บทที่65 ฝีมือสู้คนอื่นไม่ได้

“ฉันไม่เอา!”

เหอรุ่ยหลินส่ายหัวอย่างกับบ้าไปแล้ว ในปากทวน คํา เดิมอย่างไม่หยุด”ฉันไม่เอา ฉันไม่อยากตัดขาดกับคุณ ฉันจะให้คุณรักฉัน”

นํ้าตาที่หลั่งริม ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง หน้าตาเธอน่าอนาถ

มาก

ถึงจะอย่างนี้ก็เถอะ จงจิ่งห้าวก็ไม่ใจอ่อนเลยสักนิด

“กับข้าวเตรียมเสร็จ——”เซี่ยเจินหยูเข้ามา เดิมทีอยาก บอกเหอเหวินหวยว่าเตรียมกับข้าวเสร็จแล้ว ทานข้าวได้ แล้ว ปรากฏก็เห็นภาพที่เหอรุ่ยหลินถือมีดและกำลังแทง จงจิ่งห้าวอยู่

เลือดที่แดงสด คอยกระตุ้นสมองของเธอ

ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจออกมา

ทีนี้ทุกคนถึงดึงสติกลับมา จงฉีเฟิงตะโกนเสียงดัง “รีบ เรียกรถพยาบาลเร็ว”

เหอเหวินหวยที่มึนตึ๊บตะโกนให้เหอรุ่ยเจ๋อที่อยู่ข้างกายพวกเขายังไม่รีบดึงน้องสาวแกออกอีก!”

เอ็มทีเรื่องนี้เป็นความผิดของจงจิ่งห้าว ตอนนี้เขากลับ ได้รับบาดเจ็บที่ตระกูลเหอ

นี่ทำให้พวกเขาที่เดิมทีมีข้อได้เปรียบ ได้กลายเป็นผู้ เสียเปรียบอีก

เรื่องกลายมาเป็นแบบนี้ ไม่มีผลดีกับเขาเลยสักนิด ใน ใจลุกเป็นไฟแต่ก็ระบายออกมาไม่ได้ โมโหจนมือจับขอบ โต๊ะไว้แน่น เส้นเลือดดำที่หลังมือนูนออกมา

แกร่ง!

เสี้ยววินาทีที่เหอรุ่ยเจ๋อดึงน้องสาวออก มีดปอกผลไม้ ตกหล่นสู่พื้น ส่งเสียงดังก้องออกมา

บนใบมีดมีเลือดสีแดงสดเปื้อนอยู่

“อะ อะห้าวคุณเป็นอะไรมากมั้ยคะ?”เหอรุ่ยหลินอยาก ยื่นมือไปแตะบาดแผลของเขา

จงจิ่งห้าวปัดมือของเธอทิ้ง ในขณะนี้เอง จู่ๆในห้อง รับแขกมีโทรศัพท์ดังขึ้น
สายตาของทุกคนต่างก็มองไปทางเสื้อคลุมที่วางอยู่บน โซฟาของจงจิ่งห้าว เสียงดังมาจากที่นั่น

แสงไฟสีขาวปกคลุมลงมาจากเหนือศีรษะของจงจิ่งห้าว ปกคลุมเขาให้อยู่ในวงแสงไฟทั้งคน

ในความพร่ามัว ถ้าไม่ดูอย่างละเอียด จะดูไม่ออกว่า หน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา

เขาหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาล้วงมือถือ เห็นกวนจิ้งโทรมา เขา ได้รับสาย

ไม่นานเสียงของกวนจิ้งก็ได้ก้องมา”ประธานจงครับ เรื่องที่ประธานให้ผมตรวจสอบผมตรวจสอบเรียบร้อย แล้วครับ หกปีก่อนหลินซินเหยียนเกิดอุบัติเหตุทาง รถยนต์ ถึงได้ผิดสัจจะไม่กลับมาทำเรื่องหย่าร้าง เหอรุ่ ยเจอพาเธอกับแม่ของเธอมาซ่อนไว้ที่ประเทศA ตอน แรกพวกเขาอยู่ที่ปานี ต่อมาถึงย้ายมาที่เมืองหลวงของ ประเทศAครับ ในระหว่างนี้ ร่องรอยที่พวกเธอเคยใช้ชีวิต เหอรุ่ยเจ๋อล้วนจงใจลบทิ้ง ไม่ให้ให้คนรู้ครับ”

จงจิ่งห้าวกุมมือถือไว้ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา สายตาหล่น อยู่ที่บนตัวของเหอรุ่ยหลินกับเหอรุ่ยเจ๋อ

เขามองเหอรุ่ยเจ๋อ แต่กลับพูดกับกวนจิ้ง”หลายปีมานี้ เขาอยู่กับเธอตลอด?”
ก้อนเมฆดำได้ลอยไปมาอยู่บนใบหน้าดุร้ายของเขา “ใน ฐานะอะไร”

ถึงจะคุยกันทางโทรศัพท์กวนจิ้งก็รู้สึกได้ถึงความกด อากาศที่มาจากจงจิ่งห้าว อดกลืนน้ำลายไม่ได้ เขายังพูด ไม่จบ อย่าเพิ่งโกรธขนาดนี้ได้มั้ย?

จงจิ่งห้าวไม่มีทางได้ยินคำวิจารณ์ของเขาอยู่แล้ว ได้แต่ ตอบอย่างซื่อตรงว่า “ดูเหมือนว่าคุณหลินจะไม่ได้ยอมรับ เขา เห็นเขาเป็นแค่พี่ชายเท่านั้นครับ นอกจากเขาแล้ว ข้างกายไม่มีชายอื่นอีกเลย ก็ใช่ว่าไม่มีผู้ชายครับ——เธอ ได้ให้กำเนิดลูกชายคนนึงครับ”

“ฉันรู้แล้ว”จงจิ่งห้าววางสาย ถลึงตาจ้องมองเหอรุ่ยเจ๋อ ทีนึงอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นได้กวาดสายตามองคนของ ตระกูลเหอทีนึง”พวกคุณยังคงสามารถเสนอเงื่อนไขได้ อยู่”

พูดจบก็ได้ก้าวเท้าเดินออกจากตระกูลเหอไป เขา เหมือนไม่อยากราวีกับพวกเขาอีก

ในห้องรับแขกเละเทะไปหมด เงียบไปครู่หนึ่ง เหอเหวิน หวยถึงฟื้นฟูกลับมาเหมือนเดิมพร้อมฉีกรอยยิ้ม“จิ่งห้าว เรื่องนี้——”
จงฉีเฟิงลุกขึ้น ทำท่าพักตามระเบียบ เสียงที่สุขุมลุ่มลึก ค่อนข้างไม่สบอารมณ์“ลูกชายฉันเป็นคนผิดก่อน เพราะ เขาไม่ได้ทำตามสัญญา พวกนายมีข้อเรียกร้องอะไรก็ เสนอมาได้เลย”

จงจิ่งห้าวก็ได้รับบาดเจ็บไปแล้ว เขายังพูดแบบนี้อีก เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจแล้ว

“ฟังนายพูดเข้าซิ เรื่องรักๆใคร่ๆของเด็กๆ รักๆเลิกๆเป็น เรื่องปกติ ถึงเป็นญาติกันไม่ได้ ก็ยังมีมิตรภาพอยู่ไม่ใช่เห รอ ฉันจะเสนอข้อเรียกร้องได้ยังไง”เหอเหวินหวยแสร้ง ยิ้ม

เขาพูดแบบนี้แล้ว จงฉีเฟิงก็ไม่สะดวกที่จะพูดอะไรอีก ได้เรียกคำนึง”ลุงเพิ่ง เรากลับกันเถอะ”

ลุงเพิ่งรีบเดินมาข้างหน้า”คุณชายไปโรงพยาบาล เราจะ ไปด้วยมั้ยครับ?”

“ไม่ไปได้ยังไงล่ะ ฉันมีแค่ลูกชายคนเดียวเท่านั้น”ก็ไม่รู้ ว่าเขาพูดให้ใครฟัง สีหน้าของเหอเหวินหวยเปลี่ยนไป เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขามีนัยยะแอบแฝง

หรือว่าจงใจพูดให้เขาฟัง?

เหอเหวินหวยอัดอั้นตันใจ จงจิ่งห้าวมีความกล้าหาญไม่ยอมรับไม่ได้ว่าเขามีห้าวหาญมาก ได้พลิก สถานการณ์ที่มีผลเสียต่อเขาอย่างรวดเร็ว

“รุ่ยสิง แกไปส่งหน่อย”เหอรุ่ยสิงที่ยืนอยู่หน้าประตู ได้ยินคำพูดของพ่อแล้ว รีบเดินตามไป”คุณลุงจงผมส่ง คุณลุงครับ”

จงฉีเฟิงไม่ได้ตอบ ลุงเพิ่งเปิดประตูรถ เขาโน้มตัวนั่ง เข้าไปในรถ มองเหอรุ่ยสิงที่ยืนอยู่ข้างๆทีนึง “ฝากไป บอกพ่อของนายทีนะ เรื่องนี้ลุงไม่ได้เอามาใส่ใจ”

แตกคอกัน มันไม่มีผลดีกับฝ่ายไหนเลย

“ได้ครับ ผมจะบอกกับคุณพ่อครับ เหอรุ่ยสิงปิดประตู เบาๆพร้อมกำชับคนขับรถ “ขับช้าๆหน่อยนะ”

พอรถจากไป เหอรุ่ยสิงถึงหันหลังเข้าไปในบ้าน เหอเห วินหวยนั่งอยู่ตรงนั้น มองหน้าลูกชายและลูกสาวด้วย สีหน้าบูดบึ้ง อยากต่อว่าสักคำสองคำก็สรรหาคำพูดไม่ ได้

สุดท้ายได้หัวเราะเยาะ“วิธีการของจงจิ่งห้าวนี่ยอดเยี่ยม จริงๆ”

เหอรุ่ยสิงกลับมาได้ยินคำพูดนี้พอดี เขาอดมองหน้าน้อง ชายไม่ได้ จากนั้นได้ถอนหายใจลึกๆ “ฝีมือสู้คนอื่นไม่ได้ เราไม่มีความสามารถเหมือนเขาจริงๆ เดิมที่ยังคิด อยู่ว่าถ้าน้องสาวแต่งงานกับเขาแล้วจะได้กลายเป็นญาติ กัน ไม่คิดเลยว่าจะทําให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้——”

“พวกพี่พูดพอหรือยัง!”เหอรุ่ยหลินตะคอกเสียงดัง ถูก ถอนหมั้นคนที่จะต้องเสียใจที่สุดคือเธอไม่ใช่เหรอ?

“ถ้าแกมีปัญญา เขาจะถอนหมั้นกับแกเหรอ?”เหอเหวิน หวยตบโต๊ะแล้วลุกขึ้น

เพราะเรื่องของเธอ ทำให้บ้านวุ่นวายไปหมด เธอยัง มีหน้ามาใส่อารมณ์อีก?

เซี่ยเจินหยูมาลูบหลังให้เหอเหวินหวย พร้อมพูด ปลอบโยน”เด็กไม่รู้เรื่อง คุณอย่าโกรธเลยนะ”

“ลูกชายของผมสู้คนอื่นไม่ได้ ผมยังจะว่าอะไรได้ อีก?”เหอเหวินหวยสลัดแขนเสื้อแล้วหันหลังเข้าไปใน ห้อง

เซี่ยเจินหยูเดินเข้าไปเกลี้ยกล่อมสามี

กลัวเขาจะงอนอยู่ในใจ

เหอรุ่ยสิงเองก็รู้สึกผิดหวังกับน้องชายคนนี้ เขาเรียกแม่บ้านมาเก็บกวาดห้องรับแขก จากนั้นก็ได้กลับห้อง นอนตัวเองเลย

ที่ห้องรับแขกเหลือแค่เหอรุ่ยเจ๋อคอยโอบกอดน้องสาวที่ ตัวสั่น

“พี่ส่งเธอเข้าห้อง”เขาคอยประคองหลินซินเหยียน

“เพราะอะไร?”จนถึงตอนนี้เหอรุ่ยหลินยังก็ยังยอมรับ ความจริงที่จงจิ่งห้าวจะถอนหมั้นไม่ได้

เธอไม่เข้าใจ เรื่องมันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?

ผู้หญิงคนนั้นหายสาบสูญไปหกปีแล้วแท้ๆ

ทําไมต้องมาปรากฏตัวด้วย?

เธอจับคอเสื้อของเหอรุ่ยเจ๋อไว้”พี่ นี่ก็หลายปีแล้วนะ ทำไมพี่ยังไม่ทำให้เธอเป็นผู้หญิงของพี่อีก?”

ถ้าหลินซินเหยียนคบกับเหอรุ่ยหลิน ถึงจงจิ่งห้าวเห็น หลินซินเหยียน ก็คงจะไม่มีใจให้เธอแล้วมั้ง?

“เธอเหนื่อยแล้ว ต้องพักผ่อนดีๆ”เหอรุ่ยเจ๋อประคองเธอไปที่เตียง
เหอรุ่ยหลินกลับไม่ยอมปล่อยเหอรุ่ยเจ๋อ”พี่คะ”เธอมอง หน้าเขา “ทำไมตอนนั้นพี่ต้องช่วยมันด้วย ทำไมไม่ปล่อย ให้มันตายๆไปซะ? มันตายไป ก็จะไม่มีคนมาแย่งอะห้าว กับฉันแล้ว.…………..”

เหอรุ่ยเจ่อขมวดคิ้ว”นี่เธอกำลังพูดจาเหลวไหลอะไร อยู่?”

“ฉันไม่ได้พูดจาเหลวไหล!”เหอรุ่ยหลินลุกขึ้นมาทันที จ้องเขาไว้และพูดอย่างโหดเหี้ยม “เพื่อให้อะห้าวรู้สึก ละอายใจต่อฉัน แต่งงานกับฉัน ฉันแกล้งทำเป็นเกิด อุบัติเหตุ เพื่อให้สมจริง ฉันถูกรถชนจริงๆ เจ็บ มันเจ็บ มากจริงๆ เพราะฉะนั้นฉันก็จะให้มันได้ลิ้มลองรสชาติ ของการถูกรถชนบ้าง——”

เหอรุ่ยหลินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เหอรุ่ยเจ๋อกลับยืนอยู่ที่นั่นอย่างแข็งทื่อ ไม่รู้ควรจะมี ปฏิกิริยายังไง จะปฏิบัติต่อน้องสาวคนนี้ยังไง เธอ ทำไมเธอถึงได้จิตใจโหดเหี้ยมขนาดนี้?

ทั้งๆที่สมัยเด็กๆ เธอน่ารักไร้เดียงสามากเลย
“หลินหลิน เหอยเจอมองหน้าเธอ”งั้นตอนนี้ เธอให้ หลินซินเหยียนมาแทนที่เธอคือเพราะอะไร?”

นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่เข้าใจมาโดยตลอด