บทที่ 44 สติอยู่เหนือการควบคุม
บทที่ 44 สติอยู่เหนือการควบคุม
ฮะ?
หลินซินเหยียนหันหน้า
จงจิ่งห้าวไม่ได้อธิบาย แต่กลับเช็ดมืออย่างไม่รีบ วางผ้า ไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้น เดินไปทางเธอ “ไปบริษัทด้วยกัน”
หลินซินเหยียนอ้าปากกว้าง ด้วยกัน?
เธอฟังผิดหรือเปล่า?
“พวกเราไปด้วยกัน—เหมาะสมไหม?” อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของพวกเขา ไม่มีคนรู้ ไปด้วยกันทำให้ คนในบริษัทเห็น ไม่รู้ว่าจะมีข่าวอะไรออกมา
“ไม่เหมาะสมอะไร พวกเธอเป็นสามีภรรยากัน ใครกล้า พูดอะไร?” ป้าหยูพูดแทรก รู้สึกว่าจงจิ่งห้าวริเริ่มไปบริษัท พร้อมหลินซินเหยียน เป็นเรื่องดี เขายอมรับหลินซินเหยี ยนแล้วใช่หรือไม่?
ยังไงก็เป็นสามีภรรยากัน ความสัมพันธ์ควรจะใกล้ชิดกัน
หลินซินเหยียนยังอยากพูดอะไร ป่าหยูก็เดินไปผลักเธอ “รับไปเปลี่ยนรองเท้า”
หลินซินเหยียนถูกบังคับให้ออกบ้านกับจงจิ่งห้าว
ป้าหยูเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่เฝ้าระวัง มองเธอขึ้นรถกับจง จิ่งห้าวแล้วถึงจะเข้าบ้าน
หลินซินเหยียนข่าแห้ง “ป่าหยู กระตือรือร้นจังนะ”
จงจิ่งห้าวไม่ได้ตอบเธอ แต่กลับถาม “กลัวคนอื่นรู้ ความ สัมพันธ์ของเราขนาดนั้น?”
หลินซินเหยียนรู้สึกว่าเขาแปลกประหลาด เธอกลัว อะไร?
เปิดเผยสถานะ มีผลดีต่อเธอ ไม่มีผลเสีย
“เรากำลังซื้อขาย การแต่งงานสั้นๆ แบบนี้ ให้คนใน บริษัทนายรู้ จะสร้างปัญหาให้นายมั้ง” เธอหลุบตาลงแล้ว พูดเบาๆ
มีแผน ใจก็โล่งและตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่าคำตอบที่เดา นั้น จริงปลอมมากแค่ไหน
ถ้าปลอมก็ช่างมัน ทำเป็นการปล่อยไก่
ถ้าจริง
ผู้ชายคนนี้
สามารถรับลูกคนนี้ได้ไหม?
“เธอคิดเผื่อฉันเหรอ?” มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มบางๆ ดูเหมือนว่าคําตอบนี้ ทำให้เขาอารมณ์ดี
ความคิดในหัวหมุนไปมา มือของเธอประสานกันแน่น ลองถาม “ช่างเถอะ หลังจากที่หย่ากับฉัน คุณจงน่าจะรีบ แต่งงานกับคุณไปสินะ”
พูดถึงไป๋จวู่เวย สีหน้าของจงจิ่งห้าวหมองลง หันกลับมา สายตาแหลมคำ “แอบถามฉัน?”
จริงๆ หลินซินเหยียนอยากลองถามว่าเขาจะแต่งงานกับ ไป๋จวู่เวยหรือไม่ อยากรู้ว่าความรู้สึกที่เขามีต่อไปจวู่เว ยลึกซึ้งไหม
หลินซินเหยียนทําเป็นนิ่ง “ฉันก็แค่สงสัย ความรักของ คุณจงและคุณไป๋เท่านั้น แอบถาม? ฉันต้องแอบถามเห รอ? มีผลดีอะไรต่อฉัน?”
แม้หลินซินเหยียนจะอธิบายอย่างมีเหตุผล แต่จงจิ่งห้าว กลับไม่เชื่อ
มักรู้สึกว่าคําพูดนี้ของเธอ มีความหมายลึกซึ้ง
แล้วเป็นอะไร เขาไม่รู้
เพียงแต่ว่าลางสังหรณ์บอกเขา เธอมีเป้าหมาย
ขณะนี้รถขับมาถึงหน้าอาคารของบริษัทแล้ว ปกติรถ ของจงจิ่งห้าวจะจอดที่โรงจอดรถชั้นใต้ดิน ครั้งนี้ เขา จอดไว้ที่ที่จอดรถด้านบน
หลินซินเหยียนเปิดประตูลงจากรถ ยืนอยู่ข้างๆ รอจงจิ่ง ห้าวไปก่อน เธอค่อยเข้าไป
จงจิ่งห้าวเหลือบมองเธอ หลินซินเหยียนบีบรอยยิ้ม “ไม่ กล้าสร้างปัญหาให้คุณจง”
“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันจะรำคาญ?” เขาถามกลับนิ่งๆ เคลื่อนสายตา หรือว่า เธอเป็นพยาธิในท้องฉัน?”
หลินซินเหยียน
เห็นว่ามีรถขับเข้ามา เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว เว้นระยะห่างกับเขาทันที
จงจิ่งห้าวเหลือบมองเธอนิ่งๆ หมุนตัวเดินไปทางอาคาร
ความเงียบของยามเช้า คลายบรรยากาศการทำงานที่ ตึงเครียดในวันธรรมดา แม้แต่อาคารทั้งหลังก็ยังดูผ่อน คลายในตอนนี้
คนที่ขับรถเข้ามาเมื่อกี้คือพนักงานของว่านเยว่กรุ๊ปจาก แผนกเทคโนโลยี เห็นหลินซินเหยียนยืนอยู่ที่นั่น เดิน เข้าไป “เธอก็ทำงานอยู่ที่ว่านเยว่กรุ๊ปเหรอ?”
หลินซินเหยียนยิ้มอย่างมีมารยาท “ใช่แล้ว”
“เข้าไปด้วยกัน” ผู้ชายสวมแว่นทรงกลม ผอมๆ สูงๆ ผิว ขาว ดูอ่อนโยนมาก
หลินซินเหยียนพยักหน้า
“เธออยู่แผนกไหน?” ผู้ชายถาม
“ฉันเป็นนักแปล” หลินซินเหยียนตอบนิ่งๆ
“อ้อ” ผู้ชายนิ่งไป “เธอน่าจะเพิ่งมาใช่ไหม เมื่อก่อนไม่ เคยเห็นเธอ”
“อั้ม ฉันเพิ่งมาได้ไม่กี่วัน” ขณะที่เธอพูด เงยหน้ามองจง จิ่งห้าวที่อยู่ด้านหน้า เขาเดินขึ้นบันไดหน้าบริษัท เดินเข้า ห้องโถงต้อนรับของบริษัท
จู่ๆ มีเงาดำแทรกเข้ามา พุ่งเข้าไปทางจงจิ่งห้าว
“แกไปตายซะ!” คนที่พุ่งเข้าไปเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ในมือ ถือมีดแหลมคม เหมือนเตรียมตัวมา
มีสะท้อนแสง วาดส่วนโค้งในอากาศ ไปทางด้านหลัง ของจงจิ่งห้าว
“ระวัง—”
ช่วงเวลาวิกฤติสุดๆ หลินซินเหยียนพุ่งเข้าไป
ตอนนี้เธอคิดไม่ออก ไม่ใช่เพราะเธอกล้าไม่กลัวตาย เพียงแต่แค่คิดว่า จงจิ่งห้าวอาจจะเป็นพ่อของลูกในท้อง ของเธอ สติก็อยู่เหนือการควบคุม
หรือบางทีผู้หญิงอาจมีความรู้สึกพิเศษ ต่อผู้ชายคนแรก
ของเธอ
อย่างไรก็ตาม เธอเสียสติคิดอยากป้องกันความ อันตรายให้จงจิ่งห้าว
จงจิ่งห้าวได้ยินเสียง หมุนตัว ก็เห็นเธอพุ่งเข้ามาทางตัว เอง และเส็นชั่วฉิงที่ถือมีด
ปึก!
หลินซินเหยียนชนเข้ากับอ้อมแขนของเขา มีดในมือของ เสิ่นซิ่วฉิงก็ตามลงมา
ตอนนี้สติของเธอกลับมา จะตายแบบนี้เลยหรือไม่?
ยังไม่ทัน แน่ใจว่าเขาใช่ผู้ชายในคืนนั้นหรือไม่ ใช่พ่อ ของลูกหรือเปล่า
ในหัวของเธอฉายภาพในอดีต มีหลายสิ่งหลายอย่างใน อดีต แม่ น้องชาย สุขและทุกข์ และลูกที่อยู่ในท้อง
เธอยังไม่อยากตาย ไม่อยาก ไม่ยอม
ในหัวมีความคิด ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยา มือสองข้าง ของเธอผละออก ลองดิ้น
จากนั้ยมีแรงหนักๆ กอดรัดเอวของเธอ ร่างกายกระทบ กับอกที่แข็งแรง แน่นๆ เธอขยับไม่ได้
เธอเสียใจแล้ว
แต่กลับไม่มีโอกาสเสียใจแล้ว
เธอหลับตาอย่างยอมแพ้
หวังว่าความเจ็บปวดอย่ามาเร็วเกินไป มีชีวิตต่ออีกหนึ่ง วินาทีก็เป็นหนึ่งวินาที
ข้างหูมีเสียงกรี๊ด
หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที
ความเจ็บปวดไม่ได้มาเยือน
เธอค่อยๆ ลืมตา ก็เห็นจงจิ่งห้าวกำลังก้มหน้ามองเธอ สีหน้าเหมือนเมฆที่คาดเดาไม่ได้ ตกใจ ประหลาดใจ ใน ดวงตามีความกลัว และตื่นเต้น
เหมือนจะคิดไม่ถึง เมื่ออันตรายมาถึง เธอจะทิ้งทุกอย่าง มากันเขา ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มผุดขึ้น “เธอรู้ไหมว่าตัว เองกำลังทำอะไร?”
ขณะนี้หลินซินเหยียนกำลังคิดว่าทำไมบนตัวของตัวเอง ถึงไม่เจ็บ?
เธอหันหน้า ก็เห็นจงจิ่งห้าวใช้มือรับมีดที่จะแทงเข้ามาในร่างกายของเธอ ปลายมีดหยุดตรงที่เธอไม่ถึงครึ่งนิ้ว อีกนิดก็จะโดนตัวเธอ เลือดสีแดงไหลลงตามซอกนิ้วของ เขา
ดวงตาของเสิ่นซิ่วฉิงแดงก่ำ จ้องมองจงจิ่งห้าว กำลัง
โมโหสุดๆ ทำไมไม่แทงเขาตาย?
“ฉันจะฆ่าพวกแก!” เสิ่นซิ่วฉิงเหมือนได้รับแรงกระตุ้น
อย่างแรง ดึงมีดออก จะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง
เหมือนว่าไม่ตายไม่หยุด!
จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วเล็กน้อย
“พวกแกทําให้ฉันไม่เหลืออะไร ฉันจะฆ่าพวกแก!” ท่าทางของเสิ่นซิ่วฉิงบ้าไปแล้ว พุ่งเข้ามาโดยไม่สนทุก อย่าง
จงจิ่งห้าวโอบเอวของหลินซินเหยียน หมุนครึ่งตัว หลบ มีดที่เสิ่นซิ่วฉิงพุ่งเข้ามา เขายื่นขายาวๆ ถีบคนออกไป
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทได้ยินเสียง วิ่งเข้ามา จับเสิ่นซิ่วฉิงที่นอนอยู่บนพื้น เธอดิ้นพล่าน ไม่ เหลือภาพลักษณ์ของคุณนายหญิง โวยวาย “พวกแก ปล่อยฉัน มิฉะนั้นฉันจะฟ้องพวกแก”
เวลานี้ คนทํางานค่อยๆ มา หน้าประตูก็มีคนมากขึ้นเรื่อยๆวุ่นวายเหมือนจะประหลาดใจกับเรื่องนี้ล้วนหูตั้ง อยากฟังให้เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ