บทที่ 10 คนงานคนใหม่ 1

“ได้สิ เดี๋ยวเธอจะหาว่าฉันใจไม้ไส้ระกำกับเธอเกินไป จะหัก เงินไว้ให้ก็แล้วกัน”

“หนูจะได้เงินเดือนเท่าไหร่คะ

“ข้อนี้คงต้องถามคุณโชคเอง เพราะเขาเป็นคนจ่ายเงินเธอ ไม่ใช่ฉัน”

กตัญญุตาไม่แน่ใจว่า คุณโชค’ ของรมิดาจะใช่ โชคชัย มห ศักย์โกสินทร์ หรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็โชคดีไป แต่ถ้าใช่ กตัญญุตา หวังว่าเขาจะจำเธอไม่ได้ อย่าจำเธอได้เลย เธอไม่อยากรื้อฟื้น ความทรงจํากับเขาในตอนนี้

แม่ครัวใหญ่ของปลายรุ้งรีสอร์ตกวาดตามองเจ้าของร่าง อ้อนแอ้นทว่าตัดผมสั้นราวกับทอมบอย ถ้าผมนั้นจะไม่หยักเป็น ลอนและมีสีน้ำตาลอ่อน ดวงหน้าหวานก็คงเข้มขึ้นและอาจจะ มองเพี้ยนไปเป็นเด็กหนุ่มแทนร่างเด็กสาวอย่างในตอนนี้

“ในเมื่อคุณโชคไม่อยู่ให้ถามถึงงานเด็กคนนี้ ฉันก็คงต้อง ให้เธอทำงาน ในครัวไปพรางๆ ก่อนล่ะนะ”

ใจของกตัญญุตาเบาโหวงเมื่อรู้ว่าเจ้าของปลายรุ้งรีสอร์ตจะ ไม่อยู่หลายวัน งานของเธอก็คงไม่พ้นต้องช่วยแม่ครัวไปก่อน เธอดีใจที่สุดจึงยิ้มออกเสียกว้าง

“ยิ้มอะไร นี่ถ้าเธอไม่เหมือนผู้หญิงซะขนาดนี้ ฉันก็คงคิดว่าคุณแอนส่งคนงานชายมาช่วยงานครัว

กตัญญูตาไม่พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มให้แม่ครัวใหญ่อยู่อย่าง

“ชื่ออะไรล่ะเธอน่ะ”

” อกตัญญุตาค่ะ”

“ฉันหมายถึงชื่อเล่น หรือจะให้เรียกเต็มยศ ไม่เอานะเมื่อย ปาก วันๆ ก็ปากเปียกปากแฉะกับนังพวกนี้ทั้งวันแล้ว

“หนูชื่อกระต่ายค่ะ” บอกชื่อเล่นจริงๆ เพราะไม่เห็นความ จําเป็นต้องแอบอ้างหรือโกหก

“ทำงานที่นี่ต้องขยันนะ ยิ่งตอนแขกเข้าเยอะๆ งานก็ยิ่งเยอะ อาหารเช้าต้องพร้อมไว้รอนักท่องเที่ยวตื่น แปลว่าเธอต้องเริ่ม งานตั้งแต่ตี 5 เพราะนักท่องเที่ยวจะตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้น งาน ครัวอย่าคิดว่าจะสบายล่ะ ทำได้มั้ย”

“ได้ค่ะ”

“แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่นะ รู้แล้วใช่มั้ย คนงานที่นี่ปกติจะอยู่ บ้านพักคนงาน คุณโชคสร้างบ้านพักเป็นห้องๆ เอาไว้ให้คนงาน ที่บ้านไกล จะได้ไม่ต้องเดินทางให้เหนื่อยให้เสียเวลา แต่เธอไม่ ได้อยู่ที่นี่

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่บ้านคุณแอนติดกันแค่นี้ ไม่ลำบาก

อะไร”
“ดีๆ ถึงจะดูบอบบางอ้อนแอ้นไปหน่อย แต่ก็ดูมีความตั้งใจ ดีนะ เอาล่ะใส่ผ้ากันเปื้อนซะ อ้อ ลืมบอกไป ที่นี่มียูนิฟอร์ม เดี๋ยว จะเอาให้รอหน่อย”

“ค่ะ”

ข่าวดีที่สุดของวันนี้ก็คือไม่ต้องเจอหน้าผู้ชายที่ชื่อโชคชัย รู้ ว่าคงหลีกเลี่ยงยากเพราะจนหนทางจริงๆ เธอไม่มีทางออก นอกจากจะต้องทำงานเพื่อแลกเงินใช้หนี้รมิดา กตัญญุตาถอน ใจเวลาที่เหลืออยู่นี้ก็คงสำหรับการเตรียมใจให้พร้อมรับมือ เวลาเจอหน้าเขา…คนเดียวเท่านั้น

งานที่ทำไม่ได้หนักหนาสาหัสหรือจะทำให้กตัญญุตาถอนตัว เงินคือตัวแปรสำคัญตั้งแต่แรกเริ่มจนบัดนี้เธอก็ยังคิดว่ามัน สำคัญที่สุด แม้งานจะเหนื่อยแต่หญิงสาวก็ยินดีทำ หลายวันเข้า เธอก็คุ้นชินกับงานนี้

เย็นแล้วจวนจะถึงเวลาเลิกงาน กตัญญุตาก็ได้ทราบข่าวร้าย ที่สุด โชคชัยกลับมาแล้ว แค่รู้ว่าเขากลับมาหัวใจเธอก็เต้น ระส่ำระสาย อ้อนวอนขออยู่ในใจ อย่าให้โชคชะตาเล่นตลกกับ เธอไปมากกว่านี้ ซึ่งมันไม่เป็นผลเพราะเป็นพรหมลิขิต

“กระต่าย เลิกงานแล้วเอากาแฟไปให้คุณโชคที่บ้านหน่อย นะ คุณโชคจะต้องดื่มกาแฟตอนหกโมงเย็นทุกวัน

กตัญญุตาสะดุ้งโหยง อยู่ดีๆ เบญจากโยนงานด่วน ให้เธอ เสียอย่างนั้น หญิงสาวหันขวับแทบปล่อยผ้าเช็ดโต๊ะหล่นพื้น หากแต่มือนั้นกลับขยำผ้าขี้ริ้วเสียยับเยิน
“เอ่อ ไม่ใช่หน้าที่ฉันนี่จ๊ะ หน้าที่พี่เบญไม่ใช่เหรอ”

“ก็เย็นนี้ฉันต้องไปรับลูกเอง มีผัวก็เหมือนไม่มี ไม่สนใจใยดี ครอบครัว ช่วยฉันหน่อยก็แล้วกันนะกระต่าย คนอื่นๆ ไหว้วาน มันได้เสียที่ไหน”

“แต่ฉัน” กตัญญุตาจะหาทางเลี่ยง ใจหนึ่งก็เห็นใจเบญจา เพราะรู้ว่าสามีของเพื่อนร่วมงานไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพายอย่าง ใครเขา ลูกก็ยังเล็กมากช่วยเหลือตัวเองยังไม่ได้ เบญจาจึง กลายเป็นหัวหน้าครอบครัวไปโดยปริยาย

“ไม่สะดวกเหรอ แย่ล่ะ แล้วจะทำยังไงดี ครูแก้วก็ต้องกลับ บ้านเร็วซะด้วย น้องมิ้นท์จะอยู่กับใครล่ะทีนี้

เบญจาเข้าใจหากกตัญญูตามีภาระอยู่ข้างหลังเหมือนกัน งานหน้าที่ใครหน้าที่มัน ถ้าไม่บอกล่วงหน้าใครเล่าจะมีเวลาปรับ เปลี่ยน หน้าเสียๆ ของเบญจาจึงทำให้กตัญญุตาต้องตกปาก รับนําออกไป

“ก็ได้จ้ะ พี่เบญไปรับน้องมิ้นท์เถอะ เดี๋ยวทางนี้กระต่ายจะ ดูแลเอง”

“จริงนะกระต่าย นี่เธอเป็นแม่พระของพี่เลยนะ ขอบใจมาก นะกระต่ายน้องรัก”

“ไม่เป็นไรจ้ะพี่เบญ ไปเถอะจ้ะ

สิ้นคำตอบรับ เบญจากถอดผ้ากันเปื้อนแล้วรีบกลับบ้านทั้งที่ ยังเหลือเวลาอีก 5 นาทีจะเลิกงาน แต่กตัญญูตาก็ไม่ทักท้วงอะไรเบญจาคงรับไปลูก แล้วเธอล่ะ หน้าที่ของเธอคือการเผชิญหน้ากับเขา

กตัญญุตามือสั่น เธอแล้วเขาใช่ โชคชัย มหศักย์ โกสินทร์ จากคำบอกเล่าแน่ใจ และการต้องเผชิญหน้ากับคนพราพรหมจรรย์เมื่อ ก่อน ไม่ใช่เรื่องง่ายจะทำใจยอมรับ เพราะหัวใจต้องแกว่งครั้งที่เข้าใกล้ ความรู้สึกนั้นเลือนไปจากหัวใจ

อีก นาที เย็น กตัญญุชงระหว่างกำลังใช้คนกาแฟก็คิดถึงวันเก่าๆ เกิดขึ้นเธอ รอยจูบที่พร่างพรมทั่วเรือนร่างทุกซอกหลืบ ทรวงกลมและลูบคลึง สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าอย่างหิวโหย