บทที่ 1 เชลยสาว (1)

“หมายเลข 21 มิสไทยแลนด์”

พอกรรมการบนเวทีเรียกชื่อ หญิงสาวร่างบาง สูงโปร่ง ใบหน้าสวยหวานสวมชุดว่ายน้ำทูพีชสีขาวสะอาดตา คล้องสายสะพายสีขาวมีตัวอักษรสีน้ำเงินเขียนว่า Miss Thailand จึงก้าวออกมาจากหลังเวทีด้วยรอยยิ้มสดใส และความมั่นใจ เธอเดินโบกมือทักทายคนดูพร้อมกับ กรรมการด้วยลีลาที่เป็นธรรมชาติ หมุนตัว และส่งจูบให้ผู้ ชม ก่อนไปยืนรอฟังหมายเลขที่ผ่านเข้ารอบ

นางงามจากหลายประเทศก้าวออกจากหลังเวทีมาทีละ คน จนเวทีเต็มไปด้วยสาวงามจากหลายประเทศ

บรรยากาศบนเวทีเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อหมายเลข ของผู้ผ่านเข้ารอบอยู่ในมือของพิธีกรชื่อดัง อารยาตั้งใจ ฟังชื่อประเทศต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ารอบพร้อมกับปรบมือแสดง ความยินดีให้บรรดาเพื่อนนางงาม หญิงสาวลุ้นจนมือเย็น ด้วยความตื่นเต้นว่าจะมีหมายเลขของเธอมั้ย กรรมการ อ่านหมายเลขไปเรื่อย ๆ

สาวงามจากหลายประเทศที่ผ่านเข้ารอบมีทั้งสาวผิวขาว สะอาดตา และสาวผิวสีถูกแยกตัวออกมาด้านหน้าอารยาที่เท้าสะเอวโพสต์ท่ายังยืนยิ้มตลอด ทั้งที่หัวใจ เต้นรัวแรงจนแทบทะลุออกนอกอก เธอตื่นเต้นมากถึงมาก ที่สุดจนมือบางชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“และหมายเลขที่ผ่านเข้ารอบคนสุดท้าย… คือ หมายเลข… หมายเลข…

อารยาหลับตาปี กลั้นหายใจเอาไว้ เธอตั้งใจฟังกรรมการ บนเวที มือที่เท้าสะเอวอยู่บีบเอวด้วยความตื่นเต้นจนหัวใจ แทบหยุดเต้น

“หมายเลข 22 มิสอินเดีย!”

อารยาแทบถอนหายใจออกมาตรงนั้น เธอไม่ได้เป็นหนึ่ง ในจํานวนนั้น!!

ใช่แล้วเธอตกรอบ!!

“เฮ้อ” หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งเหมือนยกภูเขา ออกจากอกเมื่อก้าวลงจากเวทีการประกวด ถึงจะตกรอบ และชวดมงกุฎนางงามในการประกวดครั้งนี้ แต่การตัดสิน ของคณะกรรมการกลับทำให้เธอรู้สึกโล่งใจและหายใจได้ คล่องขึ้น ส่วนสาเหตุเพราะเธอไม่ต้องแบกรับภารกิจใหญ่หลวงหลังจากได้มงกุฎและสายสะพาย นั่นเอง

พอมาอยู่หลังเวที พี่เลี้ยงนางงามจึงเข้ามาปลอบใจพร้อม ให้กำลังใจ

“ทำดีที่สุดแล้วค่ะน้องเจน ไม่ต้องเสียใจนะคะ

“ขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนมากค่ะ เจนโอเคมากเลย” อารยา กอดพี่เลี้ยงนางงามซึ่งเป็นสาวประเภทสองด้วยใบหน้ายิ้ม แย้ม เพราะการตกรอบเท่ากับว่าเธอหมดหน้าที่ในส่วนนี้ แล้ว

“เตรียมตัวเปลี่ยนชุดเลยค่ะ”

“เจนขอเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ เดี๋ยวมาค่ะ” หญิงสาวบอก เสียงเรียบก่อนคว้าชุดคลุมมาสวม

พี่เลี้ยงนางงามพยักหน้า “เร็ว ๆ นะคะ ต้องทำเวลา เดี๋ยว ต้องขึ้นเวทีอีก”

“ค่ะ” อารยาตอบรับเสียงยานคาง แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
พอจัดการตัวเองเรียบร้อยหญิงสาวกลับรู้สึกถึงความผิด ปกติ เหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่!

อารยากวาดสายตาไปรอบห้องน้ำที่เงียบสงบ พอไม่พบ กับความผิดปกติใด ๆ เธอจึงเดินออกมาล้างมือที่อ่างน้ำ ด้านนอก ทว่าเธอกลับชะงักไปเมื่อเห็นภาพสะท้อนของ ชายชุดดำตัวสูงใหญ่จากกระจกเงานายหนึ่งเข้า พอสบตา กับคนผู้นั้นเข้า ความกลัวเกิดขึ้นวินาทีนั้น

“พวกคุณเป็นใคร?” ไม่ถามอย่างเดียวหญิงสาวยังชักเท้า ถอยหลังเพื่อหนีผู้ชายตัวโตที่ดูเหมือนจะพุ่งเป้าหมายมาที่ เธอ

“แนะนำว่าอย่าโวยวาย แล้วไปกับพวกเราซะดีๆ

“ไม่!” หญิงสาวปฏิเสธหน้าเลื่อนสี ตัดสินใจวิ่งหน้าตั้ง เพราะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย โชคดีที่ห้องน้ำมีทางเข้า และทางออกได้สองทาง เธอจึงหนีคนแปลกหน้าพวกนี้ ได้ แต่รองเท้าส้นสูงที่สวมอยู่กลับสร้างปัญหาใหญ่ให้กับ เธอ เธอลื่นล้ม พอทรงตัวลุกขึ้นได้พร้อมอาการปวดข้อเท้า ผู้ชายชุดดำมากถึงสามนายก็ล้อมเธอไว้หมดแล้ว
“จะหาอะไรน่ะ?!” อารยาหน้าซีดเผือด ช่วย…” หลุดปาก ออกมาได้คำเดียวเท่านั้น ชายร่างสูงใหญ่ดูน่ากลัวที่สุดใน กลุ่มก็เข้ามาประชิดตัวแล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากและจมูก ของเธอไว้

อารยาไม่รู้ว่าผ้าเช็ดหน้านั้นมีอะไร แต่เธอก็ไม่สามารถ ขัดขืนได้ เรี่ยวแรงของเธอสู้กับชายตัวโตเหล่านี้ไม่ได้ เธอ ตั้งใจร้องขอความช่วยเหลือ แต่ใครสักคนก็เอาสก๊อตเทป ปิดปากเธอเอาไว้ จากนั้นหนึ่งในสามก็อุ้มเธอพาดบ่าแล้ว ใช้ทางหนีไฟออกไปภายนอกอาคาร

“เรียบร้อยครับ” หนึ่งในสามซึ่งเป็นผู้ร้ายลักพาตัวรายงาน

“ดีมาก เอาตัวมาให้ฉัน

อารยาได้ยินเสียงรายงานเป็นภาษาอารบิกแต่เสียงนั้นก็ แผ่วเหลือเกิน เปลือกตาเริ่มหนักอึ่ง แล้วภาพสุดท้ายที่เธอ เห็นก็คือ รอยยิ้มอย่างพึงพอใจของผู้ชายรูปหล่อมีดวงตา สีเขียวมรกตด้วยภาพกลับหัวจากจอภาพซึ่งใช้การติดต่อ แบบคอนเฟเรนซ์ที่อยู่ในรถ จากนั้นภาพที่เห็นก็มืดลง
อาเรโซ่ซึ่งพักอยู่ที่คฤหาสน์และติดตามการทำงานของ ลูกน้องอย่างใกล้ชิดยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจเมื่อเขาชนะ พนัน ใช่ เกมนี้เขาชนะ และเขาก็ได้ตัวสาวไทยที่สวยสะดุด ตาตั้งแต่แรกเห็นมาครอบครอง…