ตอน 5

“พระคู่หมั้นของท่านพี่ล่ะ ไม่บอกเธอเสียหน่อย

“เจ้าก็รู้เนมเฟร์เธอคือข้อตกลงทางการเมือง ที่ไม่เคยนึก ต้องการจะสมรสกับเธอแม้แต่น้อย สำหรับพี่เธอคือน้องสาว

“เธอรู้คงเสียใจแย่”

เจ้าหญิงนีลาร์ คือเจ้าหญิงจากหัวเมืองทางตะวันออก ญาติ ห่างทางสายเลือด แทบจะไม่มีเชื้อสายเดียวกันด้วยซ้ำ บิดาของ เธอคือผู้ปกครองมณฑลทางตะวันออก เมื่อเจ้าชายคืนอฟได้ขึ้น ดำรงตำแหน่งองค์รัชทายาท พระบิดาและพระมารดาจึงสรรหาคู่ หมั้นคู่หมายเพื่อจะให้อภิเษกขึ้นเป็นราชินี คู่บัลลังก์ร่วมกับเจ้า ชาย นอฟ

แม้จะได้รับการคัดค้านจากคนอฟก็ตาม เพราะเขาเคยเห็นเจ้า หญิงนีลาร์ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ วิ่งเล่นด้วยกัน เอ็นดูเหมือนน้อง สาว อยู่ในวงศ์เครือญาติเดียวกันแม้จะห่างออกไปพอสมควร คราวนี้เขากลับต้องหมั้นกับเธอ เพื่อเหตุผลทางบ้านเมือง เนื่องจากเขาเองไม่ยอมหาคู่ครองด้วยตัวเอง ผู้หญิงมากมาย จากสกุลดังถูกพาเข้ามาให้เจ้าชายเลือก ทั้งงดงาม ทั้งพร้อมไป ด้วยความสามารถ เจ้าชายยังปฏิเสธไม่เลือกหญิงงามนางใดสัก คน แต่ยังไงธรรมเนียมย่อมเป็นธรรมเนียม องค์รัชยายาทจะขึ้น ครองบัลลังก์โดยไร้ราชินีนั้นไม่ได้

“พี่ฝากเจ้าดูแลเธอหน่อยแล้วกัน วัยใกล้กันน่าจะเข้าใจกันดีของตนเจ้าชายเนมเฟร์จึงกลืนไม่เข้าคายออก กับชื่อว่าเจ้าสำราญ เพลย์บอย เปลี่ยนคู่ไม่ซ้ำหน้า เจ้าหญิง นีลา เมื่อต้องหมั้นกับเจ้าชายคืนจึงต้องตัดใจจากเจ้าชาย เนมเฟร์ก่อนจะเผลอใจ

นะการเดินทางครั้งนี้ ท่านที่ตั้งใจเสาะหาด้วยตัวเอง

“แค่ไปเที่ยวแวะเยี่ยมสหายนะ เจอกันนาน หากโชคดี อาจพบว่าราชินี ดวงของไม่เอาเลย คงต้อง กลับมารับหน้าที่ตามพระราชบัญชาต่อไปใบหน้างดงามของ เจ้าชายรัชทายาทตัวเองก่อนขึ้นคืนอฟทรงมีความงดงาม องอาจ เต็มเปี่ยมไปด้วยความเป็นผู้นำ

ใบหน้าคมคายที่ติแทบได้ ดวงหน้าดั่งภาพเขียนใน จินตนาการของจิตรกรเลื่องชื่อ รูปร่างบึกบึน สูง สมชายใดสามภพเปรียบปราน ผู้หญิงทั้งเมืองนอกรวมทั้งเมืองต่างๆ สมยอมพร้อมใจจะเข้ามาพระองค์ทรง เลือกเพื่อราชินี หรือแค่นางสนองพระโอษฐ์ก็ดี แต่เขา หาสนใจนางพวกถึงแม้เข้าราชวังอันงดงาม ตรงหลัง เพื่อการถวายตัว

“ท่านไปเถอะ ไม่ต้องเรื่องทางลืมแล้วหรือว่าชายผู้ที่มีฝีมือไม่เลวเหมือนกัน อีกอย่างบ้านเมืองเราอยู่กันอย่างสงบ มานานแสนนานตั้งแต่ท่านพ่อทรงขึ้นครองราช” คำกล่าวของ เจ้าชายเนมเฟร์นับว่าถูกต้องทุกประการ

“พี่วางใจเจ้าได้ใช้หรือไม่ เนมเฟร์” มือหนายกขึ้นแตะไหล่ หนาของอีกฝ่าย เพื่อถามความมั่นใจ

“แน่นอนท่านพี่” อีกฝ่ายตอบกลับด้วยใบหน้าจริงจัง แวววาว ดั่งจะให้สัญญาจะดูแลความเรียบร้อย ในพระราชวัง รวมถึงเก็บ ความลับการเดินทางเยือนเมืองไทยของพี่ชายให้มิดชิด

“รวมทั้งเจ้าหญิงนีลาร์ด้วยใช่หรือไม่” ผู้เป็นพี่ชายถามด้วยรู้ ความในใจน้องชาย เขาทั้งคู่สนิทกันรักกันกว่าพี่น้องคนอื่นๆ เพราะยังมีน้องสาวต่างมารดาอีกสองคน ซึ่งสมรสแยกย้ายไป อยู่ที่อื่น แต่ก็ไม่ห่างจากพระราชวังหลวงนัก คือเจ้าหญิง โนอา กับเจ้าหญิงเฟียซาน ทั้งเจ้าชายคนอฟและเจ้าชายเนมเฟร์ไม่ ค่อยสนิทนัก ทว่าด้วยเชื้อสายเดียวกันจึงรักในฐานะพี่น้องร่วม บิดาเดียวกันเท่านั้น

“งั้นพี่ขอไปเตรียมตัว”

“ว่าแต่ท่านพี่ไม่ได้บอกกำหนดการเดินทางกับกระหม่อมเลย นะพ่ะย่ะค่ะ” อีกฝ่ายต้องการทราบกำหนดการแน่นอนในการ เดินทางของพี่ชาย เขาจะได้เตรียมการอะไรบางอย่างได้

“เจ้าต้องได้รู้ แค่ว่าห้ามแพร่งพรายเรื่องนี้ ให้ท่านพ่อรู้เด็ด ขาด แม้แต่ท่านแม่ด้วย”

“แน่นอนท่านพี่ ท่านพี่กับกระหม่อมย่อมรักษาคำมั่นต่อกันไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปแค่ไหน” เจ้าชายเนมเฟร์ยอมรับทุกครั้งว่า เจ้าชาย นอฟ คือพี่ชายแสนดี เขารักมากและเทิดทูนหากบาง ครั้งผลประโยชน์อาจจะต้องมาก่อนความรักก็ตาม เขาอาจจะได้ ขึ้นชื่อว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามไม่ต่างอะไรกับพี่ชาย แต่ในแววตา แฝงนัยบางอย่างช่างไม่มีผู้ใดอ่านความหมายในนั้นออกแม้แต่ ผู้เดียว

“อ้อ อย่าลืมพาว่าที่ราชินีกลับมาด้วยนะค่ะย่ะค่ะท่านพี่

“เรื่องนั้นเป็นเรื่องของอนาคต พี่คงกำหนดไม่ได้ อีกอย่างถึงพี่ พบหญิงถูกใจใช่ว่าจะได้แต่ง ตามธรรมเนียมปาราคัส” เขา อยากทุบธรรมเนียมนั้นทิ้งนัก

เจ้าชายคืนอฟผละจากน้องชายไปยังพระตำหนักส่วน พระองค์ ทั้งคู่สนทนากันอยู่ในอุทยานต้องห้าม พื้นที่ในเขต ราชวังชั้นใน ห้ามบุคคลภายนอกเข้าหรือรบกวน เว้นเสียแต่จะ ได้รับอนุญาต ที่ผ่านมานั้นก็ไม่มีบุคคลภายนอกได้รับอนุญาต เลยแม้แต่ผู้เดียว ยังคงมีแค่ พระชารา พระราชินี และราชวงศ์ ภายในอุทยานต้องห้ามมีไม้ดอก พันธุ์ไม้นานาชนิด ทะเลสาบน้ำ จืดปิดใสสะอาด มีขนาดใหญ่สามารถลงอาบได้สบายๆ เพื่อ ผ่อนคลาย มีน้ำใสตลอดทั้งปี รวมทั้งน้ำพุร้อน และสิ่งให้ความ สําราญมากมาย

คืนอฟมักพาตัวเองมาพักผ่อนคลายความหนักอึ้งในสมอง อุท ธยานแห่งนี้บ่อยๆ ทว่าวันนี้เขากลับได้น้องชายติดสอยห้อยตาม มาคุยธุระด้วยอีกอย่างเขามักแอบมาฝึกซ้อมฝีมือทั้งยิงปืน ฟันดาบ กับองค์รักคนสนิทประจําว่าเวลาจะผ่านพ้นไปแค่ไหน” เจ้าชายเนมเฟร์ยอมรับทุกครั้งว่า เจ้าชาย นอฟ คือ ชายแสนดี เขารักมากและเทิดทูนหากบาง ครั้งผลประโยชน์อาจจะต้องมาก่อนความรักก็ตาม เขาอาจจะได้ ขึ้นชื่อว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามไม่ต่างอะไรกับพี่ชาย แต่ในแววตา แฝงนัยบางอย่างช่างไม่มีผู้ใดอ่านความหมายในนั้นออกแม้แต่ ผู้เดียว

“อ้อ อย่าลืมพาว่าที่ราชินีกลับมาด้วยนะค่ะย่ะค่ะท่านพี่

“เรื่องนั้นเป็นเรื่องของอนาคต พี่คงกำหนดไม่ได้ อีกอย่างถึงพี่ พบหญิงถูกใจใช่ว่าจะได้แต่ง ตามธรรมเนียมปาราคัส” เขา อยากทุบธรรมเนียมนั้นทิ้งนัก

เจ้าชาย นอฟผละจากน้องชายไปยังพระตำหนักส่วน พระองค์ ทั้งคู่สนทนากันอยู่ในอุทยานต้องห้าม พื้นที่ในเขต ราชวังชั้นใน ห้ามบุคคลภายนอกเข้าหรือรบกวน เว้นเสียแต่จะ ได้รับอนุญาต ที่ผ่านมานั้นก็ไม่มีบุคคลภายนอกได้รับอนุญาต เลยแม้แต่ผู้เดียว ยังคงมีแค่ พระชารา พระราชินี และราชวงศ์ ภายในอุทยานต้องห้ามมีไม้ดอก พันธุ์ไม้นานาชนิด ทะเลสาบน้ำ จืดปิดใสสะอาด มีขนาดใหญ่สามารถลงอาบได้สบายๆ เพื่อ ผ่อนคลาย มีน้ำใสตลอดทั้งปี รวมทั้งน้ำพุร้อน และสิ่งให้ความ สําราญมากมาย

คืนอฟมักพาตัวเองมาพักผ่อนคลายความหนักอึ้ง ในสมอง อุท ธยานแห่งนี้บ่อยๆ ทว่าวันนี้เขากลับได้น้องชายติดสอยห้อยตาม มาคุยธุระด้วยอีกอย่างเขามักแอบมาฝึกซ้อมฝีมือทั้งยิงปืน ฟันดาบ กับองค์รักคนสนิทประจํา
เจ้าชายเนมเฟร์ก้าวออกจาก อุทยานต้องห้าม เดินมาตาม ทางแวดล้อมไปด้วยพันธุ์ไม้ตลอดแนว เพื่อกลับพระตำหนักส่วน พระองค์เช่นกัน เขามองหาร่างสูง บึกบึนพี่ชาย จนลับตาหลัก จากแยกทางกัน

“คอนเต” เสียงทุ้มเรียกขานองครักษ์ส่วนพระองค์ซึ่งกำลังพัก ผ่อนนอกเวลางานอยู่ในเรือนพัก อีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าใครมาถึงเรือน พัก จึงรีบเด้งตัวจากที่นั่งประจำ

“เจ้าชายเนมเฟร์ เสด็จมาถึงเรือนพักของกระหม่อมด้วยเรื่อง อันใดพ่ะย่ะค่ะ” คอนเตโค้งคำนับตามธรรมเนียมปาราคัส

“มีงานให้ทํา ตามองค์รัชทายาทไปยังเมืองไทย”

“หมายความว่าอย่างไรค่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าไม่รู้ความต้องการของเราหรือแกล้งไม่รู้กันแน่คอนเต” เจ้าชายเนมเฟร์หน้านิ่วคิ้วมั่น ปกติคอนเตจะรู้ใจเขาไปซะทุก อย่างแค่เอ่ยปากเท่านั้น

“กระหม่อมทราบพ่ะย่ะค่ะ

“อีกไม่กี่วันท่านพี่คืนอฟจะทรงเสด็จไปเยือนเมืองไทยอย่าง ลับๆ สั่งให้เราปิดแม้กระทั่งท่านพ่อกับท่านแม่ เจ้าจะต้องจับตาดู ให้ดีว่าท่านเดินทางเมื่อไหร่ รีบรายงานเราทุกฝีก้าว” สั่ง องครักษ์คนสนิทเสียงเข้ม เขามุ่งมั่นจะทำบางสิ่งบางอย่าง

“พ่ะย่ะค่ะ” คอนเตน้อมรับ เขารู้แผนการและความต้องการ ของเจ้าชายเนมเฟร์มาตลอด แม้รู้ว่าไม่ถูกต้อง แต่เนื่องจากเขาถูกมอบให้แต่งตั้งให้ทำหน้าที่องครักษ์ของเจ้าชายเนมเฟร์ ชีวิต นี้จึงต้องอุทิศให้กับเจ้าชายเนมเฟร์

“หน้าที่ของเจ้าคือ ติดตามท่านพี่อย่าให้คลาดสายตา ติดต่อ รายงานเราเป็นระยะ อย่าให้คลาดสายตา” ชี้หน้าอีกฝ่ายเพื่อ คำสั่ง เขาจะพลาดไม่ได้ โอกาสมาถึงแล้ว แหงนมองไปเบื้อง หน้า ไม่คิดเลยโอกาสจะมาถึงไวขนาดนี้ เขาได้แต่หวัง บัดนี้ ความหวังเริ่มส่อแววความจริง

“พระองค์ทรงทำเช่นนั้นเพราะอะไรน่ะย่ะค่ะ” คอนเตเคยเสีย มารยาทเดือนสิ่งที่เจ้าชายเนมเฟร์คิดจะทำแล้วครั้งหนึ่ง แต่ถูก หาว่าไม่ฝักใฝ่เห็นคนอื่นดีกว่าพระองค์

“เจ้าอย่าเพิ่งถาม แค่ทำตามคำสั่งของเราเท่านั้นเป็นพอ เพราะเจ้านั้นคือองครักษ์ประจำตัวของเรา เรานั้นไว้ใจที่สุด จริง มั้ยคอนเต” คำถามท้ายประโยคเล่นเอาองครักษ์ผู้มีฝีมือถึงกับ ร้อนๆ หนาวๆ กับสายตาเหี้ยมเกรียมส่งผ่านมาให้เจ้าชาย เนมเฟร์คิดจะทำการอันใดทำไมเขาจะไม่รู้ นั้นล่ะคือสิ่งที่ทำให้ เขาคิดหนัก ราชบัลลังก์จะต้องร้อนเป็นไฟหรืออย่างไร ประวัติศาสตร์ปาราคัสนั้นไม่เคยจารึกเสียด้วยสิ