มซุปหม่าล่า ปูผัดผงกระหรี่
อาหารทั้งโต๊ะล้วนเป็นของโปรดของจารวี กลิ่นหอมหวล ที่ชวนให้คนน้าลายสอ
ที่บ้านโพธิสูง ยศพลกําชับน้าอามว่าไม่ให้ทําอาหารรสจัด ให้จารวีทาน ให้ แต่อาหารรสจืดเท่านั้น
จาร รู้สึกหิวกระหายอาหารรสจัดๆพวกนี้มานานมากแล้ว เมื่อมนต์ตรีมองเห็นสายตาหิวกระหายของจารวี เขาก็ยืนตะเกียบให้เธอ ลองซึมกระดูกหมู รสชาติเป็นยังไงบ้าง”
โอเคค่ะ จารวี ลายสอ แทบจะอดทนรอไม่ไหวอีกต่อ ไป เมนูกระดูกหมูผัดเปรี้ยวหวานนี้ เป็นสิ่งที่เขาตั้งใจทำเป็น พิเศษ
กระดูกหมูถูกต้มจนเปื่อย สีสันงดงามน่ารับประทาน โดย เฉพาะนาผึ้งที่ราดไว้ด้านบน ชวนให้คนมองนํ้าลายไหล
จํารหยิบตะเกียบคีบมาหนึ่งชิ้น พลางคืบเข้าปาก รสชาติเปรี้ยวหวาน ทั้งยังมีความหอมของเกาลัด
อร่อยมากเลยค่ะ”จารวีเคี้ยวกระดูกหมู เธอพบว่าในชิ้น กระดูกหมูมีเกาลัดหอมหวานอยู่ด้านใน
วิธีทําแบบนี้ มี มนต์คนเดียวที่ทําได้นะเนี่ย”
“ฮ่าๆ ก็รู้ว่าชอบกิน ก็เลยขอมาเยอะเลย”
รอยยิ้มของเขาบางเบา จารวีชอบทานเกาลัด ส่วน เขาชอบมองเธอทานเกาลัด ขอบมองริมฝีปากเล็กของเธอ ค่อยๆทานลงไปทีละเม็ด ชอบมองความสุขอันมากล้นที่ ปรากฏออกมาจากใบหน้าเล็กของเธอ
นี่ก็คือสิ่งที่เขาพึงพอใจที่สุด
ดังนั้นเขาก็เลยซือเกาลัดมามากมาย ในวันที่เขาไม่ได้เจอ กับเธอ เขาก็จะนั่งเหม่อลอยอยู่กับเกาลัดเหล่านี้
“จารวี มนต์ อมาเยอะจริงๆนะ! เธอรู้ไหม เมื่อกี้ฉันเห็น เกาลัดอยู่ในตู้เย็นอีกเยอะแยะเลยแหละ ดูดูแล้วมนต์คงจะรักน้องสาวอย่างเธอมากๆเลย” รีวรรณ ล้างหน้าและ เติมเครื่องสําอางเสร็จแล้ว ก้าวออกมาจากห้องน้ำ
แต่คำพูดของเธอกลับไม่ได้รับการเห็นด้วยจากทุกคน
สีหน้าของมนต์ตรีค่อนข้างสาบากใจ จารวี สมองไปทาง อื่น ส่วนสายตาของอังคณาไม่ปรากฏความยินดี
สรีวิล นิ่งเงียบไปสักพัก แล้วจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“ว้าว อาหารเยอะแยะเลย คุณมีฝีมือจริงๆนะเนี่ยมนต์ เดี๋ยว ฉันจะทานให้เยอะๆเลย”
ทุกคนนั่งลงช้าๆ มนต์ตรียกน้ำสตรอเบอร์รี่มาเสิร์ฟให้ทุก คนอย่างเอาใจใส่
เขาส่งมันให้กับจารวีเป็นคนแรก” ให้คุณหม่ามี้ก่อนนะ พวกเธออย่าอิจฉาล่ะ”มนต์ตรีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
อังคณา ไหวไหล่ รอยยิ้มบนใบหน้าของสุริยวัล แข็ง อ แต่ไม่นานนักก็จากหายไปอย่างรวดเร็ว
เธอจะโกรธไม่ได้ ไม่มีอะไรให้เธอโกรธทั้งนั้น เพราะไม่ ว่ายังไงสถานะของจารวีในตอนนี้ก็เป็นเพียงน้องสาวของ มนต์ตรีเท่านั้น
อีกทั้งจารยังท้องลูกของยศพลอยู่
ยังไงมนต์ก็ต้องเป็นของเธอวันยังค่ำ เธอไม่รีบ เธอไม่ ควรใจร้อน ต้องค่อยเป็นค่อยไป
มนต์ วันนี้ฉันเห็นกุญแจสายยูสีทอง ร้านขายทอง มันสวยมากเลยล่ะ ไว้เราไปซื้อมาให้ลูกของจารากันดี ไหม? สุรีย์วัลยแอบค่าแนะนำ
มนตรีเห็นด้วย เอาสิคุณ ตาดีนะเนี่ย”
เพียงแต่ก่อยค่าธรรมดาทีมนต์ตรีเอ่ยชมเธอ กลับเติม เติมความหวานในหัวใจให้กับสรีวัลย์ เธอรู้สึกดีอกดีใจเป็น อย่างยิ่ง
อันที่จริงยังมีพวกกำไรเล็กๆด้วย เดี๋ยวทานข้าวเสร็จ แล้วไปดูกันเถอะ! ”
เมือเอ่ยถึงลูก พลันดวงใจของจะราวี พลอยปลื้มปีติไป ด้วย ตอนนี้ฉันยังไม่คลอดซะหน่อยค่ะ เร็วไปไหมคะ?”
“ไม่เร็วไปหรอก ถ้าไม่รีบเตรียมตั้งแต่ตอนนี้ รอให้เขาเกิด มาจะไม่ทันเอานะ”สรีย์วัลย์รีบไปเสริม
สรีย์วรรณทานอาหารไปได้เพียงคําเดียว เธอก็รีบยก ขึ้นดีมอย่างรวดเร็ว
เวลาเพียงไม่นาน ใบหน้าและจมูกของเธอก็กลายเป็นสี แดง อีกทั้งน้ำตายังไหลไม่หยุด
เป็นเพราะมนต์ตรีหาอาหารเผ็ดเกินไป
วัลย์ ผมจำได้ว่าคุณไม่ชอบกินเผ็ด แล้วกินอย่างนี้คุณ จะไม่เป็นไรหรอ? ให้ผมสั่งอาหารอย่างอื่นมาให้ไหม”มนตรี จ้องมองสุรีย์วัล อย่างแปลกใจ เขาจําได้ว่าเคยมีครั้งหนึ่งที่ เธอทานเผ็ด พอเช้าวันที่สองก็มีผื่นเม็ดสีแดงบวมเปล่งขึ้นที่
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ