บทที่55 แฝด

จงจิ่งห้าวไม่ใช่ไม่รู้ว่าไป๋จวู่เวยมีแผนอยู่ในใจ เพียงแต่ ว่าข่าวการแท้งของเธอมันกระทบกระเทือนต่อจิตใจเขา มาก

ผู้หญิงที่อยู่กับเขามานาน มอบตัวเองให้กับเขา ทว่ากลับ มาแท้งลูก แม้จะมีแผนในใจแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ?

จงจิ่งห้าวหลบสายตาลงแล้วตอบอืมเบาๆ

เหมือนกับว่าไม่อยากคุยเรื่องไป๋จวู่เวย

หลินซินเหยียนก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เพียงแต่ว่า เธออยากได้ยินจากปากของเขาเอง “พอหย่าแล้ว พวก คุณจะแต่งงานกันไหม?

มือของจงจิ่งห้าวที่ถือแก้วกาแฟอยู่สั่นระริกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็วางมันลงด้วยท่าทีสงบนิ่ง เขาหยิบผ้าขึ้นมา เช็ดปากช้าๆแล้ววางลงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “ผมจะ แต่งงานกับหล่อน”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากคฤหาสน์เขารักไป๋จวู่เวยจริงๆสินะ
หลินซินเหยียนไม่หิว แต่เพื่อเด็กในท้อง เธอตื่นนมที่ป่า หยูเตรียมมาให้จนหมดและกินไข่เจียวเข้าไปด้วย

พอทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็ออกไปจากคฤหาสน์

ตอนนี้เธอต้องหาที่พักให้ได้ซะก่อน

โชคดีที่เธอใช่เวลาหาไม่นานมาก เธอได้ห้องพักแบบ สองห้องนอน ซึ่งทั้งราคาหรืออะไรต่างๆมันเหมาะสมและ พอดีกับเธอมาก เธอจ่ายเงินมัดจำไว้และตัดสินใจเช่า ห้องนั้น

พอเซ็นสัญญาเสร็จเธอก็เดินออกมารอรถที่ข้างทาง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา ตอนนี้8โมง50นาทีแล้ว เหลืออีกสิบนาทีก็จะถึงเก้าโมง เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันจึง รู้สึกร้อนใจขึ้นมานิดหน่อย อีกอย่างที่นี่เรียกรถค่อนข้าง ยาก เกือบถึงเก้าโมงหลินซินเหยียนถึงเรียกรถแท็กซี่ได้ คันหนึ่ง

พอขึ้นรถเธอก็โทรไปที่คฤหาสน์ทันที ป้าหยูเป็นคนรับ สาย “ถ้าผู้ช่วยกวนไปถึงบ้านแล้ว ป้าบอกให้เขารอแปบ นึงนะคะ อีกเดี๋ยวหนูก็ถึงแล้ว”

เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากหย่าหรือว่า เธอกำลังยื้อเวลาอยู่
ป่าหยูตอบรับ จากนั้นหลินซินเหยียนก็วางสาย ขณะที่ เธอกำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เสียงเรียกเข้าก็ดัง ขึ้นอีก เหอรุ่ยเจ๋อโทรมานั่นเอง

เธอกดรับสาย ไม่นานเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “เหยียนเห ยียน คุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา ผมกลับมาแล้ว”

หลินซินเหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง เธออยู่ข้าง นอก และกำลังรอให้กวนจิ้งพาไปสำนักทะเบียน ตอนนี้ ไม่มีเวลาไปเจอกับเขา เธอก็เลยพูดออกไป “เดี๋ยวฉันโทร กลับนะ——”

ยังไม่ทันพูดจบ ขณะที่คนขับรถกำลังหมุนพวงมาลัยขับ ผ่านสี่แยก จู่ๆก็มีรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เหมือนจะหลุด การควบคุมพุ่งตรงมาที่รถของพวกเขา!

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง นัยน์ตาสะท้อนภาพใบหน้า ที่กำลังหวาดกลัวของคนขับรถบรรทุก——

“เหยียนเหยียน——”

ตูม!

เสียงรถสองคันปะทะกันดังสนั่น เนื่องจากรถบรรทุก มาด้วยความเร็วสูง รถแท็กซี่จึงถูกชนพลิกคว่ำไปหลาย ตลบสุดท้ายรถก็ไปพาดอยู่ตรงเกาะกลางถนน
ส่วนรถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งถลาไปไกลหลายสิบเมตร แล้วก็ชนเข้าไปที่ป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ จากนั้นถึงได้ หยุดลง

“เหยียนเหยียน——” โทรศัพท์ที่กระเด็นออกไปนอกรถ ยังคงมีเสียงดังเล็ดลอดออกมา

น้ำเสียงของเหอรุ่ยเจ๋อดูร้อนใจเป็นพิเศษเพราะเสียงที่ ดังสนั่นเมื่อกี้บ่งบอกได้ว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

ใบหน้าของหลินซินเหยียนเต็มไปด้วยเลือด ทุกสิ่งรอบ ตัวดูเลือนรางไปหมด เจ็บ เจ็บมาก เจ็บไปทั้งตัว

ไม่ เธอจะหมดสติไปไม่ได้ เธอยังมีลูก เธอต้องไม่ตาย เธอกัดฟันทนเจ็บแล้วตะโกนขึ้น “มีใครอยู่ไหม ช่วยฉัน

ด้วย——”

เสียงของเธอฟังดูไร้เรี่ยวแรงมาก

มีคนใจดีคนหนึ่งช่วยโทรแจ้งตำรวจ เรียกรถพยาบาล ให้ แล้วเข้ามาช่วยคนในรถ

“ช่วยฉันด้วย——” หลินซินเหยียนค่อยๆหมดสติ เสียง ของเธอเบาลงไปเรื่อยๆ เบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน
สุดท้ายเธอก็สลบไป

พอฟื้นขึ้น กลิ่นยาฆ่าเชื้อก็โชยเตะจมูกเข้ามาอย่างจัง

พอเหอรุ่ยเจ๋อเห็นเธอฟื้นแล้ว เขาก็รีบเข้าไปจับมือเธอ ไว้ด้วยความดีใจ “คุณฟื้นแล้ว”

หลินซินเหยียนกลอกตาไปมา พอเห็นทุกอย่างชัดเจน แล้วก็รู้ทันทีเลยว่าที่นี่คือห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล

“คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้นเหตุมาจากรถ บรรทุกขนาดใหญ่คันหนึ่งเบรคแตก ตอนที่ผมไปถึง คุณ ก็ถูกช่วยออกมาแล้ว ”

ตอนนั้นทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดตัวเองและ เลือดของคนขับรถ

เขากำมือเธอไว้แน่น “คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นผมกลัวมาก แค่ไหน ผมกลัวว่าคุณจะไปจากผมแล้ว—-

เขาพูดไปพลางตีปากตัวเองไปครั้งหนึ่ง “นี่ผมพูดเรื่อง อัปมงคลอะไรออกไปเนี่ย”

หลินซินเหยียนขยับตัวไปมาพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง ทว่า เหอรุ่ยเจ๋อก็กดเธอไว้ ไม่ให้เธอขยับตัว “คุณยังขยับตัวไม่ได้ คุณพึ่งบาดเจ็บมานะ”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วขึ้น

เธอรู้ว่าเธอพึ่งบาดเจ็บมา เพราะตอนนี้เธอยังจําความ รู้สึกเจ็บปวดในตอนนั้นได้อยู่เลย

เหอรุ่ยเจ๋อทำหน้าจริงจังพร้อมกับจับมือหลินซินเหยียน ไว้แล้วจูบลงเบาๆ เขาพูดเสียงขรึม “ผมมีข่าวดีและข่าว ร้ายมาบอกคุณ คุณอยากฟังอันไหนก่อน? ”

หลินซินเหยียนอ้าปากพูดด้วยเสียงแหบพร่า “ข่าวร้าย” ต้องเจ็บปวดก่อนถึงจะมีความสุขได้นี่นา

“มีโลหะชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งเสียบเข้าไปที่หลังของคุณ จําเป็นต้องผ่าตัดเอาออก ไม่งั้นมันจะไปกดทับเส้น ประสาท ซึ่งมันอาจจะทำให้คุณเดินไม่ได้

หลินซินเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ยังดีที่ไม่ใช่เรื่องลูก

เรื่องนี้ไม่นับว่าเป็นข่าวร้ายสำหรับเธอ เป็นเพียงแค่ บาดแผลจากอุบัติเหตุเท่านั้น
“แล้วข่าวดีล่ะ? “เธอหันหน้ามามองเหอยเจ๋อ ใบหน้า ของเธอซีดเผือดราวกับกระดาษสีขาว

ไม่มีแม้แต่เส้นเลือด

เหอรุ่ยเจ๋อกำมือเธอแน่นขึ้น “คุณท้องลูกแฝด”

อะไรนะ?

เป็นไปได้ยังไง?

“คุณ คุณว่าอะไรนะ? ฉันไปอัลตราซาวด์มาแล้วมีแค่ คนเดียว——”

“มีสองคน อีกคนหนึ่งอยู่ด้านหลังผนังมดลูก เขาโดนคน ข้างหน้าบังไว้ก็เลยมองไม่เห็น” เป็นเพราะครั้งนี้เธอได้ รับบาดเจ็บสาหัส เธอเลยถูกตรวจอย่าละเอียดโดนการ อัลตราซาวด์สี่มิติ ซึ่งมีความแม่นยำกว่าการทำอัลตรา ซาวด์แบบธรรมดาเยอะมาก

เป็นความจริง เธอกำลังท้องลูกแฝด

เหอรุ่ยเจ๋อไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่

มันทั้งรู้สึกขัดแย้งและดีใจ แต่เดี๋ยวก็ไม่ดีใจอีก
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเพดานอย่างเงียบๆ ทว่าใน ใจเธอกลับปั่นป่วนมาก แถมไม่มีท่าทีว่าจะสงบเลย

เธอยิ้มอยู่แท้ๆ แต่น้ำตากลับไหลเอ่อหยดลงที่หมอนใบ ขาว

นี่สวรรค์กำลังแกล้งเธออยู่รึเปล่า?

เป็นเพราะเธอโดดเดี่ยวเกินไป ดังนั้นก็เลยส่งเทวดาตัว น้อยทั้งสองคนลงมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเลยหรอ?

ทว่าในความโชคร้ายของเธอก็ยังมีความโชคดีอยู่

“เหยียนเหยียน——” เหอรุ่ยเจ๋อกำมือเธอแน่น จากนั้นก็ หยุดพูดไปครู่หนึ่ง เขาคิดอยู่นานถึงได้ตัดสินใจเอ่ยปาก พูดออกมา “ไม่เอาเด็กไว้แล้วดีไหม? ”

หลินซินเหยียนเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ เขา พูดบ้าอะไรออกมา?

เขารู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่?

เธอพยายามสะบัดมือเขาออก เพื่อเป็นการต่อต้านอย่างเงียบๆ
“เหยียนเหยียน——”

“ฉันไม่อยากฟังที่พี่พูด ถึงแม้พ่อของพวกเขาจะเป็นชาว ต่าวชาติแล้วยังไง? พวกเขาอยู่ในตัวฉัน เพราะงั้นพวก เขาถือว่าเป็นชีวิตอีกครึ่งหนึ่งของฉัน ฉันจะสละชีวิตตัว เองงั้นหรอ? ”

เธอไม่ยอมแน่

สามเดือนแล้ว เลือดเนื้อและชีวิตจิตวิญญาณของพวก เขาล้วนรวมเป็นหนึ่งกับตัวเธอ

เหอรุ่ยเจ๋อรู้ดีว่าลูกสำคัญกับเธอเพียงใด?

เขายังจําฉากที่เธอคุกเข่าต่อหน้าจวงจื่อจิ่นเพื่อขอร้อง ให้เก็บเด็กไว้ได้อย่างชัดเจน

เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมาก ขนาดไหน?

เหอรุ่ยเจ๋อยื่นมือออกไปลูบใบหน้าที่ขาวซีดของเธอด้วย ความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยนและสงสาร “คุณต้องจำเป็น ต้องใช้ยาชาในการผ่าตัด เพราะงั้นจึงไม่อาจเก็บเด็กไว้ ได้——”
เธอชะงักไปเล็กน้อย “งั้นฉันแค่ไม่ต้องฉีดยาชาก็ได้นา? ”

“คุณทนไม่ได้หรอก! “เหอรุ่ยเจ๋อแทบจะดีดตัวลุกขึ้น เพื่อต่าหนิเธอทันที

การผ่าตัดเอาสิ่งของแปลกปลอมออกมาโดยไม่ใช้ยาชา งั้นหรอ มันอาจทำให้เธอเจ็บเจียนตายได้เลยนะ!

“เหยียนเหยียนฟังนะ” เหอรุ่ยเจ๋อพยายามพูดโน้มน้าว เธอ “พวกเขาพึ่งได้สามเดือนเองวันข้างหน้าคุณก็ยังมีได้ อีก——”

“สามเดือนนั่นไม่มีชีวิตหรอ? ” ท่าทางของหลินซินเหยี ยนเด็ดขาดมาก “ฉันไม่ยอมแพ้หรอก”