บทที่ 11 ตัวกับใจ 3

“ฉันจะให้ราคาเธอสูงกว่าที่เคยให้ถ้าเธอตกลง” โชคชัยลอง เสนออย่างใจป่าเขาต้องการเธอมากกว่าใครครั้งแรกไม่พอคง เกิดขึ้นกับกตัญญูตาแค่คนเดียวเท่านั้น

“ถ้างั้น” กตัญญุตาคิดถึงหนี้ก้อนโตของรมดาทันที “หนูขอ ค่าตัว5แสนได้ไหมคะหนูจะเอาไปใช้หนี้คุณแอน ถึงจะไม่พอใช้ หนี้แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้เลยถ้าเรียกมากกว่านี้เขาคงไม่มีทางให้ใน เมื่อค่าตัวผู้หญิงที่ต้อยต่ำอย่างเธอไม่ได้มากมายเท่าไหร่

“มากไปหน่อยมั้ง”

“ถ้างั้นหนูขอปฏิเสธค่ะถ้าได้ไม่คุ้มเสียหนูขอปฏิเสธแล้วกัน นะคะคุณโชค”

“เดี๋ยวก่อน” โชคชัยเรียกไว้เมื่อกตัญญูตากำลังจะจากไป เขาลุกขึ้นยืนอวดเนื้อตัวสันเปลือยเปล่ามังกรยักษ์นอนสงบนิ่ง คอตกมันน่ายินดีมากจนหญิงสาวเผลออมยิ้มนิดๆ

“ฉันให้ก็ได้แต่เธอต้องอยู่ปรนเปรอฉันเป็นเวลา1ปี

“1ปีเชียวหรือคะ” ถ้าอยากได้เงินไปใช้หนี้เธอต้องบำเรอ ความใคร่ให้เขาเป็นเวลานานขนาดนั้นเชียวหรือ

“ใช่เงิน5แสนไม่ใช่น้อยๆนะคิดคำนวณรายเดือน เกือบ5หมื่นเงินเดือนขนาดนั้นเธอจะไปหาได้จากที่ไหนทำงาน อยู่แต่ในครัวอย่างมากฉันก็ให้ได้แค่เดือนละหมื่นกว่าหรือไม่อยากได้เงินไปใช้หนี้”

“อยากได้ค่ะแล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะเอ่อหนูขอทํางานใน ครัวต่อได้ไหมคะ”

“หีหีเธอนี่ฉลาดจริงๆทํางานในครัวด้วยก็ได้เงินจากตรงนั้น ด้วยก็ได้เอาเป็นว่าฉันจะให้เธอทำหน้าที่แทนเบญจาไปเลยแล้ว หลังจากนั้นก็รับใช้ฉันต่อพรุ่งนี้เธอมารับเงิน5แสนไปเลย”

กตัญญุตาตาลุกวาวไม่ได้เห็นแก่เงินแต่อย่างน้อยเธอก็รู้สึก ดีๆกับเขาจะขายตัวให้เขาแลกเงินเหมือนที่เคยทำก็ไม่ใช่เรื่อง แปลกสิ่งที่เสียไปแล้วไม่มีทางทวงคืนกลับมาได้นอกจากจะใช้ มันให้เป็นประโยชน์ใช้หนี้หมดครอบครัวของเธอจะได้ลืมตาอ้า ปากเสียที

“ตกลงค่ะวันนี้หนูขอตัวก่อนนะคะ”

“อืมไปเถอะเก็บแรงไว้รับใช้ฉันพรุ่งนี้ดีกว่า

กตัญญุตาออกไปจากบ้านพักของโชคชัยชายหนุ่มเจ้าของรี สอร์ตเป็นต้องงงเมื่อประตูบ้านปิดลงเขาถึงกับทิ้งตัวลงด้วย ความรู้สึกที่คล้ายมีบางสิ่งบางอย่างกำลังลอยหายไปความ อ้างว้างเหว่ว้าเข้ามาแทนที่โชคชัยพยายามอย่างยิ่งที่จะลืม ความเดียวดายนี้หวังจะทำให้ได้ในสักวันและคิดว่าใกล้จะทำได้ แล้ว

ทว่า…เอาเข้าจริงๆเขาคิดถึงเธอคนนั้นอยู่ตลอดเวลาเธอยัง อยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ
เช้าวันรุ่งขึ้นกตัญญุตาพาร่างสะบักสะบอม โดยรู้สาเหตุเต็ม หัวใจมาทํางานอาการปวดเมื่อยเจ็บแปลบไปทั่วทั้งตัวเหมือนอา การเดิมๆที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีที่แล้วหญิงสาวทำงานในหน้าที่งาน ในครัวที่ต้องทำสลับกับงานเสิร์ฟที่ต้องช่วยเมื่อมีคนงานเสิร์ฟลา ป่วยกะทันหันไยหนอ ในเวลาที่เธอเพิ่งเข้าทำงานจะต้องมีคนป่วย และงานนั้นก็ตกมาเป็นของเธอเหนื่อยกายไม่เท่ากับเหนื่อยใจ เพราะความสวยอันหลอกตาผู้ชายไม่ได้ของเธอสะดุดตาใครต่อ ใครมากมายนัก

“แม่หนูฉันมีงานสบายกว่างานเสิร์ฟให้เธอสนใจมั้ยแค่ อยู่บ้านเฉยๆเธอก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือน่าสนใจดีไหม”

ข้อเสนอจากชายกลางคนที่คงดูแลสุขภาพและรูปร่างของ

ตัวเองเป็นอย่างดีทำให้กตัญญูตากระแทกลมหายใจออกมา

อย่างฉุนเฉียว

“ไม่ดีกว่าค่ะหนูขอตัว”

“จะเล่นตัวไปทำไมเงินตั้งเยอะแยะที่ฉันจะให้เธอต้องการ เท่าไหร่ว่ามาดีกว่าเราน่าจะตกลงราคากันได้” มือใหญ่ตะครุบ ข้อมือเล็กเรียวของเธอเอาไว้มั่น

“ไม่ค่ะหนูไม่ได้ขายตัวปล่อยค่ะ” กตัญญุตาบิดข้อมือให้ หลุดแต่มันไม่หลุดดังตั้งใจสีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนแต่ด้วย ความกลัวจะทำให้รีสอร์ตปลายรุ้งเสียหายเธอต้องใช้ความ ละมุนละม่อมให้ถึงที่สุด

“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่าหรือมีใครเลี้ยงดูเธออยู่แล้ว”
“ไม่ค่ะคุณลุงคะหนูขอร้องอย่าทำแบบนี้เลยนะคะหนูไม่ได้ เป็นอย่างที่คุณลุงคิดปล่อยมือหนูเถอะค่ะ”

ชายคนนั้นทำหน้าปั้นยากแต่ก็ยอมปล่อยมือกตัญญุตา อย่างที่เธอคิดไม่ถึงแถมยังยกยิ้มละไมนัยน์ตาอ่อนโยนชวน ใจอ่อนให้เป็นของแถม

“โอเคฉันไม่บังคับใจเธอดีกว่าให้คนอื่นมาเสิร์ฟเหล้าให้ฉัน ก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะขอบคุณค่ะคุณลุง” กตัญญุตายกมือไหว้แล้วก้าวฉับๆ จากไปให้เร็วที่สุด

หลังจากขอให้คนอื่นทำหน้าที่ตามที่คุณลุงต้องการ

กตัญญูตาก็เข้าห้องน้ำล้างมือกำจัดความขยะแขยงออกไปให้

หมดแต่พอเธอออกมาจากห้องน้ำเพื่อนร่วมงานก็ส่งแก้วน้ำ

อัดลมให้เธอ

“ลูกค้า ให้เอามาให้เธอน่ะกระต่ายขอให้เธอดื่มให้หมดท่าน จะได้ไม่เสียน้ำใจดื่มเสร็จก็ช่วยเอาบิลไปเก็บเงินลูกค้าด้วยนะ ฉันปวดท้องน่ะ”

กตัญญุตามองน้ำอัดลมอย่างชั่งใจก็แค่น้ำอัดลมที่เอามา ขอโทษกระมังไม่มีอะไรหรอกคิดแบบนี้แล้วค่อยดื่มน้ำอัดลมแก้ว นั้นจนหมดก่อนให้แคชเชียร์คิดเงิน โต๊ะนั้นแล้วนำบิลไปเก็บเงิน ลูกค้า

“สี่ร้อย…ห้า….โอยยยยทำไมมึนหัวขึ้นมาได้นะ” เธอบ่นนิด หน่อยแล้วเงยหน้ามองลูกค้ารอยยิ้มละไมอย่างชายกลางคนใจดียังเคลือบอยู่บนเรียวปากเขายิ้มทั้งปากและตา

แต่แล้วกตัญญูตาก็เซแซดๆไขว่คว้าหาหลักยึดซึ่งก็คือคุณ

ลุงนั่นเอง

“หนูเป็นอะไรไปจ๊ะไม่สบายเหรอมาๆลุงจะพาไปหาหมอ