ตอน 3

แม้แต่บิดามารดา ทั้งสองฝ่ายยังเห็นตรงกันแบบนั้น ส่วน จอมยุทธเอง ทั้งเท่ สมาร์ท หล่อ ร่างสูง สมส่วน สมชายชาตรี ทั้ง สุขุม เยือกเย็น แววตาอ่อนโยน มีความเป็นสุภาพบุรุษ สาวๆ จึง เทคะแนน ให้จอมยุทธท่วมท้น แต่ไม่มีใครได้ใจจอมยุทธเลยสัก คน เขาอยู่เพื่อดูแลพิรวี อยู่เพื่อปกป้องหญิงสาว แม้ว่าเวลาจะ ผ่านไปนานสักเพียงใด คำว่ามิตรภาพความเป็นเพื่อน ไม่มีสิ่ง ใดสามารถแปรเปลี่ยนให้ทั้งคู่กลายมาเป็นคนรักฉันชู้สาวกันได้

“คราวนี้ฉันควรจะทำยังไงดีไอ้หมอ”

“คอยดูไปก่อนดีมั้ย อย่าเพิ่งปักใจเชื่อในสิ่งที่เห็น

แกบอกฉันเองนี่หว่า ว่ายัยชื่อเพื่อนคนนี้ไว้ใจไม่ได้ให้ระวัง

“จริงอยู่ แต่เรื่องนี้ต้องมีการวางแผน แกบุ่มบ่ามไปรับรองยัย ช่อได้ไหวตัวหนีไปแน่”

“แกจะช่วยฉันหรือเปล่าล่ะ ลำพังฉันคนเดียวคงแย่ค่ะ รับปาก ฉันสิไอ้หมอ”

“แน่นอน ถ้าเวลาของฉันยังพอเหลือสำหรับจัดการเรื่องนี้ให้ แก”

“ใช่สิ แกต้องทําหน้าที่ของแกส บอดี้การ์ดส่วนตัวฉันไงล่ะ” หญิงสาวยิ้มบาง เธอไม่เคยถูกหมอเพิกเฉยแม้แต่เรื่องเดียว
“อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิ ยัยเจ้าหญิงของฉัน”

“ไม่ คนอย่างฉันไม่มีเวลาเศร้า แต่พักหลังมานี่ฉันเหนื่อยง่าย ง่วงเร็ว เพลียมากไม่อยากตื่น ไม่รู้เพราะอะไร” เธอแอบสงสัย อาการของตัวเอง ปกติร่างกายแข็งแรง สู้แดด สู้ฝน ไม่เคยป่วย ไม่เคยเจ็บกับใครเขา แต่พักหลัง จะทำอะไร หยิบอะไรหน้ามืด พอได้ล้มตัวลงนอน หลับเป็นตาย แต่พอถึงเวลาตื่นไม่อยากตื่น เพลีย กล้ามเนื้อไร้เรี่ยวแรง ในบางครั้งบางทีร้ายแรงกว่านั้นขับ รถอยู่ดีๆ มือไม้ชาขึ้นมาดื้อๆ หรือว่าทำงานหนักไป

“ยัยผู้บริหาร แกควรพักบ้าง ถ้าให้ดีตรวจสุขภาพบ้างดีดี ให้ ดีวันนี้ พรุ่งนี้เลยเป็นไง” หมอก็อย่างนี้แหละเกิดอะไรขึ้นจะให้ ตรวจสุขภาพท่าเดียว

“เอาไว้ก่อนเถอะ ฉันคงต้องรีบเข้าบริษัท ไว้โอกาสหน้าฉัน

สัญญาจะมาตรวจแน่นอน”

“จะไปแล้วหรือ งั้นโชคดีล่ะ แม่สาวเวอร์คกิ้ง วูแมน” “ขอบใจคุณหมอรูปหล่อ

“รู้มั้ยความจริงเราน่าจะเป็นแฟนกันนะ แกว่ามั้ยรวี”

“แกว่างั้นหรือไอ้หมอ”

“ไม่อะ แค่ฉันล้อเล่น ถ้าฉันคิดอย่างนั้น ฉันคงได้เสียกับแกไป นานแล้วรวี”

“นั่นน่ะสิ” หญิงสาว โบกมือลาเพื่อนรักย่างเท้าจากไป ใช่….ไม่รู้เพราะอะไร เธอกับหมอรูปหล่อ ถึงไม่ลงเอยกันสักทีทั้งที่ต่างคนต่างไม่มีคนของหัวใจ ราวกับว่าเธอนั้นมีชีวิตเพื่อรอ ใครสักคน ใครบางคนซึ่งยังไร้ตัวตน บางคนเกิดมาเพื่อให้เรา คิดถึง บางคนเกิดมาเพื่อให้รัก บางคนเกิดมาเพื่อคุ้มครองดูแล แต่แตะต้องไม่ได้ หมอจอมยุทธคงจะเป็นอย่างหลังสุด พีรวีคิด ขณะเดินจากไป

“นั่นน่ะสิเราทำไมไม่รักกับยัยรวีซะเลย ยกมือเก่าศีรษะทรงผม เรียบร้อยรองทรงของตัวเอง เกี่ยวกับความสงสัยในใจ พอลับ หลังหญิงสาว หมอหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปด้วยความสามารถ ก้ม หน้าลงให้ความสนใจกับเอกสารรายงานอาการคนไข้ ถูกส่งต่อ มาจากแผนกอายุรกรรมอีกครั้ง

“บอส ตกลงได้พักบ้างหรือเปล่าคะ” กนกแก้วลุกจากเก้าอี้ ทํางานของตัวเอง ก้าวเข้าไปยืนชิดกับเจ้านายสาว ขณะเห็นอีก ฝ่ายก้าวเข้ามายังแผนกบัญชีการเงิน ได้เห็นใบหน้าอิดโรยของ เจ้านายรู้สึกใจหาย ไม่ใครก็ใครเงินตัวเองหายไปมหาศาล ขนาดนี้จะให้หลับตาลงได้ คงเป็นไปได้ยาก กนกแก้วเข้าใจดี

“นอนไม่หลับน่ะแก้ว เธอล่ะ” หันไปถามด้วยความเป็นห่วงลูก น้องสาว ผู้ช่วยคนสำคัญ ใบหน้าสาวร่างเล็กสดใสเช่นทุกวัน ไม่ น่าสงสัยอะไร

“แก้วหรือคะ กลับถึงบ้านหลับเป็นตาย” นั่นคือความจริง เธอ เพลียนี่นา กินอิ่ม เข้าห้องนอนหลับ

“นั่นน่ะสินะ เธอไม่ใช่ฉัน

“เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ แก้วเพลียกับการเดินทาง อีกอย่างแก้วเป็นคนนอนง่าย กินง่าย หัวถึงหมอนหลับเป็นตาย แบบนี้ทุก วันล่ะค่ะ ถ้าแก้วเป็นคนอ้วนง่ายป่านนี้แก้วกลายเป็นยัยหมูตอน ไปนานแล้วค่ะ” กนกแก้วรีบแก้ตัว ความจริงไม่ใช่แก้ตัวเธอเป็น อย่างนี้จริงๆ อีกอย่างเกรงเจ้านายจะตำหนิ เห็นว่าตัวเองไม่ เดือดร้อนกับเรื่องความกังวลใจของเจ้านายเอาซะเลย

“ฉันไม่ได้ว่าอะไรเธอซะหน่อย” จะไปบังคับให้ผู้ใต้บังคับ บัญชา เครียดกับเธอไม่ได้ หญิงสาวตระหนักเรื่องนี้ดี เป็นหน้าที่ ความรับผิดชอบของเธอต้องสะสางทุกอย่างให้จบด้วยตัวเอง

“ค่ะบอส”

“อย่าคิดมากเลย ฉันไม่คิดโทษใครแม้แต่คนกำลังคิดโกงฉัน เดี๋ยวแก้วตามฉันเข้าไปในห้องด้วยนะ” บอกสาวร่างเล็กก่อน เดินเข้าไปในห้องทำงาน กนกแก้วรีบวิ่งตามหลังเจ้านายสาว เข้าไปติดๆ

จากนั้นปรากฏเสียงนกเสียงกานินทาตามหลังในความ สังสัยมากมาย ทำไมช่วงหลังมานี้กนกแก้ว เด็กใหม่ แค่ พนักงานบัญชีตัวเล็ก จึงได้รับความไว้วางใจขนาดนายสาวเรียก ให้เข้าไปพบคุยงานในห้องทำงานส่วนตัว นานสองนาน ต่างจาก พวกที่ทำงานด้วยกันนานหลายปีอย่างคุณทัศนา กลับไม่ได้รับ ความไว้วางใจเช่นผ่านมา ชักน่าสงสัย

ร่วมสัปดาห์แล้วภาพนั้นปรากฏต่อสายตาเพื่อนร่วมแผนกทุก คน คนอื่นไม่มีใครสงสัยอะไรมากนัก เด็กใหม่อาจจะได้รับการ สอนงานจากเจ้านายเป็นได้ แต่ทว่า…ทัศนา จอมเลีย พนักงานอาวุโส ทํางานอยู่ใน พีรวี คอฟฟี่ นานหลายปี เรียกว่ารู้ตื้นลึก หนาบางของบริษัทนี้เป็นอย่างดี เพราะหล่อนมีตำแหน่งเป็นถึง หัวหน้าฝ่ายบัญชี การเงิน เข้าขากันดีกับช่อชบา เวลานี้นายสาว อีกคนพักร้อน คงเที่ยวสบายใจ พักนี้จึงว่างงานไม่มีอะไรสนุก เร้นลับ ให้ทํา

ประตูห้องทำงานส่วนตัวของผู้เป็นนายปิดลง ทัศนานึกได้ว่า ต้องทําอะไรต่อจากนี้ เจ้านายคนสนิทได้สั่งไว้ว่าให้เสิร์ฟน้ำ ชา กาแฟ ถูกเตรียมไว้สำหรับเจ้านายใหญ่

“เสิร์ฟกาแฟ ตามคำสั่งคุณช่อดีกว่า” ทัศนาหายเข้าไปห้อง ครัว กลับออกมาพร้อมเครื่องดื่ม หนึ่งถ้วย น้ำเย็นหนึ่งแก้ว กาแฟสูตรพิเศษช่อชบาได้กำชับไว้ต้องชงให้พิรวีทุกวัน พร้อม น้ำเปล่าเย็นๆหนึ่งแก้ว

ก๊อกๆ ทัศนายกมือเคาะประตู เพื่อจะนำเครื่องดื่มเข้าไปเสิร์ฟ ให้เจ้านาย เสียงหวานอนุญาตจากข้างใน ทัศนารีบเปิดประตู ก้าวเข้าไป ในมือถือถาดเครื่องดื่ม

“ว่าไงทัศนา” เงยหน้ามองเจ้าของเสียงเคาะ ตนได้อนุญาตให้ เข้ามาด้านใน ขณะยังพูดคุยธุระกับกนกแก้วยังไม่จบ

“เครื่องดื่มค่ะ”

“อืม ขอบใจ แม่บ้านไปไหนซะล่ะ เธอถึงได้เอามาให้เอง ฉัน ว่าจะสั่งแม่บ้านอยู่เชียว เธอรู้ใจฉันดีทีเดียวทัศนา ขอบใจนะ วางไว้แล้วออกไปได้ พอดีฉันมีงานบางอย่างต้องสั่งให้กนกแก้ว ทำ เขายังใหม่ฉันเลยต้องสั่งเอง สอนเองในช่วงช่อเขาไม่อยู่พีรวีอ่านสายตาทัศนาออก จึงรีบบอกตัดหน้า

“ค่ะ บอส” วางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ ตามด้วยแก้วน้ำเย็นเจี๊ยบ แต่ไม่วายทิ้งสายตาไปทางกนกแก้วและกองเอกสารมากมาย เห็นจะจริงในคำบอกของเจ้านายว่ากำลังสอนงานกนกแก้ว

“เสร็จแล้วออกไปซะทัศนา” เจ้านายสาวกล่าวเสียงเครียด สีหน้าไม่ล้อเล่น เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังสนใจ เอกสารบนโต๊ะและ กนกแก้ว จ้องแบบไม่วางตา

“อ๋อ ค่ะๆ ออกไป ทัศนาถึงกับสะดุ้งกับคำพูดดุดัน ลนลาน ก้าวออกห่างจาก โต๊ะทํางานขนาดใหญ่

“บอสคะทำไมไม่ให้ทัศนาสอนงานลูกน้องเองล่ะคะ ลำบาก บอสแย่” หัวหน้าฝ่ายบัญชีพยายามเสนอตัว ซึ่งความจริงเป็น หน้าที่ของเธอโดยตรง

“ฉันอยากสอนงานแก้วเอง เขายังใหม่ หรือเธอมีปัญหา..” นี่ คือเหตุผลที่พอจะคิดได้ในเวลานี้ พิรวีเชื่อว่าทัศนาน่าจะทำงานรู้ เห็นกับช่อชบา จึงไม่ไว้ใจนักกับงานครั้งนี้ เธอไม่รู้ว่าใครอยู่ เบื้องหลังไอ้ลายเซ็นปลอมนี้บ้าง หรือคนที่เธอคิดไว้อาจจะไม่รู้ เรื่องหรือรู้เรื่องดี เอาเป็นว่าตอนนี้เธอมืดแปดด้าน พยายาม หาความจริง