บทที่ 7 งานแต่งพี่ชาย
7
งานแต่ง ชาย
หลังจากที่ณัฐรินทร์สอบเสร็จ งานแต่งงานที่ถูกจัดเตรียมขึ้นระหว่าง นั้นด้วยฝีมือของแม่ๆ ก็เกิดขึ้น ณัฐรินทร์อยากถามมารดาของตนจริงๆ เอา เวลาไหนไปจัดเตรียมโดยไม่ให้เธอรู้ เนรมิตทุกอย่างออกมาให้ยิ่งใหญ่ อลังการ
เจ้าสาวในชุดสีขาวสวยงามเหมือนนางฟ้า ควงแขนเจ้าบ่าวในชุดสี ขาวเข้าคู่กัน งานจัดเตรียมขึ้นภายในรั้วบ้านกว้างขวาง ไม่ใช่ในโรงแรม หรูระดับห้าดาว ทุกอย่างเป็นไปอย่างยิ่งใหญ่แต่ก็ง่ายๆ ดูสบายๆ ฟ้าฝนก็ เป็นใจไม่เทลงมาให้ต้องปักตะใคร้
“เพิ่งได้มีโอกาสเปิดบ้านจัดงานใหญ่แบบนี้ รู้สึกดีจัง” ท่านนายพล เอ่ยกับภรรยาหลวง
“อิฉันก็เหมือนกันค่ะคุณพี่ อีกไม่นานก็คงถึงเวลาของคลชัย” คุณนาย
แก้วเกล้าหันไปหาดลชัย
อีกฝ่ายเปิดยิ้มมีไมตรีและดูดีกว่าที่เป็นมาในพักหลังๆ
“คงอีกนานครับ ผมยังไม่มีใคร
“ที่ควงๆ อยู่ไงจ๊ะ ก็เลือกมาสักคน
“ไม่มีใครเหมาะเลยสักคนครับ” ดลชัยตอบเสียงทุ้ม
“พ่อดลก็อย่างนี้แหละค่ะ ช่างเลือก” คุณนายถนอมศรีจีบปากจีบคอ ราวกับต้องการกระแทก ใครบางคนที่นั่งอยู่ด้วย
ฉวีวรรณไม่ต่อปากต่อคำ ทำใจยอมรับว่าผู้หญิงตรงหน้ามีอคติกับ“เลือกมากมักได้ท่าน
“ครับคุณพ่อเป็นแม่ได้ยินคำตอบโต้จากลูกต้องด้วยความฉงน
“แกหัดเชื่อฟังฉันบ้างก็ชีวิตได้เจริญเสียที
ครับ ผมต้องกราบขอโทษคุณพ่อเคยล่วงเกินทุกอย่างด้วยนะชีวิตพ่อกำลังใจให้ด้วยครับ” ดลชัยพูดไปนั้น เพราะคิด ว่าบิดาต้องบอกปัด
แต่ทว่า…
ให้แกยืนหยัดด้วยตัวเอง มันไม่ทางตันแกจะสู้ ฉันคอยเป็น กำลังใจให้แก
ขอบตาของคลชัยแดงเขาลุกจากที่นั่งมากราบบิดาแทบเท้า ท่าน นายฉุดลูกลุกแล้ว
“ผมรักคุณพ่อครับ
ดลชัยบอกบิดา แม้ว่าท่านไม่บอกรื้น หยิบเช็ดหน้ามาซับน้ำตา คุณนายแก้วเกล้ากุมสามีเป็นกำลังใจให้
“ขอบคุณคุณฉันผิดเองที่เคยคิดไม่ภรรยาหลวง
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ อย่าคิดมากนะ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้แก่กัน ฉวีวรรณมองภาพนั้นก็พลอยยิ้มตาม แม้ว่า คุณนายถนอมศรีจะยังไม่ลดลงจากใจ เธอเชื่อว่าสักวันมันจะจางหาย เวลาจะเยียวยาทุกอย่างเอง
ณัฐรินทร์รู้สึกมึนหัวเพราะแขกในงานเยอะจนลายตา เจ้าบ่าวต้อง
ประคองไปนั่งพัก
“ไหวไหม” ถามด้วยความห่วงใย
“ไหวค่ะ งานของเรา นุ่มไม่ท้อหรอกค่ะ
“ไม่ท้อน่ะใช่ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวต้องพัก งานเราไม่ล่มแค่เจ้าสาวขอนั่ง พักสักชั่วโมงหรอกนะคะ”
“พี่แดนจะดีกับนุ่มไปถึงเมื่อไหร่คะ ดีเหลือเกิน ดีจนนุ่มคิดว่าตัวเอง
คงไม่ดีพอสําหรับพี่แดน
“อย่าพูดแบบนี้ค่ะ น้องนุ่มดีมากและเหมาะกับพี่ตั้งแต่เกิดออกมา จากท้องคุณน้าฉวีนั่นแหละค่ะ”
“พี่แดน…” เธอถึงกับพูดไม่ออก
“พี่รักน้องนุ่มมากนะคะ” เขาจูบหน้าผากเธอ
ณัฐรินทร์ยิ้มได้ เธอปล่อยให้แดนดินไปทักทายแขก ส่วนตนเองก็นั่ง
พักอยู่ตรงนี้
เวลาผ่านไปไม่นานก็เห็นปลายรองเท้าหนังสีดำมันแปลบของใคร บางคนมายืนอยู่ตรงหน้า พอเงยหน้าขึ้นมองเธอก็ต้องหน้าเสีย
“พี่ดล!”
“อย่าตกใจเลยพี่มาดีนะวันนี้” ดลชัยบอกยิ้มๆ
“เอ่อ…” ณัฐรินทร์ลุกขึ้นยืน มองหาเจ้าบ่าของตนเห็นเขาอยู่ไกลๆ กำลังพูดคุยกับแขกผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง
“พี่แค่จะมาขอโทษ ที่เคยทำไม่ดีกับนุ่ม ทุกอย่างที่ผ่านมา พี่ขอโทษ
นะคะ”
ณัฐรินทร์อ้าปากค้าง เธอหูฝาดไปใช่ไหม
“พี่คิดได้แล้วนะคะ วันนั้นพี่เมามากจนไม่ได้สติ แต่วันนี้พี่มีสติครบ ถ้วนสมบูรณ์ดี มีมากพอจะกล่าวขอโทษน้องนุ่มจากใจจริงๆ
“เอ่อ…นุ่มไม่โกรธพี่ดลหรอกค่ะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม
จังหวะนั้นฝ่ายแดนดินก็หันมามองภรรยาด้วยความเป็นห่วง เห็นยืน คุยกับดลชัยก็ใจไม่ดีก้าวเดินกลับไปหา แต่พอไปถึงใกล้ๆ ปลายเท้าใหญ่ ก็เป็นต้องชะงัก และตั้งใจเงี่ยหูฟังบทสนทนาของทั้งคู่ด้วยหัวใจที่ออกอา การแปลกๆ
หึง
หวง
อยากไปรั้งเธอออกมา
ทว่า…แดนดินอยากรู้ความจริงอะไรบางอย่างมากกว่า
“พี่คงไม่ได้มาทำให้น้องนุ่มสองจิตสองใจใช่ไหมคะ
“ไม่ค่ะ ไม่เลย นุ่มไม่ลังเลหรอกค่ะ นุ่มรักพี่แดนไม่ได้รักพี่ดล นุ่มเพิ่งรู้ หัวใจตัวเอง ไม่มีใครรู้ว่านุ่มมองพี่ดล โดยมีเงาของพี่แดนซ้อนอยู่ นุ่มเองก็ เพิ่งรู้ไม่ใช่วันที่เกิดเรื่องนะคะ แต่เป็นวันที่นุ่มนั่งร้อยมาลัยต่างหาก
ดลชัยนิ่งไป ไม่คิดว่าหัวใจของหญิงสาวจะเด็ดเดี่ยวถึงเพียงนี้
“ดีแล้วค่ะ”
“พี่ดลไม่มาคุยกับนุ่ม นุ่มก็ไม่เครียดหรอกนะคะ เพราะนุ่มรู้ดีว่าพี่ แดนจะทำให้นุ่มมีความสุขได้แน่ๆ
“พี่แตนเป็นคนดีค่ะ น้องนุ่มจะต้องมีความสุขแน่นอน
“ขอบคุณค่ะที่มาคุยกับนุ่มวันนี้ นุ่มก็ขอให้พี่ดลมีความสุขเช่นกันนะ
คะ”
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวพี่ไปตามพี่แดนให้นะคะ” ดลชัยขันอาสาไปตาม เจ้าบ่าวให้ เขาเดินจากไป แดนดินก็ปรากฏตัวขึ้น
“รู้มั้ยคะว่าพี่หึง และโหดมากด้วย
ณัฐรินทร์หัวเราะคิกคัก
“หึงโหดเลยหรือคะ น่ากลัวจัง”
“เดี๋ยวได้กลัวแน่ค่ะ พี่จะทำให้น้องนุ่มครางหงิงๆ ในอ้อนแขนพี่ หี หี
แดนดินเกี่ยวเอวภรรยาสาวหลังจากแอบจูบแก้มเธอเต็มรัก คงไม่มี
ใครมีความสุขมากเท่ากับเขาอีกแล้ว
ภายในห้องหอ
ร่างขาวโพลนของเจ้าสาวนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงกว้าง โดยมีเจ้า
บ่าวโอบกอด
“อย่าเพิ่งหมดแรงนะจ๊ะยาหยี ยังกระแทกได้อีกหลายรอบ
“โอย…นุ่มจะขาดใจตายก่อนนะคะ”
“ไม่หรอกค่ะ พี่ไม่ยอมให้ขาดใจตายหรอกค่ะ”
แล้วเจ้าบ่าวก็โน้มตัวลงสอดใส่ความรักของเขาเข้าสู่ร่องกายของเธอ เต็มเหนี่ยว
“อ้า…อ้า
ภายในห้องหอได้ยินแต่เสียงครวญครางของเจ้าสาวแสนสวย กลีบ ดอกกุหลาบที่โรยอยู่บนเตียงแนบไปกับผิวขาวผ่องของเธอ
“หอมจัง”
“กุหลาบหรือคะ”
“ใช่ค่ะ”
เธอคิดว่าเป็นกลีบกุหลาบที่โรยบนเตียง
“กุหลาบของนุ่มต่างหาก”
แล้วปากลิ้นก็ซุกซนอยู่บนกลีบสวาท แย้มอ้าออกรับเรียวลิ้นที่พุ่ง เข้าหา เลียตวัดถี่ยิบสร้างความกระสันให้ร่างขาวขนลุกซู่
“โอวววว เสียวเหลือเกินผัวขา”
“เมียสวยขนาดนี้ ผัวจะเอาให้ขาดใจเลย
แล้วท่อนเอ็นก็จมดิ่งสู่ห้วงหฤหรรษ์ ทำเอาณัฐรินทร์ต้องหัวหมุน เหน็ดเหนื่อย ระบายลมหายใจออกมาจากริมฝีปากที่แย้มอ้า
“ซี้ดดดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะ
“อย่าเร่งพี่นักสิจ๊ะเมียจ๋ พี่เป็นทหารเรี่ยวแรงมีมากมายเหลือเฟือ ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลนะทูนหัว
“อูย…เสียวขนาดนี้ นุ่มตายก่อนแน่
“หึ หึ อย่าเกร็งสิจ๊ะ แค่อยู่นิ่งๆ ก็ตอดพี่เหลือเกินแล้ว ซี้ดดด”
สองหนุ่มสาวช่วยกันเติมรักจนผ้าปูเตียงหลุด กลีบกุหลาบกระจาย เกลื่อนพื้น ทั้งห้องรกราวกับเป็นสนามรบก็ไม่ปาน แต่เป็นการรบที่ถึงพริกถึงขิง ถึงลูกถึงคน เพราะหลังจากนั้นมาเพียงเดือนกว่าๆ ณัฐรินทร์ก็ตั้ง
ครรภ์ลูกชายคนแรก คฤหาสน์หลังงามมีแต่เสียงหัวเราะด้วยความสุข อีกไม่นานก็มีเสียง
เด็กตัวเล็กๆ วิ่งเล่นกันดังไปทั่ว
จบบริบูรณ์
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ