ตอนที่ 16 กล้าแตะผู้หญิงของฉัน

“อืม”

“แล้วเขายังทําอะไรอีก

เธอส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ทำไรแล้ว แม่เขา เข้ามาขัดก่อน”

เตชิตมองตาเธอ ปกติเธอเป็นคนที่ตาโตมีเสน่ห์ ปกติใครเห็นก็ต้องหวั่นไหวทําให้คิดลึกแต่ยิ่งเป็นไอ้ เลว นสามีเก่าของเธอ

“คดีครั้งนี้ฉันต้องชนะ” เขาพูดต่อด้วย “ฉันจะ ทําลายชื่อเสียงมันจะทำให้มันไม่เหลืออะไรเลย

นัชชามองเขาด้วยความอึ้ง ถึงแม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่ เธอเคยขอ แต่ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะเขาพูดมันเลย ดูเหมือนเรื่องที่จะเป็นไปได้

ตอนที่เขายังยืนงงอยู่เสื้อเธอก็ถูกเตชิตถอดออก เธอตกใจกุมมือเขาไว้แต่ก็โดนมือหนาสะบัดทิ้งการกระทำนุ่มนวลกับเมื่อกี้มาก “ฉันบอ

“วันนี้ไม่ได้” เธอตอบเหมือนเดิม

เตชิต พูดขอร้อง “ฉันจะทําเบาๆ

ถ้าเขาจะเอาจริงๆเธอก็ปฏิเสธไปก็ไม่มีประโยชน์

ภายใต้แสงไฟอ่อนๆ เขายกขาเธอพาดไว้ตรงเอว ตัวถูกวางไว้บนตู้รองเท้า สองมือประคองโอบไว้ที่ คอของเขา

เสื้อผ้าขอเธอถูกถอดออกแต่เสื้อผ้าของเขายังคง

อยู่บนตัวดี

นัชชาหลับตาลงไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า

“ฉันเป็นใคร” เขาถามเธอด้วยเสียงแหบ

เตชิต…….

จากที่เธอเป็นคนเสียงหวานอยู่แล้วตอนนี้ทำให้ เสียงเธอยิ่งมีเสน่ห์น่าฟังมากยิ่งขึ้นตอนนี้เตชิตตาแดง

“เรียกชื่อฉัน

นัชชาโดนเขาหลอกล่อ “เตชิต เต ต….

ท้ายในท้ายที่สุด นัชชาถูกเขาทําจนหมดแรง ผม เปียกยุ่งเหยิง เขาปัดผมที่ปิดหน้าเธอขึ้นแล้วกระ ซิบข้างหูเธอ “จําเอาไว้เธอคือผู้หญิงของฉัน ถ้าใคร แตะต้องถึงจะเป็นเธอฉันก็ไม่ปล่อยเอาไว้

1 ชั่วโมงต่อมา เรื่องทุกอย่างก็จบลง จากตอน แรกที่นัชชากลัวจนถึงตอนที่เธอมีอารมณ์ร่วม ไม่ สามารถต่อต้านเธอพ่ายแพ้ให้กับอารมณ์ที่เตชิต มอบให้

เตชิตไม่เคยแสดงความเป็นห่วงหลังจากที่ร่วมรัก กับเธอเสร็จ แต่ครั้งนี้แปลกไปเขากลับอุ้มเธอวางลง บนเตียง นอนพักเถอะ”

ตัวเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอทำท่าจะลุก “ฉันจะไป อาบน้ำ

เตชิตเห็นความดื้อดึงของเธอ “เดี๋ยวฉันช่วยอาบ
พูดเสร็จก็ทําท่าจะอุ้มเธอขึ้น แต่นัชชา ยกเท้ากัน ไหล่เขาไว้ มองด้วยสายตาเคืองๆ ไม่ต้อง

ถ้าให้เขาอาบให้มันคงจะไม่ใช่แค่การอาบน้ำเฉยๆ

เตชิตมองนิ้วเท้าที่ขาวสวยของเธอที่วางอยู่บนไหล่ เขาดึงขาของเธอวางลงบนเตียง “ฉันไม่ทําอะไร เธอ”

ด้วยสีหน้าอารมณ์และท่าทางเธอเชื่อก็บ้าแล้ว

“ฉันอาบเองได้”

“งั้นเธออาบให้ฉันแทน”

นัชชาตอบด้วยเสียงเบาๆ “มันต่างกันตรง

ไหน”

“เพราะฉะนั้นอย่าดื้อ อาบพร้อมกันนี่แหละ จบนะ”

นัชชาถูกอุ้มเข้ามาในห้องอาบน้ำ น้ำอุ่นที่พอดีไหล ลงโดนตัวเธอถึงแม้ว่าจะเคแค่ครั้งเดียวแต่เธอก็ไม่ กล้าที่จะมองเขาตรงๆ
เตชิตเห็นเธอหลบสายตา เอื้อมมือไปจับท้ายทอย บังคับให้เธอหันมามองเขา “กลัวฉันหรอ

นัชชาลืมตากระพริบตามนาที่ไหลลงมา พยายาม กลั้นความกลัวเอาไว้ “เปล่า ไม่ได้กลัว”

เขาหรี่ตามองเธอ “ฉันไม่ชอบคนโกหก”

นัขมาแก้ตัวด้วยความอาย “กล้ว……นิดหน่อย

“กลัวทําไม

“ก็…ก็เพราะว่าคุณชอบทำรุนแรง มันทำให้ ฉัน……..” พอพูดถึงเรื่องยังว่า นัชชามักจะเขินอาย พูดไม่ออก

“เธอไม่ชอบหรอ

เธอสำลักน้ำจนหน้าแดงเธอกระโดดออกไปหลบ ตรงข้างๆ “ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

“แสดงว่าชอบ
นัชชาหมดคำพูด เธอไม่รู้จะตอบยังไง

เธอบ้าไปแล้วที่อยากทําข้อตกลงอย่างว่ากับเขา ผู้ชายคนนี้กับเธอเดินถนนคนละสายกันอยู่แล้ว

หลังจากทั้งคู่อาบเสร็จ เตชิตก็ไม่ได้แตะต้องเธอ เลยเหมือนกับที่พูดไว้ตั้งแต่แรก นัชชากำลังจะหัน หลังกลับ เตชิตกลับพูดขึ้น “อย่าลืมหายาทา เมื่อครู่ ฉันไม่ทันระวังทำให้มีแผล

นัชชาคิดว่า เขาก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่ไม่สนใจอะไร

เลย

เธอกลับมีความรู้สึกดีๆที่แปลกใหม่ แต่เธอก็ไม่ได้ ตอบกลับเพียงแต่หยิบชุดนอนขึ้นใส่ให้เรียบร้อย

เธอนอนอยู่บนเตียงนุ่ม จากที่อารมณ์ตึงเครียดมา ทั้งวันก็ถึงเวลาปลดปล่อย ข้างเตียงยังคงว่างเปล่า เธอกลับห้ามใจไม่ได้ที่จะให้ตัวเองไม่มองเข้าไปใน ห้องนํ้า

ประตูห้องน้ำไม่ได้ถูกปิด ทำให้เห็นไอล่องลอยออกมาและเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาจาก ห้องนํ้า พอนึกถึงบทสนทนาเมื่อครูในห้องน้ำทำให้ เธอหัวใจเต้นแรง

นัชชาเอาผ้าห่มปิดหน้า บอกตัวเองว่านอนได้แล้ว

เธอหลับลึกมาก แต่พอใกล้รุ่งเธอฝันร้าย เธอฝัน ว่า ควิษ ปณิตา และครอบครัวทั้งสองฝ่าย ทุกคน ต่างต่อว่าเธอ รวมถึงพ่อแม่ของเธอด้วย ต่อว่าว่า เธอทำตัวไม่เหมาะสมทั่วไปทั่วเธอไม่เหมาะที่จะเป็น ภรรยาของใคร….

นัชชารู้สึกหนาว อยากพูดแต่ไม่มีเสียง เธอเห็น แบบลางๆเหมือนมีคนดึงเธอเข้าไปกอด แล้วได้ยิน คนกระซิบเรียกเธอที่ข้างหู “นัชชา”

สักพักเธอความฝันก็ค่อยๆหายไปทำให้เธอนอนได้ ปกติ เหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอคิดไป เอง

วันรุ่งขึ้น เตชิตก็ตื่นหกโมงครึ่งตามปกติ เขาอดยิ้ม ไม่ได้เมื่อมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตอนแรกเขากะจะค้นเธอออกแต่พอ นึกถึงเหตุการณ์และเสียงร้องของเธอ

เขาค่อยๆเอามือเธอออกจากตัว ไม่อยากให้เธอตื่น

เขาตื่นมาออกกําลังกาย ทำธุระส่วนตัว กินข้าว

แล้วเดินออกไปถึงประตูใหญ่หน้าวิลล่าก็เห็นตรัณ จอดรถรอรับเขา พอเห็นเขาเดินออกมา ตรั ก็เดิน ลงไปเปิดประตูรถให้เขา “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเตชิต

เตชิตพยักหน้าแทนการตอบรับ

หลังจากที่รถแล่นออกมาสักพัก ตรัณ หลังเสร็จ

ประชุมเช้านี้ เอาข้อมูลของดวิษมาให้ฉันชุดหนึ่ง

ตรัณรู้ว่าเตชิตรับคดีเกี่ยวกับการหย่าและรู้ว่าใคร คือผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ “ได้ครับ”

“อีกอย่าง หาคนเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของบ้านด หาโอกาสในการสร้างหลักฐาน” พอนึกถึงแผลที่ปาก ของนัชชาทําให้เขา ยิ่งอารมณ์เสีย