ตอน 6

“เราอนุญาตให้เจ้าพกพาคู่หูไปด้วย” ก่อนจากเจ้าเนมเฟร์หัน กลับมาพูดประโยคนั้นกับคอนเต เขาจึงต้องโค้งคำนับอีกครั้ง

“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ” และกล่าวตอบรับ เขาจะต้องพาคู่หูไป แน่

เจ้าชายรัชทายาท เตรียมตัวเดินทางเพื่อไปเยี่ยมเพื่อนยัง เมืองไทย แต่กลับบอกใครๆ ว่าจะเดินทางไปเยี่ยมดูแลความ เป็นอยู่ของประชาชนในแถบมณฑลทางเหนือ เพื่อเป็นการขอ อนุญาตกับพระราชา พระราชาทรงอนุญาต เมื่อได้รู้ว่าบุตรชาย มุ่งมั่นกับการสนใจความเป็นอยู่ของประชาชน สมแล้วกับการยก ตำแหน่งทรงเกียรติให้ แต่ยังทรงห่วงความปลอดภัย ยิ่งช่วงหัว เลี้ยงหัวต่อมักจะเกิดเหตุร้ายคาดไม่ถึง จึงสั่งให้องครักษ์มือดี เฝ้าตามเสด็จ

“เปปิตัส เซนซู และอาทิเนต มากับเรา” เสียงทรงพลังสั่ง

องครักษ์ทั้งสามให้ออกเดินทางตามเสด็จ เพราะรู้ดีว่าสาม

องครักษ์นี้คือบุคคลมีความสามารถ ที่สำคัญไว้ใจได้อย่างมาก

พวกเขาจะไม่มีทางปากโป้งนำเรื่องนี้ไปทูลพระราชา ถึงการ

บิดเบือนเส้นทางไปเยี่ยมประชาชนขององค์รัชทายาท

“พ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามองครักษ์โค้งคำนับพร้อมกัน ก้าวออกจาก แถวซึ่งมีเหล่าบรรดาองครักษ์ร่วมร้อยชีวิตยืนหน้าตึงเพื่อเฝ้ารอ คำสั่งให้ติดตาม
“พวกเจ้ามีหน้าที่ติดตามเรา” ตั้งแต่เมื่อคืนสามองครักษ์รู้ว่า พวกเขาต้องตามเสด็จ หากแต่การเสด็จครั้งนี้ล้วนเป็นความลับ พวกเขาจึงต้องตีสีหน้านิ่งเฉยหลังได้รับเลือก กระทั่งค่อยก้าว ตามหลังเจ้าชายคืนอฟไปยังรถยนต์พระที่นั่ง

“ขบวนตามเสด็จ มากมายกำลังทำหน้าที่อย่างขันแข็ง เพื่อ อ่านวยความสะดวกให้กับองค์รัชทายาท ในการเสด็จเยี่ยม ประชาชน นางข้าหลวง ทหาร เจ้าชายคนอฟมองภาพคนเหล่า นั้น คิดหาทางเลี่ยง ใครจะให้คนพวกนี้ตามไปทั้งหมด

“ท่านพ่อ ลูกขอผู้ตามเสด็จแค่สามคนเท่านั้น ขบวนยาว เหยียดเหล่านั้นลูกไม่ต้องการ ได้โปรดสั่งให้พวกเขากลับเข้าไป ในวังเถิดพ่ะย่ะค่ะ” พอได้สํารวจด้วยสายตา กับขบวนตามเสด็จ ยาวเหยียดนั้น จุดหมายของเขาไม่ใช่เมืองทางเหนือแห่งใดใน ปาราคัสแต่เพราะคือเมืองไทยต่างหาก

“จะได้อย่างไรกันคืนอฟ เจ้าเป็นถึงเจ้าชายรัชทายาท การเดิน ทางย่อมต้องมีผู้ตามเสด็จ อย่างน้อยเพื่ออำนวยความสะดวก รวมทั้งอารักขาเจ้า ข้างนอกวังนั้นอันตรายต่อสวัดิภาพขององค์ รัชทายาทนัก เจ้าคงจะไม่รู้ถึงความอันตราย” พระราชาทรง นึกถึงตนเอง เมื่อก่อนจะขึ้นนั่งราชบัลลังก์ ซึ่งมีผู้คิดหาทางโค่น ลงมาทุกเมื่อ

“ไม่ท่านพ่อ จะไม่มีคนพวกนี้ติดตามลูกไป เพราะลูกต้องการ เยี่ยมประชาชนเป็นการส่วนตัว ท่านพ่อรู้หรือไม่การเยี่ยม ประชาชนโดยไม่ให้พวกเขารู้ตัว จะทำให้กระหม่อมรู้ถึงสภาวะ ความเป็นอยู่อันแท้จริงของพวกเขา” เจ้าชายรูปงามพยายามกล่าวอ้างกับพระราชาซึ่งคือพระบิดา

“อืม เจ้ามีเหตุผลไม่เลวคนอฟ พ่อภูมิใจในตัวเจ้าบุตรแห่งเรา งั้นพ่อเห็นด้วยตามที่เจ้าต้องการเตรียมคนไปเท่าที่เจ้าต้องการ พระราชายกมือหนาลูบไหล่บุตรชาย ความหวังอันมีค่ากับราช บัลลังก์

“แน่นอนพะยะค่ะท่านพ่อ ขบวนเอิกเกริกขนาดนี้ จะไม่ สามารถทำให้ลูกได้รู้ความทุกข์ของประชาชน ทุกคนต่างจะทำดี บังหน้า จัดการอะไรล่วงหน้ารอ หากเป็นเช่นนั้นลูกจะไม่มีทางรู้ ถึงปัญหาที่แท้ของพวกเขาได้เลยค่ะย่ะค่ะ” เจ้าชายคนอฟรู้สึก โล่งใจ ที่สามารถทําให้พระราชาคล้อยตาม ในความคิด ส่วน พระราชินีนั้นได้แต่ส่งยิ้มแห่งความภาคภูมิใจให้แก่บุตรชาย

“เจ้าช่างมองการณ์ไกล สมกับตำแหน่งพระราชาองค์ใหม่ เอ้า…..พวกเจ้าเก็บข้าวของกลับเข้าไปในวัง ไม่ต้องตามเสด็จเจ้า ชายรัชทายาท” คำสั่งก้องกังวานจากปากพระราชาทำให้ขบวน ตามเสด็จยาวเหยียดต่างทยอยกลับเข้าไปในราชวังเช่นเดิม

“ถ้าอย่างนั้นลูกขอตัวเดินทางก่อนพะยะค่ะท่านพ่อ” เจ้าชาย นอฟโค้งศีรษะให้พระราชา และพระราชินี ได้เดินตามออกมาส่ง “ท่านแม่ ลูกไปนะพ่ะย่ะค่ะ”

“โชคดีลูก ดูแลความเป็นอยู่ของประชาชน สอบถามสารทุกข์ ของพวกเขาให้ละเอียด อย่าให้เขาคิดว่าเจ้าคือองค์เหนือหัวได้ ซึ่งความสามารถ พวกเขาจะภูมิใจในความห่วงใยจากเจ้า” มือ บางของพระราชินี ยกขึ้นแตะมือหนานุ่มราชบุตรชายคนโต ส่งผ่านความห่วงใยและภูมิใจผ่านสายตาแห่งความเป็นมารดา

“พ่ะย่ะค่ะท่านแม่” อ้าแขนสวมกอดมารดา ด้วยความรู้สึก อบอุ่น ก่อนผละออกมา ตั้งแต่เขาได้ก้าวขึ้นมารับตำแหน่งองค์ รัชทายาท อ้อมกอดนี้ช่างห่างเหินยิ่งนัก รู้สึกใจหายเมื่อรู้ตัวว่า กำลังจะเดินทางไปสู่ต่างแดน เอาน่า เกิดเป็นลูกผู้ชายต้องมี โลดโผนนอกกรอบบ้าง ไม่น่าจะใช่ความอันใดร้ายแรง แค่ไป เที่ยวเอง พร้อมหาความรู้ ช่วงเวลาสั้นๆ แล้วจะกลับมารับไออุ่น จากอ้อมกอดนี้อีกครั้ง

หลังจากล่ำลาทั้งสองพระองค์เสร็จสิ้น เจ้าชายรัชทายาท นอฟ จึงรีบก้าวขึ้นรถพระที่นั่งคันหรูสีดำเงาวับ ติดฟิล์มหนาทึบ มีเปปิตัส ทำหน้าที่ขับเคลื่อนยานพาหนะ เพื่อนำพาพวกเขา ทั้งหมดไปถึงสนามบินนานาชาติประจำประเทศปาราคัส รถยนต์ มุ่งสู่เส้นทางสนามบินปาราที่ออร์

“ตามไปคอนเต” เงาของใครซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งนอก พระราชวัง สั่งให้คนของเขารีบติดตามรถยนต์พระที่นั่งเจ้าชาย รัชทายาทไปติดๆ คอนเตไม่รอช้าโค้งศีรษะทำความเคารพ เคลื่อนยานพาหนะตามรถยนต์เป้าหมายไปติดๆ ด้วยความเงียบ

เจ้าชายเนมเฟร์มองรถขององครักษ์เคลื่อนออกไปด้วยรอยยิ้ม และแววตาเหี้ยมไม่แพ้ความคิดในใจวาดหวังซ่อนเร้นความ หวังบางอย่าง สิ่งที่เขาหวังไว้จะต้องเป็นจริงและสำเร็จในเร็ววัน เขาคลี่ยิ้มบางเบา แล้วเดินห่างออกจากจุดหลบซ่อนแผ่วเบา ความรับผิดชอบในราชวังต่อจากนี้เขาจะดูแลเพียงผู้เดียว ไพร่พลของเขาจะเริ่มทำงานหนักต่อจากนี้ แม้กระทั่งการฝึกหนักเพื่อรับมือกับสถานการณ์ไม่คาดคิดอีกด้วย

“เจ้าปิดข่าวดีแน่แล้วใช่มั้ยเปปิตัส” ภายในรถเงียบสักพัก เจ้าชาย นอฟ จึงทรงถามองครักษ์ทำหน้าที่หลังพวงมาลัยขึ้น ทําลายความเงียบ

“พ่ะย่ะค่ะ พระองค์อย่าทรงกังวล กระหม่อมจัดการปิดข่าว เรียบร้อย แม้แต่สื่อจะไม่มีทางเสนอข่าวการเยือนต่างประเทศ ของพระองค์แน่นอน แม้ความสง่างามของเจ้าชายคืนอฟจะโดด เด่น ยิ่งใช้เส้นทางพิเศษในสนามบินด้วยแล้ว เจ้าหน้าที่ในสนาม บินย่อมรู้กันทั่วว่าต้องมีราชวงศ์องค์ใดองค์หนึ่งเสด็จออกต่าง ประเทศ แต่ด้วยองครักษ์จัดการแจ้งข่าวลับๆ นี้กับเจ้าหน้าที่ทุก คน ถึงการเยือนต่างประเทศด้วยภารกิจไม่สามารถเปิดเผยต่อ สาธารณะชนได้ เกรงผู้ไม่ประสงค์ดีจะทราบข่าวและอาจจะ เคลื่อนไหวได้ เจ้าหน้าที่ทุกคนจึงได้แต่ปิดปากเงียบ ไม่มีใคร แสดงท่าทีพิรุธหรือ ให้การต้อนรับพระองค์อย่างออกนอกหน้า

“มีไม่กี่คนรู้เรื่องนี้” เขานึกไปถึงน้องชาย

“แน่นอนพะยะค่ะ” เปปิตัสตอบ ก่อนก้าวลงจากยานพาหนะ เซนชู ทำหน้าที่เปิดประตูให้องค์รัชทายาท ทั้งสามก้าวไปยังช่อง ทางพิเศษ ซึ่งได้ถูกตระเตรียมไว้ก่อนหน้านั้น เขามองรอบด้าน โล่งใจ ไม่มีพวกเฝ้ารอรับเสด็จอย่างได้แจ้งเจ้าหน้าที่ ห้ามให้มีผู้ รอรับเสด็จอย่างเด็ดขาด พวกเขาก้าวไปตามทางพิเศษใช้ สำหรับ บุคคลสำคัญหรือราชวงศ์และเจ้านายชั้นสูง การเสด็จ ขององค์รัชทายาทผู้งามสง่าครั้งนี้ จะโดยสารเครื่องบินส่วนตัว ไป เพื่อความเป็นส่วนตัว ส่วนสถานที่จอดเครื่องบินส่วนตัว เหล่าราชองครักษ์ได้ติดต่อไว้เรียบร้อยเช่นกัน

“องค์รัชทายาทเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัวงั้นหรือเปรต”

“น่าจะใช่ เพราะเดินเข้าไปตรงช่องทางนั้น

“เจ้าชายเนมเฟร์ไม่บอกข้อมูลนี้แก่พวกเรา ดีนะเราจองตั๋วไว้ ก่อนหน้านั้น ไม่อย่างนั้นคงแย่” คอนเต็มองหน้าคู่หู การเดินทาง ขององค์รัชทายาทลึกลับจริงๆ ซะด้วย

“เพราะเป็นความลับน่ะสิเจ้าชายเนมเฟร์จึงต้องการให้พวก เราติดตาม เพื่อรายงานแก่พระองค์ เราเดินทางกันดีกว่า คงถึง ช้ากว่าองค์รัชทายาท แต่เจ้ารู้ว่าสนามบินจอดเครื่องบินส่วน พระองค์คือที่ใด” คอนเต มองคู่หู ทั้งคู่จึงดำเนินการตามขั้นตอน ของสนามบิน ระหว่างรอคอนเตโทรศัพท์สั่งการใครบางคน เขา ม้กรอบคอบเสมอในการทำงาน ไม่เช่นนั้น เจ้าเนมเฟร์จะไว้ใจ ให้เขาทํางานใหญ่ๆ ได้อย่างไร