บทที่79 คนขับรถในตอนนั้นเสียชีวิตไปแล้ว

ในหัวของเธอก็ปรากฏแสงบางอย่างขึ้นมา หน้าตาที่ คล้ายกับชายคนนั้น ตอนที่เธอเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ใช่ หน้าตาแบบนี้เลย คนที่ขับรถบรรทุกพุ่งมาทางเธอ

เธอจําความรู้สึกตกใจจนวิญญาณแทบหลุดจากร่างได้ อย่างชัดเจน จนกระทั่งตอนนี้เธอรู้สึกว่าแม่เหตุการณ์นั้น จะผ่านไปแล้วแต่ในใจก็ยังคงหวาดผวาไปกับมันอยู่ ดัง นั้นเธอจึงยังคงจํามันได้ดี

หลังจากที่ทางตำรวจตรวจสอบแล้ว ข้อสรุปออกมาว่า เครื่องยนต์ขัดข้อง จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์

อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้คนขับรถแท็กซี่ถึงแก่ความตาย ส่วนเธอได้รับบาดเจ็บ

คนขับรถไม่ยอมออกมารับผิดชอบ แต่ก็ต้องออกมายอม รับผลกระทบที่ต้องรับผิดชอบตามๆ กันไป

เพราะว่าความเจ็บปวดของเธอ เหอยเจ๋อเลยพาเธอ ออกนอกประเทศไป เรื่องต่อจากนั้นเธอก็ไม่ค่อยแน่ใจ เท่าไหร่

ถึงแม้จะบอกว่าเบรกขัดข้อง แต่เขาเป็นถึงคนขับรถ ก็ สามารถหักพวงมาลัยไปชนรถคันอื่นได้ แต่เขากลับไม่ ทําอะไรเพื่อลดความเสียหายและความเจ็บปวดลงเลย
แล้วก็ไม่ได้ทําให้คนรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด

แต่ที่เธอสงสัย คนขับรถแบบนี้ยัง มาขับแท็กซี่ได้อีกเห รอ

” คุณผู้หญิง ไม่นั่งรถเหรอครับ “ใช่หนุ่มถามขึ้นใหม่ครั้ง เหมือนกับว่าเขาไม่เคยรู้จักหลินซินเหยียนมาก่อน

หลินซินเหยียนไม่ได้แค่ทำหน้าไม่พอใจ แต่เธอยังตอบ ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า ” คนแบบคุณ ยังขับแท็กซี่ได้ อีกเหรอ ”

” เห้ย คุณพูดงี้หมายความว่าไง ” หยูโต้วโต้วแปลกใจ มาก เขาแค่เรียกลูกค้าเท่านั้น ไม่นั่งก็ไม่นั่งสิ ทำไมต้อง พูดจาไม่ดีด้วย

หลินซินเหยียนก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีตแล้ว เธอกับ ลูกชายก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่กับคนแบบนี้ น่ารังเกียจจริงๆ

เธอไม่สนใจอะไร ก่อนจะเดินไปตามถนนต่อไปเรื่อยๆ

หยูโต้วโต้วโกรธจึงขับรถตามเธอไป ” เฮ้ เมื่อกี้ที่พูดคุณ หมายความว่าอะไร พูดให้มันชัดๆ ผมก็ไม่รู้จักคุณ คุณจะ ไปวิจารณ์คนอื่นมั่วๆ แบบนี้ผมว่าไม่มีมารยาทมั้ง ”
หลินชิ้นเหยียนเลิกคิ้ว เธอกะจะ ไม่คิดอะไรแล้ว แต่เขาก็ ยังไม่หยุดอีก

เธอเลยหยุดฝีเท้า “ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว รบกวนคุณตามฉันมา โอเคนะ ”

พูดจบหลินซินเหยียนก็เร่งฝีเท้าเดินไป

แต่หยูโต้วโต้วที่กำลังขับรถอยู่ เขาเหยียบเบรกจนมิด แล้วมองดูหลินซินเหยียนที่กำลังเดินจากไปอย่างนิ่งเฉย

คำพูดของเธอมันจะรู้จักเขา แต่เขาก็ไม่รู้จักเธอมาก่อน

พี่ยังท่าทีการพูดของเธอที่ดูโกรธนั้น มันบ่งบอกได้ว่า เธอรู้จักเขา

หรือว่าเธอจะรู้จักกับพี่ชายที่จากไปของเขากันนะ

หยูโต้วโต้วกัดฟันแน่น ก่อนจะค่อยๆ ขับรถตามหลินซิน เหยียนไปอย่างช้าๆ

เขาอยากพิสูจน์ความจริงว่ามันเป็นยังไงกันแน่
ระหว่างนั้นหลินซินเหยียน ก็ได้บอกรถไปยังร้าน ที่เธอ ต้องไปจัดการ

เธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนกำลังตามเธออยู่

การเลือกสถานที่และการตกแต่งของร้าน หลินซินเห ยียน ได้เช็คโครงสร้างแล้วตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศA ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องมาดูสถานที่จริง แต่ตอนนี้ก็ทําการ ปรับปรุงมาประมาณหนึ่งแล้ว

” พี่หลิน “ฉินยาเดินเข้ามาหา ก่อนจะให้เธอดูเค้าโครง รูปภาพการตกแต่งปรับปรุงที่นี่

ร้านแห่งนี้ตั้งอยู่ที่เขตความเจริญของเมืองB ถึงแม้จะ พูดว่าคุณนายเวลเลี่ยนถูกคนบังคับจึงเปิดสาขาแยก แต่ จริงๆ แล้วร้านนี้มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญชีวิตและจิตใจ ต่อหล่อนเช่นกัน ดังนั้นเราจะทำแบบลวกๆ หรือขอไปที ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นการเลือกสถานที่ การตกแต่ง ก็เป็นการ ตรวจสอบผ่านทางการตลาด และผ่านการคิดอย่าง รอบคอบมาแล้วทั้งนั้น

” ของทั้งหมดนี้เป็นของที่สั่งทำ อาจจะมาช้านิดหนึ่งค่ะ แต่ก็อาจจะไม่ช้าขนาดนั้น ประมาณอาทิตย์หน้าคงจะมา ครบแล้วค่ะ “ฉินยารายงาน
หลินซินเหยียนพยักหน้า ” ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้เธอคง นําบากมากเลยสินะ

เรื่องโดยทั่วไปก็เป็นฉินยาที่ทำ

” ไม่ลำบากเลยค่ะ ” ฉินยายิ้มน้อยๆ

เมื่อตอนนั้นเธอถูกLEOปฏิเสธ แต่เพราะหลินซินเหยียน เก็บเธอไว้ เธอเลยมีโอกาสอยู่ทำงานที่LEO

พูดง่ายๆ ตอนนี้เธอคือผู้ช่วยของหลินซินเหยียน แล้ว เธอก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย

อีกอย่างหลินซินเหยียนดีกับเธอมาก แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ เคยคิดจะหวงประสบการณ์ของตัวเองเลย เพราะอย่าง งั้นมันถึงช่วยเหลือเธอได้มาก

” ที่นี่มีฉันอยู่ คุณนั่งเครื่องบินมานานแล้ว ต้องเหนื่อย มากแน่ๆ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวที่นี่ฉันคอยดูงาน เอง

หลินซินเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ” งั้นตกลง ฉันขอกลับไป ก่อนนะ ถ้ามีเรื่องอะไรก็โทรหานะ ”

เด็กน้อยสองคนเพิ่งมาอยู่ในที่ที่ ไม่คุ้นเคย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กๆ จะปรับตัวได้ไหม

หลินซินเหยียนเดินออกไปจากร้าน เพิ่งกลับมาเธอยัง ไม่มีรถ ตอนนี้คงทำได้แค่โบกรถแทนการเดินเท้า เธอจึง ยืนอยู่ริมถนนเพื่อที่จะรอรถ

หยูโต้วโต้วพี่สะกดรอยตามเธอมาถึงที่นี่ ก็เห็นเธอยืนรอ รถอยู่ริมถนนคนเดียว จึงขับรถไปจอดอยู่ด้านหน้าของ เธอ

‘คุณผู้หญิง คุณรู้จักพี่ชายของผมใช่ไหม ”

หลินซินเหยียนไม่เห็นว่าเป็นเขา สีหน้าของเธอก็ชะงัก ไป คนคนนี้สะกดรอยตามเธองั้นเหรอ

” คุณพูดอะไรของคุณ ” น้ำเสียงของหลินซินเหยียน ไม่

ค่อยยินดีนัก

เพิ่งจะกลับมาแท้ๆ ดันมาโชคร้ายเจอคนที่ทำให้เธอรู้สึก แย่อีก แล้วคนคนนั้นยังจะสะกดรอยตามเธอมาอีก

จะอารมณ์ดีได้ยังไง

หยูโต้วโต้วไม่ได้มีท่าทีว่าจะโกรธหลินซินเหยียน แต่ อธิบายอย่างอดทนว่า ” ท่าทางของคุณเมื่อกี้เหมือนจะรู้จักผม ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน ที่คุณพูด อาจจะไม่ได้หมายถึงผม อาจจะเป็นพี่ชายผมก็ได้ พี่ชาย ของผมจากไปมาหกปีที่แล้ว โดยการฆ่าตัวตาย แต่ผมคิด ว่าเขาไม่ได้ฆ่าตัวตาย ”

หลินซินเหยียนถอยไปข้างหลังหนึ่งก้าว ” พี่ชายของคุณ เหรอ ”

เธอว่ามันมั่วไปหมดแล้ว

ตายแล้วงั้นเหรอ

คนขับรถที่ชนเธอตอนนั้นตายไปแล้วเหรอเนี่ย

หยูโต้วโต้วกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ จึงหยิบกระเป๋าตังค์มา ในนั้นมีรูปถ่ายของเขาและพี่ชาย เขาหยิบมันขึ้นมาแล้ว ส่งให้หลินซินเหยียนดู ” คุณดูสิ ด้านขวาคือผม ส่วนคนที่ อยู่ด้านซ้ายคือพี่ชายของผมเอง ”

หลินซินเหยียนเอื้อมมือไปรับรูปมาดู เธอมองไปที่รูปที แล้วมองไปที่หยูโต้วโต้วที นี่มันคล้ายกันจริงๆ

เขาและพี่ชายของเขาโตมาเหมือนกัน ถ้าคิดใหม่อีกที อย่างละเอียด คนที่ขับรถบรรทุกคนนั้นกับพี่ชายของเขา ก็เหมือนกันจริงๆ
” พี่ชายของคุณเสียชีวิตแล้วงั้นเหรอ ” หลินซินเหยียน ถามออกมาอย่างคาดไม่ถึง

เมื่อพูดถึงพี่ชายที่ตายไปแล้ว สีหน้าและอารมณ์เขาก็ เปลี่ยนแปลงไป จากที่ดูผ่อนคลายเมื่อกี้กลายเป็นสีหน้า ที่ดูขึงขัง ” เขาเป็นโรคยูเรเมีย การรักษาต้องใช้เงิน จำนวนมาก บางครั้งเราก็ไม่ได้มีเงินอะไรมากมาย ดังนั้น พวกเราแทบจะไม่มีความหวังเลย แต่จู่ๆ เขาก็โพสต์ลงใน ฟีดว่าเขามีเงินแล้ว แถมยังลงรูปว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐี แล้วอีกต่างหาก แต่คนแบบนี้เลยเหรอที่จะฆ่าตัวตาย คุณ ไม่คิดว่ามันแปลกไปหน่อยเหรอ ”

เรื่องนี้มันเป็นปมในใจของเขามาได้ตลอด ไม่เขาก็ยัง หาความจริงตลอดมา แต่ก็ไม่เคยเจอหลักฐานที่มีน้ำหนัก เลยสักครั้ง

พฤติกรรมของหลินซินเหยียนทำให้เขารู้สึกมีความหวัง

” เมื่อโพสต์ว่าตัวเองมีเงินแล้ว แต่อยู่ดีๆ ก็ฆ่าตัวตายมันก็ 11 เป็นเรื่องที่แปลกจริงๆ “ถ้าพูดตามเหตุผลแล้ว มีเงินรักษา อาการป่วยก็น่าจะเป็นเรื่องที่มีความหวังสิ เป็นความหวังที่ จะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ทำไมถึงเลือกที่จะฆ่าตัวตายกันนะ

เรื่องนี้ทำไมเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
แต่ว่ามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอยื่นรูปคืนหยูโต้ว โต้วไป ” ขอโทษนะคะ แต่เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ”

หยูโต้วโต้วที่รับรูปคืนไป ก็เก็บรูปกลับเข้าไปในกระเป๋า ตังค์ดังเดิม ” คุณจะนั่งรถไหม เดี๋ยวผมไปส่ง ”

หลินซินเหยียนปฏิเสธ ” ไม่ต้องหรอกค่ะ ”

” ที่คุณยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เพราะรอรถหรอกเหรอ

หลินซินเหยียนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

“ผมไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก แล้วก็ไม่คิดจะขู่เอาค่า รถคุณด้วย ” หยูโต้วโต้วพูดอย่างสัตย์จริง

หลินซินเหยียนลังเลอยู่สักพัก เห็นว่าเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดี

อะไร ไม่เปิดประตูรถออกแล้วนั่งลงไป

หยูโต้วโต้วถาม ” คุณจะไปที่ไหนล่ะ ”

” หมู่บ้านคอนโดจินเซ่อถ่างวาน “หลินซินเหยียนตอบ

หยูโต้วโต้วไม่ได้พูดถึงเรื่องของพี่ชายเขาอีก แต่เขาก็ แนะนำตัวขึ้นมา ” ผมชื่อหยูโต้วโต้ว คุณเรียกผมว่าโต้วโต้วก็ได้ครับ ”

หลินซินเหยียนไม่ได้ตอบอะไรไป แต่รู้สึกว่าเขา อัธยาศัยดีเกินไปหน่อย

11 แหะๆ ผมพูดมากเกินไปใช่ไหม ” เขาพูดไปก็รู้สึกว่า ครั้งแรกที่เจอกัน เขาก็พูดอะไรที่ไม่ดีออกไปเยอะอยู่ เหมือนกัน แต่เขาอยากสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหลินซิน เหยียน เขาอยากรู้ให้แน่ใจว่าเธอมีบุญคุณหรือความแค้น อะไรกับพี่ชายของเขา ทำไมเธอถึงโกรธได้ขนาดนั้น

ทั้งสองที่อยู่ใกล้กันมากเลยใช้เวลาขับรถแค่ห้าหกนาที เท่านั้น

มาถึงแล้วหลินซินเหยียนก็จ่ายเงินเมื่อลงจากรถ

หยูโต้วโต้วเรียกเธอครั้ง ” ผมขอเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหม ”

” เราไม่ได้สนิทกัน ฉันไม่ชอบเป็นเพื่อนกับคนแปลก หน้าน่ะ ขอโทษด้วยนะ ” หลินซินเหยียนปฏิเสธตัดบทไป

หยูโต้วโต้วไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาเปิดประตูแล้วลงมาจาก รถ อยากจะตามหลินซินเหยียนไป แต่ก็ถูกใครบางคนยื้อไว้ ” จะทำอะไร รู้มั้ยว่าเธอเป็นใคร

” คุณเป็นใคร “หยูโต้วโต้วจ้องไปที่ผู้ชายที่กำลังยื้อเขา ไว้

” ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือ คุณอย่าข้ามเส้น จำเอาไว้ ” กวนจิ้งพูดเตือน

หลินซินเหยียน เมื่อได้ยินเสียงของกวนจิ้ง ก็หันกลับมา สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม

” คุณหลิน ” สีหน้ากวนจิ้งก็เปลี่ยนเร็วเสียยิ่งกว่าเปลี่ยน หน้าหนังสือเสียอีก เขายิ้มแล้วเดินมาทางเธอ ” ประธาน จงอยากพบคุณ ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ