อนสวาทมาเฟีย 1/2

เดือนกันยาหายใจหอบเหนื่อย เพียงแค่สัมผัสของเขาก็ทำให้เธอ เหนื่อยและร่านร้อน ลมหายใจอุ่นที่พุ่งสู่อากาศรอบกาย คละเคล้าลม หายใจวูบวาบทั่วเรือนร่าง ชวนให้หัวหมุนตื่นเต้นและรอคอย

สงครามฟอนเฟนเต้าเต่งเปลือยเปล่าด้วยใบหน้า สูดความหอมของ กลิ่นสาวผสมกลิ่นน้ำหอมเย้ายวน ปากอ้ารวบยอดทรวงกลืนหาย ร่างบาง สะท้านเฮือกแอ่นโค้ง ข้อมือกระตุกรั้งเนคไทให้ตึงกระตุกหัวเตียงให้ดังกึก

“กบ”

ปากของเขาสร้างตราบาปให้ยอดทรวงอย่างรุนแรง แผดเผาไฟร้อน นาบไปทั่วร่าง เดือนกันยากระตุกยักย้ายส่ายเต้าเต่งให้คลอเคลียใบหน้า สากๆ ยอดถันเจ็บแปลบจากแรงดูดดึง

“อ๊ะ ซี้ดดดด”

เดือนกันยาครางกระเส่าอย่างทุรนทุราย ตกเป็นทาสตัณหาให้ผู้ชาย อย่างสงครามเสพสุข เรียวขาอวบแยกอ้า เมื่อสงครามเลื่อนริมฝีปากผ่าน เต้าเต่งที่เปียกชื้น เลียผิวเนื้อหวานหอม ใช้มือขยำเต้ากลมๆ อวบอิ่ม บีบ คลงยอดอกที่หดเกร็ง

“ซี้ดดดด อื้อ”

เสียงหวานยังครางแหบโหย หน้าท้องเดือนกันยาแขม่วลึกยามที่ลิ้น ชิ้นเลียวน ต้นขาของเธอสั่นระริกอย่างรั้งรอ เป็นเนื้อลึกลับอันเป็นขุมทรัพย์ มากค่าเห่อร้อน และเมื่อมือใหญ่ลูบคลึงเนินนุ่ม สะโพกสาวก็ดีดขึ้นราวกับ ติดสปริง

“อ๊า”
“ร้อนเร็วขนาดนี้ ยังปฏิเสธได้ลงคออีกหรือทูนหัว โหนกนูนเป็นหลัง เต่า พี่คิดถึงรสหวานๆ ในเต่าตัวน้อยน่ารักจังเลย ขอชมหน่อยนะ

“ซี้ดดดดด”

เดือนกันยากัดปากหดขาขึ้นตั้งฉาก ต้นขาอ้ากว้างเปิดทางให้เรียว ลิ้นตะโบมความร้อนชื้น ในกลีบเนื้อ ความวูบวาบซ่านเสียวกระหน่ำทิ่มแทง ราวกับถูกคนธนูปักทั่วร่าง เสียวกระสันพุ่งทะยานลอยละลิ่ว ราวกับนั่งบน รถไฟเหาะแล้วอยู่ๆ ร่างก็หลุดออกจากที่นั่ง

“อ๊ะ อา”

กลีบกุหลาบานแยกอ้า สงครามปรนเปรอบทเพลงกามา พลิกพลิ้ว แหวกว่ายปลายลิ้นอยู่ในร่องเนื้อที่หวานหอม

มือที่ถูกมัดคู่กันของเดือนกันยากแน่น เปลือกตาหลับพริ้ม เส้นเลือด

ที่ข้อมือปูดบวมขึ้น ปากอิ่มยังคงถูกกัดไม่ปล่อย ฟันขาวเห็นรำไรงับกลีบ

คันศรแล้วเปิดอ้าเพื่อกรีดเสียงร้อง

“ซี้ดดดดด”

เต้านมเต่งตึงคัดแน่นจนแทบระเบิด ไม่ใช่อย่างคนท้องแต่เพราะ ความกำหนัดที่โจมตีจุดกระสันทั้งด้านบนและด้านล่าง ปลายกันซูซัน กระเพื่อม มือใหญ่ลูบคลึงไปทั่วร่าง

“พี่คราม”

สงครามยังคลุกเคล้าเกือกกลั้วใบหน้า เรียวลิ้นและปลายจมูกกับเนิน เนื้ออวบอูม กลีบกุหลาบเร้นลับคัดหลั่งน้ำหวานให้กินออกมา สงครามกลืน กินดูดเกสรกุหลาบจ๊วบๆ

“อ๊า” เสียงของเดือนกันยายังไม่มาก ด้วยเธอก็ยังมีความหวาดกลัว ซุกซ่อนอยู่ กลัวคนข้างล่างจะได้ยิน แต่เสียงกรีดร้องก็ยังสะท้านอยู่ในห้อง สี่เหลี่ยมไม่ขาดระยะ
“รู้มั้ย พี่ชอบลงลิ้นให้ลูกแก้ว เพราะน้ำและกลิ่นของลูกแก้วหอม

หวาน”

“พะ พี่คราม พอเถอะค่ะ”

“ไม่พอ อูว์ ดูสิ ร่องเนื้อของลูกแก้วดูดนิ้วเข้าไปแล้ว

“กรี๊ดดดด”

เดือนกันยากรีดร้องออกมาด้วยความลืมตัว เธอกำลังดูดปลายนิ้ว ของสงครามเข้ามาลึกๆ บวกกับแรงพุ่มจ้วงจากการผลักดัน อึดใจเดียว เกสรกุหลาบก็เบียดกับโคนนิ้ว

“รู้สึกดีชะมัด พี่รักเธอจัง

เดือนกันยาสะบัดหน้าไปมา ร่างกายตื่นเพริด ขนบนกายลุกซู หูของ เธอไม่ได้ยินเสียงอ่อนสั่นพร่าของเขา ร่างกายต่างหากที่กำลังรับรู้สัมผัส สนิทใกล้ชิดจากผู้ชายข้างบ้าน

ปลายลิ้นของสงครามละเลงเกสรกุหลาบ คราวนี้ต้นขาอวบขาวถึงกับ สั่นพับๆ นิ้วเท้างอหงิกเพราะกำลังเกร็งสุดฤทธิ์ ก่อนที่ทุกอย่างดำมืด เปลี่ยนเป็นสีรุ้งบนท้องฟ้าสีคราม สายน้ำที่มีรสหวานพวยพุ่งออกมาจาก ร่องหลืบกลางกลีบกุหลาบที่มีนิ้วใหญ่ซ่อนซุกอยู่

“อ๊า”

สงครามดื่มกินน้ำหวานจากการคัดหลั่งของความสุข เดือนกันยาสั่น ระริก ทิ้งต้นขาที่เกร็งจนหมดแรงลงบนเตียง

“หวานมาก”

สงครามนั่งคุกเข่าปลดกางเกงลงงัดมังกรล่ามหมาออกมาจาก กางเกงชั้นใน เดือนกันยาหรี่ตาแคบยามจับจ้องความเป็นชายอวบใหญ่ สิ่งที่เธอเพิ่งเห็นจากสงครามเป็นคนแรก และครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นเธอเลียริมฝีปากตัวเอง

แค่เห็นก็ปากแห้งเลยสินะทูนหัวของตัว ดูตอมของตัวสิจ๊ะจะได้หาย

อยาก”

สงครามขยับตัวมาด้านหน้า เขาคุกเข่าคร่อมเดือนกันยาเอาไว้ โค้ง ตัวลง ใช้มือข้างหนึ่งกดหัวเดือนกันยา ให้ริมฝีปากจดจ่อปลายหัวหยัก

“พีครามมมมม”

“เสียผัวเลยสิจ๊ะทูนหัว ผัวร้อนจะแย่แล้ว”

เดือนกันยาแลบลิ้นเลียปลายหยัก ตวัดลิ้นกลางรอยผ่าที่มีน้ำซึมออก มาน้อยๆ ลิ้นเล็กๆ เลียตวัดไปบนส่วนหัว แก่นกายอวบขาวยังเป็นอิสระ สงครามเองที่ต้องบิดส่ายสะโพกให้แก่นกายถูไถริมฝีปากเล็ก

“ซี้ดดดดด เสียวจังเลยที่รัก”

เดือนกันยาจับแก่นกายไม่ได้ด้วยข้อมือยังอยู่ในพันธนาการ เธอ กระดกลาคอขึ้นแล้วอ้าปากรวบมังกรกลืนหาย

“อ้วววว ดีเยี่ยมเลย เก่งจริงเมียจ๋า”

แก่นกายอวบใหญ่ขยายตัวจนคับอุ้งปาก เดือนกันยาอึกอักแทบจะ อาเจียน แต่ก็ยังดูดกลืนลำมังกรที่เต็มไปด้วยประสาทสัมผัส สงคราม ปล่อยมือจากศีรษะเธอ แล้วยันไว้กับผนังห้อง

“ซี้ดดดดด” เสียงเขาครางแหบปร่า

ระยะห่างระหว่างองอารมณ์เปิดทางให้ตัณหาแทรกแซงเป็นกองทัพ กี่ครั้งกี่หนตัณหาก็ยังมีอำนาจเหนือผิดชอบชั่วดี เช่นเดือนกันยาที่เธอ ปฏิเสธสงครามไม่ได้ก็เหมือนปฏิเสธตัวเองไม่ไหว ไฟปรารถนาที่สงคราม ปลุกเร้าจนโชติช่วงยากที่จะดับ บทเพลงกามายังไพเราะเพราะพริ้งมีรส หวานกลมกล่อม แม้สุดท้ายจะเต็มไปด้วยคำถามและความเสียใจก็ตาม
เสียงครวญครางของสงครามสลับกับเสียงอึกอักและเสียงดูดกลืน ของเดือนกันยา บนเตียงนอนอันร้อนรุ่ม ภายในห้องค่อนข้างอบอ้าวเพราะ ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ เสียงแดดที่ทอดเข้ามาเยื้องย่างชำเลืองมอง ก่อนจะทอดกายพาดผ่านเตียงกว้าง ดวงอาทิตย์ใกล้ตกดินแต่สองหนุ่ม สาวยังไม่เลิกติดใจซึ่งกันและกัน