บทที่ 3 เพื่อนเก่า (1)

อารยาเดินอยู่ริมระเบียงเพื่อรับลมจากท้องทะเล มองจาก ด้านบนน้ำทะเลครามน้ำใสแจ๋วช่างน่าแหวกว่ายมากนัก แต่ เธอก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้ หญิงสาวเดินเล่นสํารวจรอบ ห้องพักแบบไม่รีบเร่งกับทุกวินาทีที่เคลื่อนผ่าน หากจะมีก็ แต่ความกังวลที่สมประดังเข้ามามากมายเท่านั้น

ตอนนี้เธออยู่บนตึกสูงชั้นที่ห้าสิบซึ่งถูกปลูกสร้างอยู่ กลางทะเลใกล้ชายฝั่งที่มีหาดทรายขาวกินอาณาบริเวณ ยาวเหยียดสุดลูกตา มุมหนึ่งของห้องพักเห็นน้ำทะเลสี ครามน่าเล่น ซึ่งรวมไปถึงเรือใบ เรือสปีดโบ๊ท และผู้คนซึ่ง มาพักผ่อนในวันหยุด

ส่วนอีกมุมหนึ่งของห้องพักคือตึกสูงเสียดฟ้า สิ่งปลูก สร้างที่ปูทางสู่โลกอนาคต และสิ่งก่อนสร้างที่สะดุดตาเธอ มากสุด คือตึกสูงรูปทรงเลขาคณิต

อารยาไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตาเห็นด้วยซ้ำ ทั้งนี้เพราะ ทัศนียภาพรอบกายที่แปลกตาจนเหมือนเธออยู่อีกประเทศ นั่นเอง วันก่อนตอนเดินทางมาที่นี่เธอได้เห็นความล้าหลัง ความแห้งแล้ง และท้องทะเลทรายซึ่งยังมีชนเผ่าเร่ร่อน เดินจูงอูฐที่ห้อยลูกกระพรวน ซึ่งรวมไปถึงการขุดเจาะ น้ำมันกลางท้องทะเลทราย แน่นอนว่าภาพที่เห็นได้สะท้อนถึงความแตกต่างของประเทศได้ อย่างชัดเจน

ส่วนอีกด้านซึ่งกลับเป็นผู้คนสมัยใหม่ เทคโนโลยี สิ่งปลูก สร้างสุดอลังการที่ดึงดูดความสนใจคนทั่วโลกให้มาเที่ยว ที่นี่ มีตึกสูงเสียดฟ้าที่สูงที่สุดในโลก ชิงช้าสวรรค์ที่ใหญ่ และสูงที่สุด หอดูดาว 360 องศาที่ขึ้นชื่อของโลก และยัง รวมไปถึงความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์ แต่ที่เธอที่งมากที่สุดก็คือ ที่ประเทศคาเธียร์มีการทำการ เพาะปลูกสาหร่ายใต้ท้องทะเล

หากไม่เห็นข้อมูลและภาพเหล่านี้จากการเก็บตัวก่อน ขึ้นเวทีประกวด เธอจะไม่รู้เลยว่าในความเจริญยังมีความ ล้าหลังซ่อนเร้นอยู่ พอถูกนำตัวมาขังไว้ที่นี่โดยถูกจำกัด สิทธิ์ห้ามไปไหนมาไหน ถูกห้ามไม่ให้ติดต่อกับใครเลย อารยาก็นึกถึงมนุษย์ถ้ำขึ้นมา

อาเรโซ่ก็ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ถ้ำที่ใช้กระบองฟาดหัวผู้ หญิง แล้วลากตัวเข้ามาเก็บไว้ในถ้ำหรอก หากจะมีความ แตกต่างกันนิดหน่อยก็ตรงที่ อาเรโซ่ไม่ได้ใช้กระบอง ฟาดหัวเธอ แต่เขาใช้ให้คนไปจับตัวเธอมาแทน!
อารยาหวาดหวั่นกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่น้อย โชค ชะตากำลังเล่นตลกกับเธอ ซึ่งเธอไม่สามารถคาดคะเนได้ เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้อาเรโซ่ ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวลำพังภายใต้การดูแลของคนของ เขามาถึงสามวันแล้ว!

ระหว่างถูกขังอยู่ที่นี่ เธอพยายามคิดหาวิธีหลบหนีตลอด แต่คนของเขาก็คุ้มกันแน่นหนาเหลือเกิน นอกจากนี้เธอ ยังติดตามข่าวของตัวเองตลอด แต่น่าแปลกตรงที่ว่า โทรทัศน์ทุกช่องไม่มีการนำเสนอข่าวการหายตัวไปของ เธอเลย ซ้ำหน้าจอยังมีแต่ข่าวสนามบินนานาชาติถูกวาง ระเบิด อาจเพราะนี่เป็นข่าวใหญ่ไปทั่วโลก เรื่องของเธอ จึงเงียบหายไปก็ได้ หรือไม่ ก็อาจเป็นอิทธิพลมืดของอาเร โซ่!!

หญิงสาวถอนหายใจอีกครั้งก่อนกลับมายังห้องพักสุด หรูซึ่งถูกตกแต่งเอาไว้อย่างงดงามด้วยสไตล์อาหรับ และ กิจกรรมที่เธอทำเพื่อแก้เหงาก็คือ การอ่านหนังสือแก้เซ็ง เท่านั้น จนดวงตะวันลับของฟ้าไป คนที่เธออยากให้เขา หายหน้าไปตลอดกาลได้โผล่หน้ามาให้เธอเห็น

ทว่าการมาของอาเรโซ่ได้สร้างความหวั่นวิตก ให้อาหา พอประตูห้องถูกปิดลง หญิงสาวจึงกลืนน้ำลาลงคอ พลางจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่เป็นมิตร

“ไงสาวน้อย ไม่เจอหน้าสามวัน คิดถึงฉันบ้างมั้ย?”

คำทักทายพร้อมด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ของอาเรโซ่ สร้าง ความหวั่นไหวให้กับอารยาไม่น้อย โดยเฉพาะตอนนี้เขา กำลังรูดเอาเนกไทออกจากคอเสื้อ แล้วทำการปลดกระดุม เม็ดที่สองออก

“ฉันกำลังภาวนาให้คุณไปตายซะ!!!”

“ไม่เอาน่า พูดจาไม่น่าฟังเลย” ชายหนุ่มตำหนิ

“อยากให้ฉันพูดเพราะ ๆ คุณส่งฉันกลับประเทศไทยสิ เผื่อฉันจะคิดถึงคุณบ้าง”

อาเรโซ่ส่ายหน้า “อย่างเง่าสิ