บทที่5 คืนส่งตัวเข้าหอ

เหมือนหลินซินเหยียนจะเดาได้ว่าป้าหยูเป็นอะไร เธอก็ไม่ได้ อธิบาย แค่ยิ้มให้กับป้าหยูเฉยๆ

เธอกับจงจิ่งห้าวก็แค่ทําข้อตกลงเฉยๆ เธอไม่มีสิทธิ์ไป ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขา

เขาไม่อยู่ หลินซินเหยียนยังรู้สึกอิสระกว่าด้วยซ้ำ

หลินซินเหยียนเข้ามาในห้องนอน ถึงเห็นการตกแต่งของทั้ง ห้องอย่างชัดเจน สไตล์การตกแต่งที่ไม่ซ้ำใคร สไตล์ขาวดำ เรียบง่ายมีระบบระเบียบ ทั้งหรูหราและไม่ธรรมดา สวยงาม และดูมีเอกลักษณ์

“นี่คือห้องนอนของคุณชายค่ะ” ป้าหยูยิ้มแย้ม ในเมื่อแต่งงาน แล้วก็คือสามีภรรยากันแล้ว ย่อมต้องอยู่ด้วยกันสิ

หลินซินเหยียนอ้าปาก กลับพบว่าตัวเองพูดไม่ออก ได้แต่ ตอบโดยการพยักหน้า

เป็นคืนแรกที่นอนอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย ยากที่จะนอนหลับ เธอ จึงพิงอยู่ที่หัวเตียง เริ่มดู58.comในมือถือคร่าวๆ เตรียมจะ หางาน มีงานถึงจะสามารถมีชีวิตที่มั่นคง ดูแลแม่ดีๆ และให้ อนาคตกับลูกในท้องเอ๊ะ

หลินซินเหยียนเห็นมีงานรับสมัครล่ามแปลภาษา รับสมัคร ล่ามแปลภาษามันไม่แปลก ที่แปลกคือจะต้องได้ภาษาของ ประเทศA

ประเทศAก็คือประเทศที่เธอถูกหลินกั๋วอันส่งไป ล้าหลังมากๆ อยู่ในเขตร้อน มีคนไปเรียนภาษาของประเทศAไม่มากนัก ภาษาที่ใช้กันส่วนมากบนโลก ล้วนเป็นภาษาของประเทศที่ พัฒนาและมีศักยภาพ

สวัสดิการและเงินเดือนล้วนไม่เลว เธอก็เลยทิ้งข้อความส่วน ตัวไว้ จากนั้นถึงวางมือถือแล้วเข้านอน

แสงจันทร์ส่องมาทางหน้าต่าง เหมือนใยไหมที่ร่วงหล่นอย่าง ละมุนละไม เป็นค่ำคืนที่เงียบสงัด

ผู้หญิงที่อยู่บนเตียง หลับลึกไปอย่างไม่รู้ตัว แสงสีขาวได้ ส่องจากนอกลานบ้านเข้ามาในลานบ้าน รถมายบัคคันหนึ่งขับ เข้ามาจากนอกบ้านแล้วจอดลง

ประตูรถเปิดออก รูปร่างสูงใหญ่ลงมาจากรถ เขาเดินเข้าไป ในบ้าน เสียงฝีเท้าไม่ได้หนักแน่นเหมือนปกติ แต่ค่อนข้างล่อง ลอย

เขาดึงคอเสื้อ คอแห้งเป็นพิเศษ เข้ามาในห้องนอน เขาได้ริน น้ำแก้วหนึ่ง ลูกกระเดือกที่แข็งแรงของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างไม่หยุด นัยน์ตาดำเข้มมีความมึนเมาปกคลุมอยู่ชั้น หนึ่ง ดื่มน้ำจนหมดแก้ว ได้บรรเทาความแสบร้อนในลำคอของ เขาไปไม่น้อยเลย เขาเข้าสังคมดื่มเหล้าขาวไปไม่น้อย ไป จวู่เวยฉลองวันเกิด เขาก็ได้ดื่มไวน์ไปอีกหลายแก้ว

เขาที่เป็นคนคอแข็งก็เริ่มจะมีอาการเมาแล้ว

เขาถอดเสื้อคลุมแล้วโยนไปที่โซฟา ไม่ได้ไปห้องน้ำแต่ได้ เข้าห้องนอนโดยตรง

ในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้ ห้องมืดสลัวมาก เขาคุ้นเคยตำแหน่ง ของเตียง จึงได้นอนลงไปโดยตรง

หลินซินเหยียนที่หลับสนิทรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหว แต่ไม่ นานก็กลับคืนสู่ความเงียบสงบ เธองอตัวแล้วหลับต่อ

ตอนเช้า

แสงแดดยามเช้า เปล่งประกายดั่งเหมือนด้ายทอง ส่องแสง

สว่างไปทั่วห้อง

ทั้งคู่หลับสบาย

เหมือนคู่รักหวานแหววคู่หนึ่ง

ขนตาของผู้ชายสั่นคลอนเล็กน้อย เขาค่อยๆลืมตาขึ้น เมาค้างจนหลับไปทั้งคืน พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกมึนหัว ต้องการอาบน้ำ ให้ร่างกายสดชื่น ตอนที่เขายกแขนอยากจะลุกขึ้น กลับพบว่า

แขนถูกของอะไรสักอย่างทับไว้

เขาหันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งซบอยู่ในอ้อมกอดเขา

ผมของผู้หญิงดกดำเหมือนดั่งน้ำตก ทิ้งตัวอยู่ที่แขนของเขา แก้มขาวเนียน ขนตางอนยาวเหมือนปีกผีเสื้อ ริมฝีปากชมพูอ้า เล็กน้อย ส่งเสียงหายใจที่สม่ำเสมอออกมา

สายตาของเขาเคลื่อนย้ายลงไปข้างล่างอย่างช้าๆ คอที่เรียว สวย ไหปลาร้าที่เซ็กซี่

ลมหายใจของเธอขึ้นๆลงๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีรสชาติของ ความยั่วยวนอยู่หลายส่วน

ลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ ได้ เกิดอารมณ์ที่แม้แต่กับไป๋จวู่เวยก็ไม่เคยจะมีเลย

เขาขมวดคิ้วแน่น เหมือนไม่สบอารมณ์กับปฏิกิริยาร่างกายที่ เหนือการควบคุมมาก แต่ก็เคลื่อนย้ายสายตาไม่ได้

ในความฝัน หลินซินเหยียนฝันว่าตัวเองกำลังอยู่ในทุ่งหญ้า แอฟริกา มีสิงโตดุร้ายตัวหนึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่ เหมือนจะ เขมือบเธอยังไงอย่างงั้น

เธอสะดุ้งตื่นจากความฝัน
แต่แล้ว นาทีที่ลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นกลับเป็นสายตาคมลึกที่ แสร้งทำเป็นเงียบสงบ

สมองว่างเปล่าไปในชั่วขณะ

ทันใดนั้นเธอเบิกตากว้าง กุมหน้าอกไว้ และพูดสะเปะสะปะ “คุณ คุณมาอยู่นี่ได้ยังไง?”

ผู้ชายดึงสายตากลับอย่างใจเย็น และดึงผ้าห่มออกอย่าง เอื่อยเฉื่อย “นี่เป็นที่ของผม”

หลินซินเหยียนอยากเปิดปากหักล้าง แต่พอสัมผัสถึงสิ่ง แวดล้อมในห้อง คำพูดที่มาถึงปากก็ได้กลืนลงไปอีก

“คุณไปฉลองวันเกิดให้แฟนของคุณไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึง กลับมาได้ล่ะ?” หลินซินเหยียนลงมาจากเตียงและยืนอยู่ข้างๆ

นําเสียงแฝงด้วยการเค้นถาม

เมื่อวานฟังป้าหยูพูดว่าเมื่อคืนเขาจะไม่กลับมา ต่อมาก็เลย ลดการระแวดระวัง เลยหลับค่อนข้างลึก ไม่คิดเลยว่าเขาเข้า มาในห้องเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เรื่องเลย

ไม่นึกเลยว่าเมื่อคืนเธอจะนอนห้องเดียวกันกับผู้ชายคนนี้
พอนึกถึงเมื่อคืนตัวเองหลับคาอกเขา ใบหน้าก็ร้อนผ่าวอย่าง

รุนแรง

เธอคอตกด้วยความเสียใจ

จงจิ่งห้าวปลดกระดุมเสื้อออก เมื่อคืนเขาไม่ได้ถอดเสื้อ เสื้อผ้ายังมีกลิ่นเหล้าติดอยู่ เสื้อผ้ายับยู่ยี่ติดอยู่บนตัวแล้วรู้สึก ไม่สบายเลย เขาเหลือบมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเตียงอย่าง ทำอะไรไม่ถูก มุมปากมีรอยยิ้มที่ขี้เล่น “แฟนฉลองวันเกิด จะ สำคัญเท่าคืนส่งตัวเข้าหอเหรอ?”

หลินซินเหยียน ” 11

นี่คือข้อตกลง พวกเขาไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆ มาคืนส่งตัว เข้าหออะไร?

จงจิ่งห้าวถอดเสื้อออก

หลินซินเหยียนรีบหันหน้าไปอีกทาง คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคน นี้จะแก้ผ้าต่อหน้าเธอ

ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เธอก็ต่อต้านเพศชายมาก โดยเฉพาะ สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ชาย

เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “ฉัน ฉันออกไปก่อนค่ะ”
พอพูดจบก็วิ่งออกจากห้องนอนไปเลย

จงจิ่งห้าวก็ไม่ได้ไปสนใจ เขาถอดเข็มขัดแล้วเข้าไปใน ห้องนํ้า

เขาจะต้องอาบน้ำอาบท่าให้ร่างกายสดชื่นหน่อย

เสียงซู่ซ่าของน้ำดังออกมาจากห้องน้ำ ผ่านไปประมาณ หนึ่งชั่วโมง หมอกที่มีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำลอยขึ้นไปใน อากาศ เขาที่อาบน้ำเสร็จ ผมสั้นดกดำที่เปียกชุ่มเล็กน้อยและ ยุ่งเหยิง ผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวห่อหุ้มรูปร่างที่สูงใหญ่ไว้ คอเสื้อ เปิดออกเล็กน้อย ผิวสีน้ำผึ้งเผยออกมาให้เห็นลางๆ มีเสน่ห์ที่ ไม่อาจต่อต้านของผู้ชายฟุ้งกระจายอยู่

เขาก้าวเท้าเดินมาที่หน้าตู้เสื้อผ้า ตอนที่เปิดตู้เสื้อผ้าออก เตรียมตัวหยิบเสื้อผ้า กลับเห็นกระเป๋าลายดอกทานตะวันที่ไม่ คุ้นเคยวางอยู่

เขาได้หยุดนิ่งไว้ เป็นของของผู้หญิงคนนั้น? แถมยังมีลาย ดอกไม้ด้วย ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ปัญญาอ่อนขนาดนี้?

อีกอย่างได้เอาของของเธอมาวางไว้ที่ตู้เสื้อผ้าของเขาอย่าง ไม่มีความไม่เกรงใจเลย

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหยิบเสื้อผ้ามาใส่ ตอนที่เอาไม้ แขวนเสื้อใส่ได้ทํากระเป๋าของเธอตกโดยที่ไม่ระวัง
กระเป๋าของเธอไม่ได้รูดซิปไว้ พอทำตกปุ๊บ ของที่อยู่ด้านใน ก็ร่วงออกมาหมด เสื้อผ้าที่เรียบง่าย และของใช้ในชีวิตประจำ วัน

ตอนที่เขานั่งลงมาอยากจะเก็บของขึ้นมา กลับพบว่าเป็นรู ปอัลตร้าซาวด์ใบหนึ่ง——

หลินซินเหยียน เพศหญิง อายุครรภ์หกสัปดาห์

ผู้หญิงคนนั้นท้อง?