ซ่อนสวาทมาเฟีย 2/1

ท่ามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปมาขวักไขว่ ชายฉกรรจ์ 3 คน ทำราวกับ ไม่สนใจคนอื่นนอกจากหนังสือที่อยู่ในมือ โทรศัพท์มือถือที่เปิดแอพพลิ เคชั่น และอีกคนที่สอดส่ายสายตามองหญิงสาวผมดำผมแดงอย่างคน เจ้าชู้ นอกจากชายฉกรรจ์ทั้ง 3 คน ยังมีชายหนุ่มอีกคนที่นั่งไขว่ห้าง ใส่ แวนกันแดดคาดปิดบังแววตาคม

สงคราม ดาร์เมียน อะลองโซ่ เบนเนตติ กำลังทอดสายตามองผู้คน อย่างไร้จุดหมาย แม้ความเป็นจริงเขาควรจะมองหาคนที่ต้องรับกลับบ้าน แต่ความอื้ออึงหนักหน่วงเหมือนใครสักคนเอาหินก้อนใหญ่มาถ่วงไว้ไม่ สร่างซา ใจของเขาเต้นเราสลับอ่อนยวบแล้วกลับมาเต้นตูมตามเหมือน วัฏจักร

ใครบางคนที่เขากำลังรออยู่ ทำให้หัวใจของสงครามเต้นผิดจังหวะ ความทรงจําเก่าๆ กลับคืนมา แต่ยังไม่ทันจะคิดไพล่ไปถึง ร่างระหงแต่อวบ นิดๆ กำลังจะผ่านหน้า สายตาคมว่องไวดุจพญาเหยี่ยวจับจ้องเธอได้ ร่าง สูงตระหง่านลุกพรวด มือว่องไว้ไม่ต่างจากสมองที่สั่งการอย่างรวดเร็วคว้า แขนเรียวเล็กเอาไว้

“อุ้ย”

เดือนกันยาสะดุดกึก แรงเหนี่ยวรั้งทำเธอเกือบเสียหลักต้องหันมาหา คนที่อาจหาญถูกเนื้อต้องตัวเธอด้วยสีหน้าเอาเรื่องเต็มที่

“ไง ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะลูกแก้ว”

พอเห็นว่าเป็นใคร เดือนกันยาก็คลายสีหน้าบึ้งตึงมาเป็นวาดรอยยิ้ม หวานสุดใจ

“นึกว่าใคร ที่แท้ก็คราม พี่เขยของลูกแก้วนี่เอง สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานชีวิตครอบครัวคงมีความสุข สินะคะ”

นอกจากเธอจะทักทายเขาพร้อมรอยยิ้มกระชากใจแล้ว ยังน้ำค่ หวานแต่แสลงหูเชือดเฉือนหัวใจของสงครามจนเขาเองที่เปลี่ยนสีหน้า

“ตามอัตภาพ” เขาก้มหน้าลงมากระซิบข้างหู “คนมีครอบครัวเป็นยัง

ไงก็เป็นอย่างนั้นแหละนะลูกแก้ว คนโสดไม่ได้ สนุกกว่ากันเยอะ

เดือนกันยาเอียงหน้าหนีแต่ไม่วายที่แก้มนุ่มของสาว 26 จะถูกปลาย จมูกโด่งแหลมของหนุ่ม 32 เฉี่ยวชนอย่างตั้งใจ แก้มใสเปลี่ยนเป็นซีด สลับแดง ก่อนมันจะกลายเป็นสีกุหลาบ เดือนกันยาก็รีบปรับสีหน้าแล้วลด อัตราการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ ซึ่งมันทําได้ยากมากๆ

“สําหรับบางคนเท่านั้นแหละค่ะ คนโสดอย่างลูกแก้วไม่ชิงด้วยสิคะ อารมณ์ก็ประมาณคนมีครอบครัวล่ะค่ะ นี่มาร์คกว่าจะตามมาทีหลัง ลูก แก้วอยากให้เขาตามมาเร็วๆ คิดถึงใจจะขาด คนมีครอบครัวอย่างมีความ คงเข้าใจความรู้สึกนี้ดีนะคะ”

เดือนกันยาเห็นแก้มของสงครามกระตุกเป็นริ้วๆ เธอหัวเราะเสียงใส แล้วตบแก้มสากๆ ของเขาเบาๆ อย่างหยอกล้อ

“กลับบ้านกันเถอะค่ะ ลูกแก้วคิดถึงคุณพ่อคุณแม่มาก อยากเจอหน้า ท่านเร็วๆ

สงครามได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าแล้วผายมือ เดือนกันยาทิ้งกระเป๋า เดินทางทุกใบให้คนของสงครามลากตามมา เธอเดินนำหน้าเฉิดฉาย อย่างพญาหงส์ สีหน้าสดใจเปี่ยมสุขแตกต่างจากหัวใจที่ร่ำร้องปริ่มจะ ขาดใจ

บั้นท้ายงอนเซ้งในกระโปรงสั้นสีดำรัดรูปยักย้ายส่ายไปมา เดือน กันยาจงใจทิ้งสะโพกไปทางซ้ายแล้วย้ายไปทางขวา อยากจะปั่นหัวคนที่ เดินตามหลังให้รู้เสียบ้าง คนอย่างเดือนกันยาไม่จมปลักตัวเองไม่ให้กลัดหนอง 3 ปี ที่เธอหนีทุกคนปิดประตูหัวใจทุกห้องเพื่อ รักษาแผลใจให้หาย วันนี้จะไม่มีเดือนกันยายนเก่า คนที่ยอมให้โจรปล้น หัวใจไปง่ายๆ ไม่มีอีกแล้ว

สงครามพยายามบังคับสายตาไม่ให้จับจ้องสะโพกสวย มันทํายาก ทำเป็นอะไรขนาดนี้ ไม่ว่าจะย้ายไปมองทางไหนก็ต้องจบลงที่บั้นท้ายกลม กลึงของคนตรงหน้า แล้วเธอก็ยั่วเขาขึ้นเสียจริง ลมหายใจของเขาติดขัด อัตราการเต้นของหัวใจก็กระหน่ำรุนแรงจนต้องหายใจฟืดฟาด

ชายหนุ่มสายเลือดมาเฟียใหญ่แห่งอิตาลีกำลังพ่ายแพ้ต่ออารมณ์ ความปรารถนาที่ไม่เคยหยุดนิ่ง ตั้งแต่แรกพบสาวน้อยผู้น่ารักข้างบ้าน กระทั่งเธอโตเต็มวัยพรั่งพร้อมรับการฝากรัก เขาไม่รอช้าตีตราเป็นเจ้า เข้าเจ้าของ และเมื่อถึงวันที่ไม่มีใครคาดคิด ความจำเป็นที่มาพร้อมกับ เหตุผลทำให้สงครามต้องแปรสถานะมาเป็นพี่เขยของสาวสวยผู้นี้

ร่างสูงก้าวตามร่างบอบบางน่าทะนุถนอมชวนกอด พี่เขยคนนี้อยาก กอดน้องเมียแทบขาดใจ น้องเมียตัวดีก็ช่างยั่วเสียนี่กระไร ตะบะของเขา กำลังจะแตก รู้ทั้งรู้เดือนกันยายั่วให้ใจแตก หลอกลวงเขา และสุดท้ายเธอ จะไม่ให้ในสิ่งที่ต้องการ

กรามที่บดกันจนสั่นกับสายตาที่เริ่มสอดส่องมองหาทางหนีทีไล่ ทางออกของความปรารถนาที่กำลังฉุดไม่อยู่ รุนแรงเกินต้านทาน ขีดจำกัด ของมันมี แต่สงครามไม่อยากทำ อยากปล่อยให้มันพลุ่งพล่านและทรมาน เพื่อระบายมันออกมาให้สุดเสียว

เดือนกันยาพยายามไม่สนใจชายหนุ่มที่เดินตามมาติดๆ คอของเธอ ตั้งตรง บ่าของเธอกางออก ทรวงอกกระเพื่อมราวกับคนที่ออกกำลังกาย จสงครามเป็นฝ่ายนำหน้า ให้สายตากลมเศร้าจับจ้องทุกย่างก้าว ความหวั่น ไหวอบอวลอยู่ในมวลอากาศ แต่สัมผัสของเขาก็ผ่าวร้อนไปทั่วร่าง ประหนึ่งถูกอ้อมกอดของโจรปล้นใจตวัดกอด

ทางที่ทอดตรงไปยังลานจอดรถดูจะห่างไกลเหลือเกิน ขาของ เดือนกันยาสั่นตามจังหวะการเต้นของหัวใจ ทุกย่างก้าวของสงครามนั้น มั่นคง ต่างจากย่างก้าวของเดือนกันยาที่พร้อมจะสั่นไหว

เมื่อไปถึงรถเก๋งคันใหญ่สีขาวสะอาด คนของเขาก็เปิดประตูให้ เดือน กันยาเข้าไปนั่งขยับถอยให้พื้นที่กว้างพอสำหรับผู้ชายตัวโต สงคราม เบียดตัวเข้ามาจนติด เดือนกันยาตวัดสายตาไม่พอใจให้เขา พี่เขยของเธอ ไม่สนใจจะเหลียวตามอง เธอจึงกล้ำกลืนก้อนสะอื้นเดือนหน้าไปมองด้าน นอก

“ไปคอนโดฯ”

เสียงของสงครามห้าวหัวนไม่ชวนฟัง แต่น้ำเสียงที่ทรงอิทธิพลต่อคน มากมายรวมทั้งเดือนกันยาก็ยังต้องหันขวับมามอง

“คอนโดฯ ใครหรือคะ” เธอข่มเสียงพร่ให้หวานจ๋อยเหมือนรอยยิ้ม ที่โปรยให้ชายหนุ่มดุจดอกไม้กลางสวน

“ของเธอ”