บทที่ 3 เพื่อนเก่า (2)

“ฉันไม่ได้งี่เง่า ฉันต้องการกลับบ้าน” หญิงสาวบอกด้วย น้ำเสียงจริงจัง

“นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ หรอกในเมื่อเธอเป็นของฉัน” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบก่อน โยนเนกไทผ้าไหมสีทองลงบนที่นอน จากนั้นจึงพับแขน เสื้อทั้งสองข้างขึ้น

อารยาเม้มปากเป็นเส้นตรงกับความหน้ามึนของชายหนุ่ม เขาจับตัวเธอมา ก็เหมาเอาง่าย ๆ ว่าเธอเป็นของเขาแล้ว นี่ มันเรื่องบ้าชัดๆ!

ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ แค่คุณออกคำสั่งเท่านั้น มันไม่ได้ ยากอะไรเลย ฉันสัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้คุณเสื่อมเสีย เด็ดขาด ปล่อยตัวฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องล่ะ”

หญิงสาวไม่วายเกลี้ยกล่อมทั้งที่รู้ว่าความเป็นไปได้มี น้อยมาก แต่เธอก็จะลองทุกวิถีทาง เธอไม่มีวันยอมอย่าง เด็ดขาดหากต้องถูกกักขังเป็นเชลยอยู่แบบนี้ ยังเป็น เชลยสวาทอีก!

“เสียใจด้วยคนสวย บังเอิญว่าในหัวของฉันไม่มีเรื่องนี้ซะด้วยด้วยสิ พูดกันตรง ๆ เลยนะ ฉันชอบความสวยของ เธอ”

อารยาเม้มปากเป็นเส้นตรง แก้มร้อนผ่าว “ความสวยก็มี วันโรยรา อีกไม่นานฉันก็จะแก่ ไม่น่ามอง

“คงจะอีกนานกว่าเวลานั้นจะมาถึง” อาเรโซ่ยิ้มมุมปาก “คุณจะขังฉันไปนานแค่ไหน?

“เอ้… เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้คิดด้วยสิ” ตอบสั้น ๆ อาเรโซ่จึง ล้มตัวนอนบนเตียงนุ่มซึ่งยังมีกระไออุ่นของหญิงสาวหลง เหลืออยู่

“บ้าชะมัด! คุณต้องเข้าใจว่าฉันอยู่กับคุณไม่ได้ คุณควร เห็นใจและเข้าใจฉันบ้าง ว่าคุณกับฉันเราต่างกันมากอารย ายังไม่ละความพยายามที่จะกล่อมให้ชายหนุ่มปล่อยตัว เธอ แต่เหตุผลของเธอไม่ได้ทำให้เขาสนใจเลย!

อาเรโซ่ไหวไหล่ แล้วปิดเปลือกตาลงดื้อ ๆ

“นี่ คุณเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย?” หญิงสาวเท้าสะเอว แต่ชายหนุ่มกลับหาเสียงรำคาญในลำคอ อารยาที่ตั้งใจจะพูด คุยกับเขาให้รู้เรื่องจึงเป็นฝ่ายหงุดหงิดหัวเสียแทน ไม่มี บทสนทนาใด ๆ อีกเมื่ออาเรโซ่เอาแต่นอน

ให้ได้อย่างนี้เถอะ!

หญิงสาวยืนเท้าสะเอวจ้องมองเขาอยู่แบบนั้น ผ่านไปอึด ใจอารยาจึงได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเขา… เธอ รู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่าเขาหลับ อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องกังวล เรื่องที่อาเรโน่จะปล้ำเธอ หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมา ทางปาก ก่อนหลบตามองใบหน้าคมคายซึ่งมีหนวดเครา ขึ้นเขียว

หญิงสาวเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ถึงเขาจะมีหนวด และเคราให้รำคาญลูกตาบ้าง แต่เธอก็ยอมรับว่าอาเรโซ่ เป็นผู้ชายที่หล่อชนิดหาตัวจับได้ยาก เธอไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมนิตยาสารชื่อดังถึงจัดอันดับให้อาเรโซ่เป็นผู้ชาย หล่อที่ติดอันดับ 1 ใน 10 ของประเทศนี้!!

สําหรับสาว ๆ ทั่วไปอาจหวั่นไหวและยกหัวใจให้ชาย หนุ่มผู้นี้ไปครอบครองโดยง่าย แต่สำหรับเธอแล้ว เขาคือ บุคคลอันตราย และเป็นเพลย์บอยตัวพ่อที่ควรหลีกห่างให้ ไกลที่สุด!!
แล้วทำไมเธอถึงไม่ฉวยโอกาสทองตอนที่เขาหลับอยู่ หลบหนีล่ะ?

คิดได้เช่นนั้นอารยาจึงตรงดิ่งไปที่บานประตูทันที หัวใจ ของเธอเต้นแรง มือไม้เย็นเฉียบขณะหลบหนี เธอกลั้น หายใจขณะบิดลูกบิดซึ่งประตูเปิดออกได้อย่างง่ายดายทั้ง ที่ก่อนหน้าประตูบานนี้ถูกล็อกไว้ พอออกจากห้องแล้วไม่ พบใคร อารยาจึงรีบตรงดิ่งไปยังประตูอีกบานทันที!!

ทว่าเปิดประตูออกเท่านั้น เธอถึงกับชะงักงัน ทั้งตกใจ และแปลกใจในคราเดียวกัน ซึ่งบอดี้การ์ดนาม ราเยส ก็อยู่ ในอาการไม่ต่างจากเธอ

“เจน!”

“เฮ้ย ราเยส!” หญิงสาวร้องออกมาและยังจ้องหน้าอีก ฝายตาไม่กะพริบ

รอยยิ้มอย่างดีใจแต่งแต้มวงหน้าหวาน น้ำตาไหลมาคลอ เบ้า จากนั้นเธอจึงโผตัวเข้ากอดผู้ชายตรงหน้า ทว่าบอดี้ การ์ดหนุ่มกลับยืนนิ่ง ไม่กล้ากอดร่างบางที่โผเข้าหาเขา อย่างสนิทสนมแม้แต่น้อย ด้วยว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงต้องห้าม!!

“ฉันดีใจที่ได้เจอนาย”หญิงสาวคลายอ้อมแขนออกพลาง สํารวจความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนต่างชาติ ซึ่งตอนนี้ รา เยสดูดีกว่าเดิมมาก

“ดีใจที่เจอ และตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ” รา เยสบอกเสียงเครียด ยิ้มไม่สุดเท่าไหร่

ส่วนสาเหตุที่เขาตกใจ คือเขาเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ ว่าผู้หญิงที่ถูก จับตัวมานั้นคืออารยา ก่อนหน้านั้นเขาลากิจ หน้าที่รับใช้ อาเรโซ่จึงกลายเป็นของบอดี้การ์ดคนอื่นไป ส่วนวันที่อาเร โซ่ถูกฟาดหัวแตก เขาก็เพิ่งกลับมาปฏิบัติหน้าที่แล้วยังจะ ตาม อาเรโซ่เข้าคฤหาสน์ เขาจึงไม่ทันได้เห็นหน้าอารยา

“ฉันด้วย ว่าแต่ทำไมนายถึงมาเป็นบอดี้การ์ดล่ะ?”

“เพราะโชคชะตามั้ง

“ตอบไม่สมกับเป็นนายเลยราเยส