1 วิวาห์ว้าวุ่น (4)

วันนี้แล้วเชียวที่หล่อนจะทำการส่งมอบเด็กใหม่ให้กับเสี่ย เกษมไปเป็นศรีสะใภ้เพื่อขัดดอกเบี้ยพนัน แต่ดูเถอะสาวเจ้ากลับ ท้องเสียซะนี่ อย่างนี้จะเอาเด็กใหม่ที่ไหนไปส่งให้เสี่ยเกษมล่ะ สายตาเจ้าเล่ห์กลอกไปมาอย่างใช้ความคิด สุดท้ายก็มาหยุดที่ เด็กสาวในสังกัดอีกคนซึ่งควบคุม และสั่งการได้ง่ายกว่า

“ยัยธิดา” รุ่งอรุณดีดนิ้วตาวาว จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือ ขึ้นมาต่อสายในทันที

แสงจันทร์สีเงินในคืนเดือนเพ็ญเปิดม่านประชันโฉมกับหมู่ ดาว เสียงปีกจ๊กจั่นดังแว่วขับขานแข่งเสียงเรไร เสียงยอดไม้ สะบัดไหวตามแรงลม บรรยากาศของเรือนสีขาวหลังเล็ก ในสวน สวยขนาดเล็กกะทัดรัดแห่งนี้จึงดูมีชีวิตชีวาอีกครั้ง กลิ่นกุหลาบ ขาวปลูกข้างหน้าต่างกำลังผลิบานรับน้ำค้าง

กลางคืนของทิชาจึงอวลไปความสุขสงบ แม้เพื่อน ๆ หลายคน ซึ่งเคยเข้ามาพักที่นี่ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่าบ้านของเธอน่ากลัว แต่สำหรับทิชาแล้ว กลับรู้สึกว่าชื่นชอบ และยินดีที่จะอยู่กับ ความเงียบสงบเหล่านี้

หลังจากจัดการอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนตัว เก่าเรียบร้อย หญิงสาวจึงหยิบเอาหนังสือเล่มโตที่อยู่ในกระเป๋า หนังสือออกมาเรียงกัน คืนนี้เธอยังมีภารกิจชิ้นสำคัญที่ต้องทำ แทนธิดา นั่นก็คือ “ทำรายงาน ส่งคุณครูนั่นเอง
ทว่าทิชาต้องหยุดมือลงเมื่อเสียงเคาะประตู พร้อมเสียงแจ๋ว ๆ ของน้องสาวดังขึ้น

เปิดประตูหน่อย ยัยที่ขา” คนใจร้อนทุบประตูปังปังสลับกับ เสียงเรียก

ก็ว่าจะแกล้งให้เรียกอยู่อย่างนั้น แต่น้ำเสียงอ้อแอ้เหมือนคน เมาเร่งเร้าให้ทิชารีบลุกขึ้นไปเปิดประตูจนได้

“ไงแม่เด็กดี ป่านนี้ยังไม่นอนอีกเหรอ พรุ่งนี้ไม่มีสอบหรือไง?

คนเกาะประตูเท้าสะเอวสะอึกลึก ๆ ศีรษะตก ก่อนสะบัด รองเท้าส้นเตี้ยสีเงินออกจากปลายเท้า เดินโย้ไปเข้มาไปทิ้งตัว นอนลงบนเก้าอี้ตัวนุ่ม ส่วนคนที่ปิดประตูบ้านเดินตามหลังธิดา ถึงกับกุมขมับ ทั้งนี้เป็นเพราะสภาพของน้องสาวฝาแฝดนั่นเอง

เส้นผมดำมันขลับยาวครึ่งหลังถูกดัดด้วยเกลียวไฟฟ้าเป็น ลอนสวยปล่อยสยายไปด้านหลัง แต่ตอนนี้มันยุ่งเหยิงไม่เป็น ทรงจนดูไม่ได้ ส่วนใบหน้านั้นไม่ได้น้อยหน้ากว่าทรงผมเลย อีก ทั้งชุดสวยแสนเซ็กซี่สีแดงเพลิงของธิดานั้นก็สั้นเต่อปิดกันแทบ ไม่มิด ซึ่งเจ้าหล่อนล้มตัวนอนโดยลืมว่าตนเองสวมกระโปรง ด้วยยิ่งดูไม่ได้ หากเรียกว่า “หมดสภาพ” ก็คงไม่ผิด

“ฉันติดต่อยื่นคำร้องขอเข้าสอบปลายภาค ให้เธอแล้วนะธิดา” ทิชาหุบเปลือกตามองวงหน้าที่เคลือบเครื่องสำอางหนาเตอะเกิน วัย แล้วเลยมายังริมฝีปากที่เปื้อนรอยลิปสติกเป็นทาง ซึ่งคนที่ เธอสนทนาด้วยยังปิดเปลือกตานิ่งสนิท

“นี่ ฟังที่ฉันพูดอยู่หรือเปล่า?”
“อ๋อ… ก็ดี” สาวน้อยที่นอนอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวผงกศีรษะขึ้นมา ปรือตาตอบ แต่พฤติกรรมนั่นกลับทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่า เก้า

ดูว่าคืนนี้แฝดน้องของเธอจะเมาหนักกว่าทุกคืน ทั้งนี้เป็น เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาจากตัวธิดาพร้อมด้วยกลิ่น น้ำหอมราคาแพงนั่นเอง เฮ้อ… อีหรอบนี้คงต้องทําเครื่องดื่มแก้ เมาในตอนเช้าเหมือนเดิม

“คุณครูบอกว่าหลังจากเธอส่งรายงานครบแล้ว ถึงอนุญาตให้ เข้าสอบได้ ยังไงวันจันทร์นี้เธอก็ไปเข้าสอบแล้วกัน ฉันจัดการ เรื่องรายงานให้เรียบร้อยแล้ว ”

เงียบ… ไม่มีเสียงตอบรับอย่างเคย

“ได้ยินหรือเปล่าธิดา?”

คนถูกถามพริ้มตาหลับสบาย ค่าตอบที่ทิชาได้รับมีแต่เสียง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเท่านั้น ทิชาจึงสะกิด

“นี่ ได้ยินหรือเปล่ายัยธิดา?” หญิงสาวใช้พลังเสียงมากกว่า เก่า ผลก็คือ ธิดาลืมตาขึ้นมาแล้วผลักที่ซาหงายท้องกันเข้า กับ โตะรับแขก ในทันที

“โอ้ยรำคาญ! อะไรนักหนาคนจะหลับจะนอน จะทำอะไรก็เชิญ ตามสบายเลย ไม่ต้องมาวุ่นวายกับชีวิตฉันได้มั้ย?” ต่อว่าจบ ธิดาก็เดินโซซัดโซเซเข้าห้องไปดื้อ ๆ ยังปิดประตูกระแทกดัง โครมตามมา ซึ่งสิ่งที่สาวน้อยขี้เมาเหลือทิ้งไว้ให้ทิชาแบกรับนั้น ทำเอาหญิงสาวหน้าแดงก่ำดวงตาไหวระริกด้วยความโกรธระคนน้อยใจ

* ให้ได้อย่างนี้สิ ยัยธิดาบ้า! ที่ซาสบถหัวเสีย ดวงตาแดงก่ำ เหมือนคนจะร้องไห้

ความเงียบเสมือนเพื่อนสนิทเข้ามาปลอบประโลม พอระงับ อารมณ์ได้แล้ว หญิงสาวจึงปรายตาไปยังรูปถ่ายมารดาอันตั้งอยู่ บนแท่นบูชาพร้อมกระถางธูปด้วยดวงตาเศร้าสร้อยมีหยดน้ำมา คลอ เบ้าตา

“แม่คะ หนูทำถูกหรือผิดที่ไปเคี่ยวเข็ญยัยธิดาอย่างนั้น? หญิงสาวถามเสียงเศร้า ปิดเปลือกตาลงด้วยความรู้สึกถวิลหา อ้อมกอดอันอบอุ่นของมารดา

หลังจากรวีวรรณมารดาของเด็กแฝดทั้งสองลาลับจากโลกใบ นี้ไป ทรงศักดิ์ผู้เป็นบิดาจึงตรอมใจเสียชีวิตตามไปอีกคน ทุกสิ่ง ทุกอย่างจึงตกอยู่ในความดูแลของรุ่งอรุณโดยถูกต้องตาม กฎหมายมาตลอด

เมื่อสูญเสียเสาหลักในชีวิตไป ชีวิตเด็กสาวทั้งคู่จึงเคว้งคว้าง ด้วยกลัวว่าจะถูกรุ่งอรุณอับเปนออกจากบ้าน เพราะทิชาและธิดา เป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ถูกตราหน้าว่า “ลูกเมียน้อย เท่านั้น ทิชา กังวลสารพัดว่าจะไร้ที่ซุกหัวนอน กลัวอนาคต กลัวการอยู่ลำพัง กลัวการถูกทอดทิ้ง

ถึงบิดาจะทิ้งทุนทรัพย์สำหรับเป็นค่าเล่าเรียนไว้ให้ทั้งเธอและ ธิดา แต่เงินจำนวนนั้นก็ไม่พอสำหรับชื่อที่อยู่ใหม่อยู่ดี อีกอย่าง เธอยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ จะหยิบจะจับอะไรก็ดูจะเกินตัวไปซะหมด แต่ก็ยัง ดีทีว่าสิ่งที่เขากลัวมาตลอดยังไม่เกิดขึ้น ทั้งนี้ เป็นเพราะฝีมือของ ดานั่นเอง

น้องสาวฝาแฝดของเธอมีนิสัยคล้ายคลึงกับรุ่งอรุณหลาย อย่าง ถึงทั้งสองจะต่างวัยกัน แต่รสนิยมรวมทั้งการใช้ชีวิตที่ เหมือนกัน จึงทำให้ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนต่างวัย ในที่สุด คุณ รุ่งอรุณแม้อายุจะเข้าหลักสี่แล้วก็ตาม แต่เธอยังออกเที่ยว ตระเวนราตรี ยังติดการพนันงอมแงม ซึ่งธิดาได้เจริญรอย ตามแม่เลี้ยงแบบไม่มีแตกแถวสักนิด

แรก ๆ ธิดาแค่ออกเที่ยวตามแบบฉบับเด็กสาวเพิ่งออก ตระเวนราตรีกลับบ้านดึก แต่ก็ยังกลับ ทว่าพักหลัง ๆ มานี่ธิดา เปลี่ยนไปมาก ธิดาเริ่มดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ซึ่งเรื่องนี้ทิชา คอยคัดค้านพฤติกรรมของน้องสาวตัวเองตลอด แต่แม่ธิดาคน งามกลับไม่ฟัง ยังบอกว่า