บทที่ 1 เชลยสาว (4)

มันบ้าและงี่เง่ามากเกินไป!!

“เลิกดูถูกฉันได้แล้ว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครจะลากขึ้นเตียง ได้! ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด คุณเข้าใจมั้ย!” หญิงสาว แทบตะโกนใส่หน้าด้วยความโกรธจนควันออกหู!

“ฉันคิดว่า… เธอเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้นะอารยา” น้ำเสียง ของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเนิบ ๆ แต่ยิ่งสร้างแรงกดดันและ ความเครียดให้กับหญิงสาวมากกว่าเดิม

“คุณมันบ้าไปแล้ว! บ้าเอ๊ย!ที่นี่บ้านป่าเมืองเถื่อนชัด ๆ ความเป็นอารยะชนก็แค่ฉากบังหน้าหลอกลวงชาวโลก เท่านั้น” หญิงสาวบริภาษจ้องหน้าชายหนุ่มตาเขม็ง ขณะ เดียวกันเธอก็ก๋าตุ๊กตาอูฐที่ทำจากแก้วเจียระไนเอาไว้แน่น

อารยายอมรับกับตัวเองเลยว่าเธอกลัวเขา ขณะเดียวกัน เธอก็หวั่นไหวในเสน่ห์อันร้ายกาจของเขาด้วยเช่นกัน

ก็เขาคือหนุ่มหล่อ เสน่ห์แรงที่นิตยสารจัดอันดับให้เป็นหนุ่มฮอตติดอันดับต้นๆ ของประเทศ!!

ให้ตายเถอะ!! ถ้าเขาจะเข้ามาจีบเธอแบบที่หนุ่ม ๆ ทั่วไป ทํากัน รับรองว่าเธอตอบตกลงรับเขาไว้พิจารณาอย่าง แน่นอน แต่ดูสิ่งที่ผู้ชายบ้ารายนี้กระทำต่อเธอเถอะ ต่อให้ เขาหล่อเลิศเลอแค่ไหน เธอก็ไม่สนใจหรอก!!

“เธอยังไม่รู้จักคาเธียร์ดีพอ เธอไม่ควรด่วนตัดสิน

“ฉันคิดว่าตัวเองคิดถูกนะ ฉันตัดสินประเทศนี้จากการก ระทำของคนในประเทศนี้! ทุกอย่างสะท้อนออกมาจากตัว คุณนั่นล่ะ คุณมันบ้า บ้าดีเดือด!!”

“แล้วไง?” ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นแล้วขยับเข้าไปหาหญิง สาวช้า ๆ

ทว่าดวงตาสีมรกตของเขาไม่ได้ยิ้มเหมือนเมื่อครู่แต่เขา จ้องมองผู้หญิงไทยตรงหน้าชนิดไม่ละสายตา นอกจาก ความสวยบาดตาบาดใจแล้ว ผู้หญิงไทยคนนี้ยังเป็น ประเภทสู้ยิบตา ซึ่งเขาชื่นชอบความกล้าที่ผู้หญิงคนนี้ แสดงออกเป็นอย่างมาก เธอช่างเหมือนผู้หญิงคนนั้นของ เขาเหลือเกิน…
“คุณมันเถื่อน! ถอยไปนะ!” อารยาแว้ดเสียง เธอแทบผวา เยือกเมื่อแผ่นหลังชิดขอบเตียง “ฉันบอกให้ถอยไป ไม่ ได้ยินหรือไง!”

ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย ในเมื่อเตียงนี้เป็นของฉัน”

ดูลูกเล่นของอาเรโซ่เถอะ!!

อารยาเม้มปากเป็นเส้นตรงจนแดงปลั่ง หญิงสาวไม่รู้เลย ว่า กิริยาของเธอช่างยั่วยวนใจชายหนุ่มมากนัก

“คุณพูดถูก เตียงนี้เป็นของคุณ ข้าวของทุกชิ้นเป็นของ คุณ ประเทศนี้ก็เป็นของคุณ แต่ฉันไม่ใช่ของคุณ!

ได้ยินหญิงสาวโต้แย้งเช่นนั้นอาเรโซ่จึงระเบิดเสียง หัวเราะลั่นห้อง เขารู้ว่าสาวสวยรายนี้กำลังโกรธ และไม่ พอใจที่ถูกจับตัวมา แต่ทำไมเวลาที่เธอคนนี้โกรธถึงดูน่า รักและมีชีวิตชีวานัก แน่นอนว่าการได้พูดคุย ได้ทำการ เจรจา ก็ยิ่งทำให้เขาชื่นชอบเธอมากกว่าเดิมจนอยากร่วม รักกับเธอตอนนี้ด้วยซ้ำ!

“ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอกยังไงเธอต้องเป็นของฉันอยู่ดี”

“ไม่มีวัน!!” อารยาเค้นเสียงเย็นพลางเชิดหน้าขึ้นอย่าง หยิ่งทะนง แต่พออาเรโซ่เข้ามาใกล้ อารยาซึ่งคอย ระมัดระวังตัวจึงเล่นงานเขาด้วยเครื่องแก้วในมือทันที!

ผัวะ!!

“โอ๊ย!”

พอชายหนุ่มร้องและล้มลงด้วยความมึน อารยาจึงฉวย โอกาสนั้นผละหนีไปจากเตียงนุ่มทันที ทว่าอาเรโซ่ก็คว้า สายสะพายที่ห้อยอยู่บนตัวเธอได้ก่อนซ้ำยังกระชากตัว เธอเข้าหา

“กรี๊ดดดด” หญิงสาวหวีดร้องด้วยความตกใจ เพราะอาเร โซ่ได้ตั้งตัวเธอให้ล้มบนเตียงนุ่ม เขายังตรึงข้อมือทั้ง สองของเธอเอาไว้

“ปล่อยฉันนะ!!”

“ไม่ปล่อย พยศมากนักใช่มั้ย?!
“ฉันแค่ป้องกันตัวเอง” อารยาเถียงนํ้าตาคลอเบ้าจ้องหน้า อาเรโชอย่างเอาเรื่อง

ถึงเธอจะกลัวเขา แต่วินาทีนี้การเอาตัวรอดคือสิ่งสำคัญ ที่สุด ทว่าสายตาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มก็สร้างความ หวาดหวั่นให้เธอเช่นกัน เขาดูน่ากลัว และดูก้าวร้าว นั่น อาจเป็นเพราะเขาหัวแตกด้วยฝีมือของเธอ!!!

“เธอต้องได้รับโทษ

“อย่านะ! คนบ้า กรี๊ด!!!” สิ้นค่ริมฝีปากร้อนจึงทาบทับริม ฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวทันที ทว่าจุมพิตของอาเรโซ่ก็ ทำให้หญิงสาวถึงกับครางในลำคอด้วยความเจ็บ

นี่คือจุมพิตที่ป่าเถื่อนที่สุด!!

อาเรโซ่บดขยี้จุมพิตลงมาอย่างไม่ปรานี เขายังขบฟัน บนริมฝีปากล่างของเธอจนเลือดออกซิบ ๆ มันเจ็บจนหญิง สาวน้ำตาร่วง เธอตั้งใจตอบโต้กลับไปด้วยการงับลิ้นของ เขา แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนอาเรโซ่ผู้นี้จะอ่านออก ว่าเธอจะทําอะไรเขา
ดังนั้นสิ่งที่อารยาทำได้ในตอนนี้คือการนอนนิ่ง น้ำตา ไหลรับการกระทำของเขาเท่านั้น ทว่าอึดใจเดียวที่แสน ยาวนานในความรู้สึกของอารยา ความรุนแรงก็ค่อย ๆ อันตรธาน จุมพิตป่าเถื่อนนั้นกลายเป็นความวาบหวาม รัญจวน ชวนให้เคลิ้มฝันชนิดที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ที่สำคัญอาเรโซ่ไม่หยุดแค่จุมพิต!