ตอนที่ 116 นี่คือความรัก

บนรถที่มีบาร นั่งอยู่บ่อยๆแล่นอยู่บนถนน บรรยา กาศ ยิ่งอยู่นิ่งคุ้นเคย

เห็นใบหน้าของจาร

ยศพลก็ยิ้มออกมา

ยศพลเป็นคนขับรถเร็ว ขับบนถนนเร็วมาก เขา ชอบขับแบบนี้จนจาร กลัว

ถึงแม้ว่าบนตัวจะคาดเข็ดขัดนิรภัย แต่เธอก็ไม่

วางใจอยู่ดี รู้สึกกลัวแบบแปลก

“จอดรถ จอดเร็ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว……

พอยศพ จอดรถป๊บ จารวี รับแกะเข็มขัดออก

เปิดประตูรถ แล้วก็กระโดนออกไป

แล้วเธอก็นั่งอ้วกอยู่ข้างทาง

เธอเมารถงั้นหรอ!!

“ไม่ใช่แล้ว ตอนนี้เธอเมารถหรอ”ยศพลนน้ำให้ อย่างเป็นห่วง พอจัดการเสร็จ ก็นั่งอยู่ข้างรถ นาย ช่วยขับขา ลงหน่อยได้ไหม?

ยศพลมองจารวีอย่างแปลกใจ จนนานมาก ค่อย พยักหน้ารับได้!”

ในเวลาทีรถแล่น ก็เริ่มช้าลงแบบปกติแล้

หน้าจองบารวีก็ยังซีดขาวอยู่ พยุงอยู่ที่รถไม่พูด

อะไร

รถค่อยๆแล่นเขาไปยังที คือที่ที่คุ้นเคย

ในของจารวี ทีนี่…

ที่นี่มีความทรงจํามากมาย ทั้งความสุขและความ ทุกข์ ก็มีความเกี่ยวข้องกับที่นี่

ยศพลเดินลงจากรถ แล้วปิดประตูเสียงดัง

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอดูแลที่นี่ ที่นี่คือบริษัท อิสระ ตั้งแต่ตอนนี้ เธอก็คือประธานคนนึงแล้ว เพ ราะฉนั้น เราเท่าเทียมกัน เธอคงไม่มีข้อแก้ตัวอะไร แล้วนะ!” จารวีเงยหน้าไปดูทั้งสี่ด้าน หลังจากความรัก

ของเธอกับยศพลจะมีปัญหา ที่นี่ก็เหมือนปล่อยให้ร้าง

ไป ไม่มีคนเลยสักคน

แต่ว่าตอนนี้ ทีนี้ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

ทุกที่ที่มองไปก็จะเห็นว่ามีสีสัน ร

เชส ทีนีเคยเป็นความฝันของบาร แต่ว่า มันคง ไม่กลับมาอยู่ในมือเธอง่ายขนาดนี้หรอก นี่มันคงง่าย

เกินไป

จารวี ออยู่หน้าบริษัท ไม่เชื่อว่านี่คือความจริง

“ไป เราเข้าไปดูกัน…..

พอเห็นแววตาของจารวี ยศพลก็ตบบนบ่าเธอเบาๆ ทั้งสองเดินเข้าไปข้างในบริษัทด้วยกัน

พอเข้าไปด้านใน เห็นหน้าคนด้านหน้าที่เปลี่ยนไป

“สวัสดครับ ท่านประทา

ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาจาร เขาแนะนำตัว เอง”ท่านประธานยศพลงให้ผมทํางานเป็นหัวหน้าแผ นกส่งออก ช่วยให้คําแนะนำดูแลด้วยครับ

หน้าของยศพลมิ่งเหมือนเดินต่อไป เรื่องส่ง ออกของที่นี่ก็ฟังคนสั่งของประธานจารวีได้เลย

จาร ตกใจจนพูดไม่ออก จารวีเดินดูรอบๆบริษัท หนึ่งรอบ

ตั้งแต่บริษัทกลับมาเปิดใหม่อีกครั้ง ก็ไม่มีอะไร เปลี่ยนไปเลย

กริปบริหารและนักออกแบบ ก็เป็นคนดังระดับโลก ยังมีนักออกแบบหลายคนที่มาจากปารีส

พอเห็นยศพลทุ่มเทขนาดนี้ บริษัทนี้ก็ไม่ค่อยใหญ่ มาก แต่ว่าพนักงานที่นี้คือดีที่สุด

พอตอนหัวหน้าฝ่ายขายไม่อยู่ จารก็ถามยศพล ว่า“ฉันเป็นแค่ออกแบบ ไม่เป็นการบริการ บริษัทใหญ่ ขนาดนี้ ให้ฉันดูแล ถ้าเกิดขาดทุนขึ้นมาจะทำยังไง?

“ขาดทุนคือเรื่องปกติ แต่ว่า เธอก็ต้องค่อยๆฝึกการ บริหารไป บริษัทนี้ ไม่ว่าจะมาได้ยังไง จารวีก็ไม่สามารถปฏิ

เสธเขาได้

นี่คือความฝันที่มีมนต์เตรียมไว้ให้เธอ เธอไม่เข้า ใบ ว่าทําไมยศพลต้องทำแบบนี้?

หรือว่าเขามองมนต์ผิดไป

“ชอบมั้ย?”

ยศพลรู้สึกผิดเล็กน้อย มองดูจารวี ยิ้มอยู่

จารย์ แต่ไม่ตอบ ยศพลดันจารวีให้ชิดกำแพง

“เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ เธอกับผมเราเท่าเทียมกันแล้ว ถ้างั้น ตอนนี้ผมก็จีบเธอได้แล้ว?”

จาร ตกใจตาโต เมื่อความรู้สึกในใจที่อยาก ขอบคุณ มันหายไปเลย ไอ้บ้านหมาทั้งหมด เพียง แค่จะจบ เธอ เธอยังคิด……

” ยศพล นายไม่รู้สึกว่ามันเกินไปหรอ?

ยศพล กย้มเบาๆ ต่อมาเขาก็รีบปิดปากเธอด้วย ปากของเขาเอง

“ไม่เอา ที่นี่คนเยะ ไม่เอา อ้า ………

ปาก ร้องระอุของยศพลปิดปากของจารไว้ ผู้หญิง คนนี้ ยังเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอมาก จะคิดมาก ทั้งๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอเธอมันบ่ง บอกว่าเป็นของเขา แต่เธอมักชอบหาข้ออ้างต่างๆมา ปฏิเสธ

จูบนี้ ทําให้จารวีหายใจไม่เป็นจังหวะ

ยศพลเหมือนจูบยังไงก็ไม่อิ่ม เขาจูบเธอครั้งแล้ว

ครั้งเล่า เหมือนชิมของหวาน

มือใหญ่ของเธอ สอดเข้าไปในผมของเธอ แล้ว จับท้ายทอยของเธอไว้

พอเจอจูบ จากเขา จารวีถึงรู้ว่า ใจของเธอเต้น แรงมาก หน้าแดงเหมือนมะเขือเทศ

แค่จูบ ยศพลก็ทําให้เธอรู้สึกหายใจไม่สะดวก

เขาก็เป็นผู้ชายที่แข็งแรงแบบนี้

และเจ้าเล่ห มาก

นานมากกว่าเขาจะปล่อยให้ปากเธอเป็นอิสระ จาร ฝังไว้ตรงประตู รีบหายใจ

หน้าที่แดงมากขึ้น ทำให้เธอดูสวยกว่าเดิม

ปากที่โดนจูบ กูดูเหมือนจะบวมขึ้นมา

ยศพลกลับค่อมตัวเธอไว้ ไม่สนใจสายดารอบข้าง อุ้มเธอขึ้น แล้วก็เดินไปทางรถที่จอดไว้

เหมือนรอทนไม่ไหวแล้ว พอขึ้นเสร็จแล้วเขาก็ปิด

ประตูอย่างแรง

“รัก ผมคิดถึงเธอมาก เธอหาให้ผมรอนานไป

M

ศพลจูบลง ข้างหูของเธอ ทำให้เธอสะดุ้ง

จาร จะผลักเขาออก แต่ความรู้สึกที่เหมือนกันก

กะ ทําให้เธอเกล้มไป

ความรู้สึกที่ดีนเต้นแบบนี้ ใจทั้งสองดวงก็เต้นไม่ เปิยจังหวะ

จาร ถึงรู้สึกว่า

นี่คือความรัก

ตอนที่เธออยู่กับมนต์ตรี ทั้งสองคนไม่มีอะไรเกิน เลยกันเลย แต่ว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา

เธอกับมนต์ตรี มันเป็นแนความสบายใจ เหมือน คนสนิทญาติ แต่ไม่ใช่คนรัก

แต่กลับยศพลมันไม่เหมือนกัน เขาทําให้เธอมี ความสุข ตื่นเต้น

“จาร เธอรักผมใช่ไหม เธอลองจับดู หัวใจของ เธอมันเต้นเร็วแค่ไหน

พอยศพลจูบที่ข้างหูของเธอ ก็ค่อยๆเลื่อนไปที่คอ

ของเธอ

เขาค่อยๆเกะกระดุมของเธอออก ทีละเม็ดผิวที่ดู ขาวเนียนเผยออกมา ให้ความรู้สึกอ่อนโยน ยศพล ชอบใจมาก

เธอ กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง เขา รู้สีกว่ามันสวยงามมาก

ผู้หญิงคนนี้ ยังไงก็หนีไปจากอ้อมกอดของเขาไม่

จารวีกูรู้สึกถึงความสบาย เหมือนกับที่รดเข้ามา

ทีละครั้ง

มือใหญ่ของเขา เปิดเสื้อเธอออกแล้วยื่นมือเข้าใน เสื้อในของเธอ ค่อยๆ บ

ไม่ร้อนแรงเหมือนเมื่อก่อา เขาดูอ่อนโยนขึ้น

เขาเกะเสื้อของเธออก เมือใหญ่ที่ดูอบอุ่น เลื่อน เข้าไปด้านใน กลิ่นหอมที่มาจากตัวเธอ ทําให้เขา รู้ กดีมาก น

ความรู้สึกที่ดี ทําให้เขาพอใจมาก

“ไม่เอา….”

มือของจาร ปีกป้ายไปทั่ว สายตาไม่มองเขาแล้

วก็ปฏิเสธยศพล

ได้ ความรู้สึกนี้ที่ทำให้เธอหลงใหล มันคือสิ่งเดียวที่ เดือนเธออยู่ ว่าไม่เอา จารวี เธออยากลืมการเป็นตัว

เอง

ทันใดนั้น ความรู้สึกนี้ มันเกินขึ้น

เธอเกือบควบคุมไม่อยู่ แต่ก็คิดได้ขึ้นมาอย่า……

จาร ดันยศพลออก ครั้งแรกยศพลคิดว่าเธออาย

แต่พอกำลังจะเข้าไป เธอก็ใช้แรงทั้งหมดผลักเขา

ออก

แต่ว่า ตอนนี้มันถึงจุดนั้นแล้ว ควบคุมไม่ได้แล้ว เขาทรมาน ผู้สึกเหมือนตัวเจ้ากำลังจะระเบิดออกมา

กูเหมือนนักท่องเที่ยวที่อยู่กลางทะเลสาป หลัง จากที่โดนแดดเผาเกือบจะไหม้ เขามันจะแตกตื่นกับ แหล่งน้ำ เสมอ

เขาโหยหาความรู้สึกนั้น และอยากจะปลดปล่อย

แต่ว่า ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ กลับไม่ให้ความร่วม

มือ เขารู้สึกเริ่มรําคาญ ซึ่งเธอกลับมาเหมือนคนไร้ สติ เริ่มปลด เสื้อของเธอออก

“จารวี อย่าปฏิเสธผมเลย จารวี ผมต้องการ

เธอ…..

เสียงที่ดูรีบร้อน เพราะเขามีความต้องการมาก

การถนงระทําของเขา มันช่างป่าเถื่อน

สุดท้ายก็ทําให้จารวีเจ็บ เธอร้องไห้ออกมา อ้า ปากและกัดลงบนมือของยศพล

ความรู้สึกเจ็บ ทำให้ยศพลได้สติขึ้นมา พอเขา เห็นจารวีร้องไห้ขึ้นมา ทำให้เขารู้ถึงความหนักของ เรื่องนี้

เธอเป็นอะไรไป

จาร ถอยหลังกลับ สายหน้า มองเลาไว้ ยศพล นายหลอกฉันมา ก็เพราะแค่อยากจะทําเรื่องแบบนี้ใช่ ไหม?”

ยศพลจับเธอไว้ จารวี

นี่เธอพูดอะไรอยู่?” นายไม่ได้รักฉัน นายคบกับฉัน แค่อยากจะเรื่อง แบบนี้ อยากจะหาความรู้สึกที่ตื่นเต้นแบบนี้ใช่ไหม?”

นายไม่เคยสนใจว่าฉันจะรู้สึกยังไง นายบังคับฉัน แบบนี้ มันสะใจนายมากเลยใช่ไหม?”

ยศพล นายมันบ้า!!

พอจาร ค่าเสร็จ เธอก็เริ่มใส่เสื้อผ้าให้เข้าที่ กระโดดลงจากรถไม่หันกลับไปมองอีก

ยศพลขับรถดามข้างหลังเธอช้าๆ ตอนแรกๆ จาร วียังเดินตามถนน

แต่พอมาทีหลัง เธอก็วิ่งเข้าไปในสวนสาธารณะ เพื่อไม่ให้รถตามทัน

ยศพลชกลง พวงมาลัย แล้วก็จอดรถลงไปเดิน วิ่งตามจาร ไป

ยศพล นมือไปดึงจารวีไว้ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมคิดว่าเธอชอบผม ก็เลย……

เขาขอโทษกับเธอ

และจะรับผิดชอบเธอ

ก็เลย ยอมรับผิดกับเธอ

จาร มองเขาแบบไม่เชื่อสายตา

“จารวี ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ใจเธอเองก็รู้ดี ถ้า ผมอยากได้ผู้หญิงขึ้นเตียง ผมสามารถเอาใครก็ได้ เธอเชื่อ ไหม……

จาร กัดปาก พูดอย่างโมโห ฉันเชื่อ ฉันเชื่อ มาก ใครจะไม่รู้ละว่านายมีผู้หญิงมากมาย

ยศพลไม่เคยขาดเรื่องผู้หญิง ถึงกับไม่ต้องเสีย เงินสักบาท ก็สามารถเอาผู้หญิงพวกนั้นขึ้นเตียงได้

ก็จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อผู้ชายคนนี้เกิดมาหล่อ และคารมยังดีอีก

ยศพสรู้แล้วว่าจารวิโมโห แล้วเขาก็หัวเราะออก มา”บัญชีเก่าก็อย่าไปคิดเลย ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันสัญญา ว่าต่อไปนี้ผมจะมีแต่เธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ