บทที่ 6 ดลชัย

6

คลชัย

มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

รถสปอร์ตคันหรูของผู้พันหนุ่มที่นั่งกุมมือคู่หมั้นสาวมาตลอดทางและ ต้องปล่อยมือเธอชั่วคราวเพราะปล่อยให้เธอได้เรียนหนังสือ แดนดินมอง ณัฐรินทร์ตาละห้อย ไม่อยากให้เธอห่างกายเลยแม้สักนาทีเดียว

“เมื่อไหร่จะสอบเสร็จคะ

บ่ายสามก็เลิกแล้วค่ะ”

“พี่หมายถึงสอบวันสุดท้ายน่ะค่ะ”

วันศุกร์หน้าไงคะ นี่นุ่มยังไม่ได้เริ่มสอบเลย สอบวันแรกก็คือวัน จันทร์หน้า ยาวไปถึงวันศุกร์ สอบเสร็จก็ปิดเทอมเลยค่ะ ทำไมหรือคะ”

“นานจัง พี่คิดถึงแย่เลยสิคะ”

ณัฐรินทร์หัวเราะคิก เห็นสายตาออดอ้อนแล้วก็นึกอยากจูบปากคน ช่างอ้อนปลอบใจ แต่มองไปนอกรถแล้วเห็นแต่นักศึกษาเต็มไปหมด ก็เลย ไม่กล้าที่จะแสดงความรัก

“ใจเย็นๆ สิคะ อีกแค่ 10 วันเท่านั้นเอง นี่นุ่มจะต้องติวเข้มด้วยเพื่อ เกียรตินิยม พี่แดนเป็นกำลังใจให้นุ่มด้วยนะคะ”

“มันคือความสำเร็จของน้องนุ่ม พี่แดนต้องเป็นกำลังใจให้อยู่แล้วล่ะคะ” แล้วเขาก็ยื่นหน้ามาใกล้ เล่นเอาณัฐรินทร์ตาโต เบี่ยงหน้าหลบทันควัน

“ทําอะไรคะพี่แดน

ให้กำลังใจน้องนุ่มไงล่ะคะ” คนตอบทำหน้าชื่อตาใส

“บ้า!! คนออกจะเยอะแยะ เดี๋ยวมีคนมองเข้ามาเห็นละแย่เลย เธอ ปฏิเสธเสียงหลง พลางมองไปรอบๆ มองว่าจะมีใครมองเข้ามาหรือเปล่า เพราะรถของเขาเด่นสะดุดตาขนาดนี้ มีหรือจะไม่มีคนอยากมองเข้ามา

“เมื่อคืนก็ไม่มีกำลังใจ เช้านี้ก็อดอีก” คนตัวโตเริ่มงอแง

“คนที่ต้องการกำลังใจคือนุ่มนะคะ

“พี่ก็ต้องการ…มากด้วยสิคะ” แดนดินทำหน้าอ้อนชนิดคว้ารางวัลนัก

แสดง เด่นได้เลย

“แน่!! พี่แดนน่ะ”

“จริงๆ นะคะ นอนทรมานทั้งคืนเลย ปวดไปหมด น้องนุ่มก็รู้ไอ้หนู ของพี่มันคึกง่ายและอีกนานขนาดไหน พอไม่ได้ปลดปล่อยมันก็เลยปวด

“ก็…ช่วยตัวเองไปพลางๆ ก่อนสิคะ” บอกเขาก็หน้าแดงเสียเอง

“ใจร้าย น้องนุ่มใจร้ายที่สุด บอกให้พี่ทำอย่างนั้นได้ไงคะ มันเป็น เรื่องบ้าๆ ที่ผู้ชายเฮงซวยเท่านั้นจะทำมัน

“หืมม์?”
“ก็ผู้ชายดีๆ ไม่จําเป็นต้องทำนี่คะ มีสาวๆ มาช่วยตลอด พี่ไม่อยาก เป็นผู้ชายเฮงซวยที่สาวๆ เป็นแบบนั้นนี่คะ”

“ฮิ ฮิ” หญิงสาวหัวเราะจนตาหยี แดนดินก็มองเพลินไป อยากดึงเธอ เข้ามาจูบโทษฐานที่ทำตัวน่ารักตลอดไม่มีหยุด

“อย่าหัวเราะมากนักนะคะ” เขาถอยห่างออกไป ปลดเซฟตี้เบลล์แล้ว

จ้องหน้าเธอนิ่งๆ

“หัวเราะก็ผิดหรือคะ”

“ผิดสิคะ ผิดตรงมันทำให้พอดใจไม่อยู่ไงล่ะคะ อย่าโทษพี่แล้วกัน เพราะน้องนุ่มทำตัวเองทั้งนั้น

โดยไม่ทันตั้งตัว ลำคอระหงก็ถูกประคองไว้มั่นแล้วเรียวปากร้อนก็ถูก วูบมาบดขยี้เรียวปากอิ่ม ได้จูบแล้วก็ยากที่จะหยุด เรียวลิ้นของจังหวัด เข้าไปในอุ้งปากหวาน ดื่มน้ำหวานเนิ่นนาน

ณัฐรินทร์ถูกปล่อยอีกครั้งก็ตอนที่เธอหัวหมุนคว้างเหมือนลูกข่าง ดวงตากลมโตปรือปรอยยามมองคนรักที่ผิวปากอย่างอารมณ์ดีที่ได้จูบเธอ เสียที

“คนบ้า บ้าที่สุด!” เธอว่าให้ แล้วรีบลงจากรถ ปิดประตูเสียแรงด้วย ความโมโห แต่ก็ยังโบกมือก่อนจะเท้าเดินขึ้นตึกเรียนไป

แดนดินหัวเราะในลำคอ เขามีความสุขเหลือเกิน ในตอนนี้

“ริ้วๆๆ” เสียงผิวปากอารมณ์ดีดังมาแต่ไกล เข้าหูคนที่ยืนหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีอยู่ตรงซอกตึก

ดลชัยกัดกรามกรอด เขาถูกบิดาต่อว่าหลายเรื่องก็เพราะแดนดิน มัน ทำให้ความสุขของเขาหายไป ในขณะที่มันกลับมีความสุขมากมายขนาดนี้

ร่างสูงผอมออกมาจากมุมมืด แดนดินหันขวับไปมองทันทีพอเห็นว่า ใครก็ทำหน้านิ่ง ดวงตาคมนั้นวาวโรจน์ผิดกับเมื่อครู่นี้ลิบลับ

“อารมณ์ดีจริงนะมึง”

“ขอโทษที่อารมณ์ดีๆ ของขึ้นไปอยู่บนหัวมึงด้วยแล้วกัน”

“ไอ้สัตว์!!! จึงทำให้ความสุขของกูลดลง ในขณะที่พึงมีความสุขมาก ขึ้นเรื่อยๆ จึงไม่รู้หรือไงว่าสักวันจะโดนอีเด็กนั่นหักหลัง มันจะแต่งงานกับ ถึงเพราะผิดหวังไปจากกู มึงไม่รู้หรือไง หรือถึงชอบกินน้ำใต้ศอกคนอื่นจะ

“หุบปากเน่าๆ ของมึงเดี๋ยวนี้นะไอ้หมาจนตรอก ต่อให้กินน้ำใต้

ศอกมึงจริงๆ ก็เรื่องของกูหรือเปล่าวะ

“เรื่องของมึง…ใช่ แต่นั่นมันเคยให้ทําอย่างกับอะไรดี ถึงแม่งตลก วะ ผู้หญิงดีๆ มีเยอะแยะเลือกไม่เลือก

“ถ้าน้องนุ่มให้ท่ามึง มึงคงไม่ต้องกระเสือกกระสนไล่ปล้ำเค้าแบบนั้น หรอกมั้งไอ้โรคจิต แล้วก็ทำใจซะเถอะว่ะ ถึงกับกูควรจะอยู่ห่างกันเข้าไว้ หรือไม่ถึงก็ควรทำดีกับเมียกมากขึ้นสักนิด ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่อย่างสบายๆ อย่าลืมว่าที่นี่เป็นของกู กูจะไล่มึงไปเมื่อไหร่ก็ได้ไอ้ตล
” อย่ามากเลย คุณพ่อไม่มีทางไล่กูกับแม่ไปแน่ๆ

“ลองดูไหมล่ะ มึงรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ทำเป็นจองหองพองขนไปงั้น ถ้ามึง กล้าก็ลองดู แต่กูขอเตือนนะไอ้น้อง จึงเตรียมบ้านหลังใหม่เอาไว้ให้พร้อม เพราะถ้ามึงไม่ให้เกียรติเมียกู ถึงกับแม่ต้องได้ระเห็จไปจากที่นี่แน่ๆ” แดน ดินสอดมือล้วงกระเป๋าแล้วเดินหนี

“ทำไมกูต้องฟังมึง” ดลชัยตะโกนไล่หลัง แดนดินจึงหันมามอง

“มึงยังต้องพึ่งพากอีกเยอะ คิดให้ดีๆ ก่อนทํา

“มึงอ่อนให้ เพราะมึงก็ยังไม่แน่ใจใช่มั้ย” ดลชัยยังไม่หยุดความคิด แดนดินถอนใจ จำต้องหันกลับมายืนนิ่งๆ ตรงหน้า เพื่อจะสาดค่าพูด ใส่หูคนเป็นน้องให้ขึ้นใจ

“เพราะมึงเป็นน้อง จึงถึงยังมีโอกาสมายืนหายใจโง่ๆ ตรงหน้าอยู่ นี่ไงไอ้ห่า กูเงียบมานาน ไม่ใช่เพราะยอม แต่ไม่เห็นประโยชน์ที่จะต่อกร กับคนอย่างยิ่ง แต่ถ้ามึงยังเล่นไม่ซื้อกับคนของกู คำว่าพี่น้องก็ไม่มีความ หมาย สายเลือดเดียวกันก็ฆ่ากันเองได้ถ้ามึงคือเนื้อร้ายก็ต้องกำจัด อย่า มองกูด้วยสายตาแบบนั้นไอ้ดล จึงรู้ดีที่มีทุกวันนี้เพราะใคร ในขณะที่คุณ พ่อไม่ช่วยเหลือถึงขนาดต้องคุกเข่าขอร้องกัน มีที่ยื่นมือเข้าช่วย กูไม่ได้ ทวงบุญคุณ แต่บุญคุณก็ต้องทดแทนด้วยการไม่ลอบกัด ถ้ามึงเป็นหมาก เป็นแค่หมาจรจัดโง่ๆ ที่สมองคิดอะไรไม่เป็น อยากสบายต้องรู้จักทำตัวให้ มีประโยชน์ กูไม่ได้สอน แต่ถึงจึงจะเข้าใจสัจธรรมบ้าง มึงก็รู้ว่าควรทำยังไอ้คล ถ้ากูนึ่งแสดงว่ากูเฉยๆ แต่ถ้าเลือดขึ้นหน้าเมื่อไหร่ แสดงว่ากูอยาก ฆ่าคนเมื่อนั้น จําใส่กะโหลกมึงไว้ไอ้ดล อยากจะเป็นน้องกูต่อไปหรืออยาก จะเป็นศัตรูกับกู เลือกเอา

แดนดินเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองตลชัยอีกเลย ในตอนนี้ สมองของตลชัยมีแต่ชื่อเสียง เงิน และอำนาจ เขามีทุกสิ่งก็เพราะแดนดิน อยู่เบื้องหลัง ยังจำภาพวันที่ต้องคุกเข่าขอร้องบิดาให้ช่วยพยุงธุรกิจที่ กำลังจะล้มลงไม่เป็นท่า สิ่งที่ได้กลับมาคือคำปฏิเสธเสียงแข็ง เขาต้องเดิน คอตกไปพร้อมกับความเครียดแค้นในใจ เมื่อเป็นลูกเมียน้อยที่พ่อไม่เคย รัก ไม่เคยเห็นความดี แต่แล้วเขาก็เดินไปเจอรถของแดนดินกำลังวงเข้า มา

ท่ามกลางสายฝนแดนดินพี่ชายต่างมารดาของเขาลงจากรถ เพื่อ ถามน้องชายอย่างเขาว่าเป็นอะไร ดลชัยตอบออกไปทุกอย่างเหมือนเพื่อน แตกและสายน้ำก็พร่างพรูออกมา แดนดินเขียนเช็คให้ตามจำนวนเงินที่คล ชัยต้องการ แค่เพียงเขาเล่าความจริงทุกอย่าง เมื่อได้เงินสิ่งที่กำลังจะพัง ครื้นไปต่อหน้าก็กลับมายืนหยัดดังเดิมจนกระทั่งทุกวันนี้

เงินก้อนนั้นแดนดินไม่เคยถามหา ดลชัยก็ยังไม่ได้คืนแต่เคยบอกว่า จะให้ร่วมหุ้นทดแทนเงินจำนวนมหาศาลนั่น ซึ่งแดนดินปฏิเสธมาโดย ตลอด ตลชัยก็ตามเรื่อยมา ทุกอย่างเป็นไปโดยปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น กระทั่งณัฐรินทร์ปรากฏตัวในบ้านหลังนี้บ่อยขึ้น อากัปกิริยาของแดนดิน เปลี่ยนไป

ดลชัยรู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังเพิกเฉยเพราะเห็นว่าสาวเจ้าเลือกใคร ซึ่งณัฐรินทร์แม้จะหน้าตาน่ารักมีเสน่ห์แต่ฐานะทางบ้านเธอมันต่างชั้นเกินกว่าจะเอามาทำเป็นเมียเชิดหน้าชูตาในวง สังคม ดลชัยจึงปฏิเสธณัฐรินทร์ทุกทาง และที่เขาปล่อยให้เธอลอยนวล เพราะกลัวแดนดินส่วนหนึ่งนั่นเอง

วันก่อนที่เกิดเรื่องชกต่อยกันบานปลาย ก็เพราะคลชัยเมาจนขาดสติ เขาเกิดอารมณ์ทางเพศเมื่อเห็นณัฐรินทร์ในบ้านจึงลงมือกับเธอหมายจะ ปล้ำขืนใจให้รู้แล้วรู้รอด แต่โชคก็เข้าข้างเธอ แดนดินกลับมาพอดีจึง แจ็คพ็อตแตก

ดลชัยครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอดีตพร้อมกับมองขึ้นไปยังหน้าต่างห้อง นอน ก่อนจะกวาดตามองคนในเครื่องแบบที่ยืนนิ่งไปจุดๆ บิดาโกรธเพราะ ที่นี่มีคนอื่นมากมายอยู่ด้วย แม้คนพวกนี้จะมีสัตย์ปฏิญาณไม่นำเรื่องออก ไปเปิดเผยแต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้กับเรื่องแบบนี้

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ถอนใจยาว ดลชัยไม่ใช่คนเลวในกมลสันดาน เพียงแต่เขามีปมในใจที่พยายามไม่แสดงออกให้ใครเห็น แดนดินพูดถูก เขาต้องคิดใหม่ ใหม่ บางทีไม่ใช่เพื่อตัวเองคนเดียวแต่เพื่อมารดาที่ยัง อยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสุขสบาย

ณัฐรินทร์อ่านหนังสือสอบวันสุดท้ายจนถึงสี่ทุ่มก็รู้สึกง่วงงุน เธอเปิดดู ข้อความทางไลน์ เพราะปกติคู่หมั้นหนุ่มจะส่งไลน์มาเป็นกำลังใจ แต่วันนี้ กลับว่างเปล่า เมื่อเช้าเขาก็ไปส่งเธอดีๆ ให้กำลังใจตามปกติ แต่ตอนเย็น จนดึกขนาดนี้หายเงียบไปไหนนะ

ณัฐรินทร์ส่งข้อความไปถึงเขา

คิดถึงนะคะ รัก นอนแล้วเหรอ เงียบเชียว
ไม่มีการตอบรับใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีแม้กระทั่งการอ่าน

สงสัยจะหลับแล้ว ทํางานเหนื่อยใช่ไหมคะคนเก่ง งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ นะคะเจ้าชายของน้องนุ่ม

เงียบ…

ไม่มีการอ่านและตอบรับใดๆ

ณัฐรินทร์ลุกขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง มองบ้านหลังใหญ่ซึ่งยังเปิด ไฟสลัว ทุกคนน่าจะเข้าห้องนอนกันหมดแล้ว เธอเลยมอง หมั้นก็เห็นจอดนิ่งอยู่ในโรงรถ มองหารถคู่ใจของคู่

สงสัยจะนอนแล้ว

เธอตัดใจเดินกลับมาปิดหนังสือที่อ่านจนเข้าใจและแน่ใจว่าต้องทำ ข้อสอบได้ ก่อนจะปิดไฟในห้องและล้มตัวนอน

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงบางอย่างที่หน้าต่างห้องนอน ณัฐรินทร์สะดุ้ง สุดตัวเพราะจู่ๆ หน้าต่างห้องนอนก็ถูกงัด มีชายลึกลับสวมชุดสีดำเข้ามา รูปร่างเขาสูงใหญ่น่ากลัว มันพุ่งตัวเข้าหา เธอก็กรีดร้อง

ชายคนนั้นปิดปากเธอด้วยมือแล้วกระซิบเสียงแหบพร่ข้างๆ หู

“พี่เองค่ะดาร์ลิ้ง”

ณัฐรินทร์ดึงมือใหญ่ออกด้วยกิริยาสะบัดสะบิ้ง เธอฉันที่เข้ามาไม่ บอกกล่าว ได้แต่เป็นห่วงว่าจะทำงานเหนื่อยจนหลับ ที่แท้ก็วางแผนปืนเข้าหาเธออยู่นี่เอง

“จะเปลี่ยนงานจากนายทหารชั้นสัญญาบัตรมาเป็นโจรย่องเบาแล้ว หรือคะพี่แดน”

“ดาร์ลิ้ง พี่ก็กลัวว่าน้องจะยุ่งอยู่กับการอ่านหนังสือ ไม่อยากให้ เสียสมาธิ เดี๋ยวจะเป็นต้นเหตุให้น้องหนูทำคะแนนสอบไม่ดี ไม่ได้ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งนี่คะ”

“แล้ว ปีนเข้ามา งัดหน้าต่างเข้ามาไม่ผิดหรือไงคะ”

“โอ๋ๆ เบบี้ พี่มาอยู่ข้างกำแพงตั้งนานสองนาน รอจนเบบี้ปิดไฟจึงงัด หน้าต่างเข้ามา จะให้คุณน้าเปิดประตูใหญ่ให้ก็ใช่เรื่อง

เลยงัดหน้าต่าง ทําลายข้าวของเสียหายซะเลย”

“ไม่เอาน่ารัก ค่าเสียหายเท่าไหร่จ๊ะ เดี๋ยวพี่ซ่อมให้ พี่เก่งนะ ทำเป็น ทุกอย่างล่ะ ทำได้ดีอีกด้วย งานดีดี”

ณัฐรินทร์ตวัดค้อนคมหลายวง ก่อนจะยอมให้คนขี้อ้อนที่งัดคำพูด ออกมาสารพัดจะทำให้เธอใจอ่อน เธอยอมเอนตัวสู่อ้อมกอดของเขา ยอม เงยหน้ารับจุมพิตที่ทวีความร้อนแรงตั้งแต่เริ่ม

“พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายนะคะ” บอกอย่างตั้งใจ เพราะอีกฝ่ายทำท่าจะ ไม่หยุดชะงั้น

“จะตื่นไปส่งยันห้องสอบแต่เช้าเลยค่ะ

“งั้นกลับไปนอนได้แล้วมั้งคะ เดี๋ยวจะตื่นสาย
“เดินสองก้าวก็ถึงแล้วค่ะ ไม่ต้องรีบ

“พี่แดน!!” เธอครางเสียงแหลม เมื่อมือหนาตะปบเต้าทรวงและบีบ เคล้นตามห้วงอารมณ์ที่คุกรุ่นไปด้วยไฟรัก

ชุดนอนน่ารักถูกกระตุกออกจากร่างง่ายๆ ในเวลาต่อมา

“นี่จะไม่กลับบ้านใช่มั้ยคะ

คนถูกถามไม่ยอมตอบ สาละวันอยู่กับการจูบจ้างดูดดื่มเต้านมคู่สวย แผ่นหลังของณัฐรินทร์พิงผนังห้องด้านข้าง ชายคนรักนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ฟอนเป็นเต้านมอวบใหญ่อย่างเมามัน

“อยู่เลยได้มั้ยคะ”

ณัฐรินทร์ค้านจะตอบ เพราะเชื่อมั่นว่าจะตอบปฏิเสธยังไง คนรักของ เธอก็จะดื้อดึงอยู่ต่อให้จงได้

“ซี้ดดด เดี๋ยวนุ่มลืมค่าตอบหมดนะคะ

เสียงของเธอติดๆ ขัดๆ อุตส่าห์นั่งท่องหนังสือมานานทำความเข้าใจ จนซึมลึก มาเจอแบบนี้ก็ลืมทั้งหมดได้เหมือนกัน

“เมียพี่เก่งจะตาย”

“ถ้านุ่มทำข้อสอบไม่ได้ พี่แดนต้องรับผิดชอบนะคะ

“ให้หมดทั้งตัวและหัวใจเลยทูนหัว

เรียวขาของณัฐรินทร์ตั้งฉากอยู่บนบ่ากว้าง เปิดทางให้เรียวลิ้นและ ริมฝีปากซุกไซ้ซอกหลืบเร้น กลีบกายแผ่กว้างไปตามจังหวะการปาดปัด ระรัวลิ้นเลียรักให้ร่องเนื้อน้ำหวาน

“โอว์.. ”

ณัฐรินทร์ครวญครางเสียงแผ่ว กทิ้งศีรษะกระชากโยนเต็มที่ เจ้าของ ศีรษะทยก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บปวดเลยสักนิด เขายังสวาปามร่องรักอวบอิ่ม แทรกสอดปลายลิ้นเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง

“หวานที่สุด”

แตนดินดึงตัวขึ้นประกบจูบปากอิ่ม ปลายนิ้วสอดลงด้านล่างสอดลึก เข้าไปในช่องทางรัก เขียบดติ่งเสียวให้เธอสั่นเป็นเจ้าเข้า

“อ๊ะ…อ๊า พี่แดน…พี่แดน

ณัฐรินทร์ส่ายสะโพกวนไปมาด้วยความหฤหรรษ์ ในหัวมีแต่แสงสี ขาวนวลผ่องกระจ่างแจ้ง

“กรี๊ดดด”

หลังจากเธอกระตุกเร่าๆ เพราะเสร็จสมคาปลายนิ้วของเขา ผู้พันหนุ่ม ก็พาร่างน้อยมานอนคว่ำพาดไปกับขอบเตียง

“ยกกันสูงๆ สิจ๊ะเบบี้ ให้ซาลาเปาสองก้อนขาวๆ กระดูกลอยๆ ได้ทำให้น้องมีความสุข พี่จะ

หญิงสาวทำตามทันที ยังแยกต้นขาออกจากกันเป็นตัวคว่ำ แดน ดินเห็นร่องรักแล้วปากคอแห้ง ก้มหน้าลงเลียได้ร่องเนื้อสีชมพูจนรอบๆ ปากของเขาเปียกชื้นไปหมด

“ซี้ดดด อย่าเลียนานสิคะคุณพี่ขา น้องจะทนไม่ได้
“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนสิคะเมียขา แตกออกมาเลย พี่ชอบ

“อ๊าๆ” ณัฐรินทร์กรีดเสียงระงม เสียวซ่านไปทุกรูขุมขน ตัวเธอสั่น งันงกด้วยไฟปรารถนา

คนรักหนุ่มรูปงามถอนใบหน้าออกห่าง แล้วถอดกางเกงออกจากร่าง สอดใส่ท่อนเนื้อเข้าไปในร่องรักที่แน่นและ

“พี่แตน… โอว์…”

แดนดินสาวโยกท่อนเนื้อเข้าออก เลียริมฝีปากตัวเองเมื่อมองภาพนั้น สองมือประคองบั้นท้ายขาวๆ ให้รับแรงกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง หลายวันที่ ห่างจากเธอ ทําเอาเขาใจจะขาด คิดถึงเธอแทบขาดใจ อารมณ์ของคนอยู่ ใกล้แต่ทําอะไรไม่ได้เป็นยังไง เขาบอกได้เลยว่ามันหนักหนาสาหัสนัก

ยอมอยู่กลางสมรภูมิ ดีกว่าอยู่ใกล้คนที่รักแล้วไม่ได้กอด

แดนดินจับณัฐรินทร์นอนหงาย ทิ้งตัวลงบดจูบดื่ม บีบเคล้าเต้านม นุ่มหยุ่น กดริมฝีปากลงดูดกลืนยอดอกเหมือนทารก เขารักเธอเหลือเกิน รักทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบกันขึ้นมาเป็นตัวเธอ

ให้ตายสิ!!!

รักจนแทบคลั่ง!

ต้นขาทั้งสองข้างของเธอถูกจับชูขึ้นสูง ปลายนิ้วเท้าถูกคนรักกัน เบาๆ หยอกเงิน เวลานี้ณัฐรินทร์ไม่มีแรงจะต้านทาน ปล่อยให้เขาชักนำไป ตามครรลอง

“โอว์…”
ท่อนเนื้อกระทนอยู่ภายในกาย ความใหญ่และยาวทำให้เธออึดอัด คล้ายจะหายใจไม่ออก แต่กระนั้นทุกการขับเคลื่อนที่เต็มไปด้วยความ สุขสม

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะจะโคน เม็ดเหงื่อหยุดในอาบเรือน

“นุ่มรัก แดนนะคะ”

เธอบอกรักเขาอย่างที่อยากจะบอกมานานแล้ว ที่แท้เงามืดที่เห็นเวลา มองคลชัยก็คือเงาของแดนดินนี่เอง เขาอยู่ในสายตาของเธอมาตลอด เพียงแต่คลชัยเหลื่อมล้ำมาหน่อยเท่านั้น แต่ตอนนี้กลางสายตาและหัวใจ ของเธอไม่มีที่ว่างไว้ให้ใครอีกแล้ว นอกจากแดนดิน ผู้ชายแสนดีคนนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ