บทที่ 11 ตัวกับใจ 2

“อ๊ะ” กตัญญูตากรีดร้องเมื่อท่อนลึงค์ถูกดึงออกมาชายหนุ่ม กดตามองปลายยอดมีคราบแดงๆติดอยู่นิดๆซึ่งเขาแน่ใจว่า ไม่ใช่เลือดพรหมจรรย์แน่

“ไม่ได้นอนกับผู้ชายมานานแล้วหรือไงซี้ดดดถึงได้เล็กแล้ว ก็…อูยยยบอบบางขนาดนี้

เสียงทุ้มติดขัดเนื่องจากการขยับที่ถูกบีบรัดจากโพรงเนื้อ โชคชัยหายใจหอบระรัวเสียวกระสันจนเหงื่อออกทั้งที่ยังไม่ใช้ แรงมากมายเท่าไหร่แค่แรงบีบรัดจากกล้ามเนื้อเล็กๆเท่านั้นกลับ ทำให้ผู้ชายตัวโตๆแข็งแกร่งดุจหินผาอย่างเขาต้องเสียเหงื่อ ร่างกายตึงแน่นเกร็งแข็งต้องขยับอย่างเชื่องช้าและทุกครั้งที่ท่อน เอ็นขยับเขาก็เจ็บและเสียวจนต้องคำรามออกมา

แต่คนที่เจ็บกว่ากลับกัดฟันแน่นสีหน้าเต็มไปด้วยหลาก หลายอารมณ์ทั้งเสียวเสียดทั้งเจ็บแสบอีกทั้งความทรงจำใน อดีตกำลังหลั่งไหลเข้ามาในสมองท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกที่อัด แน่นอยู่ภายในใจ

“อ๊าหนะหนูซี้ดดดด โอววว”

“บอกฉันสิเธอนอนกับผู้ชายมากี่คนแล้วอย่าบอกว่าไม่เคย เพราะฉันไม่เชื่อ”

“มะมาถามอะไรตะตอนนี้อยยซี้ดดดหนูตอบไม่ได้คุณโชคได้โปรดเถอะค่ะซะช่วยหนูที

“ฉันโปรดเธอแน่นอนแม่กระต่ายน้อยแต่เชื่อเถอะว่าฉันไม่ เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน

กตัญญูตากดหน้าเข้ากับซอกคอตวัดปลายลิ้นเล็กๆไปมา เลียซอกคออุ่นๆลิ้มรสเค็มปร่าของหยาดเหงื่อบรรเทาความอัด อันที่อยากจะฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ สะโพกขยับเป็นจังหวะเมื่อท่อน เนื้อลำใหญ่เริ่มทะยานเร็วขึ้นเธอขยับบรรเทาความอัดอั้นความ เจ็บปวดเลือนหายความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

กลีบเนื้อที่ภายนอกอวบอูมทว่าภายในกลับบอบบางและ แข็งแรงกว่าที่คิดกำลังปลิ้นเข้าปลิ้นออกห่อหุ้มท่อนเนื้อของชาย ฉกรรจ์เอาไว้มั่นสายตาของโชคชัยหรือพออกพอใจกับภาพที่ เห็นมันช่างงดงามหาที่เปรียบมิได้

“อย่างกับของเด็กเลยถ้าเทียบกับฉันอา

ทรวงอกหนากระเพื่อมลมหายใจกระเส่าร่างทั้งร่างเกร็งจน กล้ามเนื้อกระตุกโชคชัยถอนตัวตนออกมาแล้วอุ้มแตงคนตัวเล็ก กว่าขึ้นไปบนโต๊ะทำงานที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าวโต๊ะกว้างการ จัดวางอย่างเป็นระเบียบบัดนี้มีร่างขาวโพลนนอนระทดระทวย อยู่บนนั้นจากนั้นจึงถอดกางเกงชั้นในที่เริ่มเกะกะสายตาออก

ให้ตายสิเธอช่างเหมือน

“ใครคะ”

“คนๆหนึ่งเมื่อ2ปีก่อน”
กตัญญูตาหลับตาพริ้มใจเต้นตึกตักอยากรู้ว่าเขาจะจำเธอ ได้ไหมทว่า

“เวลาที่ฉันอยู่ในร่างกายเธอเวลาที่ถูกเธอดูดรัตมันช่าง เหมือน

ที่แท้ก็แค่ความรู้สึกทางกายเขาคงจำเธอไม่ได้จริงๆ

“ผู้หญิงอาจจะเหมือนๆกันมังคะ”

“เลิกพูดเถอะฉันอยากพ่นน้ำจะแย่แล้ว โอยยย

หุ้นเนื้อมหมากระทุ้งเข้าออกอยู่ในร่องสวรรค์ถาโถม เรี่ยวแรงทะยานให้ถึงสรวงสวรรค์ที่รอคอยกตัญญูตากรีดเสียง ดังลั่นเสียงแหลมเล็กที่กลั่นออกมาจากความรู้สึกอารมณ์เจิ่งนอง ไปด้วยความพอใจร่างกายที่สั่นเทิ้มสะท้านสะเทือนด้วยแรงอัด มือไม้กวาดทุกสิ่งทุกอย่างร่วงลงจากโต๊ะตวัดขาขึ้นสูงจนหัวเข่า จรดอก

“แรงๆค่ะหนูใกล้แล้ว”

“พับๆ” โชคชัยกระแทกกระทั้นไม่หยุดไม่สนใจใยดีสิ่งของ ที่ตกพื้นคว้าร่างขาวๆ ให้พาดไปบนโต๊ะในท่าคว่ำหน้าไม่สนใจ ว่าหน้าสวยๆจะกระแทกโต๊ะหรือไม่ไม่รู้ว่าเต้าทรวงจะบดบี้ไปจน แบนราบแค่ไหนรู้แต่ว่าต้องไปให้ถึงฝั่ง

“อ๊าอ๊า”

“โอววววสุดๆไปเลย”
ยิ่งเขาทำแรงเท่าไหร่บั้นท้ายงอนสวยก็ดูเหมือนจะยิ่ง ท้าทายแอ่นรับมากเท่านั้น

“กรี๊ดดดดออกแล้วๆ” “อาห์ฉันก็เหมือนกัน”

สายน้ำขุ่นขาวกระจายอยู่เหนือบั้นท้ายในวินาทีสุดท้ายร่าง ของกตัญญุตาสั่นกระตุกเราเหมือนคนถูกดูดเอาวิญญาณออก จากร่างเธอทิ้งตัวคาอยู่บนขอบโต๊ะหายใจหอบระทวยเหนื่อยล้า ส่วนคนที่ออกแรงและเหนื่อยกว่าก็ถอยห่างไปทิ้งตัวอยู่บนโซฟา เดี่ยว

โชคชัยมองร่างขาวเปลือยเปล่าด้วยความสงสัยอยู่นาน ประสบการณ์ทางเพศอันมากล้นไม่เคยทำให้เขารู้สึกอย่างนี้มา ก่อนยกเว้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีที่แล้วน่าแปลกที่คนละ คนแต่ให้ความรู้สึกเดียวกันได้

กตัญญุตายึดตัวขึ้นตรงก่อนจะหมุนหน้ามาอวดโฉม สะคราญเมื่อสบสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามเธอก็หลุบเปลือกตา ลงแล้วใช้มือปาดคราบสีขาวขุ่นบนสะโพกแตะริมฝีปากเธอ จดจ้องเขาเต็มสองตาดูปฏิกิริยาของเขาและเมื่อให้แววตาคู่นั้น ไหวเป็นระลอกเธอก็ดูดปลายนิ้วตัวเองเป็นการส่งท้าย

“เธอชื่อจริงว่าอะไร” โชคชัยถามเมื่อหญิงสาวสวมกางเกง ชั้นในเรียบร้อยและกำลังจะสวมเสื้อผ้าที่เหลือต่อไป

“กตัญญุตาค่ะ”
“เคยทํางานอะไรมาก่อน”

“ขายตัวแลกเงินค่ะ”

ค่าตอบนั้นทําให้โชคชัยถึงกับผ่อนลมหายใจอุ่นๆออกมา

“ไม่น่าถามเลยสินะท่าทางเธอมันฟ้องว่าเคยทํางานแบบนี้ เธอทํารีแพร่มาหรือไงถึงได้ฟิตปัง

“เปล่าค่ะก็แค่… ขมิบวันละไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง

คนตอบหลบตาวูบตอบเสียงเบาลงน้อยอกน้อยใจที่ถูก กล่าวหาก็เลยตอบประชดไปเสียเลยส่วนเรื่องขายตัวเธอไม่ได้ โกหก การเจอเขาครั้งแรกคืองานแรกและเป็นงานขายตัวครั้ง สุดท้ายของเธอนี่นา

“ทำไมถึงเลิก”

“เบื่อค่ะ”

“ถ้าฉันอยากซื้อบริการจากเธออีกจะขายไหมครั้งนี้ฉันก็จะ จ่ายเงินไม่คิดกินฟรีหรอกนะ”

“ขอคิดดูก่อนนะคะ

กตัญญูตาสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็พอดีกับเครื่องซักผ้าตัดการ ทำงานเธอหยิบเอาเสื้อเปื้อนกาแฟของเขาไปตากโดยไม่จำเป็น ต้องถามเพราะมองเลยไปนิดก็เห็นประตูออกไปหลังบ้าน