ยั่วรักคุณเมีย

บทที่ 85 เพราะความโลภจึงถูกปิดปาก



บทที่ 85 เพราะความโลภจึงถูกปิดปาก

หลินซินเหยียนหลุบตาลง เห็นเมมโมรีการ์ดในมือของ เขา ขมวดคิ้ว “นี่คืออะไร?”

สีหน้าของหยูโต้วโต้วหมองลง “พี่ชายของฉันไม่ได้ฆ่า ตัวตาย แต่ถูกฆ่าตาย”

ประโยคนี้ หลินซินเหยียนไม่สนใจ

“ขอโทษ ฉันยังมีธุระ ต้องไปแล้ว” เธอจ่ายเงินแล้วหยิบ การ์ดเดินไปทางทางเข้า

ในสถานการณ์ที่รีบร้อน หยูโต้วโต้ววิ่งตามไปแล้วจับ แขนของเธอ “หกปีก่อน พี่ฉันได้รับเงินก้อนหนึ่ง คนที่ให้ เงินก้อนนั้นเป็นผู้หญิง ให้เขาไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง”

โครม!

เหมือนมีฟ้าผ่ากระทบลงบนศีรษะของหลินซินเหยียน

หกปีก่อน มีคนจะทําร้ายเธอ?

“เธอก็คือผู้หญิงที่พี่ฉันต้องชน สุดท้ายเธอโชคดีที่ไม่ ตายใช่ไหม?” หยูโต้วโต้วพูดความคาดเดาของตัวเอง
และหลังจากที่พบเสียงบันทึกนั้น หยูโต้วโต้วถึงจะเข้าใจ ทําไมเมื่อพบเขาหลินซินเหยียนจะทำสีหน้ารังเกียจ

หลินซินเหยียนจับเมมโมรี่การ์ดในมือของเขา ดูดีๆ น่าจะเป็นเมมโมรี่การ์ดของโทรศัพท์มือถือ ใช้ได้กับ โทรศัพท์รุ่นเก่าเท่านั้น สมาร์ทโฟนตอนนี้ หน่วยความ จำในตัวสูงมากแล้ว แทบจะไม่ต้องใช้ของแบบนี้ เธอคืน เมมโมรีการ์ดให้เขา “ในนี้มีหลักฐาน?”

“ถ้าเธอมีเวลา เราสามารถหาที่คุยกันได้” หยูโต้วโต้วรู้ ว่าหลินซินเหยียนจะตกลง

จริงๆ หลินซินเหยียนตกลงแล้ว เธอก็อยากรู้ว่าตอนนั้น ใครจะทำร้ายเธอ

ต้องรู้ว่า อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอเกือบจะเสียลูกไป

“ฉันรู้ว่าแถวนี้มีร้านกาแฟ ไปที่นั่นเถอะ” หลินซินเหยียน เดินนําหน้า

หยูโต้วโต้วตามเธอ

ร้านกาแฟอยู่ใกล้หมู่บ้าน เธอเห็นเมื่อคืน
ไม่นานก็ถึงร้านกาแฟ หลินซินเหยียนพบมุมที่เงียบสงบ แล้วนั่งลง

“นายจะดื่มอะไรไหม?” แม้ว่าหลินซินเหยียนอยากรู้ ความจริงเร็วๆ แต่ว่ามองท่าทางของหยูโต้วโต้ว เหมือนจะ กระหายน้ำมาก

“ฉันเอาน้ำ” เขากระหายน้ำจริงๆ

หลินซินเหยียนยื่นเมนูให้พนักงาน “ฉันขอน้ำเปล่าสอง แก้วก่อน ต้องการอะไรเพิ่มค่อยเรียกคุณ

“ค่ะ”

น้ำเปล่ามาเสิร์ฟ รอพนักงานเดินไปไกล หลังจากที่หยู โต้วโต้วดื่มน้ำ หลินซินเหยียนพูด “พูดมาเถอะ ตกลงเกิด อะไรขึ้นกันแน่”

“เธอฟังก่อน” หยูโต้วโต้วหยิบโทรศัพท์มือถือที่สามารถ ใส่เมมโมรีการ์ดออกมา เปิดออก ใส่เมมโมรีการ์ดเข้าไป จากนั้นเปิดเครื่อง ค้นหาเสียงบันทึกในเมมโมรี่การ์ดแล้ว เปิด

มีเพียงท่อนเดียว น่าจะบันทึกจากตรงกลาง
“ถ้าฉันทำตามที่เธอบอก ขับรถชนผู้หญิงคนนั้นตาย ฉัน ก็ต้องเข้าคุกสิ?”

“นายวางใจได้ ฉันไม่ให้นายขึ้นศาล ยิ่งไม่ให้นายเข้าคุก เราทำเบรกของรถให้มีปัญหาไว้ล่วงหน้า ถึงเวลาก็ทำเป็น ว่าเบรกรถเสีย ทำเป็นอุบัติเหตุ นายไม่ต้องรับผิดชอบ อะไร และนายมีโรค ฉันก็จะช่วยนาย นายต้องรู้ หลังจาก สำเร็จแล้วนายจะได้เงินก้อนใหญ่ เงินก้อนนี้ใช้เวลาทั้ง ชีวิตนายยังหามาไม่ได้ นี่เป็นการซื้อขายที่คุ้มมาก”

“นายวางใจได้ ต่อให้เข้าคุก ฉันก็จะประกันตัวนายออก มา” ดูเหมือนว่าผู้หญิงพยายามโน้มน้าวเขามาก

เหอรุ่ยหลินไม่เพียงต้องการให้หลินซินเหยียนได้ลิ้ม รสความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เท่านั้น แต่ยัง ต้องการชีวิตของเธอมากกว่า

เมื่อจงจิ่งห้าวหย่ากับเธอ ให้เธอไปจากโลกนี้อย่าง สมบูรณ์ แบบนี้ก็จะไม่มีใครสามารถข่มขู่หล่อนได้ จงจิ่ง ห้าวก็จะเป็นของหล่อน

เพียงแต่หล่อนคิดไม่ถึง มีคนช่วยเธอ

และยังพาเธอออกจากเมืองB จากไปก็หกปี และยัง คลอดลูก
“ตามเสียงบันทึกนี้ ฉันเดาว่าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าพี่ฉัน

ต้องการเงิน และรู้ว่าเขาเป็นคนขับรถบรรทุก จึงไปหาเขา วางแผนอุบัติเหตุรถยนต์” หยูโต้วโต้วเก็บโทรศัพท์มือถือ แล้วพูด

หลินซินเหยียนเท้าคาง นึกถึงเสียงของผู้หญิงในเสียง บันทึก ชัดเจนมาก และคุ้นเคยมาก เหมือนเธอจะรู้ว่า เสียงนั้นเป็นของใคร

ไป๋จวู่เวยในอดีต เหอรุ่ยหลินในปัจจุบัน

หล่อนทําให้จวงจื่อจิ่นป่วยทางจิต ต่อมาเหอยเจ๋อเป็น คนควบคุมไว้ ตอนนี้ไม่ต่างจากคนทั่วไป เธอไปอยากไป ตามอีก

เหตุผลที่ไม่สืบหา ก็เพราะหล่อนเป็นน้องสาวของเหอรุ่ยเจ๋อ

ตอนนี้…

เธอคิดมาตลอดว่านั่นเป็นอุบัติเหตุเบรกรถเสีย กลับคิดไม่ถึง

“เธอรู้ใช่ไหมว่าผู้หญิงในเสียงบันทึกคือใคร?” หยูโต้วโต้วลองถาม
หลินซินเหยียนเงยหน้า หมุนแก้วน้ำอย่างไม่ปกติ ไม่ ได้ตอบเขา แต่กลับถาม “ฉันสงสัย นายได้เสียงบันทึกนี่ มายังไง”

ใบหน้าของหยูโค้วโต้วนิ่ง จากนั้นก็ก้มหน้า

“ไม่อยากพูด?” หลินซินเหยียนปล่อยมือ ยืนขึ้น “ขอบคุณมากทนายบอกเรื่องพวกนี้กับฉัน”

หยูโต้วโต้วเงยหน้าอย่างแรง มองเธอ ถามอย่างไม่อยาก เชื่อ “เธอไม่อยากสืบหาเหรอ? มีคนจะทำร้ายเธอ”

หลินซินเหยียนมองท่าทางกระวนกระวายของเขานิ่งๆ “สืบหาหรือไม่ เป็นเรื่องของฉัน”

“แต่ เธอไม่รู้สึกว่าเราสองคนร่วมมือกัน อัตราความ สําเร็จสูงกว่าเหรอ?” ร่วมมือกัน เขาสามารถทำให้คนที่ฆ่า พี่ชายถูกลงโทษตามกฎหมายได้ เธอยังสามารถแก้แค้น เรื่องเมื่อตอนนั้น นี่ไม่ใช่เรื่องที่ได้ผลดีด้วยกันทั้งสอง ฝ่ายเหรอ?

ทำไมหลังจากที่เธอฟังสิ่งนี้แล้วยังนิ่งขนาดนี้?

“แต่นายยังสงวนกับฉัน ไม่ใช่เหรอ?” เรื่องนี้ทำให้เธอตก ใจจริงๆ แต่ไม่ถึงขั้นทำให้เธอเสียสติ ในนี้ยังมีเรื่องที่เขา ยังไม่ได้สารภาพ
หยูโต้วโต้วก้มหน้า มือที่ตึงเครียดถูไปมา

“รอนายสารภาพ ฉันค่อยพิจารณาว่าจะร่วมมือกับนาย หรือไม่” หลินซินเหยียนมองนอกหน้าต่าง น้ำเสียงเอาแน่ เอานอนไม่ได้ “คนคนนั้น ไม่ใช่นายมีหลักฐาน ก็สามารถ จับได้”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนยังพูดง่าย

ตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลเหอ

มีเงินมีอำนาจ

อยากทำให้เธอล้มนั้นไม่ง่าย

“เดี๋ยวก่อน” ขณะที่หลินซินเหยียนเดินถึงหน้าประตู หยู โต้วโต้วลุกขึ้น มองแผ่นหลังของเธอ “เธอนั่งลง”

หลินซินเหยียนหันกลับมามองเขา “คิดดีจะพูดแล้ว?”

หยูโต้วโต้วเม้มปากแน่น พยักหน้า

หลินซินเหยียนกลับมานั่งลงที่เดิม

“อยากร่วมมือ โปรดบอกฉันในสิ่งที่นายรู้ทั้งหมด”
หยูโต้วโต้วสูดหายใจเข้าลึกๆ มองหลินซินเหยียนแล้ว พูด “ฉันสืบเรื่องของพี่ฉันมาตลอด แต่ไม่เคยพบเบาะแส อะไรเลย จนถึงฉันได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง”

“โทรศัพท์อะไร?”

“ขณะที่พี่ฉันยังมีชีวิตได้เก็บของไว้ที่บริษัทประกันภัย ผิงอัน ถึงเวลาแล้วยังไม่มีคนไปรับ พนักงานโทรศัพท์หา ฉัน” หยูโต้วโต้วพูดความจริง “ฉันเป็นเบอร์สำรอง ติดต่อ ของพี่ฉันไม่ได้ ถึงจะติดต่อฉัน”

หลินซินเหยียนไม่พูดต่อ ฟังเขาพูดเงียบๆ

“ฉัน เหมือนว่าพี่ฉันตั้งใจเก็บไว้” หยูโต้วโต้วก้มหน้า

“ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?” หลินซินเหยียนมองเขาแล้วถามผู้ตายเป็นใหญ่ เขาไม่อยากเปิดเผยพฤติกรรมไม่ดีของพี่แม่เดียวกันก้มหน้าไม่พูดหลินซินเหยียนรอเขาสองสามนาที เขายังคงไม่พูด
“นายไม่พูดความจริงกับฉัน ฉันไม่รู้ที่ไปที่มา จะร่วมมือ ยังไง? ในเมื่อนายไม่เชื่อใจฉัน แล้วจะเรียกฉันไว้ทำไม?”

“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อใจเธอ” หยูโต้วโต้วปฏิเสธทันที

“เสียงบันทึกนี้อาจจะเป็นขณะที่ผู้หญิงคนนั้นพูดอยู่แล้ว พี่ฉันแอบบันทึก ตั้งใจบันทึกไว้ หลังเรื่องสําเร็จ พี่ฉันได้ รับเงิน อาจจะใช้เสียงบันทึกนี้ไปขอเงินหล่อน ข่มขู่หล่อน จึงโดนปิดปาก

พูดไปพูดมา พี่ชายเขาตาย เพราะความโลภ

หลินซินเหยียนก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว พี่ชายของเขา คือคนขับรถคนนั้น ถูกเหอรุ่ยหลินซื้อ ให้ชนเธอตาย หลัง จากที่เกิดเรื่อง เธอไปต่างประเทศ ส่วนพี่ชายของเขา โลภเกินไป หลังจากที่ได้เงิน ก็ไปแบล็กเมล์เหอรุ่ยหลิน จึงโดนปิดปาก

“เธอจะทำยังไง เธอไม่มีทางปล่อยคนที่ทำร้ายเธอใช่ ไหม?” หยูโต้วโต้วถามอย่างรีบร้อน

“แม้ว่าเรื่องจะชัดเจนแล้ว แต่อยากย้อนคดี เรื่องเก่านี้ไม่ ง่าย” หลินซินเหยียนลุกขึ้น “วันนี้ฉันยังมีธุระ”

“ฉันส่งเธอ” หยูโต้วโต้วลุกขึ้นตาม “ฉันมีรถ”
หลินซินเหยียนมองเขาแล้วพยักหน้า

หลังจากขึ้นรถ หยูโต้วโต้วเขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัว เองให้เธอ “นี่คือเบอร์โทรศัพท์ของฉัน เธอติดต่อฉันได้ ตลอดเวลา ฉันแนะนำตัวอีกครั้ง ฉันชื่อหยูโต้วโต้ว”

หลินซินเหยียนรับมา “ฉันจะจำไว้ นายเรียกฉันว่าหลินชิ นเหยียนก็พอ”

“อืม” หยูโต้วโต้วตั้งใจขับรถ ไม่นานรถก็หยุดลงหน้า ร้านที่กำลังตกแต่ง

ฉินยารออยู่หน้าประตูอย่างรีบร้อน เห็นหลินซินเหยีย นก็วิ่งมา “ทำไมเธอเพิ่งมา?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ